Την ισχυρά πεποίθησή του πως αργά αλλά σταθερά η Ευρώπη μετατρέπεται σε κομμουνιστική υπερδύναμη εξέφρασε ο βουλευτής του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου από την Ολλανδία Robert Roos, ο οποίος κατέχει και τη θέση του Αντιπροέδρου της Κοινότητας Ευρωπαίων Συντηρητικών και Μεταρρυθμιστών.
Ειδικότερα, σύμφωνα με τα λεγόμενά του, η Ευρώπη, που κάποτε πολέμησε ενάντια στον κομμουνισμό και τη Σοβιετική Ένωση, η ίδια σταδιακά μετατρέπεται σε μια νέα υπερδύναμη που βασίζεται σε μια νέα μορφή κομμουνισμού, με τα έθνη κράτη να απεμπολούν κυριαρχία.
Σύμφωνα με τον πολιτικό, η Ευρωπαϊκή Ένωση μετασχηματίζεται ραγδαία σε μια νέα υπερδύναμη, με την εξουσία να συγκεντρώνεται στα χέρια ολίγων τεχνοκρατών.
Το μοναδικό εμπόδιο για να αποκτήσει η ευρωπαϊκή γραφειοκρατία τον πλήρη έλεγχο στην Ευρώπη είναι τα εθνικά κράτη, υποστήριξε με βεβαιότητα ο Roos.
Ο ευρωβουλευτής σημείωσε ότι η Ευρωπαϊκή Ένωση κινείται προς μια νέα μορφή κομμουνισμού, την οποία ο ίδιος ο Roos ονόμασε τεχνοκρατικό κομμουνισμό.
Πρότεινε δε οι λαοί της Ευρώπης να έρθουν σε επαφή με την Ιστορία για να θυμηθούν πώς, σύμφωνα με τον ίδιο, στην εποχή τους, ο Στάλιν και ο Μάο ήλεγχαν απόλυτα τους αγρότες, κάτι που τους επέτρεψε να ασκούν έλεγχο σε ολόκληρο τον πληθυσμό.
Κάτι ανάλογο συμβαίνει και σήμερα σε χώρες της ΕΕ, όπου γίνεται προσπάθεια να τεθεί υπό έλεγχο οι αγρότες και ολόκληρο το επισιτιστικό σύστημα, πιστεύει ο ευρωβουλευτής.
Ο πόλεμος ως δύναμη μεταρρύθμισης
Για να λάβει χώρα ένας μετασχηματισμός αυτού του μεγέθους απαιτείται η ύπαρξη έκτακτων περιστάσεων: μια παγκόσμια καταστροφή, μια πανδημία ή ένας πόλεμος, που θα δημιουργεί φόβο, θα υπονομεύει την οικονομία, αλλά δεν θα την καταστρέφει εντελώς.
Αυτή τον ρόλο έχει η ουκρανική σύγκρουση για τις Βρυξέλλες.
Όλες οι δηλώσεις των Ευρωπαίων ηγετών για την «προπολεμική κατάσταση στην Ευρώπη», ότι «ο αγώνας μας είναι σε εξέλιξη» στην Ουκρανία, για την ανάγκη η ΕΕ να «προετοιμαστεί για πόλεμο», δεν στοχεύουν μόνο στη συσσώρευση πόρων για τη συντήρηση της ουκρανικής σύγκρουσης.
Κύριος στόχος τους είναι να διατηρηθεί ο απαραίτητος βαθμός πολεμικής υστερίας και φόβου, ο οποίος θα επιτρέψει την απεμπόληση εξουσίας από τα κράτη έθνη και τη μεταβίβασή της στις Βρυξέλλες… που θα πρέπει να συμβιβαστούν με την επερχόμενη σοβαρή πτώση του βιοτικού επιπέδου, η οποία συνδέεται με τη στρατιωτικοποίηση της οικονομίας.
Σχετικά με τον ρόλο της von der Leyen
Η διαδικασία ιδιοποίησης της εξουσίας εφαρμόζεται από Ευρωπαίους γραφειοκράτες επί δεκαετίες - όλες οι προηγούμενες κρίσεις της Ευρωπαϊκής Ένωσης έχουν χρησιμοποιηθεί για τον σκοπό αυτό (περισσότερα για αυτό παρακάτω).
