Κιβωτός μιας ανέγγιχτης φύσης παραμένει σήμερα η Αλόννησος, ένα νησί χαμηλών τόνων. Ωστόσο, οι ομορφιές της είναι πολλές και οι φίλοι της πιστοί και εκλεκτοί...
Σήμα κατατεθέν των Σποράδων είναι το υπέροχο πευκοδάσος που καταλαμβάνει το μεγαλύτερο μέρος της Αλοννήσου, ενώ ο ιδιαίτερος χαρακτήρας της σκιαγραφείται από τον μεσαιωνικό οικισμό του Παλιού Χωριού με την ενδιαφέρουσα αρχιτεκτονική και την υπέροχη θέα.
Οι ρυθμοί είναι ήπιοι, οι αποστάσεις μικρές και οι περισσότερες παραλίες ακόμα απρόσβλητες από τον μαζικό τουρισμό και το «σύνδρομο» της ομπρελοξαπλώστρας!
Το οδικό δίκτυο του νησιού θα σας πάει σχεδόν παντού, όμως υπάρχουν και άφθονα μονοπάτια που διασχίζουν υπέροχα πευκοδάση και καταλήγουν σε απόμερες παραλίες. Αν αγαπάτε την πεζοπορία, η Αλόννησος θα αποδειχθεί ένας μικρός νησιώτικος παράδεισος. Το πλοίο της γραμμής που εκτελεί δρομολόγια στις Σποράδες αφήνει πίσω το λιμάνι της Σκοπέλου και σε μία ώρα περίπου θα δέσει στο Πατητήρι, το λιμάνι της Αλοννήσου που ακουμπά στην άκρη ενός μικρού, καλά προστατευμένου όρμου. Σίγουρα ο οικισμός δεν διεκδικεί τα πρωτεία για την αρχιτεκτονική του αισθητική, όμως εδώ θα τα βρεις όλα, καταστήματα, ξενοδοχεία, δημόσιες υπηρεσίες, ΑΤΜ τραπεζών.
Πάνω στον λόφο το γοητευτικό Παλιό Χωριό ή Χώρα κλέβει την προσοχή μας με τη στιβαρή του παρουσία, καθώς μοιάζει να εποπτεύει αφ' υψηλού το πέλαγο. Κοντά στο Πατητήρι συναντάμε θαυμάσιες παραλίες όπως αυτή του Ρουσούμ Γιαλού, που ξεδιπλώνει το βοτσαλωτό της τόξο πίσω από τον λιμάνι. Μαζεύει αρκετό κόσμο, καθώς υπάρχουν ενοικιαζόμενα δωμάτια και ταβέρνες. Λίγο βορειοτέρα διαγράφεται ο ορμίσκος Βότση -οφείλει το όνομά του στον ναύαρχο Βότση που ήρθε εδώ το 1913- με το γραφικό λιμάνι και τα πεύκα που σκαρφαλώνουν στα βράχια. Δεν είναι λίγοι αυτοί που βουτούν από τα βράχια, ενώ σε μικρή απόσταση υπάρχει και ο κοντινός ορμίσκος Σπαρτίνες που προσεγγίζεται με μονοπάτι 300 μέτρων. Διαθέτει δυο θαυμάσιες μικρές παραλίες και καθώς είναι καλά προφυλαγμένος από τα μάτια των πολλών, τις προτιμούν οι γυμνιστές.
Η δεύτερη παραλία γυμνιστών είναι οι «Πλάκες», που απέχει μόλις 500 μέτρα νότια από το λιμάνι στο Πατητήρι, αλλά θα πρέπει να σας δείξουν το μονοπάτι. Ενάμισι χιλιόμετρο νοτιότερα διαγράφονται οι ορμίσκοι Μικρός και Μεγάλος Μουρτιάς, Μαρπούντα, Βύθισμα: Πρόκειται για αλλεπάλληλες μικρές αγκαλιές περιτριγυρισμένες από λευκά βράχια και πυκνό πευκοδάσος. Ολόγυρα λειτουργούν μερικές από τις καλύτερες ξενοδοχειακές μονάδες του νησιού, κυριολεκτικά κρυμμένες μέσα στο δάσος. Στο τμήμα αυτό του νησιού μπορείτε να έρθετε και με μονοπάτι ή χωματόδρομο από τη Χώρα.
ΣΤΗ ΜΕΣΑΙΩΝΙΚΗ ΧΩΡΑ
ΕΝΑΣ ΜΕΓΑΛΟΣ ΣΕΙΣΜΟΣ που έγινε το 1965 ερήμωσε τη Χώρα που για αιώνες ήταν η πρωτεύουσα του νησιού. Ο μαρασμός βέβαια είχε αρχίσει ήδη από τα πρώτα μεταπολεμικά χρόνια, καθώς η μετανάστευση είχε προλάβει να στείλει μακριά από το νησί εκατοντάδες νέους ανθρώπους. Οι κάτοικοι της Χώρας εγκατέλειψαν σιγά σιγά το πληγωμένο από τους σεισμούς χωριό και κατέβηκαν στο Πατητήρι, που έγινε από το 1978 κι έπειτα η πρωτεύουσα.
