Όπως σημειώνει η ιρλανδική εφημερίδα, το ελληνικό γιαούρτι και το μέλι είχαν γίνει «μήλον της έριδος» διεθνώς. Υπενθυμίζει μάλιστα ότι προσφάτως η χώρα μας κέρδισε δίκη σε Διεθνές Δικαστήριο για την προστασία της ονομασίας προέλευσης της φέτας και του ελληνικού γιαουρτιού ως αμιγώς ελληνικά προϊόντα.
Ήταν 2012 όταν ο Ιρλανδός πρωθυπουργός, Μάικλ Νούναν, είχε πει ότι οι Ιρλανδοί γνωρίζουν λίγα για τους Ελληνες, εκτός από τη φέτα στα ράφια των σούπερ μάρκετ. Δυστυχώς, η παρατήρηση υτή κρύβει μια μεγάλη αλήθεια: η Ελλάδα απλά ξύνει την επιφάνεια αυτού που θα μπορούσε πραγματικά να κερδίσει από την ποιοτική αγροτική παραγωγή και τις εξαγωγές, σημειώνει το ρεπορτάζ. .
Ωστόσο, δεν υπάρχει ούτε ένας αξιόπιστος φορέας που θα μπορούσε να συστήσει και να εισαγάγει αυτά τα προϊόντα στη διεθνή αγορά, ούτε όμως και κίνητρα που θα δώσουν το σύνθημα εκκίνησης μιας τέτοιας δημιουργικής παραγωγής.
Αν η Ελλάδα κατάφερνε να δώσει ώθηση στις αγροτικές εξαγωγές της θα κατάφερνε να μειώσει σημαντικά το εμπορικό έλλειμμα των 20 δισ. ευρώ, εκ των οποίων μόλις το 1,4 δισ. ευρώ αντιστοιχεί στον αγροτικό τομέα. Κι αυτό χωρίς να προσμετρηθεί ο γοργά αναπτυσσόμενος τομέας των υπηρεσιών, όπως της βιοτεχνολογίας, της ιατρικής τεχνολογίας και της ρομποτικής.
Οπως αναφέρει ο αρθρογράφος Richard Pine, η δημιουργικότητα των Ελλήνων και η στροφή τους στην εκβιομηχάνιση δεν έχει αναγνωριστεί ή επιβραβευθεί ποτέ από τη δημόσια διοίκηση. Υπάρχουν βέβαια εξαγωγείς, αλλά δεν απολαμβάνουν καμιάς ενθάρρυνσης ή κινήτρων και αγωνίζονται να τα βγάλουν πέρα σε μια αγορά που μοιάζει με φαύλο κύκλο.
Σημαντικό εμπόδιο στην προώθηση των ελληνικών εξαγωγών ήταν η απόφαση του 2013 να κλείσει ο ελληνικός Οργανισμός Εξωτερικού Εμπορίου και η αντικατάστασή του από τον οργανισμό Enterprise Greece, συνεχίζει ο Pine. Και συνεχίζει λέγοντας ότι είναι τουλάχιστον παράλογο να εισάγει η Ελλάδα φρούτα και λαχανικά (εισάγει κάθε χρόνο πάνω από 15.000 τομάτες με κόστος 11 εκατ. ευρώ), ενώ θα 'πρεπε να εξάγει. Εξάλλου μια ελληνική τομάτα έχει πραγματική γεύση τομάτας, και όχι... συνθετικού, αναφέρει χαρακτηριστικά.
«Το ελληνικού τύπου γιαούρτι που φτιάχνεται στην Ιρλανδία είναι καλό αλλά δεν έχει καμία σχέση με το αυθεντικό που είναι παχύτερο, πιο κρεμώδες και πολύ γευστικότερο».
Και γιατί το ελληνικό ελαιόλαδο να έχει βασικό ανταγωνιστή στα ιρλανδικά σούπερ μάρκετ το ισπανικό; διερωτάται. Ένας λόγος, λέει, είναι ότι η ελληνική αγροτική οικογένεια παράγει όσο χρειάζεται η εγχώρια αγορά και για το υπόλοιπο παίρνει επιδότηση από την ΕΕ. Στην Κέρκυρα, χιλιάδες ελαιόδεντρα στην ουσία βρίσκονται σε γη με απόντες ιδιοκτήτες, χέρσα, όλο και πιο άγονη που χρειάζεται σοβαρή φροντίδα και κλάδεμα.
Η Ελλάδα βγάζει περί τα 2 εκατ. τόνους ελιές ετησίως αρκετή ποσότητα για να παράξει 500 εκατ. λίτρα ελαιόλαδο. Μόνο από την παραγωγή της Κέρκυρας με τα 3 εκατ. ρίζες, θα μπορούσαν να μπουν στα ταμεία 7,5 εκατ. ευρώ, τον χρόνο, με μια μετριοπαθή τιμή πώλησης στα 50 λεπτά το λίτρο. Εντύπωση κάνει και η ποιότητα του ελληνικού κρασιού, αλλά και εδώ είναι απαραίτητος ο συντονισμός και η υιοθέτηση κεντρικής στρατηγικής για την προώθησή του που τώρα δεν υπάρχει.
πηγη
Δεν υπάρχουν σχόλια :
Δημοσίευση σχολίου