Κυκλοφορεί Μαύρη Λίστα στο Χόλιγουντ; Υπογείως ναι. Στις δεκαετίες '50 και '60, φανατικά εναντίον κομμουνιστών και συνοδοιπόρων. Τώρα εναντίον όσων τολμούν να θίξουν, έστω για πλάκα, ομοφυλόφιλους και Εβραίους.
Ετσι την πάτησε ο ευτραφής καλαμπουριτζής Μπρετ Ράτνερ, σκηνοθέτης της κωμωδίας «Tower Heist» («Πώς να κλέψετε έναν ουρανοξύστη»). Που, προκειμένου να μην εξαφανιστεί από προσώπου γης, με τη λέξη που εκστόμισε «αδελφές», κάθησε και έκανε δημόσιο αυτομαστίγωμα, γράφοντας ανάμεσα στα άλλα και τα εξής: «Με την κοτσάνα μου (stupid things) πλήγωσα και πρόσβαλα πολλούς καλλιτέχνες και τεχνικούς της κοινότητας LGBT (των ομοφυλοφίλων). Τώρα ξέρω: τα λόγια μετράνε (σαν να λέει ότι πάσχει από αθεράπευτο..
παλιμπαιδισμό). Αισθάνομαι απίστευτα τυχερός. Για την καριέρα μου και για τη δουλειά που αγαπώ». Και ολοκληρώνει: «Βαθιά μετανιωμένος για τις πράξεις μου, είμαι αποφασισμένος να μάθω από το πάθημά μου».
Επειτα από αυτό το αυτομαστίγωμα, ο Τομ Σέρακ, πρόεδρος της Ακαδημίας του Χόλιγουντ, δίνει άφεση αμαρτιών στον «αμαρτωλό» Μπρετ Ράτνερ και ταυτόχρονα τοποθετεί στη θέση του παραγωγού της τελετής λήξης της 84ης επετείου των Οσκαρ (Κυριακή 26 Φεβρουαρίου) τον Μπράιαν Γκρέιζερ, ηλικίας 60 ετών, κάτοχο Οσκαρ για την παραγωγή της ταινίας «Ενας υπέροχος άνθρωπος» («A beautiful mind»).
Περισσότερο αξιοπρεπής η στάση του Εντι Μέρφι που αμέσως μετά την απομάκρυνση του φίλου του Μπρετ Ράτνερ παραιτήθηκε από οικοδεσπότης της ίδιας τελετής. Ετσι κι αλλιώς, η λέξη «fags» (αδελφές) είναι απαγορευμένη διά ροπάλου από το λεξιλόγιο όλων όσοι κάνουν καριέρα ή φιλοδοξούν να επιβιβαστούν στην αμαξοστοιχία του Χόλιγουντ.
Το ίδιο συμβαίνει και με κάθε αναφορά εναντίον Εβραίων. Πράγμα που έχει πληρώσει ακριβά ο Μελ Γκίμπσον. Που στο παρελθόν, ειδικά με την ταινία του «Τα πάθη του Χριστού», εκστόμισε τις πιο βαριές κατηγορίες εναντίον της εβραϊκής κοινότητας. Θυμίζω τα λόγια της Ελληνοαμερικανίδας Βάλαρι Μασάλας (Βασιλική Μάσσαλα), casting director, όταν πριν από χρόνια μού έλεγε στο Φεστιβάλ Θεσσαλονίκης: «Η συντριπτική πλειοψηφία των ανδρών ηθοποιών στο Χόλιγουντ είναι γκέι και όποιος δεν είναι αισθάνεται σαν κόκορας σε κοτέτσι».
Θυμίζω ακόμα ότι τα δύο κινηματογραφικά αμερικανικά κέντρα, το ανδροκρατούμενο της Νέας Υόρκης και το γκεοκρατούμενο του Λος Αντζελες, βρίσκονται σε διαρκή, υπόγειο πόλεμο. Και τέλος θυμίζω μια επικών διαστάσεων υποκρισία. Το να γράφεις στο σενάριο και να προφέρουν οι πρωταγωνιστές σου στις ταινίες σου τη λέξη «fags» είναι νόμιμο γιατί είναι εμπορικό. Χα, χα, χα! Ομως απαγορεύεται διά ροπάλου να την εκστομίσεις δημοσίως, όπως έκανε, γιατί του διέφυγε, ο Μπρετ Ράτνερ, σε μια συνέντευξη με την οποία προμοτάριζε την ταινία του. Με απλά λόγια, το πρωτόκολλο του politically correct είναι μακαρθικό. Φανταστείτε τι είχε συμβεί στο παρελθόν. Οταν ο μακαρίτης Ροκ Χάτσον (1925-1985) έτρεμε στην ιδέα να αποκαλυφθούν οι σεξουαλικές του προτιμήσεις. Τότε λοιπόν. Είσαι γκέι; Στην πυρά. Τώρα λοιπόν. Κάνεις πλάκα με τους γκέι; Εξω από 'δώ. Η υποκρισία και ο φανατισμός πορεύονται αγκαλιά σ' έναν χώρο που υποτίθεται ότι είναι απελευθερωμένος και εντελώς δημοκρατικός!
ΠΗΓΗ
Δεν υπάρχουν σχόλια :
Δημοσίευση σχολίου