Τη σχεδόν έρημη πια Χώρα ανακάλυψαν οι ξένοι επισκέπτες που γοητεύτηκαν από τα υπέροχα κτίσματα και την απίστευτη θέα στο διάπλατο πέλαγος. Αρκετά σπίτια εκείνη την εποχή αγοράστηκαν από Γερμανούς, Γάλλους και Αυστριακούς, που ξεκίνησαν την αναπαλαίωσή τους με σεβασμό στην παράδοση και στο τοπικό χρώμα, δίνοντας ανάσα ζωής και πάλι στον οικισμό. Το 1978 το Παλιό Χωριό χαρακτηρίζεται παραδοσιακός οικισμός και προστατεύεται από τη νομοθεσία. Τα αυτοκίνητα δεν μπαίνουν μέσα στο οικιστικό σύμπλεγμα του Παλιού Χωριού. Αναγκαστικά θ' αφήσετε το όχημά σας στην είσοδο, όπου υπάρχει μικρός χώρος στάθμευσης και θα συνεχίσετε με τα πόδια για να γνωρίσετε ένα από τα πιο ατμοσφαιρικά χωριά του Αιγαίου.
Τα παλιά πέτρινα σπίτια παραταγμένα σε αμυντική διάταξη θυμίζουν τα χρόνια της πειρατείας όπου το χωριό έπρεπε συνάμα να είναι και κάστρο. Από κάθε γωνιά ξεπροβάλλει μια διαφορετική άποψη του γαλάζιου πελάγους και του πευκόφυτου νησιού. Κάποιες φορές με καθαρό ουρανό και ελάχιστη υγρασία στην ατμόσφαιρα, διακρίνονται στον ανοιχτό ορίζοντα οι ευβοϊκές και πηλιορείτικες ακτές, ο χαρακτηριστικός κώνος του Αθω και φυσικά ένα προς ένα τα νησιά και τα ερημονήσια του Εθνικού Θαλάσσιου Πάρκου Σποράδων.
Σε κάθε σου βήμα συναντάς παροπλισμένους ανεμόμυλους, χορταριασμένα αλώνια, σιωπηλές γειτονιές, καλοβαλμένα αρχοντικά, αλλά και σπουδαίες εκκλησίες του 17ου αιώνα, όπως του Αγίου Αθανασίου, του Χριστού και ο Αγιος Γεώργιος στο Κάστρο. Με κάθε ευκαιρία θα σταματήσετε για ένα καφέ, ποτό ή φαγητό σε κάποιο από τα μαγαζιά με τους εξώστες που προσφέρουν ανεπανάληπτη θέα στο απέραντο γαλάζιο του πελάγους ή στο μοναδικό ηλιοβασίλεμα.
ΔΑΙΜΟΝΟΝΗΣΙΑ ΚΑΙ ΠΕΙΡΑΤΕΣ
ΣΤΗΝ ΠΕΡΙΟΧΗ του Κοκκινόκαστρου έχουν έρθει στο φως υπολείμματα οικισμών που ανάγονται στη Μέση Παλαιολιθική εποχή και είναι από τα αρχαιότερα που έχουν ανασκαφεί στο Αιγαίο! Αργότερα, το νησί εποίκησαν οι Δόλοπες, έμπειροι ναυτικοί αλλά και πειρατές. Τους Δόλοπες έδιωξε από το νησί ο βασιλιάς Μίνωας στην προσπάθειά του να διατηρήσει ελεύθερα τα ναυτικά περάσμαΣτα του Αιγαίου, καθώς η Αλόννησος ήταν πάνω στην αρχαία ρότα των εμπορικών πλοίων που μετακινούσαν εμπορεύματα από τα λιμάνια της Μικράς Ασίας και της Μαύρης Θάλασσας προς τα παράλια της Ηπειρωτικής Ελλάδας, της Αφρικής και της Κάτω Ιταλίας. Στα κλασικά χρόνια ο Κίμωνας έβαλε μια τάξη στην περιοχή και προσάρτησε το νησί στην Αθηναϊκή Συμπολιτεία.
Για λίγο η Αλόννησος πέρασε στα χέρια των Σπαρτιατών και των Μακεδόνων. Το 2ο μ.Χ. αιώνα ήρθαν και οι Ρωμαίοι. Το αρχαίο όνομα του νησιού ήταν Ικος -Αλόννησος πιθανώς ονομαζόταν το κοντινό και σήμερα έρημο νησάκι Κυρά Παναγιά-, ενώ επί Βυζαντίου ήταν γνωστό ως Λιοδρόμια ή Λιαδρόμια ή ακόμη και ως Χιλιοδρόμια, ονομασία που διατηρήθηκε έως το 1836. Το νησί φημιζόταν για το κρασί του, μα και για τα πιθάρια του. Στη θέση που σήμερα οι ντόπιοι ονομάζουν «Τσκαλιά» (τσουκάλια) υπήρχαν αρχαία εργαστήρια αγγειοπλαστικής. Η Αλόννησος από νωρίς μπήκε στο στόχαστρο των πειρατών που χρησιμοποιούσαν τις απόκρημνες ακτές της και τα νησάκια τους σαν ορμητήριο για τα ρεσάλτα τους. Μάλιστα, οι ναυτικοί της εποχής είχαν δώσει στη θαλάσσια αυτή περιοχή διαφορά προσωνύμια όπως Κλεπτοφωλιές ή Δαιμονονήσια!