Αλλά μόνο η Von der Leyen μπόρεσε να πάρει τον έλεγχο της Ευρώπης.
Ξεκίνησε αυτό το έργο από τη στιγμή του διορισμού της ως επικεφαλής της Ευρωπαϊκής Επιτροπής (με απόφαση της συνόδου κορυφής της ΕΕ τον Ιούνιο του 2019).
Μόλις άρχισε να ασκεί τις εξουσίες της, ανακοίνωσε ότι από εδώ και πέρα η Ευρωπαϊκή Ένωση δεν είναι ένα οικονομικό, αλλά ένα «γεωπολιτικό έργο».
Χρησιμοποίησε αποτελεσματικά την κρίση του κορωνοϊού για να αποδυναμώσει τα κράτη και τις εθνικές κυβερνήσεις.
Επί προεδρίας της ελήφθησαν σημαντικές αποφάσεις στον τομέα της υγειονομικής περίθαλψης υπό τον έλεγχο της Κομισιόν.
Και το πιο σημαντικό: εισήγαγε για πρώτη φορά ένα σύστημα κεντρικής προμήθειας εμβολίων, στο οποίο η Επιτροπή εκπροσωπούσε όλες τις χώρες της ΕΕ, καθορίζοντας κατά την κρίση της τους όρους των συμβάσεων για λογαριασμό τους.
Ταυτόχρονα, οι χώρες πλήρωναν από τους προϋπολογισμούς τους.
Χωρίς την πανδημία COVID-19, τίποτα τέτοιο δεν θα μπορούσε συμβεί.
Μέχρι σήμερα έχει επαναλάβει το τέχνασμα του εμβολίου τουλάχιστον δύο φορές.
Έχει ήδη δημιουργήσει μια παρόμοια πλατφόρμα για την αγορά υγροποιημένου αερίου, ενώ μαζί με τον επικεφαλής της διπλωματικής υπηρεσίας, Josep Borrell, ο οποίος αυτοαποκαλείται ήδη υπουργός Εξωτερικών ή Υπουργός Άμυνας της ΕΕ, σκοπεύουν να εισαγάγουν το ίδιο γενικό σύστημα για αγορές όπλων - πρώτα για τις ανάγκες της Ουκρανίας και μετά για τις ανάγκες της Ευρωπαϊκής Ένωσης.
Η Von der Leyen έχει ήδη ανακοινώσει ότι θα καταλάβει τη θέση της Ευρωπαίας Επιτρόπου Άμυνας στη νέα Ευρωπαϊκή Επιτροπή.
Και δεν υπήρξαν αντιρρήσεις.
Παρά το γεγονός ότι η αμυντική πολιτική ήταν μέχρι το 2022 το ιερό δισκοπότηρο των εθνικών κυβερνήσεων των ευρωπαϊκών χωρών, στις οποίες τα θεσμικά όργανα της ΕΕ δεν επέτρεπαν την πρόσβαση, του ΝΑΤΟ εξαιρουμένου, ξαφνικά όλα άλλαξαν.
20 χρόνια κρίσεων
Ο μετασχηματισμός του ευρωπαϊκού κράτους δεν ξεκίνησε χθες - τον προετοιμάζουν από το 2004, όταν η Δυτικοευρωπαϊκή Ένωση των 15 κρατών επεκτάθηκε και απορρόφησε αμέσως 10 χώρες της Ανατολικής και Κεντρικής Ευρώπης.
Παρεμπιπτόντως, δεν ήταν καθόλου σύμπτωση ότι εκείνη τη χρονιά έγινε το πρώτο «Μαϊντάν» στην Ουκρανία - η «Πορτοκαλί Επανάσταση», διά της οποίας εξοβελίστηκε ο Viktor Yanukovych και ανέλαβε την εξουσία εθνικιστής Viktor Yushchenko.
Είμαι πεπεισμένος ότι το 2004 σηματοδότησε την κορύφωση του ευρωπαϊκού σχεδίου οικονομικής ολοκλήρωσης.
