Γνώρισα τη Δαλιδά όταν της πήρα συνέντευξη σαν δημοσιογράφος το 1970.
Εμενε σ' ένα διαμέρισμα στη rue d Orchampt στη Μονμάρτρη, όπου έζησε από το 1962 μέχρι το 1987», θα μας πει ο δημοσιογράφος και συγγραφέας Jacques Pessis, πoυ ανέλαβε και τη γενική επιμέλεια της έκθεσης για τη Δαλιδά που γίνεται αυτή τη στιγμή στο δημαρχείο του Παρισιού. Η Yolanda Gigliotti, όπως ήταν το πραγματικό της όνομα, γεννήθηκε στο Κάιρο στις 17 Ιανουαρίου 1933 (από Ιταλό πατέρα που δούλευε ως πρώτο βιολί στην Οπερα του Καϊρου) και ήρθε στο Παρίσι όταν κέρδισε τον τίτλο της Μις Αιγύπτου το 1954.
http://rolloverbeethoven.it
Α Star Is Βorn
Μέχρι το 1956 θα καταφέρει να γνωρίσει την επιτυχία με ένα 45άρι, το «Βambino», το οποίο πουλάει πάνω 300 χιλιάδες αντίτυπα τις πρώτες εβδομάδες κυκλοφορίας του. Τρεις άνθρωποι είναι υπεύθυνοι για τη γέννηση του καινούργιου αστεριού που ακούει στο όνομα Δαλιδά: ο Eddie Barclay, ιδιοκτήτης δισκογραφικής εταιρείας, ο Lucien Morisse, ένας από τους ιδρυτές του ραδιοφωνικού σταθμού Europe 1, και ο Bruno Coquatrix που αγόρασε τον παλιό κινηματογράφο Olympia στο Παρίσι. Η Dalida θα γνωρίσει τους τρεις μέντορές της όταν θα τραγουδήσει το «trangre au paradis» («Ξένη στον παράδεισο») σε μια τηλεοπτική εκπομπή που γυριζόταν στο Olympia. «Ο ένας ήταν το Olympia, ο άλλος πουλούσε δίσκους και ο τρίτος ήταν το ραδιόφωνο», θα μας πει ο Jacques Pessis. Ετσι το «Βambino» ακουγόταν πολλές φορές την ημέρα στο ραδιόφωνο και έμεινε στο γαλλικό τοπ 10 για 46 εβδομάδες. Η επιτυχία είχε έρθει για να μείνει. Η νεαρή σταρ αγοράζει μεζονέτα στην πιο αριστοκρατική συνοικία του Παρισιού, κοντά στον Αλέν Ντελόν. «Η Δαλιδά άρεσε σε όλους. Το πραγματικό ρίσκο για αυτήν ήταν όταν, το 1954, άφησε την Αίγυπτο μ ένα εισιτήριο χωρίς επιστροφή για να δοκιμάσει την τύχη της στο Παρίσι. Από κει και πέρα, η επιτυχία ήταν θέμα χρόνου», μας λέει ο Jacques Pessis. Για μία από τις εμφανίσεις της στην Αθήνα μας μίλησε ο δημοσιογράφος της Βραδυνής Κώστας Νοταράς: «Είχε έρθει μ ένα φοβερό μπαλέτο στο Στάδιο, και είχε μεγάλη επιτυχία.». Την ίδια βραδιά στον «Φλοίσβο», ο κ. Νοταράς θα βρεθεί στην ίδια παρέα με τη Δαλιδά, η οποία θα τραγουδήσει και τραγούδια στα ελληνικά. «Χόρευε πολύ και είχε πολύ όμορφη κίνηση με τα χέρια. Νομίζω ότι η Μαρινέλλα την είχε μιμηθεί.»
Στα τέλη της δεκαετίας του 60, στο αποκορύφωμα της επιτυχίας της, εμφανίζεται η πρώτη σκιά: η αυτοκτονία του αγαπημένου της, του τραγουδιστή Luigi Tenco στο φεστιβάλ του Σαν Ρέμο. Το γεγονός αυτό την οδήγησε και την ίδια κάποιους μήνες αργότερα στην πρώτη απόπειρα αυτοκτονίας. Κατά τον Jacques Pessis: «Είχε κάνει κατάχρηση αλκοόλ και ηρεμιστικών. Ηταν ερωτευμένη με τον Tenco. Είχαν σχέση για κάποιο διάστημα και είχε πάει στο Σαν Ρέμο για να τον ευχαριστήσει». Η απόπειρα αυτοκτονίας ανοίγει μια νέα φάση στην καριέρα της. Η μορφή της γίνεται πιο σοβαρή. Φοράει μακριά, λευκά φορέματα. Ο Τύπος την αποκαλεί «Αγία Δαλιδά». Ταυτόχρονα, σε καλλιτεχνικό επίπεδο, αρχίζει να εντάσσει στο ρεπερτόριό της συνθέτες όπως τον Jacques Brel, τον Charles Aznavour, τον Gilbert Becaud και τον Serge Lama. Απο το 1969, μυείται στη γιόγκα διαβάζει Freud και Young. Ενώ, πριν βγει πλέον στη σκηνή κάνει πάντα το σταυρό της.
Mε τον μεγάλο της έρωτα Luigi Tenco που αυτοκτόνησε γιατί δεν πήρε βραβείο στο Φεστιβάλ του San Remo
Ιέρεια της ντίσκο
Η Δαλιδά εγκαινιάζει την «τρίτη καριέρα» της σαν βασίλισσα της ντίσκο. Βγάζει το «J attendrai version 75» που είναι η πρώτη ντίσκο επιτυχία στη Γαλλία. Εμφανίζεται αδυνατισμένη σε τηλεοπτικά σόου αμερικανικής έμπνευσης, στη Γαλλία και το εξωτερικό. Τραγουδάει το αιγυπτιακό χιτ «Salma Ya Salama» σε πέντε γλώσσες. Κάνει περιοδείες σε όλο τον κόσμο. Θα πάει από το παλάτι του σάχη στο Ιράν μέχρι το Carnegie Hall στη Νέα Υόρκη. Θα είναι η πρώτη γυναίκα που θα γεμίσει το Palais des Sports του Παρισιού, επί τρεις συναπτές εβδομάδες.
«Coming Soon» (?)
Ο αδερφός της Ορλάντο έχει κρατήσει όλα τα προσωπικά της αντικείμενα, τα οποία σύμφωνα με πολλούς θα μπορούσαν κάλλιστα να χρησιμοποιηθούν σε μια κινηματογραφική της βιογραφία, όπως έγινε πρόσφατα και με την Εντίθ Πιαφ. Ο Jacques Pessis που έχει ασχοληθεί και με τις δύο τραγουδίστριες θα μας πει: «Και οι δύο είχαν μια δραματική πλευρά. Ομως η Εντίθ Πιαφ βρισκόταν στο βάθος του γκρεμού, ενώ η Δαλιδά δε γνώρισε τη μιζέρια. Η Πιαφ γεννήθηκε στο δρόμο, η Δαλιδά όχι.» Η Δαλιδά θα αυτοκτονήσει τις 3 Μαϊου 1987, λίγο πριν τις 7 το απόγευμα, στο διαμέρισμά της στη Μονμάρτρη. Ο Jacques Pessis θα μας πει: «Αγαπούσε το τραγούδι. Αλλά δεν είχε άλλη ζωή πέρα απ αυτό. Η ίδια έλεγε: το κοινό είναι ο άντρας μου και τα τραγούδια τα παιδιά μου.»
Δεν υπάρχουν σχόλια :
Δημοσίευση σχολίου