Ομιλία του Προέδρου του ΣΥΡΙΖΑ-Προοδευτική Συμμαχία στην Πλατεία Συντάγματος

Σημεία ομιλίας:

Θυμάστε ποια ήταν η τελευταία φορά που αισθανθήκατε περήφανοι σε αυτήν τη χώρα;

Θυμάστε την τελευταία φορά που αυτή η χώρα σάς πρόσφερε ζωή με αξιοπρέπεια;

Θυμάστε την τελευταία φορά που αυτή η χώρα σάς πρόσφερε συνθήκες ευτυχίας;

Αν προλάβατε να ζήσετε αυτές τις εικόνες, θέλω να τις προβάλλουμε μαζί στο μέλλον.

Και να της ξαναζήσουμε μαζί.

Αν ανήκετε στη γενιά της κρίσης, που της τσάκισαν τα φτερά εξαρχής, θέλω να δημιουργήσουμε αυτές τις εικόνες για πρώτη φορά.

Και να της ζήσουμε μαζί.

Να φτιάξουμε μαζί τη ζωή που μας αξίζει.

Μια καλύτερη ζωή ΤΩΡΑ.

Δίνει τρίμηνη παράταση στην υποβολή των δηλώσεων για το 2023 - και των αρχικών.

Η ηλεκτρονική πλατφόρμα δεν θα ανοίξει ούτε στις 30 Ιουνίου, αλλά τρεις μήνες μετά.

Και μπορώ να ρωτήσω πλέον με ασφάλεια:

Τι φοβάται;

Κρύβει κάτι ή θέλει να κρατάει δέσμιο τον Αρχηγό της Αξιωματικής Αντιπολίτευσης;

Κύριε Μητσοτάκη, σας τα είπαν λάθος.

Εγώ δεν είμαι Ανδρουλάκης να με κρατάτε με τις παρακολουθήσεις της ΕΥΠ.

Δεν με κρατάτε από πουθενά.

Γιατί κανένας δεν με κρατάει από πουθενά.

Επιστρέφουμε στην εποχή που το να είσαι αριστερός είχε κόστος και ήθελε κότσια.

Αριστερά σήμερα σημαίνει να είσαι εκεί που κρίνεται η μάχη, όχι στην πολυθρόνα σου.

Γι’ αυτό κι εγώ πήγα στην Παλαιστίνη με αντιπροσωπεία μας από τον ΣΥΡΙΖΑ.

Μην νομίζετε ότι δεν ασκήθηκαν πιέσεις να μην πάμε.

Όμως ο στίβος είναι εκεί.

Εκεί πας και λες:

Εκεχειρία τώρα.

Ανεξάρτητη Παλαιστίνη τώρα.

Η Ελλάδα να σταθεί και πάλι στη σωστή πλευρά της Ιστορίας.

 

Το πλήρες κείμενο της ομιλίας:

Πολίτες της Αθήνας,

Φίλες και φίλοι,

«Με λένε Στέφανο και έχω να σας πω κάτι».

Έτσι γνωριστήκαμε πριν από μερικούς μήνες.

Και είναι σαν να δημιουργήθηκε ανάμεσά μας μία σχέση εμπιστοσύνης με την πρώτη ματιά.

Ούτως ή άλλως, εγώ σας περίμενα καιρό στη ζωή μου.

Από τα πρώτα χρόνια στην Αμερική, ανάμεσα σε διαβάσματα, πτυχία και σκληρή δουλειά στην πιο ανταγωνιστική αγορά του κόσμου, εγώ κοίταζα στην άλλη πλευρά του Ατλαντικού.

Με τον κρυφό πόθο να γυρίσω στην πατρίδα μου.

Και να προσφέρω ό,τι μπορώ στους συμπατριώτες μου.

Δεν ήξερα το πώς.

Δεν ήμουν πολιτικός.

Ήξερα όμως το γιατί.

Γιατί εδώ είναι τα πιο καθαρά βλέμματα που έχω δει στη ζωή μου.

