Τον Σεπτέμβριο του 1996, περισσότεροι από 20.000 πιστοί συνέρρευσαν σε μια μικρή ελληνορθόδοξη εκκλησία στο Τορόντο του Καναδά, αναζητώντας ένα θαύμα. Επί 31 ημέρες ο κόσμος (στην πλειοψηφία του ομογενείς) έδινε χρήματα, κοσμήματα και χρυσά κομποσκοίνια προκειμένου να δει από κοντά μία εικόνα της Παναγίας να “κλαίει”.Και ξαφνικά, μετά από έναν μήνα, το “κλάμα” σταμάτησε.
Ένα χρόνο αργότερα, το ερώτημα αν αυτή η εικόνα όντως έκλαψε συνέχισε να απασχολεί τους δημοσιογράφους της εφημερίδας Toronto Sun, αλλά και τους δικηγόρους πλέον της Ελληνικής Ορθόδοξης Αρχιεπισκοπής του Καναδά. Προκειμένου να ανακαλύψουν επιτέλους την αλήθεια, στράφηκαν ξανά στον ειδικό ιδιωτικό ερευνητή παραφυσικών φαινομένων, Τζο Νίκελ, εξειδικευμένο στο να αποκαλύπτει απάτες.
Οι δημοσιογράφοι τον είχαν καλέσει και την πρώτη φορά, όσο ακόμη τα “δάκρυα” έρεαν, αλλά ο ιερέας τότε της εκκλησίας, του ιερού ναού του αγίου Ραφαήλ, Νικολάου και Ειρήνης, δεν του είχε επιτρέψει να εξετάσει την εικόνα. Τώρα που αυτός ο ιερέας είχε εξαφανιστεί, ο δρόμος για τον ιδιωτικό ερευνητή ήταν ανοιχτός.Βαθιά σκεπτικιστής ο Νίκελ, σε σημείο που να είχε μετατρέψει αυτό το χαρακτηριστικό του σε επάγγελμα, δεν είχε βρει μέχρι τότε ακόμη μία εικόνα που πραγματικά να έκλαιγε.
“Πιστεύω ότι σχεδόν το 100% των εικόνων που ‘’κλαίνε’ είναι ξεκάθαρα απάτες”, θα δηλώσει αργότερα στους δημοσιογράφους της εφημερίδας.
Όταν έφτασε στην εκκλησία ο Νίκελ βρήκε μια ομάδα ενοριτών, τον δικηγόρο τους και τον ηγούμενο που διηύθυνε προσωρινά την εκκλησία. Πλησίασε την εικόνα, έξυσε τα σταγονίδια με μια μπατονέτα και μια λεπίδα και τα δείγματα που μάζεψε τα παρέδωσε σε έναν αξιωματικό, προκειμένου να τα εξετάσει το εγκληματολογικό εργαστήριο της αστυνομίας.
Εκείνη την ημέρα, ο Αρχιμανδρίτης Γρηγόριος, ο ηγούμενος από το Κολοράντο, απ’ τον οποίο ζήτησε ο αρχιεπίσκοπος να διαχειριστεί προσωρινά την εκκλησία, είχε δηλώσει στους δημοσιογράφους ότι “είναι ψεύτικα τα δάκρυα, χωρίς καμία αμφιβολία. Η εκκλησία αποδέχεται ότι υπάρχουν όντως εικόνες που κλαίνε και που κάνουν θαύματα, αλλά αυτή δεν είναι μία απ’ αυτές τις εικόνες”.
Για την απάτη, θα κατηγορήσει τις πρόσφατες αναταραχές που έλαβαν χώρα μέσα στους κόλπους του ιερού ναού.
Σύμφωνα με τον ίδιο, στις αναταραχές εμπλεκόταν ο πρώην ιερέας της εκκλησίας, ο ιερομόναχος Ιερώνυμος Κατσέας. Θα πει μάλιστα, ότι ο Κατσέας διώχτηκε απ’ τον ναό γιατί ενώ είχε έναν οίκο ανοχής(!) στην Αθήνα, κατάφερε να ξεγελάσει την ενορία του Τορόντο ότι ήταν πραγματικά ιερέας. Επί χρόνια προσπαθούσαν να τον διώξουν, αλλά εκείνος πάλευε σκληρά για να παραμείνει στη θέση του. Και τα κατάφερνε.
Όταν η εκκλησία βυθίστηκε στα οικονομικά προβλήματα, τότε οι προσπάθειες των εκκλησιαστικών αρχών του Καναδά για την εκδίωξη του Κατσέα, εντάθηκαν σημαντικά.
Και τότε ξαφνικά συνέβη το “θαύμα”.
Την 1η Σεπτεμβρίου 1996 η εικόνα ξεκίνησε να “δακρύζει” και χιλιάδες άνθρωποι άρχισαν να καταφτάνουν στον ναό. Άφησαν χρήματα και κοσμήματα αξίας μισού εκατομμυρίου δολαρίων για την εικόνα, τη στιγμή μάλιστα που η τιμή για τα κεριά εκτινάχθηκε από τα τρία δολάρια που ήταν αρχικά, στα δέκα. Το κερί έγινε κάτι σαν εισιτήριο για όσους ήθελαν να μπουν στον ναό.
