Πως είναι δυνατόν να χωρέσουν 23 χρόνια μουσικής, σε ένα 4ώρο
live; Πως αποχαιρετάς ένα κομμάτι της νιότης σου και ένα από τα πιο
σημαντικά μουσικά συγκροτήματα που γνώρισε η Ελλάδα; Παρέα με τρεις
γενιές ανθρώπων (20άρηδες, 30άρηδες, 40άρηδες) και 8.000 φίλους να
ραπάρουν ακατάπαυστα, το τέλος είναι μαγεία. Το News247 το έζησε, το
τραγούδησε και σας το περιγράφει
Του Γρηγόρη Μπάτη
Δεν είναι εύκολη υπόθεση το «τέλος», σε όλα όσα αφορούν τη ζωή (ή και το θάνατο). Είναι σκληρό, είναι δύσκολο μα και συνάμα λυτρωτικό. Σου φέρνει μνήμες, αλλά και μια λαχτάρα για την αρχή που βρίσκεται μπροστά. Σαν το τέλος των Active Member, του συγκροτήματος που μεγάλωσε μουσικά 3 γενιές και έκλεισε έναν κύκλο 23 ετών, το περασμένο Σάββατο (7/11). Για όσους το ζούσαν επί χρόνια από κοντά, δεν ήταν ένα συνηθισμένο Σάββατο. Γι’ αυτό και αν σε κάποια σημεία του κειμένου επικρατήσει ο συναισθηματισμός, δείξτε ανοχή. Άλλωστε, για όποιον αντιλαμβάνεται πως η μουσική δεν είναι απλά ένα είδος διασκέδασης, αλλά ένας τρόπος έκφρασης, αντίδρασης, χαράς, οργής, γενικότερης εξωτερίκευσης συναισθημάτων και μέρος της ζωής του, δεν χρειάζονται περαιτέρω εξηγήσεις.
Με τους Αctive Member μεγαλώσαμε (εγώ και άλλοι χιλιάδες,
εξ’ ου και ο πρώτος πληθυντικός), ωριμάσαμε, τραγουδήσαμε, πονέσαμε,
σκεφτήκαμε, ερωτευτήκαμε, ονειρευτήκαμε, βγήκαμε στους δρόμους και
γενικότερα ζήσαμε. Το κεφάλαιο αυτό έκλεισε και πήρε μαζί του, κάτι από
τα χρόνια μας τα μακρινά, τα γιορτινά, τα άφθαρτα. Της νιότης μας, που
έγραψε και ο Μιχάλης.Δεν είναι εύκολη υπόθεση το «τέλος», σε όλα όσα αφορούν τη ζωή (ή και το θάνατο). Είναι σκληρό, είναι δύσκολο μα και συνάμα λυτρωτικό. Σου φέρνει μνήμες, αλλά και μια λαχτάρα για την αρχή που βρίσκεται μπροστά. Σαν το τέλος των Active Member, του συγκροτήματος που μεγάλωσε μουσικά 3 γενιές και έκλεισε έναν κύκλο 23 ετών, το περασμένο Σάββατο (7/11). Για όσους το ζούσαν επί χρόνια από κοντά, δεν ήταν ένα συνηθισμένο Σάββατο. Γι’ αυτό και αν σε κάποια σημεία του κειμένου επικρατήσει ο συναισθηματισμός, δείξτε ανοχή. Άλλωστε, για όποιον αντιλαμβάνεται πως η μουσική δεν είναι απλά ένα είδος διασκέδασης, αλλά ένας τρόπος έκφρασης, αντίδρασης, χαράς, οργής, γενικότερης εξωτερίκευσης συναισθημάτων και μέρος της ζωής του, δεν χρειάζονται περαιτέρω εξηγήσεις.
Ως εδώ όμως τους προλόγους. Ώρα να (κατά)γράψουμε τα όσα πρωτόγνωρα ζήσαμε, τα όσα τραγουδήσαμε, τα όσα αφήσαμε πίσω και τα όσα ωραία θα ‘ρθουν.