Και ξέρετε κάτι;

Όταν βλέπεις τα βλέμματα των ανθρώπων στα 14 σου, την ώρα που αναγκάζεσαι να φύγεις από τον τόπο σου, δεν τα ξεχνάς ποτέ.

Μένουν για πάντα μέσα σου.

Βλέμματα ανθρώπων που έχουν μέσα μόχθο, πείσμα, δυναμισμό, αγάπη αλλά και μία πίκρα:

Ότι παλεύουν μόνοι τους.

Μόνοι τους απέναντι σε ένα κράτος που δεν τους βοηθάει.

Κι όχι μόνο δεν τους βοηθάει, αλλά τους στέκεται και εμπόδιο.

Ήλπιζα λοιπόν ότι κάποτε θα γύριζα να ενωθώ με τις ρίζες μου.

Το ήθελα τόσο πολύ.

Και εκεί ήρθε ο Αλέξης Τσίπρας και μου πρότεινε να μπω στο ψηφοδέλτιο επικρατείας του ΣΥΡΙΖΑ.

Ο Αλέξης που είναι σήμερα εδώ. Που τον πήρα τηλέφωνο να τον καλέσω στη σημερινή μας συγκέντρωση και με αποστόμωσε: «Πώς είναι δυνατόν να λείπω;».

Ακριβώς. Πώς είναι δυνατόν να λείπει η καρδιά από τη θέση της.

Φίλες και φίλοι,

Είπα νωρίτερα ότι σας περίμενα καιρό στη ζωή μου.

Αλλά έχω την αίσθηση ότι κάτι περιμένατε κι εσείς.

Ίσως, κάποιον που να μπορέσει να φέρει κάτι καινούργιο.

Χωρίς να σας κοροϊδεύει.

Χωρίς να σας κρύβεται.

Και μπορεί κάποιες στιγμές να υπερέβαλα, αλλά δεν κρύφτηκα ποτέ.

Σας είπα, ορίστε:

Αυτός είναι ο άνθρωπός μου. Ορίστε.

Αυτό είναι το σπίτι μου.

Αυτή είναι η ζωή μου.

Δεν είμαι τέλειος.

Δεν είμαι αλάνθαστος.

Αλλά είμαι καθαρός όπως κι εσείς.

Θέλετε να πάμε μαζί;

Κι έτσι άρχισε αυτή η πολιτική διαδρομή, αυτή η περιπέτεια που μου χάρισε ως τώρα απίστευτες συγκινήσεις.

Επισκέφτηκα σε λίγους μήνες κάθε γωνιά της Ελλάδας, τη μία μέρα στη μια πόλη, την άλλη μέρα στο άλλο χωριό. Και έφτασαν να ρωτάνε αν έχω… κλωνοποιηθεί.

Πολλή κούραση, αλλά αυτή η γλυκιά κούραση, που στο τέλος της ημέρας κοιμάσαι ήσυχα, γιατί νιώθεις ότι έχεις κάνει το χρέος σου.

Ήθελα να γνωρίσω όσο περισσότερη Ελλάδα γίνεται.

Ήθελα να γνωρίσω όσο περισσότερους Έλληνες γίνεται.

Κι όποιον τόπο κι αν επισκέφτηκα, από το πιο ακριτικό νησί και το πιο ορεινό χωριό μέχρι την πιο πολύβουη πόλη, συνάντησα ανθρώπους με αστείρευτες δυνάμεις, ικανότητες και θέληση να πετύχουν. Να πάνε μπροστά.

Γνώρισα εργαζόμενους, τεχνίτες, υπαλλήλους, επιστήμονες, φοιτητές, ψαράδες, ελεύθερους επαγγελματίες, συνταξιούχους, αγρότες, μαθητές.

Κι όλοι είχαν την ίδια δίψα για ζωή και επιτυχία.

Κι όλοι είχαν την ίδια απορία:

Γιατί δεν πάει αυτή η χώρα μπροστά;

Γιατί η χώρα, που έγινε το δέκατο μέλος της ΕΟΚ το 1981, είδε από τότε τόσες χώρες να την προσπερνούν και έφτασε να είναι σήμερα η χώρα με τους φτωχότερους κατοίκους μετά τη Βουλγαρία;

Τι πήγε τόσο στραβά και από ποιους;

Βρίσκομαι εδώ, στο Σύνταγμα.

