«Τα χρήματα που χρωστά η Γερμανία στην Αθήνα υπερβαίνουν το ελληνικό
χρέος και πρέπει να καταβληθούν» διαπιστώνουν Ισπανοί πανεπιστημιακοί σε
άρθρο της El Publico.
Η Γερμανία χρωστά χρήματα στην Ελλάδα και, σύμφωνα με αρκετούς υπολογισμούς, το ποσόν αυτό ανέρχεται σχεδόν στα διπλά χρήματα από αυτά που έχει λάβει η Αθήνα από τους Ευρωπαίους εταίρους της, αποφαίνεται σε σημερινό της δημοσίευμα η ισπανική ηλεκτρονική εφημερίδα El Publico.
Επικαλούμενη στοιχεία από μελέτες γνωστών και καθ' όλα έγκριτων Ισπανών ιστορικών κι οικονομολόγων, η αριστερών αποκλίσεων εφημερίδα δημοσιεύει, υπό τον τίτλο «Το χρέος της ναζιστικής Γερμανίας ξεπερνά όσα ζητούν οι Μέρκελ και ΕΕ από την Αθήνα» έναν εκτενή απολογισμό των γεγονότων από την επιβολή από το χιτλερικό καθεστώς του αναγκαστικού δανείου, ισοδύναμου με 3 δισ. ευρώ, τη συνδιάσκεψη του 1953 για τη διαγραφή του 63% του συνολικού εξωτερικού χρέους της Γερμανίας, έως τη συμφωνία των «Δύο συν Τέσσερις» του 1990 για τη μη πληρωμή των επανορθωτικών υποχρεώσεων του Βερολίνου, ενόψει της ενοποίησης των δύο Γερμανιών.
Ποσόν που ουδέποτε καταβλήθηκε, υπενθυμίζει από την πλευρά του κι ο καθηγητής Σύγχρονης Ιστορίας στο Παν/μιο Κομπλουτένσε της Μαδρίτης Κάρλος Σάνθ Ντίαθ, «μολονότι η Κατοχή στην Ελλάδα ήταν μία από τις ωμότερες στην Ευρώπη» επισημαίνοντας τις μεγάλες απώλειες, από πείνα και κακουχίες, μεταξύ του πληθυσμού τις χώρας και τις καταστροφικές επιπτώσεις στην οικονομία της Ελλάδας.
«Ο υπολογισμός της καταστροφής» εκτιμά ο Φαγιάνας Εσκουέρ «ποικίλει ανάλογα με τις διάφορες εκτιμήσεις, που την ανάγουν σε έως και 300 δισεκ. ευρώ. Ποσό που ο Γάλλος οικονομολόγος και πρώην σύμβουλος του Νικολά Σαρκοζί, Ζακ Ντεπλά, ανεβάζει ακόμη και στα 575 δισεκ. ευρώ» υπογραμμίζεται στο ίδιο άρθρο. «Είναι σαφές πως με αυτά τα ποσά, η Ελλάδα όχι απλώς θα είχε λύσει το πρόβλημα του χρέους, αλλά θα της περίσσευαν και χρήματα» προσθέτει ο ίδιος καθηγητής.
Μάλιστα η εφημερίδα σημειώνει ιδιαίτερα, πως οι αποζημιώσεις, που αξιώνουν οι Έλληνες, δεν φθάνουν ούτε καν στα πραγματικά χρηματικά ύψη που πρέπει να τους δοθούν: «162 δισεκ. ευρώ, χωρίς να υπολογισθούν τα επιτόκια από την εποχή της Κατοχής (….) τα 108 δισεκ. αντιστοιχούν στις καταστροφές των υποδομών, ενώ τα υπόλοιπα στο καταναγκαστικό δάνειο της δοσίλογης κυβέρνησης».
