«Η δύναμή μου είναι οι πραγματικοί φίλοι, εκείνους που τον κακολόγησαν δε τους θέλω», συμπλήρωσε με σπασμένη φωνή.
Τον Ντάβιντε (όνομα φαντασίας) οι συμμαθητές του σε σχολείο της Ρώμης συνήθιζαν να αποκαλούν «το αγόρι με τα ροζ», πατώντας πάνω στην σεξουαλική ταυτότητα του 15χρονου, κάτι που έκανε την καθημερινότητα του μαρτύριο. Οι φραστικές επιθέσεις των παιδιών που μοιράζονταν την ίδια τάξη, παρακολουθούσαν τα ίδια μαθήματα και μεγάλωναν μαζί, προχώρησαν σε άλλο επίπεδο όταν κάποιοι από αυτούς ανήρτησαν σελίδα στο Facebook με το όνομα και τη φωτογραφία του άτυχου εφήβου, όπου σχολίαζαν περιπαιχτικά το ντύσιμό του και τη συμπεριφορά του.
Το τελευταίο πλήγμα έφτασε όταν η καθηγήτριά του μπροστά στους συμμαθητές του που τον είδε να κρατάει γυναικείο μανό, του έκανε παρατήρηση. Ο Ντάβιντε δεν άντεξε άλλη μία ημέρα ντροπής κι έτσι αποφάσισε να απαλλαγεί από όσα τον ταλαιπωρούσαν περνώντας μια εσάρπα από τον λαιμό του που έδεσε στο δωμάτιό του, δίνοντας έτσι τέλος στη ζωή του μπροστά στα μάτια του μικρού του αδερφού.
Την ίδια ώρα η αστυνομία ερευνά την υπόθεση καθώς αναζητείται ο διαχειριστής της σελίδας στο Facebook καθώς μπορεί να απαγγελθούν κατηγορίες για υποκίνηση σε αυτοκτονία.
Η είδηση έκανε τον γύρο του διαδικτύου και αστραπιαία κινητοποιήθηκαν ομάδες ανθρώπων σε κεντρικές πόλεις της Ιταλίας, από το Μιλάνο ως τη Ρώμη, από τη Νάπολη ως τη Σικελία διοργανώθηκε πορεία με κεριά σε μια προσπάθεια ευαισθητοποίησης γύρω από το θέμα του bullying, του εκφοβισμού και της ψυχολογικής βίας δηλαδή. Μάλιστα όλοι φορούσαν από κάτι στο αγαπημένο χρώμα του Ντάβιντε, το ροζ.
Όπως έγραψε η Αντζελα Βιταλιάνο «ήταν 15 ετών. Του άρεσε το ροζ και το μανό. Αλλοι είναι 15 ετών και έχουν σκούρο δέρμα. Αλλοι είναι 15 ετών και είναι παχουλοί. Η’ ίσως, είναι πολύ αδύνατοι. Είναι 15 ετών και δεν έχουν χρήματα για να φορέσουν τα επώνυμα ρούχα των συμμαθητών του. Στα 15 κανείς είναι εύθραυστος. Όπως και στα 40, αλλά στα 15 πολύ περισσότερο, γιατί είμαστε γεμάτοι με την απουσία των εργαλείων αυτών που με το χρόνο μας επιτρέπουν να βρουν την ισορροπία μας, ανάμεσα σε αυτό που είμαστε και αυτό που οι άλλοι βλέπουν. Από τον Ντάβιντε, οι άλλοι έβλεπαν μόνο το μανό. Μέσα από την τυφλή στενομυαλιά η οποία σχεδόν πάντα κληρονομείται από τους γονείς που είναι ακόμα πιο στενόμυαλοι, δεν έβλεπαν τίποτα άλλο. Είμαστε ανίκανοι να αποδεχθούμε όποιον έχει το θάρρος του εαυτού του. Ο Ντάβιντε δεν αυτοκτόνησε, δολοφονήθηκε. Αυτό έγραψε κάποιος στο Facebook και αυτό είναι που σκέφτομαι κι εγώ».
Πηγη
Δεν υπάρχουν σχόλια :
Δημοσίευση σχολίου