Κι έχω συγκίνηση, γιατί μιλάω για πρώτη φορά ως Αρχηγός της Αξιωματικής Αντιπολίτευσης από αυτήν την ιστορική πλατεία.

Που συνδέθηκε με τον αγώνα του λαού μας για Σύνταγμα.

Που ήταν πάντα το επίκεντρο των αγώνων για Δημοκρατία.

Που συγκεντρώνονται οι Αθηναίες και οι Αθηναίοι κάθε φορά που θέλουν να φωνάξουν δυνατά το δίκιο τους.

Κι εδώ, στη Βουλή των Ελλήνων, έχουν μιλήσει στο βήμα οι μεγαλύτεροι Έλληνες και Ελληνίδες πολιτικοί.

Εδώ, στη Βουλή κάποτε λέγονταν ιστορικές φράσεις.

Ακόμα και στη σχετικά πρόσφατη πολιτική μας Ιστορία.

Γιατί όταν ο Ανδρέας Παπανδρέου έλεγε από το βήμα της Βουλής «η Ελλάδα ανήκει στους Έλληνες», ήταν μία φράση και μια επιλογή ιστορική.

Ακούστε όμως: κι όταν προηγουμένως ο Κωνσταντίνος Καραμανλής είχε πει «ανήκομεν είς την δύσιν», κι αυτή ήταν μια φράση και μία επιλογή ιστορική.

Και ξέρετε τι έχουμε ακούσει τα πέντε τελευταία χρόνια στη Βουλή των Ελλήνων;

Ξέρετε ποιες φράσεις διαδέχτηκαν τις ιστορικές εκείνες στιγμές;

-Εμείς μετράμε στρέμματα, εσείς μετράτε πτώματα.

-Δεν υπάρχει καμία μελέτη που να αποδεικνύει ότι οι διασωληνωμένοι εκτός ΜΕΘ πεθαίνουν. Έχετε εσείς; Φέρτε την!

-Είναι δυνατόν να παρακολουθώ εγώ τους υπουργούς μου;

-Δεν ντρέπεστε να υπονοείτε ότι μόνταρα εγώ τις συνομιλίες για τα Τέμπη;

-Είναι ντροπή και ντρέπομαι, που θέτετε θέματα ασφαλείας του σιδηρόδρομου.

Αυτή είναι η πραγματικότητα των τελευταίων ετών.

Και πρέπει όλοι μας να αναρωτηθούμε γιατί φτάσαμε σε αυτόν τον εκφυλισμό;

Γιατί επιτρέψαμε να γυρίσουν σταθερά πίσω οι ζωές μας;

Γιατί επιλέξαμε μία σκυφτή επιβίωση από μία υπερήφανη ζωή;

Φίλες και φίλοι,

Πολίτες της Αθήνας,

Από το 2016 και μετά, έχει στηθεί στη χώρα ένα αδίστακτο σύστημα προπαγάνδας που είχε έναν και μοναδικό σκοπό:

-Να ανεβάσει τον Μητσοτάκη στην εξουσία.

-Να δημιουργήσει ένα βαθύ κράτος που -όπως έχει ομολογήσει ο κ. Βορίδης- «θα απαγορεύσει στην Αριστερά να επιστρέψει στην εξουσία».

-Να απλώσει τα οικονομικά πλοκάμια των λίγων πάνω στη δημόσια περιουσία.

Αλλά το κυριότερο:

Να καταρρακώσει τόσο βαθιά το δημοκρατικό ένστικτο του ελληνικού λαού, ώστε να τον φτάνει να μην αντιδρά.

Να αρκείται στο λίγο.

Να φιλάει το χέρι του ηγεμόνα που του μοιράζει ψίχουλα.