Αναφορικά με τη δυσαρέσκεια της γερμανικής κυβέρνησης για τη μετεκλογική στάση του ΣΥΡΙΖΑ απέναντι στο θέμα των επανορθώσεων, αλλά και στον παραλληλισμό που «τόλμησε» ο υπουργός Οικονομικών Γιάνης Βαρουφάκης στο Βερολίνο με την κατάσταση που οδηγεί στην άνοδο των νεοναζί στην Ελλάδα, ο καθηγητής στο UCM Κάρλος Σανθ Ντίαθ δηλώνει πως «δεν ήταν μία αναιδής στάση. Κανένα άλλο έθνος δεν μπορεί να κατανοήσει καλύτερα την κατάσταση στην Ελλάδα. Η Ευρώπη οφείλει να διδαχθεί το μάθημα πως, όταν φέρνουν έναν λαό στην απογοήτευση και την ταπείνωση, ο δρόμος προς τον εξτρεμισμό ανοίγει διάπλατα».
Κατά τον Σανθ Ντίαθ, η Ελλάδα έχει όλους τους καλούς λόγους και τα ιστορικά δεδικασμένα για να αξιώσει μία επίλυση του χρέους της... à la Γερμανικά, υπογραμμίζοντας πως χάρις σ’ αυτές τις χαριστικές συμφωνίες μπόρεσε να επανεκκινήσει το σημερινό γερμανικό οικονομικό θαύμα, να τεθούν οι βάσεις για τη σημερινή ανάπτυξή της. Καταλήγοντας σχολιάζει: «Η Γερμανία ήταν η χώρα που επωφελήθηκε όσο καμμία άλλη από την ΕΕ, συνεπώς είναι εκείνη που περισσότερο απ’οποιονδήποτε άλλο οφείλει να φροντίσει γι αυτήν». Το άρθρο ολοκληρώνεται με την παρατήρηση του ίδιου καθηγητή, πως ψίχουλα που έδωσε η Γερμανία οιωνεί επανορθώσεων στην Ελλάδα μεταπολεμικά, «ήταν μία αρχική δόση εν αναμονή της διαπραγμάτευσης για την καταβολή των αποζημιώσεων μετά τη (γερμανική) ενοποίηση.
Όμως, τα πάντα παρέμειναν σ’ αυτό το σημείο και μάλλον θα παραμείνουν εκεί, εάν ο Τσίπρας δεν βγάλει την Μέρκελ από την οικονομική της αμνησία».
Πηγή: ΑΠΕ
Alemania le debe dinero a Grecia y, según algunos
cálculos, podría suponer casi el doble de lo que los griegos adeudan a
sus socios europeos. Nadie desde Berlín ha decidido compensar al país
heleno por las consecuencias de los crímenes del nazismo ni por los
préstamos forzosos con los que Hitler sometió al Gobierno títere que
colocó en Atenas. Las cifras son abrumadoras. "En 1944, Alemania impuso la concesión de un crédito por una cantidad equivalente a 3.000 millones de euros", explica a Público
Edmundo Fayanas Escuer, profesor y licenciado en Historia. "Si se
aplica ─añade el experto─ el interés medio de los bonos estadounidenses
como punto de referencia, la cantidad que Alemania debería pagar a
Grecia sería de 163.800 millones de dólares".
Ese dinero nunca ha sido devuelto. Y no se queda ahí, ya que sólo hace referencia a la cantidad que se exigía al Banco de Grecia para sufragar los gastos de la invasión. La ocupación de Grecia fue una de las más brutales de Europa y "supuso para el país la ruina económica", rememora Carlos Sanz Díaz, profesor de Historia Contemporánea en la Universidad Complutense de Madrid.
Los nazis explotaron y saquearon todos los recursos del país. Destrozaron sus infraestructuras. Dejaron un reguero de muerte con decenas de miles de ejecutados y masacres como la de Dístomo, asunto pendiente de resolución en el Tribunal de La Haya. Unas 300.000 personas murieron de hambre. Miles se vieron abocados al exilio y, además, "las privaciones de la guerra y la depauperación favorecieron las epidemias de malaria y tuberculosis", apunta el historiador.
Η Γερμανία χρωστά χρήματα στην Ελλάδα και, σύμφωνα με αρκετούς υπολογισμούς, το ποσόν αυτό ανέρχεται σχεδόν στα διπλά χρήματα από αυτά που έχει λάβει η Αθήνα από τους Ευρωπαίους εταίρους της, αποφαίνεται σε σημερινό της δημοσίευμα η ισπανική ηλεκτρονική εφημερίδα El Publico.