ΑΚΡΟΓΙΑΛΙΕΣ ΠΕΥΚΟΦΥΤΕΣ ΚΙ ΕΡΗΜΙΚΕΣ
ΑΠΟ ΤΟ ΠΑΤΗΤΗΡΙ ένας ασφάλτινος δρόμος που φεύγει βόρεια, οδηγεί στα μικρά χωριά και τις παραλίες που είναι διασπαρμένες κατά μήκος των βορειοδυτικών ακτών. Στο βόρειο ανατολικό τμήμα του νησιού και στις μικροσκοπικές ακτές που κρύβονται πίσω από τα πευκοδάση, θα πάτε ακολουθώντας χωματόδρομους αλλά και σημαδευμένα μονοπάτια. Αφήνοντας πίσω το πολυσύχναστο Πατητήρι περνάμε τη διασταύρωση για Ρουσούμ Γιαλό και το λιμανάκι Βότση και εύκολα καταλήγουμε στις πευκόφυτες ακρογιαλιές Μηλιά, Γιαλός, Χρυσή Μηλιά, Τζώρτζη και Λεφτό Γιαλό. Ανάμεσα στα ακρογιάλια του Τζώρτζη Γιαλού και την αμμουδιά της Χρυσής Μηλιάς ξεχωρίζει ο βράχος του Κοκκινόκαστρου, όπου έχουν ανασκαφεί υπολείμματα οχύρωσης, αφού στο σημείο αυτό υπήρχε η αρχαία πόλη Ικος. Ο δρόμος δεν φτάνει μέχρι την αμμώδη παραλία που προστατεύεται από έναν θεόρατο κοκκινωπό βράχο και θα χρειαστεί να περπατήσετε λίγο ενώ υπάρχει διαμορφωμένος χώρος στάθμευσης. Η θάλασσα είναι πεντακάθαρη και η ακτή καλά προφυλαγμένη από τους περισσότερους ανέμους. Σε αυτό συμβάλλει επίσης η παρουσία του γειτονικού νησιού Περιστέρα που λειτουργεί σαν φυσικός κυματοθραύστης όταν το μελτέμι αγριεύει.
Επόμενη στάση το ψαροχώρι Στενή Βάλα που βρίσκεται φωλιασμένο στον μυχό στενού κι απάνεμου όρμου και απέχει από το Πατητήρι μόλις 11 χλμ. Το μικρό ψαρολίμανο, παρόλη την τουριστική του ανάπτυξη, καταφέρνει να διατηρεί και σήμερα το χρώμα του. Γύρω από το υπήνεμο αγκυροβόλιο, κατάμεστο από ψαρόβαρκες, αράζουν καΐκια και κάθε λογής ιστιοφόρα. Τα παλιά κεραμοσκεπή σπίτια, αν και πια δείχνουν να συμπιέζονται ανάμεσα στις άφθονες νέες κατασκευές, θυμίζουν τις παλιές ψαράδικες καταβολές. Εδώ λειτουργεί η Μονάδα Περίθαλψης και Επανένταξης για ορφανές ή τραυματισμένες φώκιες, όπου εργάζονται εξειδικευμένοι επιστήμονες, αλλά και αρκετοί εθελοντές. Οι εγκαταστάσεις είναι επισκέψιμες. Απέναντι από τη Στενή Βάλα, σε απόσταση αναπνοής, το μακρόστενο και ακατοίκητο νησάκι Περιστέρι φράζει τον ορίζοντα και δίνει στον τόπο την όψη λιμνοθάλασσας.
Στο δίαυλο που χωρίζει τη Στενή Βάλα από τη Περιστέρα βρέθηκε από τον Αλοννησιώτη Κώστα Μαυρίκη το 1984, ένα ναυαγισμένο εμπορικό πλοίο, ασυνήθιστα μεγάλου μεγέθους του 400 π.Χ. γεμάτο αμφορείς. Ο παραλιακός ασφάλτινος δρόμος που φεύγει βόρεια από το λιμανάκι θα σας φέρει στις παραλίες Γλύφα, Καλαμάκια, Καλύβια και Βαμβακιές. Πρόκειται για μικροσκοπικά ακρογιάλια στρωμένα με βότσαλο και πετραδάκι, όπου σε μικρή απόσταση υπάρχουν ταβέρνες και λίγα ενοικιαζόμενα δωμάτια. Η διαδρομή τερματίζει στη βοτσαλωτή «γλώσσα» του Αγ. Δημητρίου (16 χλμ. από Πατητήρι) με τα βαθυγάλαζα νερά που θεωρείται δίκαια μία από τις καλύτερες παραλίες των Σποράδων.