Ένα σύστημα εξουσίας με κέντρο παρακολουθήσεων μέσα στο Μαξίμου, χωρίς καμία ρωγμή, με ΜΜΕ σε διατεταγμένη υπηρεσία, να δολοφονούν χαρακτήρες όπως έκαναν για χρόνια με τον Αλέξη και όπως επιχειρούν να κάνουν τώρα μ’ εμένα.

Φίλες και φίλοι,

Σας έλεγα προηγουμένως πόσο ήθελα να γυρίσω και να προσφέρω στην πατρίδα μου.

Πόσο σημαντικό είναι για μένα που σας γνώρισα, που έμαθα τις έγνοιες σας, που συζήτησα μαζί σας τα προβλήματα σας, αλλά και αφουγκράστηκα τα όνειρά σας.

Αυτό που δεν σας είπα είναι τι με σόκαρε. Τι δεν περίμενα ποτέ να ζήσω.

Δεν περίμενα ποτέ ότι σε ευρωπαϊκό κράτος θα έχει συγκροτηθεί ένας τέτοιος μηχανισμός μαύρης προπαγάνδας που να επιχειρεί να τσακίσει, να συντρίψει, να εξοντώσει τον πολιτικό του αντίπαλο.

Που να προσπαθεί να φτάσει μέχρι το μεδούλι της ψυχής του άλλου και να αμφισβητήσει την εντιμότητα και την αξιοπρέπειά του – η δεξιά θα πέσει γιατί αυτό που κάνει δεν είναι βιώσιμο, εμείς θα έρθουμε να μονιάσουμε τη χώρα για τη πρόοδο!

Όλο αυτό το έζησα με τη δημοσιοποίηση των περιουσιακών μου στοιχείων.

Τέτοια λύσσα.

Τέτοια λάσπη.

Τέτοιο ψέμα.

Τέτοιο στημένο παιχνίδι.

Τέτοια ανοιχτή γραμμή Μαξίμου και εντεταλμένων του ΜΜΕ δεν φανταζόμουν ποτέ στη ζωή μου.

Από ποιους, φίλες και φίλοι;

Από τον Μαχάτμα Γκάντι της ελληνικής πολιτικής;

Όχι!

Από τον Κυριάκο Μητσοτάκη!

Από την οικογένεια, ακούστε τώρα, που έσκαβε να φυτέψει και έβρισκε αρχαία στο χωράφι της.

Από τον άνθρωπο που σπούδασε με μέσον, μπήκε στην Εθνική Τράπεζα με μέσον, απέτυχε εκεί με μέσον, έπιασε το οικογενειακό έδρανο στη Βουλή και έρχεται να παρουσιαστεί ως τιμητής των ανθρώπων, έχοντας 39 ακίνητα με τον μισθό του βουλευτή, αδήλωτο σπίτι, αδήλωτη off shore και δύο ολόκληρα χρόνια να παρουσιάσει πόθεν έσχες γιατί κρατάει ο ίδιος κλειστή την ηλεκτρονική πλατφόρμα!

Τον προκάλεσα: Είναι ο πρωθυπουργός. Με ένα τηλεφώνημα μπορεί να ανοίξει την πλατφόρμα.

Του είπα: Κύριε Μητσοτάκη, ανοίξτε την ηλεκτρονική πλατφόρμα για το 2023, να πάμε μαζί αύριο να καταθέσουμε τα πόθεν έσχες μας. Να δούμε πού θα τρέχουν να κρυφτούν τα τρολ, οι περούκες και τα πληρωμένα πιστόλια σας.

Και τι κάνει τώρα;

Τι κάνει τώρα που μιλάμε:

Δίνει τρίμηνη παράταση στην υποβολή των δηλώσεων για το 2023 - και των αρχικών.

Η ηλεκτρονική πλατφόρμα δεν θα ανοίξει ούτε στις 30 Ιουνίου, αλλά τρεις μήνες μετά.

Και μπορώ να ρωτήσω πλέον με ασφάλεια και όλοι μας ρωτάμε με ασφάλεια:

Τι φοβάται;

Κρύβει κάτι ή θέλει να κρατάει δέσμιο τον Αρχηγό της Αξιωματικής Αντιπολίτευσης.