Επικαλούμενη στοιχεία από μελέτες γνωστών και καθ' όλα έγκριτων Ισπανών ιστορικών κι οικονομολόγων, η αριστερών αποκλίσεων εφημερίδα δημοσιεύει, υπό τον τίτλο «Το χρέος της ναζιστικής Γερμανίας ξεπερνά όσα ζητούν οι Μέρκελ και ΕΕ από την Αθήνα» έναν εκτενή απολογισμό των γεγονότων από την επιβολή από το χιτλερικό καθεστώς του αναγκαστικού δανείου, ισοδύναμου με 3 δισ. ευρώ, τη συνδιάσκεψη του 1953 για τη διαγραφή του 63% του συνολικού εξωτερικού χρέους της Γερμανίας, έως τη συμφωνία των «Δύο συν Τέσσερις» του 1990 για τη μη πληρωμή των επανορθωτικών υποχρεώσεων του Βερολίνου, ενόψει της ενοποίησης των δύο Γερμανιών.
Τουλάχιστον 163,800 δισ. ευρώ θα έπρεπε να καταβάλει η Γερμανία στην Ελλάδα
Είναι σαφές πως με αυτά τα ποσά, η Ελλάδα όχι απλώς θα είχε λύσει το πρόβλημα του χρέους, αλλά θα της περίσσευαν και χρήματα
Σύμφωνα
με τον καθηγητή Ιστορίας Εδμούνδο Φαγιάνας Εσκουέρ, εάν για το κατοχικό
δάνειο «ισοδύναμο με 3 δισ. ευρώ», «εφαρμοσθεί ως σημείο αναφοράς το
μέσο επιτόκιο των αμερικανικών ομολόγων, το ποσόν που θα έπρεπε σήμερα να καταβάλει η Γερμανία θα ήταν 163,800 δισ. ευρώ».Ποσόν που ουδέποτε καταβλήθηκε, υπενθυμίζει από την πλευρά του κι ο καθηγητής Σύγχρονης Ιστορίας στο Παν/μιο Κομπλουτένσε της Μαδρίτης Κάρλος Σάνθ Ντίαθ, «μολονότι η Κατοχή στην Ελλάδα ήταν μία από τις ωμότερες στην Ευρώπη» επισημαίνοντας τις μεγάλες απώλειες, από πείνα και κακουχίες, μεταξύ του πληθυσμού τις χώρας και τις καταστροφικές επιπτώσεις στην οικονομία της Ελλάδας.
«Ο υπολογισμός της καταστροφής» εκτιμά ο Φαγιάνας Εσκουέρ «ποικίλει ανάλογα με τις διάφορες εκτιμήσεις, που την ανάγουν σε έως και 300 δισεκ. ευρώ. Ποσό που ο Γάλλος οικονομολόγος και πρώην σύμβουλος του Νικολά Σαρκοζί, Ζακ Ντεπλά, ανεβάζει ακόμη και στα 575 δισεκ. ευρώ» υπογραμμίζεται στο ίδιο άρθρο. «Είναι σαφές πως με αυτά τα ποσά, η Ελλάδα όχι απλώς θα είχε λύσει το πρόβλημα του χρέους, αλλά θα της περίσσευαν και χρήματα» προσθέτει ο ίδιος καθηγητής.
Μάλιστα η εφημερίδα σημειώνει ιδιαίτερα, πως οι αποζημιώσεις, που αξιώνουν οι Έλληνες, δεν φθάνουν ούτε καν στα πραγματικά χρηματικά ύψη που πρέπει να τους δοθούν: «162 δισεκ. ευρώ, χωρίς να υπολογισθούν τα επιτόκια από την εποχή της Κατοχής (….) τα 108 δισεκ. αντιστοιχούν στις καταστροφές των υποδομών, ενώ τα υπόλοιπα στο καταναγκαστικό δάνειο της δοσίλογης κυβέρνησης».
