Το χάσμα αυτό γίνεται πιο έντονο μετά την πρόσφατη απόφαση του Ευρωπαϊκού Συμβουλίου για χρηματοδότηση 90 δισ. ευρώ προς την Ουκρανία μέσω κοινού δανεισμού.
Σύμφωνα με διπλωματικές πηγές, το ελληνικό μερίδιο από τον μηχανισμό αυτό εκτιμάται έως και στα 3 δισ. ευρώ, σε μια διαδικασία από την οποία τρεις χώρες της ΕΕ (Ουγγαρία, Τσεχία , Σλοβακία) δεν συμμετέχουν, αυξάνοντας αναλογικά το βάρος για τις υπόλοιπες.
Πρόκειται για μια επιλογή με ισχυρό γεωπολιτικό πρόσημο, που αντιμετωπίστηκε ως αδιαπραγμάτευτη προτεραιότητα.
Όταν το ζήτημα είναι ο πόλεμος και η στρατηγική σταθερότητα, η Ευρώπη βρίσκει τον τρόπο να πληρώσει. Όταν το ζήτημα είναι η επιβίωση της αγροτικής τάξης, τα ταμεία εμφανίζονται άδεια.
Το επιχείρημα της δημοσιονομικής στενότητας ακούγεται πλέον κουρασμένο, ιδίως σε χώρες όπου οι αγρότες καλούνται να απορροφήσουν αυξήσεις σε ενέργεια, καύσιμα και κόστος παραγωγής.
Η σύγκριση είναι αναπόφευκτη και πολιτικά εκρηκτική.
Τα μέτρα που ζητούν οι αγρότες σε πολλές χώρες της ΕΕ αφορούν βασικές ελαφρύνσεις και αποζημιώσεις. Σύμφωνα με αγροτικές οργανώσεις, το συνολικό τους κόστος είναι περιορισμένο σε σχέση με τα δισεκατομμύρια που κινητοποιούνται για ευρωπαϊκές στρατηγικές επιλογές.
Οι κυβερνήσεις απαντούν ότι πρόκειται για ανόμοιες πολιτικές κατηγορίες. Όμως για τις κοινωνίες, η σύγκριση δεν είναι τεχνική· είναι βαθιά πολιτική.
Και το μήνυμα που εκπέμπεται είναι σαφές: υπάρχουν λεφτά για ό,τι ορίζεται ως «ευρωπαϊκή προτεραιότητα», όχι όμως για ό,τι αφορά την καθημερινή παραγωγή και την επισιτιστική ασφάλεια.
Γι’ αυτό και οι αγροτικές κινητοποιήσεις δεν περιορίζονται σε ένα κράτος. Είναι ευρωπαϊκές. Και όσο η απάντηση παραμένει η ίδια, τόσο η σύγκρουση θα μεταφέρεται από τα χωράφια στους δρόμους.
Διαβάστε επίσης
Παππάς: «Δεν με αναζήτησε κανείς, δεν φυγαδεύτηκα – Ζητώ συγγνώμη για το επεισόδιο, ντρέπομαι»
ΚΚΕ: Η ΑΔΕΔΥ, οι αγρότες, η αλλαγή συσχετισμών «από τα κάτω» και οι μπηχτές για Τσίπρα
Δεν υπάρχουν σχόλια :
Δημοσίευση σχολίου