Κύριε Μητσοτάκη, σας τα είπαν λάθος.

Εγώ δεν είμαι Ανδρουλάκης να με κρατάτε με τις παρακολουθήσεις της ΕΥΠ.

Δεν με κρατάτε από πουθενά.

Δεν με κρατάτε από πουθενά, γιατί κανένας δεν με κρατάει από πουθενά. Μάθετέ το!

Εγώ θα είμαι γερός αλλά εσείς να κρατάτε Θερμοπύλες, μην χάσετε το κουράγιο σας. Η αλήθεια θα λάμψει στο τέλος!

Και είναι ξεκάθαρο πια: ο στόχος τους δεν είναι να δείξουν ότι είναι εκείνοι καθαροί, γιατί ο κόσμος ξέρει ότι δεν είναι.

Ο στόχος τους είναι να δείξουν ότι «όλοι το ίδιο είναι».

Ε, όχι λοιπόν.

Δεν είμαστε όλοι λαμόγια.

Δεν είμαστε όλοι ίδιοι.

Είμαι καθαρός ουρανός.

Έχω ζήσει στα πολλά και στα λίγα.

Τίποτα έτοιμο.

Όλα με ιδρώτα, όλα με επιχειρηματικό ρίσκο.

Όλα δουλεμένα και φορολογημένα στη χώρα με τις πιο αυστηρές ελεγκτικές αρχές στον κόσμο.

Και για την αμέλειά μου, επειδή δεν γνώριζα τον ελληνικό νόμο, λέω: Μόλις τον έμαθα, μεταβίβασα αμέσως την εταιρεία. Δεν έχω καμία συμμετοχή σε εταιρεία του εξωτερικού.

Ήμουν όντως τυπικά εκπρόθεσμος. Και γι’ αυτό είμαι στη διάθεση της ελληνικής δικαιοσύνης.

Πρόστιμο; Θα πληρώσω.

Στην Ελλάδα της ατιμωρησίας και της μίζας, θα πληρώσω εγώ!

Επειδή ακριβώς: Δεν είμαστε όλοι ίδιοι!

Μου λένε, έκανες λάθος που έβγαλες την περιουσία σου πριν από τις 30/6 που είχες υποχρέωση.

Μου λένε, έκανες λάθος που έδειξες τα σπίτια σου.

Μου λένε, έκανες λάθος που αποκάλυψες τον άνθρωπό σου, τον άνθρωπο τον οποίο αγαπάς, σε χώρα συντηρητική.

Μου λένε δηλαδή ότι έκανα λάθος που είμαι ο εαυτός μου.

Μου λένε δηλαδή ότι έκανα λάθος που είμαι αληθινός.

Όχι, φίλες και φίλοι.

Αν είναι να κερδίσω την εμπιστοσύνη και την ψήφο σας, θα την κερδίσω με την αλήθεια μου.

Όχι με έναν Γκρίνμπεργκ να χτίζει προσωπείο «καλοσύνης και συμπάθειας» για να κρύψει το πρόσωπο της αδιαφορίας, της αλαζονείας και του κυνισμού.

Το πρόσωπο ενός Πρωθυπουργού:

-Που συναντάει τη γιαγιά με 440 ευρώ σύνταξη και ενοίκιο 300 ευρώ και της λέει «ε, άμα έχεις και νοίκι δε ζεις». «Ευχαριστώ που ήρθατε»…

-Που συναντάει τον ανάπηρο συμπολίτη μας και μόλις εκείνος πάει να του πει «δεν έκανες όσα υποσχέθηκες», σηκώνεται και φεύγει.

-Που συναντάει το κορίτσι που έχασε τα αδέρφια της στα Τέμπη και της κουνάει το δάχτυλο και την παίρνουν οι μπράβοι του σηκωτή.

Ας διαλέξει ο ελληνικός λαός, σε τελική ανάλυση, τι θέλει.

Την αναλγησία ή έναν άνθρωπο με ενσυναίσθηση.