Αναφορικά με τη δυσαρέσκεια της γερμανικής κυβέρνησης για τη μετεκλογική στάση του ΣΥΡΙΖΑ απέναντι στο θέμα των επανορθώσεων, αλλά και στον παραλληλισμό που «τόλμησε» ο υπουργός Οικονομικών Γιάνης Βαρουφάκης στο Βερολίνο με την κατάσταση που οδηγεί στην άνοδο των νεοναζί στην Ελλάδα, ο καθηγητής στο UCM Κάρλος Σανθ Ντίαθ δηλώνει πως «δεν ήταν μία αναιδής στάση. Κανένα άλλο έθνος δεν μπορεί να κατανοήσει καλύτερα την κατάσταση στην Ελλάδα. Η Ευρώπη οφείλει να διδαχθεί το μάθημα πως, όταν φέρνουν έναν λαό στην απογοήτευση και την ταπείνωση, ο δρόμος προς τον εξτρεμισμό ανοίγει διάπλατα».
Επίλυση του ελληνικού χρέους... à la Γερμανικά
Η Γερμανία χάρη σ’ αυτές τις χαριστικές συμφωνίες μπόρεσε να επανεκκινήσει το σημερινό γερμανικό οικονομικό θαύμα
Ο
Σανθ Ντίαθ επιπλέον υπενθυμίζει πως η «Γερμανία πέτυχε από την Ευρώπη
συμφωνία ότι πάνω απ’ όλα δεν πρόκειται να αποζημιώσει τις χώρες της
Νότιας Ευρώπης», για τις «βοήθειες» εν είδει άλλου «Σχεδίου Μάρσαλ» που
τις εξανάγκασε να της δώσουν στον Β’ Παγκόσμιο Πόλεμο. Συμφωνία που,
όπως υπογράμμισε ο Γερμανός οικονομολόγος του London School of Economics
Άλμπρεχτ Ριτσλ (σε συνέντευξή του στο Der Spiegel το 2011), καθιστά τη Γερμανία στον μεγαλύτερο χρεώστη του 20ου αιώνα, αλλά ακόμη και σε όλη την σύγχρονη χρηματοοικονομική ιστορία, καθώς ήταν πρωταγωνιστής στις πιο βαριές εθνικές χρεοκοπίες».Κατά τον Σανθ Ντίαθ, η Ελλάδα έχει όλους τους καλούς λόγους και τα ιστορικά δεδικασμένα για να αξιώσει μία επίλυση του χρέους της... à la Γερμανικά, υπογραμμίζοντας πως χάρις σ’ αυτές τις χαριστικές συμφωνίες μπόρεσε να επανεκκινήσει το σημερινό γερμανικό οικονομικό θαύμα, να τεθούν οι βάσεις για τη σημερινή ανάπτυξή της. Καταλήγοντας σχολιάζει: «Η Γερμανία ήταν η χώρα που επωφελήθηκε όσο καμμία άλλη από την ΕΕ, συνεπώς είναι εκείνη που περισσότερο απ’οποιονδήποτε άλλο οφείλει να φροντίσει γι αυτήν». Το άρθρο ολοκληρώνεται με την παρατήρηση του ίδιου καθηγητή, πως ψίχουλα που έδωσε η Γερμανία οιωνεί επανορθώσεων στην Ελλάδα μεταπολεμικά, «ήταν μία αρχική δόση εν αναμονή της διαπραγμάτευσης για την καταβολή των αποζημιώσεων μετά τη (γερμανική) ενοποίηση.
Όμως, τα πάντα παρέμειναν σ’ αυτό το σημείο και μάλλον θα παραμείνουν εκεί, εάν ο Τσίπρας δεν βγάλει την Μέρκελ από την οικονομική της αμνησία».
