Η ΑΛΕΞΙΟΥ ΣΤΟ GAZARTE Επτά και μία νύχτες με Ρασούλη και τζαζ, έθνικ μονοπάτια {Vds}

«Πριν από χρόνια, όταν με είχε καλέσει ο Μάνος Χατζιδάκις να μπω στην καλλιτεχνική παρέα του, τον "Σείριο", μου είπε: ''Χάρι, θέλω να έρθεις, να παίξεις, να ελευθερωθείς, να κάνεις ό,τι σου αρέσει... Αυτό κάνω λοιπόν απόψε. Μετά από τόσα πολλά χρόνια, αισθάνομαι ότι ξαναπαίζω και μ' αρέσει πολύ» μάς εξομολογήθηκε η Χάρις Αλεξίου
προχθές το βράδυ από την σκηνή του «Gazarte», στη γενική της πρόβα για το νέο της μουσικό πρόγραμμα με τίτλο «Επτά και μία Νύχτες» που έκανε πρεμιέρα χθες και θα παρουσιάζεται κάθε Τετάρτη και Πέμπτη για όλο τον Απρίλιο.

Και πράγματι όλοι εμείς που είχαμε την ευκαιρία να παρακολουθήσουμε αυτή την πρόβα αντιληφθήκαμε πως είχε απόλυτο δίκιο σε όσα ένιωθε. Γιατί η Χαρούλα, μετά από πολλά χρόνια, ανέβηκε στη σκηνή και «έπαιξε» με όλη τη σημασία της λέξης: απελευθερώθηκε πλήρως, έσπασε τα όρια του στημένου, τραγούδησε με πάθος, χόρεψε, μίλησε, αστειεύτηκε, επικοινώνησε απευθείας με το κοινό, θυμήθηκε, πειραματίστηκε, τόλμησε... Και άφησε τους πάντες με το στόμα ανοιχτό. Ηθικοί αυτουργοί της απελευθέρωσής της αυτής είναι οι «Nouvelle Sextette», μια νεοσύσταση μπάντα αποτελούμενη από έξι μουσικούς με επικεφαλής τον εξαιρετικό πραγματικά Θωμά Κωνσταντίνου στα έγχορδα και στις απρόσμενα καλές ενορχηστρώσεις και τους Σωτήρη Λεμονίδη, Αλέξανδρο Αρκαδόπουλο, Δημήτρη Τσάκα, Κώστα Κωνσταντίνου και Κώστα Μερετάκη. «Ολα αυτά τα χρόνια έχω παίξει με εξαιρετικούς μουσικούς και νόμιζα ότι τα 'χα δει όλα... Ε, μ' αυτούς εδώ τα ξανάδα όλα...» ομολόγησε η Χάρις Αλεξίου η οποία, σ' όλη τη διάρκεια της πρόβας, έδειχνε πραγματικά γοητευμένη από τη νέα της ορχήστρα.

Το πρόγραμμα ήταν ένας καλοστημένος συνδυασμός των καινούργιων της τραγουδιών που βασίζονται σε στίχους του Μανώλη Ρασούλη με παλιές αγαπημένες επιτυχίες της. Μόνο που με τις νέες απρόσμενες ενορχηστρώσεις που παρουσιάζονται, ακούγονται τελείως διαφορετικά. Τα κομμάτια «Δι' ευχών» και «Για ένα τανγκό» σε υπέροχες τζαζ εκτελέσεις, το «Ολα σε θυμίζουν» σε έθνικ μονοπάτια αλλά και λάτιν και μπαλάντες και λαϊκοί και παραδοσιακοί ήχοι και ρυθμοί βγαλμένοι από ούτι, κιθάρα, μαντολίνο, λαούτο, σαξόφωνο, φλάουτο, παραδοσιακά κρουστά, πιάνο, κοντραμπάσο.

Κι η Αλεξίου να σαρώνει τη σκηνή σαν πραγματική αρτίστα, να κινείται στους ρυθμούς τον οργάνων και να μεταμορφώνεται, υποδυόμενη τους ρόλους που της υποδεικνύει το κάθε τραγούδι. Αλλοτε ανάλαφρη και περιπαικτική κι άλλοτε πάλι σπαρακτική. Κρίμα που αυτό το πρόγραμμα θα παιχτεί για οκτώ μόνον βραδιές. Καλά θα έκαναν οι δημιουργοί του να το ξανασκεφτούν...




Αναστασία Κουκά