Το βρόμικο σύστημα ή έναν άνθρωπο που στέκεται μόνος του όρθιος απέναντι στο βρόμικο σύστημα.

Στηρίξτε αυτόν που στέκεται κόντρα σε αυτούς που ρημάζουν τις ζωές σας, αν θέλετε να αντέξει.

Στηρίξτε με, αν θέλετε να αντέξω!

Ξέρετε, όταν μου λένε συγχαρητήρια έξω στον δρόμο, τους λέω, δεν έχουμε κάνει τίποτα ακόμα, όταν καθαρίσουμε τη χώρα θα έχουμε πετύχει. Για να δείτε πόσο διαφορετικοί είμαστε.

Φίλες και φίλοι,

Η προσωπική μου μάχη που σας περιέγραψα απέναντι σε ένα σάπιο σύστημα είναι ένα τίποτα, μία παρανυχίδα μπροστά σε αυτό που ζουν εδώ και έναν χρόνο 57 οικογένειες.

Οι 57 οικογένειες των Τεμπών που έγιναν κομμάτι της ψυχής μας γιατί δεν έχουν κανέναν άλλον από εμάς.

Ζουν καθημερινά μέσα στον παραλογισμό ενός κράτους το οποίο προσπαθεί με νύχια και με δόντια να συγκαλύψει ένα κρατικό έγκλημα.

Το ίδιο βράδυ του δυστυχήματος, κάποιος δίνει εντολή να μονταριστούν οι συνομιλίες των σιδηροδρομικών και να δοθούν στο επίσημο όργανο προπαγάνδας της κυβέρνησης, το «Πρώτο Θέμα».

Γιατί;

Για να δημιουργηθεί κλίμα στην κοινή γνώμη ότι πρόκειται αποκλειστικά για ανθρώπινο λάθος.

Κι έτσι, να μπορέσει να βγει ο Πρωθυπουργός στο διάγγελμά του και να μιλήσει για ανθρώπινο λάθος.

Και ΡΩΤΑΩ: Ποιος έχει τη δύναμη σε αυτήν τη χώρα να παραγγείλει τέτοιο μοντάρισμα; Θέλουμε να ξέρουμε ΠΟΙΟΣ!

Δύο μέρες μετά το δυστύχημα, στέλνεται ο ΥΦΥΠΟΥΡΓΟΣ ΠΑΡΑ ΤΩ ΠΡΩΘΥΠΟΥΡΓΩ σε σύσκεψη -που έμεινε μυστική για έναν χρόνο και αποκαλύφθηκε τώρα- και ποιον συναντά; Τον ΓΕΝΙΚΟ ΓΡΑΜΜΑΤΕΑ του Κώστα Καραμανλή. Και τι αποφασίζεται στη μυστική σύσκεψη: Το μπάζωμα του τόπου του εγκλήματος! Είναι αίσχος!

Και ΡΩΤΑΩ: Ποιος έχει τη δύναμη σε αυτήν τη χώρα να παραγγείλει τέτοιο μπάζωμα; Θέλουμε να ξέρουμε ποιος!

Και βγαίνει χθες ο ειδικός πραγματογνώμονας και λέει ότι το κράτος δεν μπορεί καν να επιβεβαιώσει πόσοι είναι οι νεκροί στο έγκλημα των Τεμπών!

Γιατί;

Γιατί καλύφθηκαν τα πάντα με μία «ανεξήγητη βιασύνη», όπως επισημαίνει ο ίδιος , «χωρίς καμία καταγραφή».

Και ΡΩΤΑΩ: Ποιος έχει τη δύναμη σε αυτήν τη χώρα να καλύψει τα πάντα ώστε τα δύο μεγαλύτερα πολιτικά τζάκια της χώρας να μείνουν ανέγγιχτα; Ποιος;

Κι έρχονται μανάδες, πατεράδες, αδέρφια, συγγενείς.

Και μόνοι τους πρέπει να σταθούν απέναντι σε μία οργανωμένη κρατική συγκάλυψη.