Αν έχετε ακόμη διάθεση για περιπλανήσεις, ο κεντρικός δρόμος που διατρέχει κατά μήκος το νησί καταλήγει στο βορειότερο άκρο του, στο βαθύ και στενό όρμο του Γέρακα (17 χλμ. από Πατητήρι). Εδώ το τοπίο ξεγυμνώνεται από το πευκοδάσος. Λίγα λιόδεντρα, πουρνάρια, ξερακιανά αμπέλια και κάποιες αγροικίες, διάσπαρτες στη μέση του πουθενά, συμπληρώνουν την εικόνα. Εδώ στεγάζεται το Ινστιτούτο Ερευνας του Θαλάσσιου Πάρκου. Στα βόρεια του νησιού προσεγγίζονται με χωματόδρομους και μονοπάτια που ξεκινούν από το Βότση, τα ακρογιάλια Μεγάλη Αμμος, Τουρκονέρι, Αγιοι Ανάργυροι. Στην παραλία Τσκαλιά θα έρθετε με αυτοκίνητο (2 χλμ. από Βότση), θα το αφήσετε στο πλάτωμα και θα περπατήσετε λίγο μέχρι τη θάλασσα. Η ακτή είναι αμμουδερή, ενώ παντού υπάρχουν κομμάτια αγγείων από τα αρχαία αγγειοπλαστεία που λειτουργούσαν στην περιοχή. Στη μεσόγεια πορεία σας θα συναντήσετε τις δυο πέτρινες εκκλησίες των Αγ. Αναργύρων, σε σημείο με ξεχωριστή θέα. Από τη Χώρα και το Πατητήρι, ακολουθώντας βατούς χωματόδρομους θα κολυμπήσετε στις παραλίες Γιάλια και Βρυσάκι. Μοναδικό μειονέκτημα των ανωτέρω ακτών είναι ότι τις δέρνει ανελέητα το μελτέμι. Για να χαρείτε τα πραγματικά πεντακάθαρα νερά τους, επιλέξτε μια μέρα που δεν φυσά βόρειος άνεμος.
ΦΑΓΗΤΟ
Στο Πατητήρι στο εστιατόριο «ΚΑΜΑΚΙ» για θαλασσινούς μεζέδες και στο «ΑΚΡΟΓΙΑΛΙ» για μαγειρευτά και φρέσκο ψάρι. Στου «ΜΠΑΜΠΗ» στον δρόμο προς Πατητήρι δοκιμάστε νόστιμες τοπικές πίτες. Στο Παλιό Χωριό ποιοτικές είναι οι ταβέρνες «ΑΛΩΝΙ», «NAVAL» με μοναδική θέα, «ΑΣΤΡΟΦΕΓΓΙΑ», «ΚΑΣΤΡΟ», «ΚΥΡΑ ΝΙΝΑ» και «ΠΕΡΙ ΟΡΕΞΕΩΣ». Στη Στενή Βάλα υπάρχει η «ΤΑΣΙΑ» και η ψαροταβέρνα «Ο ΔΥΤΗΣ ΚΑΙ Η ΚΑΛΥΜΝΙΑ» . Στον Λεφτό Γιαλό πολύ καλό είναι το εστιατόριο «ΕΛΑΙΩΝΑΣ» με ελληνική και τοπική κουζίνα που βρίσκεται πάνω στην ακτή και στην παραλία Μεγάλος Μουρτιάς θα βρείτε το ομώνυμο παραλιακό εστιατόριο.
ΔΙΑΜΟΝΗ
ΠΑΤΗΤΗΡΙ «ΛΙΑΔΡΟΜΙΑ» Boutique hotel, (24240 65521, www.liadromia.gr), «ATRIUM OF ALONNISOS» (24240 65750, www.atriumalonnissos.gr), «IKION ECO» boutique hotel, (24240 66360, www.ikion.com), «ΧΑΡΑΥΓΗ» (24240 65090, www.haravgi.gr), «ΛΕΒΑΝΤΕΣ» (24240 65016). ΠΑΛΙΟ ΧΩΡΙΟ «ΚΟNSTANTINA STUDIOS» (24240 66165 www.konstantinastudios. gr), «ΦΑΝΤΑΣΙΑ HOUSE» (24240 65186). ΜΑΡΠΟΥΝΤΑ «ΜΑΡΠΟΥΝΤΑ VILLAGE CLUB» (24240 65212, www.marpunta.com). MΗΛΙΑ «MILIA BAY» (24240 66035, www.milia-bay.gr). ΛΕΦΤΟΣ ΓΙΑΛΟΣ «ΑΝΕΜΟΛΙΑ» (24240 66255, www.anemolia-villas.gr). ΒΟΤΣΗ «YALIS HOTEL» (24240 66186, www.yalishotel.gr).