Πηγή: ΑΠΕ
La deuda de la Alemania nazi con Grecia supera lo que Merkel y la UE reclaman hoy a Atenas
Tsipras ha renovado la reclamación de reparaciones de guerra por la brutal ocupación de su país bajo el nazismo, que Berlín nunca ha querido asumir. La deuda histórica de los germanos con los griegos es mayor (incluso duplica) la de Atenas con la UE y el FMI, según los cálculos de economistas e historiadores
Grecia está en el disparadero. Por Tsipras. Por Varufakis. Por
su deuda pública. La Unión Europea ha convertido el dinero heleno en
una cuestión, prácticamente, de existencia. El flamante Gobierno de
Syriza defiende que para poder empezar a recuperar el país es necesario un nuevo acuerdo con los acreedores.
Bruselas se cierra en banda y se niega a cambiar sus reglas del juego.
Tiras y aflojas que terminarán en una reunión de encorbatados que
decidirá en los próximos días el futuro de unos once millones de
personas.
Alemania, como líder indiscutible de la política comunitaria, acude a los diferentes encuentros de los ministros de Finanzas de la eurozona con una posición firme. No a una quita de la deuda. No a renunciar a la austeridad. Mientras, las calles griegas ofrecen una imagen "casi de posguerra", como comenta Emilio Silva, periodista y uno de los fundadores de la Asociación de la Memoria Histórica, tras su visita a Grecia con motivo de las elecciones que encumbraron a Alexis Tsipras. "El deterioro es brutal", añade Silva, que se encontró con un país destrozado tras sucumbir a "la trampa de la Unión Europea”.
Alemania, como líder indiscutible de la política comunitaria, acude a los diferentes encuentros de los ministros de Finanzas de la eurozona con una posición firme. No a una quita de la deuda. No a renunciar a la austeridad. Mientras, las calles griegas ofrecen una imagen "casi de posguerra", como comenta Emilio Silva, periodista y uno de los fundadores de la Asociación de la Memoria Histórica, tras su visita a Grecia con motivo de las elecciones que encumbraron a Alexis Tsipras. "El deterioro es brutal", añade Silva, que se encontró con un país destrozado tras sucumbir a "la trampa de la Unión Europea”.
La Troika reclama a Grecia 316.900 millones de euros, lo que supone el 185% de su PIB, algo de todo punto impagable
La cita en Berlín entre el encargado de las finanzas
alemanas, Wolfgang Schäuble, y su homólogo griego, el descorbatado Yanis
Varufakis, evidenció el desacuerdo entre dos países que miran hacia lados opuestos. El entendimiento entre ambos Gobiernos está a 316.900 millones de euros de distancia, el precio de los planes de la Troika. El Ejecutivo heleno, el recién llegado, está ahogado por una deuda que alcanza ya el 185% del PIB griego.
El alemán, sin embargo, no perdona ni un céntimo de un programa de
"ayudas" montado a su antojo. Pero, realmente, ¿quién debe a quién?
Dos fechas. Abril de 1941: la Alemania nazi invade Grecia. Abril de 2010: el Gobierno heleno pide ayuda financiera para evitar una suspensión de pagos. Dos sucesos separados por unos 70 años y sin aparente vinculación pero con un nexo que ha sobrevivido al paso del tiempo y a las barbaries: los préstamos firmados entre germanos y griegos.
Dos fechas. Abril de 1941: la Alemania nazi invade Grecia. Abril de 2010: el Gobierno heleno pide ayuda financiera para evitar una suspensión de pagos. Dos sucesos separados por unos 70 años y sin aparente vinculación pero con un nexo que ha sobrevivido al paso del tiempo y a las barbaries: los préstamos firmados entre germanos y griegos.
Ese dinero nunca ha sido devuelto. Y no se queda ahí, ya que sólo hace referencia a la cantidad que se exigía al Banco de Grecia para sufragar los gastos de la invasión. La ocupación de Grecia fue una de las más brutales de Europa y "supuso para el país la ruina económica", rememora Carlos Sanz Díaz, profesor de Historia Contemporánea en la Universidad Complutense de Madrid.
Los nazis explotaron y saquearon todos los recursos del país. Destrozaron sus infraestructuras. Dejaron un reguero de muerte con decenas de miles de ejecutados y masacres como la de Dístomo, asunto pendiente de resolución en el Tribunal de La Haya. Unas 300.000 personas murieron de hambre. Miles se vieron abocados al exilio y, además, "las privaciones de la guerra y la depauperación favorecieron las epidemias de malaria y tuberculosis", apunta el historiador.
