"Δεξιά για όσους θα ζήσουν, αριστερά για όσους θα πεθάνουν"

Στις 27 Ιανουαρίου του 1945 οι Ρώσοι εισέβαλαν στο στρατόπεδο συγκέντρωσης του Άουσβιτς, σφραγίζοντας το τέλος της πιο μελανής σελίδας του 20ού αιώνα.

Ήταν απόγευμα της 27ης Ιανουαρίου, όταν οι Ρώσοι φτάνουν στο Άουσβιτς και απελευθερώνουν τους τελευταίους επιζώντες από το στρατόπεδο που έμοιαζαν περισσότερο με νεκρούς. 

Τα όσα έρχονται στο φως, τρεις μήνες μετά για το Αουσβιτς, δεν τα χωράει ο ανθρώπινος νους. Μια μαρτυρία της Αννίτα Λάσκερ από το ΒΒC, είναι αποκαλυπτική:  «Αμέσως μετά την αποβίβασή μας στις αποβάθρες του Άουσβιτς μας υποδέχονταν ένας διοικητής και ένας γιατρός των SS. Έδειχναν εξαρχής τις προθέσεις τους απροκάλυπτα. Οι νεοφερμένοι είχαν πλήρη άγνοια, δεν ήξεραν ότι έτσι υπέγραφαν συμβόλαιο με τον θάνατο. Μας ρωτούσαν την ηλικία μας και στοιχεία για την κατάσταση της υγείας μας. Αμέσως ξεχώριζαν τους ηλικιωμένους από τα παιδιά. Δεξιά-αριστερά, δεξιά-αριστερά. Δεξιά για όσους θα ζήσουν, αριστερά για όσους θα πεθάνουν».

Η Γενική Συνέλευση του ΟΗΕ αποφάσισε στις 2 Νοεμβρίου 2005 να ανακηρύξει την 27η Ιανουαρίου Διεθνή Ημέρα μνήμης για τα θύματα του Ολοκαυτώματος από το ναζιστικό καθεστώς κατά τον Β' Παγκόσμιο Πόλεμο.

Η ημερομηνία επιλέχθηκε επειδή την ημέρα εκείνη τα προελαύνοντα σοβιετικά στρατεύματα απελευθέρωσαν το μεγαλύτερο στρατόπεδο συγκέντρωσης στο Άουσβιτς - Μπίρκεναου στην Πολωνία.

Το σχέδιο της απόφασης αυτής, που υποβλήθηκε από το Ισραήλ και υποστηρίχθηκε από 89 χώρες, «καλεί τα κράτη - μέλη να επεξεργαστούν προγράμματα εκπαίδευσης που θα μεταδώσουν στις μελλοντικές γενεές τα διδάγματα του Ολοκαυτώματος και να βοηθήσουν να προλαμβάνονται πράξεις γενοκτονίας».

Οι Εβραίοι της Ευρώπης ήταν τα κύρια θύματα του Ολοκαυτώματος, που οι Ναζί ονόμαζαν «Τελική Λύση του Εβραϊκού Ζητήματος».

Το Άουσβιτς ήταν το μεγαλύτερο στρατόπεδο συγκέντρωσης και βρισκόταν λίγα χιλιόμετρα έξω από την Κρακοβία. Η κατασκευή του ολοκληρώθηκε στις αρχές του 1940 κι από τότε άρχισε να δέχεται τα πρώτα τρένα μελλοθανάτων από όλη την Ευρώπη.

Η εξόντωση των Εβραίων γινόταν με το αέριο με την κωδική ονομασία «Zyclon B» που ήταν ένα δηλητηριώδες εντομοκτόνο. Το σχέδιο εξόντωσης τους όμως δεν περιελάμβανε μόνο τους θαλάμους αερίων. Ακόμη μια φρικιαστική πτυχή του Άουσβιτς, ήταν τα πειράματα πάνω σε ανθρώπους των οποίων ηγείτο ο περιβόητος γιατρός των SS Γιόζεφ Μένγκελε, γνωστός και ως «Άγγελος του θανάτου».

Ο αριθμός των θυμάτων του εβραϊκού πληθυσμού προσδιορίζεται στα έξι εκατομμύρια, αν και οι τυπικές εκτιμήσεις από τους ιστορικούς για το εύρος των θυμάτων κυμαίνονται από πέντε εκατομμύρια ως και πάνω από έξι εκατομμύρια. 

Εκτός από τους Εβραίους, περίπου 220.000 Ρομά και Σίντι θανατώθηκαν στο Ολοκαύτωμα (μερικές εκτιμήσεις φτάνουν ως και τις 800.000).  Άλλες ομάδες που κρίθηκαν «φυλετικά κατώτερες» ή «ανεπιθύμητες» ήταν οι εξής: Σοβιετικοί στρατιώτες και πολίτες αιχμάλωτοι σε κατεχόμενες περιοχές (περιλαμβανομένων των Ρώσων και άλλων Σλάβων), Πολωνοί μη Εβραίοι (3 εκατομμύρια Πολωνοί Εβραίοι και 2 εκατομμύρια Πολωνοί μη Εβραίοι), διανοητικά ασθενείς ή σωματικά ανάπηροι, ομοφυλόφιλοι, Μάρτυρες του Ιεχωβά, Ελευθεροτέκτονες, Κομμουνιστές και άλλοι πολιτικοί αντιφρονούντες, συνδικαλιστές και κάποιοι Καθολικοί και Προτεστάντες κληρικοί που διώχτηκαν ή θανατώθηκαν. 

Αν συνυπολογιστούν δηλαδή όλες αυτές οι πληθυσμιακές ομάδες, ο αριθμός των θυμάτων του ναζισμού εκτινάσσεται. Κάποιες εκτιμήσεις τοποθετούν το συνολικό αριθμό θυμάτων του Ολοκαυτώματος στα 26 εκατομμύρια ανθρώπους, όμως τα 9 έως 11 εκατομμύρια θύματα συνήθως θεωρείται η πιο αξιόπιστη εκτίμηση.

πηγη

Με πληροφορίες από Wikipedia