Μία εικόνα 1000 λέξεις: Συνέβη στην Κόρινθο...Δείτε ολόκληρο το οδοιπορικό του Αλεσάντρο Πένσο στην Ελλάδα

Το δολοφονικό πρόσωπο του ρατσισμού στην Ελλάδα μέσα από τη βραβευμένη φωτογραφία του Αλεσάντρο Πένσο

18 Φεβρουαρίου του 2012. Η ημερομηνία αυτή έχει καρφωθεί στο μυαλό του Αλεσάντρο Πένσο, του Ιταλού φωτογράφου που βρέθηκε στην Ελλάδα για να καλύψει με τον φακό του την «Χαμένη Γενιά».
Όχι αυτή των Ελλήνων που με τον ένα ή τον άλλο τρόπο, αργά ή γρήγορα, θα βρει τον δρόμο της είτε στο εξωτερικό είτε στηριζόμενη από την οικογένεια και τις κοινωνικές δομές που ακόμη αντέχουν, αλλά τα καραβάνια των νεαρών μεταναστών που εγκλωβίζονται στην Ελλάδα της κρίσης και της ξενοφοβίας. Παιδιών που προσπαθούν να ξεφύγουν από τον πόλεμο, την πείνα, την θρησκευτική και κοινωνική καταπίεση και να φτάσουν μέσα από κακουχίες στην Ευρώπη που για τους περισσότερους φαντάζει ως επίγειος παράδεισος.

Στόχος του νεαρού Ιταλού – που σπούδασε κλινική ψυχολογία στο Πανεπιστήμιο La Sapienza της Ρώμης και με υποτροφία, φωτορεπορτάζ στη Scuola Romana di Fotografia - ήταν να κάνει γνωστό σε όλο το κόσμο τόσο το πρόβλημα που αντιμετωπίζει η Ελλάδα ως πρώτος σταθμός των μεταναστών όσο και οι τελευταίοι που εγκλωβίζονται εδώ και δεν μπορούν να φτάσουν στον τελικό τους προορισμό.

  Κάπως έτσι βρέθηκε στην Αθήνα και στο εγκαταλελειμμένο εργοστάσιο της Columbia που έχουν βρει προσωρινή στέγη παράνομοι μετανάστες, στην Πάτρα ακολουθώντας τους στην προσπάθεια να ανέβουν σε ψυγεία και φορτηγά ώστε να καταφέρουν να μπουν σε ένα πλοίο που θα τους οδηγήσει τουλάχιστον ως την Ιταλία και στην Κόρινθο.
Στη Κόρινθο στις τρεισήμισι το απόγευμα της 18ης Φεβρουαρίου του 2012 έγινε μάρτυρας ενός επεισοδίου που κατέγραψε με τον φακό του «χαρίζοντας» μας μία μοναδική φωτογραφία που εκτιμήθηκε σε παγκόσμιο επίπεδο, έγινε εξώφυλλο σε εφημερίδες, έκανε τον γύρο του διαδικτύου και απέσπασε διεθνή βραβεία.

  Ας πάρουμε όμως τα πράγματα με την σειρά, όπως τα αφηγήθηκε ο ίδιος ο άτυχος πρωταγωνιστής, ο Μαροκινός Mostafa El Mouzdahir στον Human Rights Watch, τον διεθνή οργανισμό με έδρα την Νέα Υόρκη που -μεταξύ των άλλων- καταγράφει περιστατικά ρατσιστικής βίας. Σύμφωνα με την μαρτυρία του Mostafa, ο οποίος διέμενε μαζί με άλλους παράνομους μετανάστες σε εγκαταστάσεις του σιδηροδρομικού σταθμού της πόλης, μία ομάδα από επτά Έλληνες υπηκόους ήρθε στον σταθμό υποστηρίζοντας ότι δύο μετανάστες είχαν κλέψει ένα χρηματικό ποσό. Ακούγοντας κάποιον μετανάστη να καλεί προς βοήθεια ο Mostafa μαζί με τον φίλο του Isham προσέτρεξαν έξω από το βαγόνι που εξελίσσονταν η σκηνή και είδαν – σύμφωνα πάντα με την μαρτυρία του – μία ομάδα Ελλήνων να χτυπάει έναν μετανάστη. «Καθώς όλο και περισσότεροι μετανάστες κατέφθασαν στο σημείο, οι Έλληνες έφυγαν, όμως ένα πλήθος (σ.σ. από μετανάστες) είχε συγκεντρωθεί απειλητικά γύρω από το αυτοκίνητο ενός Έλληνα». Ο El Mouzdahir στην κατάθεση του στον Human Rights Watch ανέφερε ότι προσπάθησε να αποτρέψει ένα λιντσάρισμα, αλλά κατέληξε θύμα:
«(σ.σ. Ο Έλληνας) μπήκε στο αυτοκίνητό του. Μερικοί Αλγερινοί τον ακολούθησαν και προσπάθησαν να ανοίξουν την πόρτα του, πήγα εκεί να τους πω να σταματήσουν. Τους είπα να μην τον χτυπήσουν και να τον αφήσει να φύγει. Ο Έλληνας μου είπε ευχαριστώ. Μιλάω λίγα ελληνικά γι 'αυτό του είπα “κανείς δεν θα σε χτυπήσει, αλλά κλείσε την πόρτα φύγε και δεν υπάρχει κανένα πρόβλημα”. Όταν έκλεισε την πόρτα του, είδε τους ανθρώπους μπροστά από το αυτοκίνητό του. Έγινε παράφρων. Επιτάχυνε και χτύπησε, τον Σαΐντ, έναν Αλγερινός στα πόδια και στη συνέχεια κινήθηκε προς τα εμπρός για περίπου 200 μέτρα και μετά έβαλε όπισθεν με μεγάλη ταχύτητα και χτύπησε εμένα... Είχα ένα μεγάλο χτύπημα στο κεφάλι και στη συνέχεια, ξέχασα τα πάντα. Τα πόδια μου, η πλάτη μου, το σαγόνι μου, το κεφάλι μου είναι ακόμα χτυπημένα» ανέφερε στην κατάθεση του ο Mostafa.