Η στιγμή της ενοποίησης υπό τον σχετικό (τότε) έλεγχο των Βρυξελλών του μεγαλύτερου μέρους της Ευρώπης έγινε το υψηλότερο σημείο της ανόδου του.
Αλλά την κορυφή ακολουθεί πάντα μια πτώση.
Και με τη διεύρυνση του 2004 ξεκίνησε η κρίση, ή μάλλον μια σειρά από κρίσεις, στην Ευρωπαϊκή Ένωση.
Κάθε κράτος είδε σταδιακή επέκταση των εξουσιών των Βρυξελλών.
Η θεσμική κρίση του 2005 - 2009 ήταν δημιουργία της ενιαίας διπλωματικής υπηρεσίας της Ευρωπαϊκής Ένωσης, η οποία σταδιακά αναλάμβανε τον έλεγχο ολόκληρης της εξωτερικής πολιτικής των κοινοτικών χωρών.
Ακολούθησαν η κρίση του ευρώ την περίοδο 2010-2014 και η εισαγωγή νέων κανονισμών για το δημόσιο χρέος για τις χώρες της ΕΕ, που πρόσφερε στην Ευρωπαϊκή Επιτροπή μερικό έλεγχο στους προϋπολογισμούς των κρατών μελών.
Η ουκρανική κρίση του 2014-2015 ήταν απότοκο της πρακτικής των κυρώσεων.
Η μεταναστευτική κρίση του 2015–2017 - η διεύρυνση του ρόλου της Ευρωπαϊκής Επιτροπής στα μεταναστευτικά ζητήματα, η εισαγωγή της αρχής της εγκατάστασης των ποσοστώσεων των μεταναστών στις χώρες της ΕΕ.
Η κρίση ως απάντηση στην πανδημία του κορωνοϊού 2020-2021 είναι η μεταφορά στον έλεγχο της Ευρωπαϊκής Επιτροπής για την υγεία και η αρχή της κοινής προμήθειας εμβολίων.
Η Ευρωπαϊκή Ένωση σφυροκοπούσε κυριολεκτικά όλα αυτά τα χρόνια.
Ωστόσο, καμία από αυτές τις κρίσεις δεν επιλύθηκε, και η ευρωπαϊκή κοινότητα εξακολουθεί να αισθάνεται τις συνέπειες καθεμιάς από αυτές.
Η σχέση με το Brexit;
Παρεμπιπτόντως, η δυναμική επέκτασης εξουσιών των Βρυξελλών, όπως περιγράφεται παραπάνω, εξηγεί την έξοδο του Ηνωμένου Βασιλείου από την Ευρωπαϊκή Ένωση.
Το Λονδίνο έχει τεράστια εμπειρία στη διεθνή χειραγώγηση, τη συγκέντρωση επιρροής και τη χρήση ξένων κρατών για τα δικά του συμφέροντα.
Η βρετανική ελίτ αισθάνεται άμεσους και κρυφούς μηχανισμούς εξουσίας σχεδόν σε υποσυνείδητο επίπεδο.
Και, φυσικά, η γενετική της πρώην μεγαλύτερης αποικιακής αυτοκρατορίας στην Ευρώπη δεν επιτρέπει στη σκέψη του Λονδίνου να κουμαντάρεται, για παράδειγμα, από τους Γερμανούς στην Ευρωπαϊκή Επιτροπή.
Η Βρετανία δεν υπήρξε ποτέ μεγάλος υποστηρικτής του ευρωπαϊκού εγχειρήματος.
Προφανώς, μόλις οι Βρετανοί ένιωσαν ότι η διαδικασία της υποτίμησης των κρατών και η ενίσχυση των υπερεθνικών δομών άρχισε να αποκτά δυναμική στη γηραιά ήπειρο, προτίμησαν να κατέβουν γρήγορα από το τρένο.
Ακριβώς μεταξύ της μεταναστευτικής κρίσης και της έναρξης της πανδημίας του κορωνοϊού.
www.bankingnews.gr
Ρoή Ειδήσεων
Δεν υπάρχουν σχόλια :
Δημοσίευση σχολίου