Σάββατο 7/11, ώρα 21:00. Το κλειστό ποδηλατοδρόμιο του ΟΑΚΑ έχει πάρει χρώμα low bap, σκορπά αρώματα μιας άλλης εποχής, πιο αληθινής, πιο στοργικής και πιο ανέμελης. Ο Dj Booker μας πηγαινοφέρνει στο «τότε» και στο «τώρα» με τραγούδια απ’ όλη την 23χρονη μουσική διαδρομή του συγκροτήματος. Τραγούδια της αρχής πιο άγουρα και αθώα, τραγούδια από τα επόμενα χρόνια πιο ώριμα, πιο όμορφα και πιο υποψιασμένα. Αληθινά ποιήματα, αριστουργήματα..
Έπειτα όλα ήταν πιο απλά, πιο οικογενειακά, πιο νοσταλγικά. Η προσμονή έδωσε τη θέση της στη γιορτή και αφού γνωρίζαμε πως κάθε στιγμή θα είναι μοναδική και δεν θα την ξαναζήσουμε, τη ζήσαμε όπως της έπρεπε, όπως μας έπρεπε. Όλοι. 8.000 θεατές, από τη γενιά των 20άρηδων, των 30άρηδων μέχρι και τους παλιούς τους 40άρηδες που όταν φορούσαν φαρδιά, έμοιαζαν με εξωγήινοι και τώρα βλέπουν τα παιδιά τους να ραπάρουν τραγούδια που δεν θα ξανακουστούν live.
Από τα χιλιοπαιγμένα και τα χιλιοαγαπημένα «Πίσω δεν γυρνάω», «Άκου μάνα», «Μελωδία της παρακμής», «Κοσμογωνιά», «Για τα αδέρφια που χαθήκανε νωρίς», «Πάμε», «Τι άλλο φοβάσαι» μέχρι και αυτά που δεν ακούμε συχνά σε live πλέον, όπως «Η αλεπού του βάλτου», «Το λαβωμένο ξωτικό», «Η ώρα των σκιών» (ανέβηκε στη σκηνή και ο Οδυσσέας από του Razastarr), «Με το ζερβό», «Στο μεθύσι μου» και τόσα άλλα.
Εδώ και η λίστα, για να τα θυμάσαι εσύ που ήσουν εκεί και να κρατήσεις εσύ που δεν τα κατάφερες να έρθεις:
Μα πιο πολύ απ' όλους, οι Active Member ευχαρίστησαν την καλύτερη παρέα του κόσμου. Αυτούς που τόσα χρόνια τους συντροφεύουν. Τους παλιούς, τους νέους, τους πιστούς και τους φύλακες αγγέλους τους σ' όλη την Ελλάδα. Αυτούς, που δεν τους χάλασαν το χατίρι και λίγο πριν το κλείσιμο τους έκαναν το πιο ωραίο δώρο. Τραγούδησαν ασταμάτητα όλο (ναι, όλο) το “Φυσάει κόντρα”. 8.000 άνθρωποι έγιναν μια φωνή και ράπαραν 324 λέξεις σ' ένα από τα πιο χαρακτηριστικά και όμορφα τραγούδια των Active Member. Σε μια στιγμή που ο Μιχάλης και η Γιολάντα τραβήχτηκαν πίσω από τη σκηνή και άκουγαν συγκινημένοι και σιωπηλοί, κάνοντας ένα ταξίδι 23 χρόνων και μια αναδρομή σε όσα ήρθαν και όσα πέρασαν.
Κάπως έτσι, το πιο ενεργό μέλος (active member) της ελληνικής μουσικής σκηνής την τελευταία 20ετία, σώπασε. Πριν το κάνει όμως αυτό, αποφάσισε να κάνει θόρυβο. Τόσο που να ακουστεί σε ολάκερη γή..
Ευχαριστούμε αδέρφια..
Δεν υπάρχουν σχόλια :
Δημοσίευση σχολίου