Ο Κατσέας, όταν άρχισαν τα “κλάματα” έκλεισε την εικόνα μέσα σε ένα γυάλινο πλαίσιο, το κλείδωσε και αυτό άνοιξε μόνο αφού πια είχε ο ίδιος εξαφανιστεί.
Όπως αναφέραμε ήδη, ο Νίκελ κλήθηκε από εφημερίδα του Τορόντο να εξετάσει την εικόνα κατά τη διάρκεια του “κλάματος”, αλλά ο Κατσέας δεν του είχε επιτρέψει να την πλησιάσει.
“Του ζήτησα ξανά και ξανά, δυναμώνοντας συνεχώς τη φωνή μου, ένα δείγμα από τα δάκρυα”, θα πει ο Νίκελ, ο οποίος τελικά θα έφευγε με άδεια χέρια απ’ τον ναό.
Όταν όμως σχεδόν έναν χρόνο αργότερα, τον Αύγουστο του 1997 ο Κατσέας θα εξαφανιστεί και η εκκλησία θα καταθέσει μήνυση για υπεξαίρεση μισού εκατομμυρίου δολαρίων εναντίον εκείνου και των συνεργών του, ο ειδικός ερευνητής θα επιστρέψει..
Χαρακτηριστικό της περίπτωσης του Κατσέα είναι ότι φέρεται να ενεπλάκη και σε ένα άλλο ένα περίεργο περιστατικό με “δάκρυα”, όταν ήταν ιερέας στην Αστόρια του Κουίνς. Κι εκεί το 1993 μια εικόνα άρχισε να “κλαίει” και μόλις μαζεύτηκαν 300.000 δολάρια από τους πιστούς, η εικόνα και οι προσφορές κλάπηκαν. Η εικόνα επιστράφηκε αργότερα, αλλά τα χρήματα και τα κοσμήματα ποτέ.
Το αστείο της υπόθεσης είναι ότι ο Κατσέας είχε στο υπόγειο της εκκλησίας μία πανομοιότυπη εικόνα της Παναγίας, την οποία ήθελε να αλλάξει με αυτήν που υποτίθεται ότι δάκρυζε, και αυτό για να μην πέσει η “αυθεντική” στα χέρια της αστυνομίας. Αλλά δυστυχώς για τον ίδιο δεν θα προλάβαινε.
Η πρώτη υπόθεση του Νίκελ θα αποδεικνυόταν και η σωστή απ’ το εργαστήριο αργότερα. Υποστήριξε ότι αυτό που “ανάβλυζε” απ’ την εικόνα δεν ήταν τίποτα περισσότερο από λάδι. Και οι λάμπες στην εκκλησία, καθώς και κοντινή κανάτα με ελαιόλαδο που βρέθηκαν, έκαναν εύλογη την υπόθεση του.
Σε κείμενό του το 2019 περιέγραψε κατ’ αυτόν τον τρόπο το “θαύμα” που αντίκρυσε:
“Τα δάκρυα δεν έβγαιναν από τα μάτια. Ήταν στατικά, ακίνητα για όλη την ώρα που ήμασταν εκεί -αν και τα κεριά που τρεμοέπαιζαν θα μπορούσαν να δώσουν την ψευδαίσθηση της κίνησης. Επίσης ήταν λιπαρά, έμοιαζαν φτιαγμένα από λάδι. Είναι ένα συνηθισμένο κόλπο να αντικαταστήσει κάποιος το νερό (το οποίο εξατμίζεται γρήγορα) με ένα λάδι που δεν στεγνώνει (όπως το ελαιόλαδο) και που θα παραμείνει φρέσκο και αστραφτερό επ' αόριστον”.
Στο ίδιο κείμενο, θα πει και για τα αποτελέσματα του εργαστηρίου.
“Λίγο καιρό αργότερα, σε μια ιατροδικαστική διάσκεψη όπου πήρα μέρος και μίλησα, έμαθα ότι -όπως ακριβώς είχα συμπεράνει- είχε αποδειχθεί ότι τα ”δάκρυα” προέρχονταν από λάδι που δεν στεγνώνει. Ωστόσο, καθώς κανείς δεν μπόρεσε να αποδείξει ποιος τα έβαλε πάνω στην εικόνα, η υπόθεση μπερδεύτηκε πολύ, όπως συμβαίνει πολύ συχνά”.
Ο δικηγόρος του Κατσέα υποστήριξε ότι κανείς δεν μπορούσε να αποδείξει ότι ο πελάτης του είχε πάρει τα λεφτά που μαζεύτηκαν απ' τους πιστούς. Η εκκλησία του Καναδά απαγόρευσε το 1999 στον Πάτερ Κατσέα να κάνει γάμους, αλλά δεν είχε καμιά σημασία πια. Ο αμφιλεγόμενος ιερέας είχε καταφέρει να εξαφανιστεί για πάντα, προκειμένου να γλιτώσει απ’ τις αστυνομικές αρχές.
Δεν υπάρχουν σχόλια :
Δημοσίευση σχολίου