KEIMENO-ΦΩΤΟΓΡΑΦΙΕΣ: ΖΕΡΜΑΙΝ ΑΛΕΞΑΚΗ & ΘΟΔΩΡΗΣ ΑΘΑΝΑΣΙΑΔΗΣ / www.viewsofgreece.gr
πηγη
Οι ρυθμοί είναι ήπιοι, οι αποστάσεις μικρές και οι περισσότερες παραλίες ακόμα απρόσβλητες από τον μαζικό τουρισμό και το «σύνδρομο» της ομπρελοξαπλώστρας!
Το οδικό δίκτυο του νησιού θα σας πάει σχεδόν παντού, όμως υπάρχουν και άφθονα μονοπάτια που διασχίζουν υπέροχα πευκοδάση και καταλήγουν σε απόμερες παραλίες. Αν αγαπάτε την πεζοπορία, η Αλόννησος θα αποδειχθεί ένας μικρός νησιώτικος παράδεισος. Το πλοίο της γραμμής που εκτελεί δρομολόγια στις Σποράδες αφήνει πίσω το λιμάνι της Σκοπέλου και σε μία ώρα περίπου θα δέσει στο Πατητήρι, το λιμάνι της Αλοννήσου που ακουμπά στην άκρη ενός μικρού, καλά προστατευμένου όρμου. Σίγουρα ο οικισμός δεν διεκδικεί τα πρωτεία για την αρχιτεκτονική του αισθητική, όμως εδώ θα τα βρεις όλα, καταστήματα, ξενοδοχεία, δημόσιες υπηρεσίες, ΑΤΜ τραπεζών.
Πάνω στον λόφο το γοητευτικό Παλιό Χωριό ή Χώρα κλέβει την προσοχή μας με τη στιβαρή του παρουσία, καθώς μοιάζει να εποπτεύει αφ' υψηλού το πέλαγο. Κοντά στο Πατητήρι συναντάμε θαυμάσιες παραλίες όπως αυτή του Ρουσούμ Γιαλού, που ξεδιπλώνει το βοτσαλωτό της τόξο πίσω από τον λιμάνι. Μαζεύει αρκετό κόσμο, καθώς υπάρχουν ενοικιαζόμενα δωμάτια και ταβέρνες. Λίγο βορειοτέρα διαγράφεται ο ορμίσκος Βότση -οφείλει το όνομά του στον ναύαρχο Βότση που ήρθε εδώ το 1913- με το γραφικό λιμάνι και τα πεύκα που σκαρφαλώνουν στα βράχια. Δεν είναι λίγοι αυτοί που βουτούν από τα βράχια, ενώ σε μικρή απόσταση υπάρχει και ο κοντινός ορμίσκος Σπαρτίνες που προσεγγίζεται με μονοπάτι 300 μέτρων. Διαθέτει δυο θαυμάσιες μικρές παραλίες και καθώς είναι καλά προφυλαγμένος από τα μάτια των πολλών, τις προτιμούν οι γυμνιστές.
Η δεύτερη παραλία γυμνιστών είναι οι «Πλάκες», που απέχει μόλις 500 μέτρα νότια από το λιμάνι στο Πατητήρι, αλλά θα πρέπει να σας δείξουν το μονοπάτι. Ενάμισι χιλιόμετρο νοτιότερα διαγράφονται οι ορμίσκοι Μικρός και Μεγάλος Μουρτιάς, Μαρπούντα, Βύθισμα: Πρόκειται για αλλεπάλληλες μικρές αγκαλιές περιτριγυρισμένες από λευκά βράχια και πυκνό πευκοδάσος. Ολόγυρα λειτουργούν μερικές από τις καλύτερες ξενοδοχειακές μονάδες του νησιού, κυριολεκτικά κρυμμένες μέσα στο δάσος. Στο τμήμα αυτό του νησιού μπορείτε να έρθετε και με μονοπάτι ή χωματόδρομο από τη Χώρα.
ΣΤΗ ΜΕΣΑΙΩΝΙΚΗ ΧΩΡΑ
ΕΝΑΣ ΜΕΓΑΛΟΣ ΣΕΙΣΜΟΣ που έγινε το 1965 ερήμωσε τη Χώρα που για αιώνες ήταν η πρωτεύουσα του νησιού. Ο μαρασμός βέβαια είχε αρχίσει ήδη από τα πρώτα μεταπολεμικά χρόνια, καθώς η μετανάστευση είχε προλάβει να στείλει μακριά από το νησί εκατοντάδες νέους ανθρώπους. Οι κάτοικοι της Χώρας εγκατέλειψαν σιγά σιγά το πληγωμένο από τους σεισμούς χωριό και κατέβηκαν στο Πατητήρι, που έγινε από το 1978 κι έπειτα η πρωτεύουσα.