Δεν είστε μόνοι.

Είναι το μόνο που μπορούμε να τους πούμε.

Έχετε όλους εμάς.

Που δεν θα ξεχάσουμε ποτέ.

Και όταν έρθουμε στη διακυβέρνηση του τόπου, θα κάνουμε τα πάντα ώστε η Δικαιοσύνη να αποδοθεί.

Για τις ψυχές των παιδιών. Για τη δικαίωση των οικογενειών.

Το εθνικό έγκλημα των Τεμπών δεν θα μείνει ανεξιχνίαστο.

Αυτό είναι δέσμευση.

Σας αγαπώ από την καρδιά μου. Λίγες μέρες ακόμα και μετά ενθουσιασμός για την πολιτική αλλαγή!

Φίλες και φίλοι,

Έρχομαι τώρα σε ένα άλλο έγκλημα αυτής της κυβέρνησης.

Εδώ χρησιμοποιώ μεν τη λέξη μεταφορικά, αλλά όταν μια κυβέρνηση βάζει χέρι στο πορτοφόλι ενός πολίτη που μετράει τις μέρες για να βγάλει τον μήνα, αυτό πάει να πει ότι έχουμε να κάνουμε με εγκληματική πολιτική.

Οι Ελληνίδες και οι Έλληνες έφτασαν να έχουν το πιο άδειο πορτοφόλι στην Ε.Ε. μετά τη Βουλγαρία.

Κι αυτό δεν το λέει ο ΣΥΡΙΖΑ, το λέει η Eurostat.

Οι Ελληνίδες και οι Έλληνες έφτασαν να πληρώνουν τους περισσότερους έμμεσους φόρους στην Ε.Ε. μετά τη Σουηδία των τριπλάσιων μισθών.

Κι αυτό δεν το λέει ο ΣΥΡΙΖΑ. Το λέει η Eurostat.

Αυτό δεν είναι ούτε παγκόσμια ακρίβεια, ούτε ευρωπαϊκή.

Αυτό είναι μια κυβέρνηση που έχει αποφασίσει με ποιον θα πάει και ποιον αφήνει πίσω.

Διαλέγει τους κερδοσκόπους, αφήνει τον ελληνικό λαό πίσω.

Αλλά δεν τους πολυνοιάζει.

Γιατί ο λαός που τώρα μετράει τα ευρώ στο πορτοφόλι του για να πάρει τα βασικά αγαθά, τους έχει δώσει 41%. Κι αυτό λειτουργεί για την κυβέρνηση σαν ασυλία διαρκείας.

41% σημαίνει εξαπατώ:

Στέλνοντας γράμμα στην Ούρσουλα φον ντερ Λάιεν και ρωτώντας την γιατί το λάδι έχει ακριβότερα στην Ελλάδα από το Βέλγιο!

41% σημαίνει εξαπατώ:

Μετρώντας τη φέτα στο μισό κιλό, γιατί όσο έχει σήμερα το μισό κιλό είχε πριν από τέσσερα χρόνια το ολόκληρο.

41% σημαίνει εξαπατώ:

Λέγοντας, μην κοιτάτε που η ίδια μάρκα απορρυπαντικό, στην ίδια συσκευασία έχει πιο ακριβά εδώ από τη Γερμανία. Στη Γερμανία δεν είναι τόσο καλής ποιότητας οι κόκκοι! Αυτό είναι η αριστεία της Νέας Δημοκρατίας, ό,τι ακούσατε.

Φίλες και φίλοι,

Απέναντι σε όλα αυτά, ο ΣΥΡΙΖΑ ανέλαβε δράση. Και έφτιαξε ένα πρόγραμμα για την ακρίβεια το οποίο κοστολογήθηκε από το Γενικό Λογιστήριο του κράτους στα 2,7 δισ. ευρώ και προβλέπει έσοδα 3,2 δισ.

