Ποιό λοιπόν είναι το πραγματικό αίτιο που αναπτυγμένες και πλούσιες χώρες έχουν καταντήσει με προβληματικές οικονομίες, ελλείμματα και ανεργία, με αποτέλεσμα προκειμένου να μην καταρρεύσουν να τυπώνουν αφειδώς χρήμα με μηδενικά επιτόκια;
Σχεδόν όλοι οι οικονομολόγοι και ο κόσμος θεωρεί ως αίτιο της κρίσης τα επισφαλή στεγαστικά δάνεια (ΗΠΑ), τα τοξικά ομόλογα και τους κακούς οικονομικούς χειρισμούς.
Δυστυχώς αυτά δεν είναι το αίτιο της οικονομικής κρίσης, αλλά απλά η αφορμή. Και λέω δυστυχώς γιατί το αίτιο, αν και είναι απλό, είναι πολύ δύσκολα θεραπεύσιμο σε αντίθεση με την αφορμή.
Το βαθύ αίτιο της κρίσης είναι η εδώ και πάνω από 30 χρόνια συνεχής υποκατάσταση της παραγωγής αγαθών των αναπτυγμένων χωρών από αντίστοιχη παραγωγή στις αναπτυσσόμενες χώρες. Οι πολίτες των αναπτυγμένων χωρών άρχισαν να δίνουν ολοένα και μεγαλύτερο ποσοστό του εισοδήματός τους στις αναπτυσσόμενες χώρες για να αγοράσουν τα αγαθά τους, στερώντας αντίστοιχα τα ποσά αυτά από τις αναπτυγμένες χώρες τους, από τις επιχειρήσεις των χωρών τους.
Ετσι υπήρξε επιταχυνόμενη αιμορραγία πλούτου από τον 1ο κόσμο προς τον 3ο κόσμο, πράγμα που λογικά έπρεπε να οδηγήσει σε φτωχοποίηση τον αναπτυγμένο κόσμο. Σταδιακά όλο και περισσότερες επιχειρήσεις έκλειναν και κλείνουν στις αναπτυγμένες και όλο και περισσότερες επιχειρήσεις ανοίγουν στις αναπτυσσόμενες χώρες.
Όχι, η εξήγηση δεν σταματάει εδώ.
Επειδή κανένας δεν θέλει να χάσει τα καλά και συμφέροντα, τα κεκτημένα, έτσι και οι κυβερνήσεις και γενικά οι πολιτικοί των αναπτυγμένων χωρών, για να μην καταψηφιστούν από τους φτωχοποιούμενους πολίτες σκαρφίστηκαν το «χρηματικό αεικίνητο».
Το τρόπο δηλαδή που και θα επέτρεπε και την παραγωγή των αγαθών στις αναπτυσσόμενες χώρες – ώστε να μένουν ευχαριστημένοι οι πολίτες (ψηφοφόροι) από τις φθηνές τιμές – και ταυτόχρονα θα πλούτιζε περαιτέρω τους πολίτες τους, παρά το γεγονός ότι οι επιχειρήσεις στις χώρες τους έκλειναν αφού η παραγωγή γίνονταν πλέον αλλού.
Το εκπληκτικό σχέδιο που σκαρφίστηκαν οι ηγέτες του Δυτικού κόσμου έκανε πράξη το «και το σκύλο χορτάτο και τη πίτα ακέρια». Και όχι μόνο ακέραιη, αλλά και μεγαλύτερη!!
Για να καταλάβετε τι καταφέραμε:
Βγαίνετε από το σπίτι το πρωί έχοντας 100 ευρώ στη τσέπη σας. Πάτε στα μαγαζιά και αγοράζετε ρούχα και τρόφιμα αξίας 60 ευρώ. Γυρίζετε στο σπίτι και βγάζετε από τη τσέπη τα ρέστα τα οποία λογικά θα πρέπει να είναι 40 ευρώ.
Λάθος, μεγάλο λάθος.
Γιατί το ποσό που σας έμεινε μετά τις αγορές είναι 150 ευρώ. Δηλαδή και ξοδέψαμε για αγορά αγαθών και μας απέμεινε μεγαλύτερο ποσό από το αρχικό!!! Πρίν τα ψώνια είχαμε 100 ευρώ. Μετά τα ψώνια 150 ευρώ!!!!
Και μη βιαστείτε να πείτε ότι αυτά δεν γίνονται, γιατί ακριβώς αυτό συνέβη και συμβαίνει στις αναπτυγμένες οικονομίες. Είναι ο πολλαπλασιασμός του πλούτου, όχι μέσω του πολλαπλασιασμού της παραγωγής, αλλά μέσω του πολλαπλασιασμού των χρηματοοικονομικών προϊόντων που λέγονται «παράγωγα» ή πιο λαϊκά «τοξικά» ή «στοιχήματα» ή «αέρας κοπανιστός».
Σκεφθείτε ότι ενώ ο παγκόσμιος ετήσιος πραγματικός πλούτος (ετήσιο παγκόσμιο ΑΕΠ) υπολογίζεται σε 65 με 70 τρισεκατομμύρια δολάρια, το σύνολο των διαφόρων τύπων παραγώγων υπολογίζεται σε 700 τρισεκατομμύρια δολάρια και παραπάνω, δηλαδή πάνω από 10 φορές το παγκόσμιο ΑΕΠ (!).
Λόγω του αέρινου πλούτου, κύριο γνώρισμα τών αναπτυγμένων οικονομιών είναι η συνεχής αύξηση των τιμών των μετοχών στα χρηματιστήρια, την ώρα που μειώνεται η ανταγωνιστικότητα και η παραγωγή των επιχειρήσεών τους. Ετσι διατηρείται και η κατανάλωση των πολιτών-ψηφοφόρων με δωρεάν χρήμα μέσω των «ποσοτικών χαλαρώσεων» (και που αν σταματήσουν θα υπάρξει οικονομική κατάρρευση).
Όσο λοιπόν διατηρείται με τεχνητό τρόπο η πλασματική ευμάρεια του αναπτυγμένου κόσμου και δεν αφήνεται ελεύθερη η οικονομία να αυτορυθμιστεί και να πέσει σε χαμηλότερο επίπεδο – πιο αληθινό σε σύγκριση με τις οικονομίες του αναπτυσσόμενου κόσμου, – η οικονομική κρίση θα συνεχίζεται, οι οικονομολόγοι θα ψάχνουν συνεχώς «τις πταίει» και οι κυβερνήσεις θα συνεχίζουν να αντιστέκονται στο ξεφούσκωμα του «αέρινου πλούτου» παγκόσμιου αερόστατου.
Twitter on Facebook
Δεν υπάρχουν σχόλια :
Δημοσίευση σχολίου