Αργία η σημερινή ημέρα για τα Επτάνησα και οι Κερκυραίοι γιορτάζουν την ενσωμάτωση της νήσου με τον εθνικό κορμό.
Ο δημοσιογράφος της ΕΡΤ Γιάννης Ανδριώτης δίνει το παρόν στις εορταστικές εκδηλώσεις, στις οποίες παρίσταται η ηγεσία του υπουργείου Αμύνης.
Υπενθυμίζει την ιστορική διαδρομή που διήνυσαν τα νησιά έπειτα από πολλούς διαφορετικούς κατακτητές και το πως κατάφεραν να πετύχουν την ένωση τους με την Ελλάδα, πριν από 160 χρόνια.Στην Σπιανάδα της Κέρκυρας η παρέλαση στρατιωτικών αγημάτων συγκέντρωσε πλήθος κόσμου, οι οποίοι έχουν ακόμη τις μνήμες από τις αφηγήσεις των παλαιοτέρων για τα γεγονότα εκείνης της περιόδου, που είχε το ποθούμενο αποτέλεσμα.
Με την λήξη των ναπολεόντειων πολέμων, τα Επτάνησα και οι κάτοικοί τους που είχαν περάσει υπό Αγγλική διοίκηση το 1815, δυσφορούσαν μετά την επανάσταση του 1821. Ο λόρδος John Russell σημείωνε πως «ήταν αδύνατον λογικά να τους αρνηθούν να αγωνίζονται ειρηνικά για την ένωση με την σάρκα και το αίμα τους».[1] Εν τω μεταξύ ο Βρετανός υπουργός εξωτερικών λόρδος Πάλμερστον, στις 7 Μαΐου 1861, δήλωνε ότι «η προσάρτηση των Ιονίων Νήσων στην Ελλάδα θα τους προκαλούσε σοβαρό τραυματισμό και κακό» και συζητούσε την εκχώρηση ακόμη και της Ηπείρου και της Θεσσαλίας στο ελληνικό κράτος, αν και οι σχετικές προσεγγίσεις με την Πύλη κατέληξαν σε φιάσκο.
Ο έχων ομηρικές σπουδές Γλάδστων, που οραματιζόταν το σπίτι του Οδυσσέα, στον ρόλο του ύπατου Αρμοστή των Επτανήσων, έφτασε στην Κέρκυρα τον Νοέμβριο του 1858 και γρήγορα κατάλαβε ότι η ένωση με την Ελλάδα ήταν θέμα χρόνου.[2] «Οι κάτοικοι των Ιονίων ήταν Έλληνες και απεχθανόταν κάθε κυβέρνηση, όσο καλή και αν ήταν, εφ’ όσον ήταν Βρετανική. Θα μπορούσαν να αγαπήσουν κάθε κυβέρνηση, όσο κακή και αν ήταν, αρκεί να ήταν ελληνική. Ιδανικό τους δεν ήταν, και δεν θα μπορούσε να είναι η Magna Carta. Ήταν η Ελλάδα. Δεν υπήρξε ποτέ, ούτε θα μπορούσε να υπάρξει ικανοποίηση στα Επτάνησα έως ότου έφευγε ο τελευταίος Βρετανός στρατιώτης».[3]
Στις 23 Οκτωβρίου 1862 ο Όθων (Όττο Φον Βίττελσμπαχ) εκδιώχθηκε και επέστρεψε στην Βαυαρία για να πεθάνει τεθλιμμένος που αποχωρίστηκε την Ελλάδα, την οποία αγάπησε περισσότερο από πολλούς Έλληνες πολιτικούς της εποχής. Ο Όθων, τέκνο ενός γνήσιου φιλέλληνα, του Λουδοβίκου Α΄, ενέδωσε στην Μεγάλη Ιδέα, αποκηρύσσοντας τις αποφάσεις του Συνεδρίου της Βιέννης του 1815 και υιοθετώντας τα περί διαμελισμού του Μεγάλου Ασθενούς, της Οθωμανικής Αυτοκρατορίας. Αγανακτισμένος από την λεγόμενη βαυαροκρατία, ο νεαρός βασιλιάς μόλις ενηλικιώθηκε, έδιωξε από την χώρα τον κηδεμόνα του, Βαυαρό κόμη Ιωσήφ Άρμανσμπεργκ, λόγω της απολυταρχικής του διακυβέρνησης και των συνωμοτικών του ενεργειών. Ωστόσο, οι ενέργειες του Όθωνος για την απελευθέρωση των υποδούλων Ελλήνων δεν ευοδώθηκαν.