Σύμφωνα πάντα με την μαρτυρία του, όταν το αυτοκίνητο απομακρύνθηκε η αστυνομία ήρθε γρήγορα και πήρε τους δημοσιογράφους (πέρα από τον Αλεσάντρο ήταν μαζί και ένας Ισπανός δημοσιογράφος) στο αστυνομικό τμήμα για να λάβουν τις μαρτυρίες τους, όχι όμως κάποιον από τους μετανάστες.
Το κωμικοτραγικό είναι ότι οι μετανάστες πήραν μία δυνατή δόση ελληνικής πραγματικότητας περιμένοντας το ασθενοφόρο. Σύμφωνα με τον φίλο του Mostafa, Isham ένα ασθενοφόρο ήρθε για με μεγάλη καθυστέρηση: «Φανταστείτε! Είμαστε σε μια απόσταση μόλις πέντε λεπτών με τα πόδια (από το νοσοκομείο) και πήρε μία ώρα στο ασθενοφόρο για να έρθει».
Οι δύο μετανάστες νοσηλεύτηκαν για πέντε ημέρες στο νοσοκομείο με την πόρτα τους φρουρούμενη από αστυνομικούς το πρώτο βράδυ ενώ ήρθαν να λάβουν μαρτυρίες δύο φορές με τον Mostafa να πιστεύει ότι την μία από αυτές την έδωσε στον τοπικό αρχηγό της αστυνομίας.

Τι έγινε στην συνέχεια; Σύμφωνα με όσα αναφέρει στην έκθεση του ο Human Rights Watch, ο οδηγός παρουσιάστηκε στις αστυνομικές αρχές δύο ημέρες αργότερα (σ.σ. μετά την παρέλευση του αυτόφωρου) στις 20 Φεβρουαρίου. Σύμφωνα με τον Πάνο Δαμέλο, έναν ακτιβιστή κατά του ρατσισμού στην Κόρινθο, η αστυνομία έκρινε ότι η επίθεση δεν είχε ρατσιστικά κίνητρα και ότι μάλλον πρόκειται για ενέργειες ενός ανθρώπου με ψυχολογικά προβλήματα. Σύμφωνα με τον Δαμέλο η αστυνομία αρνήθηκε να ερευνήσει το περιστατικό με το αυτοκίνητο. Κανείς από τους μετανάστες που φυσικά δεν είχε «χαρτιά» δεν θα πήγαινε στο «στόμα του λύκου», στην αστυνομία να υποβάλει μήνυση και η αστυνομία από την πλευρά της υποστήριξε ότι δεν είχε καμία υποχρέωση να ερευνήσει την υπόθεση αυτεπαγγέλτως. Για την ιστορία να αναφερθεί ότι δεν εντοπίσθηκε κάνεις άλλος από τους πρωταγωνιστές της επίθεσης.
Ο Αλεσάντο επισκέφθηκε αρκετές φορές τις ημέρες που βρίσκονταν στην Κόρινθο τον Mostafa στο νοσοκομείο. Στην τελευταία τον βρήκε με το «χαρτί» στο χέρι, όχι το πολυπόθητο, αλλά αυτό που τον καλούσε να φύγει από την χώρα μέσα σε τριάντα ημέρες. Ο αστυνομικός που του το έδωσε του είχε πει ότι εξαιτίας της φωτογραφίας που είχε δημοσιευθεί σε αρκετές χώρες «υπάρχει πρόβλημα». Σύμφωνα με την μαρτυρία του Mostafa στον HRW o αστυνομικός του ανέφερε: «Τώρα θα σου δώσω το χαρτί (για να εγκαταλείψεις την χώρα σε τριάντα ημέρες) και θα σου ευχηθώ ταχεία ανάρρωση. Βγαίνοντας από το νοσοκομείο να ξέρεις ότι κανείς αστυνομικός δεν θα σε πειράξει στον δρόμο». Ο Mostafa πίστευε – και δικαίως – ότι ο αστυνομικός ήταν ευγενικός μαζί του καθώς οι φωτογραφίες του Αλεσάντρο Πένσο είχαν λάβει παγκόσμιας προβολής.
Δείτε ολόκληρο το οδοιπορικό του Αλεσάντρο Πένσο στην Ελλάδα