Τη σχεδόν έρημη πια Χώρα ανακάλυψαν οι ξένοι επισκέπτες που γοητεύτηκαν από τα υπέροχα κτίσματα και την απίστευτη θέα στο διάπλατο πέλαγος. Αρκετά σπίτια εκείνη την εποχή αγοράστηκαν από Γερμανούς, Γάλλους και Αυστριακούς, που ξεκίνησαν την αναπαλαίωσή τους με σεβασμό στην παράδοση και στο τοπικό χρώμα, δίνοντας ανάσα ζωής και πάλι στον οικισμό. Το 1978 το Παλιό Χωριό χαρακτηρίζεται παραδοσιακός οικισμός και προστατεύεται από τη νομοθεσία. Τα αυτοκίνητα δεν μπαίνουν μέσα στο οικιστικό σύμπλεγμα του Παλιού Χωριού. Αναγκαστικά θ' αφήσετε το όχημά σας στην είσοδο, όπου υπάρχει μικρός χώρος στάθμευσης και θα συνεχίσετε με τα πόδια για να γνωρίσετε ένα από τα πιο ατμοσφαιρικά χωριά του Αιγαίου.
Τα παλιά πέτρινα σπίτια παραταγμένα σε αμυντική διάταξη θυμίζουν τα χρόνια της πειρατείας όπου το χωριό έπρεπε συνάμα να είναι και κάστρο. Από κάθε γωνιά ξεπροβάλλει μια διαφορετική άποψη του γαλάζιου πελάγους και του πευκόφυτου νησιού. Κάποιες φορές με καθαρό ουρανό και ελάχιστη υγρασία στην ατμόσφαιρα, διακρίνονται στον ανοιχτό ορίζοντα οι ευβοϊκές και πηλιορείτικες ακτές, ο χαρακτηριστικός κώνος του Αθω και φυσικά ένα προς ένα τα νησιά και τα ερημονήσια του Εθνικού Θαλάσσιου Πάρκου Σποράδων.
Σε κάθε σου βήμα συναντάς παροπλισμένους ανεμόμυλους, χορταριασμένα αλώνια, σιωπηλές γειτονιές, καλοβαλμένα αρχοντικά, αλλά και σπουδαίες εκκλησίες του 17ου αιώνα, όπως του Αγίου Αθανασίου, του Χριστού και ο Αγιος Γεώργιος στο Κάστρο. Με κάθε ευκαιρία θα σταματήσετε για ένα καφέ, ποτό ή φαγητό σε κάποιο από τα μαγαζιά με τους εξώστες που προσφέρουν ανεπανάληπτη θέα στο απέραντο γαλάζιο του πελάγους ή στο μοναδικό ηλιοβασίλεμα.
ΔΑΙΜΟΝΟΝΗΣΙΑ ΚΑΙ ΠΕΙΡΑΤΕΣ
ΣΤΗΝ ΠΕΡΙΟΧΗ του Κοκκινόκαστρου έχουν έρθει στο φως υπολείμματα οικισμών που ανάγονται στη Μέση Παλαιολιθική εποχή και είναι από τα αρχαιότερα που έχουν ανασκαφεί στο Αιγαίο! Αργότερα, το νησί εποίκησαν οι Δόλοπες, έμπειροι ναυτικοί αλλά και πειρατές. Τους Δόλοπες έδιωξε από το νησί ο βασιλιάς Μίνωας στην προσπάθειά του να διατηρήσει ελεύθερα τα ναυτικά περάσμαΣτα του Αιγαίου, καθώς η Αλόννησος ήταν πάνω στην αρχαία ρότα των εμπορικών πλοίων που μετακινούσαν εμπορεύματα από τα λιμάνια της Μικράς Ασίας και της Μαύρης Θάλασσας προς τα παράλια της Ηπειρωτικής Ελλάδας, της Αφρικής και της Κάτω Ιταλίας. Στα κλασικά χρόνια ο Κίμωνας έβαλε μια τάξη στην περιοχή και προσάρτησε το νησί στην Αθηναϊκή Συμπολιτεία.
Για λίγο η Αλόννησος πέρασε στα χέρια των Σπαρτιατών και των Μακεδόνων. Το 2ο μ.Χ. αιώνα ήρθαν και οι Ρωμαίοι. Το αρχαίο όνομα του νησιού ήταν Ικος -Αλόννησος πιθανώς ονομαζόταν το κοντινό και σήμερα έρημο νησάκι Κυρά Παναγιά-, ενώ επί Βυζαντίου ήταν γνωστό ως Λιοδρόμια ή Λιαδρόμια ή ακόμη και ως Χιλιοδρόμια, ονομασία που διατηρήθηκε έως το 1836. Το νησί φημιζόταν για το κρασί του, μα και για τα πιθάρια του. Στη θέση που σήμερα οι ντόπιοι ονομάζουν «Τσκαλιά» (τσουκάλια) υπήρχαν αρχαία εργαστήρια αγγειοπλαστικής. Η Αλόννησος από νωρίς μπήκε στο στόχαστρο των πειρατών που χρησιμοποιούσαν τις απόκρημνες ακτές της και τα νησάκια τους σαν ορμητήριο για τα ρεσάλτα τους. Μάλιστα, οι ναυτικοί της εποχής είχαν δώσει στη θαλάσσια αυτή περιοχή διαφορά προσωνύμια όπως Κλεπτοφωλιές ή Δαιμονονήσια!