Στις 8 Δεκεμβρίου 1862 ο καγκελάριος του βρετανικού στέμματος William E. Gladstone πρότεινε στο υπουργικό συμβούλιο και έγινε δεκτή η πρόταση για εκχώρηση των Ηνωμένων Πολιτειών των Ιονίων Νήσων στην Ελλάδα. Οι πολιτείες ήταν η Κέρκυρα, η Ιθάκη, οι Παξοί, η Κεφαλονιά , η Ζάκυνθος, η Σάντα Μάουρα (Λευκάδα) και το Cerigo (Κύθηρα). Στις 11 Δεκεμβρίου, ο Λόρδος Τζον Ράσελ ενημέρωσε επίσημα τον Χαρίλαο Τρικούπη, πρέσβη στο Λονδίνο, για την απόφαση.
Σύμφωνα με επιστολή του λόρδου Clarendon «Οι κάτοικοι αυτών των νησιών, που ταλαιπωρούνταν από ξένη διοίκηση, ήταν τόσο ακυβέρνητοι που δεν μας επέτρεπαν να τους κυβερνήσουμε για δικό τους όφελος και για το υψηλότερο αγαθό (summum bonum) που επιθυμούσαν έχουν πληρώσει ακριβά την αγάπη τους για το έθνος τους».[4] Μετά την αναχώρηση του Όθωνος οι Μεγάλες Δυνάμεις αναζητούσαν στα βασιλικά τους αποθέματα τον επόμενο ηγεμόνα της Ελλάδος. Έπειτα από περιπετειώδεις προσπάθειες, στον θρόνο ανέβηκε ο Δανός πρίγκιπας Χριστιανός – Γουλιέλμος – Φερδινάνδος – Αδόλφος, ο Γεώργιος Α΄. Πριν από την ανάληψη των καθηκόντων του υπεγράφη μια μυστική αγγλο-δανική συνθήκη, σύμφωνα με την οποία τα νησιά του Ιονίου θα εκχωρούντο στο βασίλειο του.[5] Επρόκειτο για ένα βασιλικό δώρο της Βρετανίας στον νεαρό βασιλιά και στην χώρα. Επιτέλους, στις 30 Οκτωβρίου, 1864 ο Γεώργιος έφτασε στην Ελλάδα και έζησε για να γνωρίσει όχι μόνο την ένωση με τα Επτάνησα την προσάρτηση της Θεσσαλίας και της Άρτας, αλλά και τον μεγάλο θρίαμβο του 1912.
[1] Harold Temperley, Documents Illustrating the Cession of the Ionian Islands to Greece, 1848-70, The Journal of Modern History, Vol. 9, No. 1, March 1937, [pp. 48-55], σ.52-53.
[2] The Story of Gladstone’s Life – Justin McCarthy (1898), Adam & Charles Black, London 1906,σ. 193.
[3] Harold Temperley, Documents Illustrating the Cession of the Ionian Islands to Greece, 1848-70, The Journal of Modern History, Vol. 9, No. 1, March 1937, [pp. 48-55], σ.51, W. E. Gladstone to the Duke of Newcastle, March 22, 1861.
[4] Lord Clarendon to A. H. Layard, Madrid, private, March 15, 1870.
[5] William Miller, A history of the Greek people (1821-1921), Methuen & CO. LTD. London 1922, σ. 50.
Δεν υπάρχουν σχόλια :
Δημοσίευση σχολίου