Las estimaciones de la deuda impagada de la Alemania nazi con Grecia oscilan entre los 300.000 y los 575.000 millones de euros
El cálculo de tal devastación, concede Fayanas
Escuer, varía según quien haga las cuentas, aunque ciertas estimaciones
hablan de unos 300.000 millones. Una cifra que el economista francés Jacques Depla, antiguo asesor de Nicolas Sarkozy, eleva hasta los 575.000 millones de euros. "Está
claro que con esas cantidades Grecia no sólo tendría resuelto el
problema de la deuda sino que le sobraría dinero", apunta el profesor.
Ni siquiera los griegos reclaman tanto. Un informe de expertos encargado por el Ministerio de Economía en 2013 situaba la reparación en 162.000 millones de euros sin tener en cuenta los intereses generados desde la ocupación. El documento, basado en el estudio de 791 volúmenes de archivo, estipula que 108.000 millones serían para paliar la destrucción de infraestructuras, mientras que el resto correspondería al préstamo suscrito por el Gobierno colaboracionista.
Justicia histórica
En los últimos días, Alexis Tsipras ha vuelto a abrir la caja de la memoria y a recordar a Alemania los días más negros de su historia. Durante la presentación de su plan de Gobierno en el Parlamento heleno, el primer ministro griego avisó de que pedirá a Berlín reparaciones de guerra y la devolución del dinero usurpado por los nazis. No se trata, insistía, de una cuestión monetaria, sino de justicia histórica. "Es un deber moral no solo hacia nuestro pueblo, sino también hacia todos los pueblos de Europa que lucharon contra el fascismo", dijo ante los diputados.
Ni siquiera los griegos reclaman tanto. Un informe de expertos encargado por el Ministerio de Economía en 2013 situaba la reparación en 162.000 millones de euros sin tener en cuenta los intereses generados desde la ocupación. El documento, basado en el estudio de 791 volúmenes de archivo, estipula que 108.000 millones serían para paliar la destrucción de infraestructuras, mientras que el resto correspondería al préstamo suscrito por el Gobierno colaboracionista.
Justicia histórica
En los últimos días, Alexis Tsipras ha vuelto a abrir la caja de la memoria y a recordar a Alemania los días más negros de su historia. Durante la presentación de su plan de Gobierno en el Parlamento heleno, el primer ministro griego avisó de que pedirá a Berlín reparaciones de guerra y la devolución del dinero usurpado por los nazis. No se trata, insistía, de una cuestión monetaria, sino de justicia histórica. "Es un deber moral no solo hacia nuestro pueblo, sino también hacia todos los pueblos de Europa que lucharon contra el fascismo", dijo ante los diputados.
"En Grecia, los marginados de la historia han llegado
al Gobierno y han dejado fuera del poder a los hijos
del colaboracionismo", apunta Emilio Silva
al Gobierno y han dejado fuera del poder a los hijos
del colaboracionismo", apunta Emilio Silva
No es una reclamación nueva. Anteriores gobiernos ya
lo hicieron, quizá de forma más tímida. La diferencia está en que esta
vez a Tsipras le acompañan "los herederos de la resistencia contra el
nazismo y la dictadura griega, totalmente presente en Syriza", apunta
Emilio Silva. Uno de ellos es el eurodiputado Manolis Glezos, de
92 años, todo un símbolo que ha dedicado buena parte de su vida a
reclamar las deudas alemanas por el expolio de Hitler y que pasó a la
historia por atreverse, y conseguir, arrancar la bandera nazi de la
Acrópolis.
"Los marginados de la historia han llegado al Gobierno y han dejado fuera del poder a los hijos del colaboracionismo. Es como si en España la resistencia antifranquista hubiera llegado a gobernar", resume Silva.
"Los marginados de la historia han llegado al Gobierno y han dejado fuera del poder a los hijos del colaboracionismo. Es como si en España la resistencia antifranquista hubiera llegado a gobernar", resume Silva.
Δεν υπάρχουν σχόλια :
Δημοσίευση σχολίου