ΑΚΡΟΓΙΑΛΙΕΣ ΠΕΥΚΟΦΥΤΕΣ ΚΙ ΕΡΗΜΙΚΕΣ
ΑΠΟ ΤΟ ΠΑΤΗΤΗΡΙ ένας ασφάλτινος δρόμος που φεύγει βόρεια, οδηγεί στα μικρά χωριά και τις παραλίες που είναι διασπαρμένες κατά μήκος των βορειοδυτικών ακτών. Στο βόρειο ανατολικό τμήμα του νησιού και στις μικροσκοπικές ακτές που κρύβονται πίσω από τα πευκοδάση, θα πάτε ακολουθώντας χωματόδρομους αλλά και σημαδευμένα μονοπάτια. Αφήνοντας πίσω το πολυσύχναστο Πατητήρι περνάμε τη διασταύρωση για Ρουσούμ Γιαλό και το λιμανάκι Βότση και εύκολα καταλήγουμε στις πευκόφυτες ακρογιαλιές Μηλιά, Γιαλός, Χρυσή Μηλιά, Τζώρτζη και Λεφτό Γιαλό. Ανάμεσα στα ακρογιάλια του Τζώρτζη Γιαλού και την αμμουδιά της Χρυσής Μηλιάς ξεχωρίζει ο βράχος του Κοκκινόκαστρου, όπου έχουν ανασκαφεί υπολείμματα οχύρωσης, αφού στο σημείο αυτό υπήρχε η αρχαία πόλη Ικος. Ο δρόμος δεν φτάνει μέχρι την αμμώδη παραλία που προστατεύεται από έναν θεόρατο κοκκινωπό βράχο και θα χρειαστεί να περπατήσετε λίγο ενώ υπάρχει διαμορφωμένος χώρος στάθμευσης. Η θάλασσα είναι πεντακάθαρη και η ακτή καλά προφυλαγμένη από τους περισσότερους ανέμους. Σε αυτό συμβάλλει επίσης η παρουσία του γειτονικού νησιού Περιστέρα που λειτουργεί σαν φυσικός κυματοθραύστης όταν το μελτέμι αγριεύει.
Επόμενη στάση το ψαροχώρι Στενή Βάλα που βρίσκεται φωλιασμένο στον μυχό στενού κι απάνεμου όρμου και απέχει από το Πατητήρι μόλις 11 χλμ. Το μικρό ψαρολίμανο, παρόλη την τουριστική του ανάπτυξη, καταφέρνει να διατηρεί και σήμερα το χρώμα του. Γύρω από το υπήνεμο αγκυροβόλιο, κατάμεστο από ψαρόβαρκες, αράζουν καΐκια και κάθε λογής ιστιοφόρα. Τα παλιά κεραμοσκεπή σπίτια, αν και πια δείχνουν να συμπιέζονται ανάμεσα στις άφθονες νέες κατασκευές, θυμίζουν τις παλιές ψαράδικες καταβολές. Εδώ λειτουργεί η Μονάδα Περίθαλψης και Επανένταξης για ορφανές ή τραυματισμένες φώκιες, όπου εργάζονται εξειδικευμένοι επιστήμονες, αλλά και αρκετοί εθελοντές. Οι εγκαταστάσεις είναι επισκέψιμες. Απέναντι από τη Στενή Βάλα, σε απόσταση αναπνοής, το μακρόστενο και ακατοίκητο νησάκι Περιστέρι φράζει τον ορίζοντα και δίνει στον τόπο την όψη λιμνοθάλασσας.
Στο δίαυλο που χωρίζει τη Στενή Βάλα από τη Περιστέρα βρέθηκε από τον Αλοννησιώτη Κώστα Μαυρίκη το 1984, ένα ναυαγισμένο εμπορικό πλοίο, ασυνήθιστα μεγάλου μεγέθους του 400 π.Χ. γεμάτο αμφορείς. Ο παραλιακός ασφάλτινος δρόμος που φεύγει βόρεια από το λιμανάκι θα σας φέρει στις παραλίες Γλύφα, Καλαμάκια, Καλύβια και Βαμβακιές. Πρόκειται για μικροσκοπικά ακρογιάλια στρωμένα με βότσαλο και πετραδάκι, όπου σε μικρή απόσταση υπάρχουν ταβέρνες και λίγα ενοικιαζόμενα δωμάτια. Η διαδρομή τερματίζει στη βοτσαλωτή «γλώσσα» του Αγ. Δημητρίου (16 χλμ. από Πατητήρι) με τα βαθυγάλαζα νερά που θεωρείται δίκαια μία από τις καλύτερες παραλίες των Σποράδων.
