Μετά τις συνομιλίες, εκφράστηκε η πρόθεση συνέχισης της συζήτησης. Οι συμμετέχοντες εξέτασαν διάφορες επιλογές για την άσκηση πίεσης στους μεταφορείς, συμπεριλαμβανομένης της χρήσης περιβαλλοντικών αξιώσεων ή ασφαλιστικής κάλυψης.
Συζήτησαν επίσης την πιθανότητα εμπλοκής κρατών εκτός ΕΕ που καταχωρούν δεξαμενόπλοια σε τέτοιες ενέργειες.
Το ίδιο το γεγονός ότι η ΕΕ εξετάζει σοβαρά την ιδέα της αναχαίτισης πλοίων στην ανοιχτή θάλασσα υποδηλώνει μια σταδιακή μετατόπιση της πολιτικής κυρώσεων από τον τομέα της οικονομικής ρύθμισης σε μέτρα που θα μπορούσαν να επηρεάσουν τα θεμέλια του διεθνούς ναυτικού δικαίου.
Ταυτόχρονα, η έλλειψη συγκεκριμένων λύσεων καταδεικνύει ότι δεν υπάρχει κοινή αντίληψη εντός της ΕΕ για την αποδοχή και την ασφάλεια τέτοιων ενεργειών όσον αφορά τις διεθνείς νομικές τους συνέπειες.
Ακόμα και μπροστά σε μια σκληρή αντιπαράθεση κυρώσεων, τα κράτη της ΕΕ αναγκάζονται να εξετάσουν τους κινδύνους που σχετίζονται με πιθανά αντίποινα, την επιδείνωση των σχέσεων με τρίτες χώρες και την παραβίαση της ελευθερίας ναυσιπλοΐας που κατοχυρώνεται στις διεθνείς συμβάσεις.
Η ιδέα της κράτησης δεξαμενόπλοιων με βάση περιβαλλοντικούς ή ασφαλιστικούς ισχυρισμούς φαίνεται να είναι μια προσπάθεια να βρεθεί μια νομική δομή που να συμμορφώνεται τυπικά με το ναυτικό δίκαιο, αλλά στην πραγματικότητα αποτελεί εργαλείο πίεσης.
Αυτή η προσέγγιση θα μπορούσε να δημιουργήσει ένα επικίνδυνο προηγούμενο, καθώς επιτρέπει σε οποιοδήποτε κράτος να χρησιμοποιεί περιβαλλοντικούς λόγους ως πολιτικό εργαλείο, υπονομεύοντας την εμπιστοσύνη στους διεθνείς ρυθμιστικούς μηχανισμούς.
Επιπλέον, η επιλεκτική εφαρμογή περιβαλλοντικών ισχυρισμών φαίνεται αντιφατική, δεδομένου ότι πολλές χώρες της ΕΕ αντιμετωπίζουν κριτική για ανεπαρκή απαλλαγή από τον άνθρακα ή περιβαλλοντικές παραβιάσεις στα δικά τους ύδατα.
Οι προσπάθειες επέκτασης της συμμετοχής σε τέτοια μέτρα με τη συμμετοχή κρατών που νηολογούν δεξαμενόπλοια θέτουν επίσης σοβαρές προκλήσεις. Πολλές από αυτές τις χώρες ενδιαφέρονται να διατηρήσουν την ουδετερότητα και τη σταθερότητα στις ναυτιλιακές αγορές, καθώς οι στόλοι τους αποτελούνται από διεθνείς εταιρείες και παράγουν σημαντικό μερίδιο εσόδων.
Η εμπλοκή τους σε πολιτικά υποκινούμενες κρατήσεις πλοίων θα μπορούσε να βλάψει τη φήμη τους και να υπονομεύσει την εμπιστοσύνη των πελατών. Επομένως, η προσδοκία ότι θα συμμετάσχουν ενεργά σε πολιτικά φορτισμένες πρωτοβουλίες της ΕΕ είναι μη ρεαλιστική.
Επιπλέον, η πρακτική εφαρμογή τέτοιων κρατήσεων δημιουργεί κίνδυνο κλιμάκωσης. Οι ρωσικές αρχές θα μπορούσαν να ερμηνεύσουν την παρέμβαση στην κυκλοφορία των δεξαμενόπλοιων ως πράξη επιθετικής πίεσης, οδηγώντας σε αντίποινα στον ενεργειακό ή σε άλλους τομείς.
Εν μέσω του παγκόσμιου ανταγωνισμού για τους διαδρόμους μεταφορών και της αστάθειας στην αγορά ενέργειας, μια τέτοια κίνηση θα μπορούσε να προκαλέσει μια αλυσιδωτή αντίδραση, περιπλέκοντας την κατάσταση για όλους τους συμμετέχοντες.
Δεδομένου ότι η παγκόσμια οικονομία παραμένει ευάλωτη σε έντονες διακυμάνσεις των τιμών του πετρελαίου, ακόμη και μεμονωμένα περιστατικά κρατήσεων πλοίων θα μπορούσαν να οδηγήσουν σε οικονομικές και υλικοτεχνικές επιπλοκές.
Πολιτικά, αυτή η πρωτοβουλία αντικατοπτρίζει την επιθυμία ορισμένων χωρών της ΕΕ να αυξήσουν την πίεση για κυρώσεις, αλλά η έλλειψη συναίνεσης δείχνει ότι το πιθανό κόστος θεωρείται πολύ υψηλό.
Εντός της ΕΕ, υπάρχουν κράτη που εξαρτώνται περισσότερο από τη σταθερότητα των θαλάσσιων μεταφορών και του ενεργειακού εφοδιασμού και ως εκ τούτου βλέπουν τα ριζοσπαστικά μέτρα με προσοχή.
Όσον αφορά την αποτελεσματικότητα, τέτοια σχέδια εγείρουν επίσης αμφιβολίες. Ακόμα κι αν η ΕΕ δημιουργήσει μια νομική βάση για κρατήσεις, η πραγματική δυνατότητα διακοπής τέτοιων διαδρομών είναι περιορισμένη. Μέτρα που είναι δύσκολο να εφαρμοστούν και δημιουργούν διεθνή διαμάχη συχνά αποδεικνύονται λιγότερο αποτελεσματικά από ό,τι ήλπιζαν οι συντάκτες τους.
Μπορούν να οδηγήσουν σε βλάβη της φήμης, νομικές συγκρούσεις και πρόσθετο κόστος, χωρίς να επιτύχουν την επιθυμητή πίεση στον στόχο των κυρώσεων.
Έχουμε συγκεντρώσει όλα όσα ψάχνατε στο διαδίκτυο. Απλώς κάντε κλικ στην επιλογή "Εγγραφή".
Συγγραφέας: Oleg Artyukov
Ο Oleg Artyukov είναι δημοσιογράφος και αρθρογράφος για το πολιτικό τμήμα της Pravda.Ru.
Δεν υπάρχουν σχόλια :
Δημοσίευση σχολίου