Αν έχετε ακόμη διάθεση για περιπλανήσεις, ο κεντρικός δρόμος που διατρέχει κατά μήκος το νησί καταλήγει στο βορειότερο άκρο του, στο βαθύ και στενό όρμο του Γέρακα (17 χλμ. από Πατητήρι). Εδώ το τοπίο ξεγυμνώνεται από το πευκοδάσος. Λίγα λιόδεντρα, πουρνάρια, ξερακιανά αμπέλια και κάποιες αγροικίες, διάσπαρτες στη μέση του πουθενά, συμπληρώνουν την εικόνα. Εδώ στεγάζεται το Ινστιτούτο Ερευνας του Θαλάσσιου Πάρκου. Στα βόρεια του νησιού προσεγγίζονται με χωματόδρομους και μονοπάτια που ξεκινούν από το Βότση, τα ακρογιάλια Μεγάλη Αμμος, Τουρκονέρι, Αγιοι Ανάργυροι. Στην παραλία Τσκαλιά θα έρθετε με αυτοκίνητο (2 χλμ. από Βότση), θα το αφήσετε στο πλάτωμα και θα περπατήσετε λίγο μέχρι τη θάλασσα. Η ακτή είναι αμμουδερή, ενώ παντού υπάρχουν κομμάτια αγγείων από τα αρχαία αγγειοπλαστεία που λειτουργούσαν στην περιοχή. Στη μεσόγεια πορεία σας θα συναντήσετε τις δυο πέτρινες εκκλησίες των Αγ. Αναργύρων, σε σημείο με ξεχωριστή θέα. Από τη Χώρα και το Πατητήρι, ακολουθώντας βατούς χωματόδρομους θα κολυμπήσετε στις παραλίες Γιάλια και Βρυσάκι. Μοναδικό μειονέκτημα των ανωτέρω ακτών είναι ότι τις δέρνει ανελέητα το μελτέμι. Για να χαρείτε τα πραγματικά πεντακάθαρα νερά τους, επιλέξτε μια μέρα που δεν φυσά βόρειος άνεμος.
ΦΑΓΗΤΟ
Στο Πατητήρι στο εστιατόριο «ΚΑΜΑΚΙ» για θαλασσινούς μεζέδες και στο «ΑΚΡΟΓΙΑΛΙ» για μαγειρευτά και φρέσκο ψάρι. Στου «ΜΠΑΜΠΗ» στον δρόμο προς Πατητήρι δοκιμάστε νόστιμες τοπικές πίτες. Στο Παλιό Χωριό ποιοτικές είναι οι ταβέρνες «ΑΛΩΝΙ», «NAVAL» με μοναδική θέα, «ΑΣΤΡΟΦΕΓΓΙΑ», «ΚΑΣΤΡΟ», «ΚΥΡΑ ΝΙΝΑ» και «ΠΕΡΙ ΟΡΕΞΕΩΣ». Στη Στενή Βάλα υπάρχει η «ΤΑΣΙΑ» και η ψαροταβέρνα «Ο ΔΥΤΗΣ ΚΑΙ Η ΚΑΛΥΜΝΙΑ» . Στον Λεφτό Γιαλό πολύ καλό είναι το εστιατόριο «ΕΛΑΙΩΝΑΣ» με ελληνική και τοπική κουζίνα που βρίσκεται πάνω στην ακτή και στην παραλία Μεγάλος Μουρτιάς θα βρείτε το ομώνυμο παραλιακό εστιατόριο.
ΔΙΑΜΟΝΗ
ΠΑΤΗΤΗΡΙ «ΛΙΑΔΡΟΜΙΑ» Boutique hotel, (24240 65521, www.liadromia.gr), «ATRIUM OF ALONNISOS» (24240 65750, www.atriumalonnissos.gr), «IKION ECO» boutique hotel, (24240 66360, www.ikion.com), «ΧΑΡΑΥΓΗ» (24240 65090, www.haravgi.gr), «ΛΕΒΑΝΤΕΣ» (24240 65016). ΠΑΛΙΟ ΧΩΡΙΟ «ΚΟNSTANTINA STUDIOS» (24240 66165 www.konstantinastudios. gr), «ΦΑΝΤΑΣΙΑ HOUSE» (24240 65186). ΜΑΡΠΟΥΝΤΑ «ΜΑΡΠΟΥΝΤΑ VILLAGE CLUB» (24240 65212, www.marpunta.com). MΗΛΙΑ «MILIA BAY» (24240 66035, www.milia-bay.gr). ΛΕΦΤΟΣ ΓΙΑΛΟΣ «ΑΝΕΜΟΛΙΑ» (24240 66255, www.anemolia-villas.gr). ΒΟΤΣΗ «YALIS HOTEL» (24240 66186, www.yalishotel.gr).
KEIMENO-ΦΩΤΟΓΡΑΦΙΕΣ: ΖΕΡΜΑΙΝ ΑΛΕΞΑΚΗ & ΘΟΔΩΡΗΣ ΑΘΑΝΑΣΙΑΔΗΣ / www.viewsofgreece.gr
πηγη
Δεν υπάρχουν σχόλια :
Δημοσίευση σχολίου