Με άλλα λόγια: Έχουμε την επίσημη σφραγίδα να προχωρήσουμε σε:

1. 0% ΦΠΑ στα βασικά αγαθά για όσο διαρκεί η κρίση ακρίβειας

2. Ανώτατο κέρδος 5% στις εταιρείες ηλεκτρικής ενέργειας, οι οποίες ετοιμάζονται τώρα, τον Ιούνιο, για αύξηση έως 70%, επειδή –κι αυτό το είπε ο ίδιος ο Πρωθυπουργός λες και είναι τρολ- «δεν φύσηξε αρκετά τον Μάιο». Θα φυσήξουμε στις ευρωεκλογές.

3. Μείωση του ειδικού φόρου κατανάλωσης -επιτέλους- στα καύσιμα στον χαμηλότερο συντελεστή της ΕΕ.

4. Δημιουργία «Τειρεσία» για όσες εταιρείες αισχροκερδούν

 

Αλλά αυτά, φίλες και φίλοι, είναι μερικά μόνο από τα μέτρα, από ένα μίγμα πολιτικής που διαμορφώνουμε, το οποίο οδηγεί επιτέλους σε μία θετική αναδιανομή του πλούτου.

Με Φοροελαφρύνσεις για το 99% των φυσικών προσώπων.

Με Μείωση φόρου για το 97% των επιχειρήσεων. Οι μικρομεσαίες επιχειρήσεις θα ανασάνουν. Μερικοί μου το θυμίζουν: πριν ψηφίσει (ο μικρομεσαίος) την Κυριακή, να ρωτήσει το λογιστή του.

Και δεσμευόμαστε για την Κατάργηση της προκαταβολής φόρου και του οριζόντιου μέτρου που εξοντώνει τους ελεύθερους επαγγελματίες με το τεκμαρτό εισόδημα. Θα το καταργήσουμε, είναι άδικο, οριζόντιο και δεν βγάζει νόημα.

Αυτές οι κινήσεις δεν είναι ψηφοθηρικές ούτε ευκαιριακές.

Θα σας το πω πολύ απλά:

Αν δε ληφθούν αυτά τα μέτρα, δεν προχωράμε όλοι μαζί ως λαός. Θα προχωρήσει μπροστά το ένα τρίτο του λαού μας και τα υπόλοιπα δύο τρίτα θα μείνουν πίσω.

Ενότητα, όμως, ενός λαού δεν είναι μόνο η γλώσσα, τα έθιμα, οι παραδόσεις, οι κοινές μνήμες. Ένας λαός είναι ενωμένος μόνο όταν προχωράει ολόκληρος μπροστά, όχι όταν αφήνει κομμάτια του πίσω.

Οι άνθρωποι δεν είναι παράπλευρες απώλειες της οικονομίας.

Και γι’ αυτό λέμε: Κοινωνική προστασία για όλους.

Φροντίδα για όλους.

Κανένας μόνος.

Από το «σταθερά πίσω» θα περάσουμε στο «όλοι μαζί μπροστά».

Κι εδώ, ίσως, διαφωνήσουμε.

Γιατί ακούω, κάποιες φορές, φίλους του ΣΥΡΙΖΑ να λένε: καλά να πάθουν οι συνταξιούχοι, αφού τον ψηφίζουν.

Όχι, σύντροφοι και συντρόφισσες.

Οι συνταξιούχοι είναι οι πατεράδες και οι μητέρες μας, οι γιαγιάδες και οι παππούδες μας.

Ας ψηφίζουν ΝΔ κατά πλειοψηφία.

Για μας δεν έχει καμία σημασία.

Θα επαναφέρουμε τη 13η σύνταξη.

Είναι θέμα επιβίωσης, είναι θέμα ανθρωπιάς, είναι θέμα αξιοπρέπειας.

Φίλες και φίλοι,

Η Ελλάδα θα προχωρήσει μπροστά. Είναι κοινωνική ανάγκη και ο ΣΥΡΙΖΑ θα τη φέρει εις πέρας.

Σήμερα ο Πρωθυπουργός πήγε στην Ευρώπη.

Στην ίδια Ευρώπη όπου το ευρωκοινοβούλιο τον καταδικάζει για το κράτος δικαίου.

Στην ίδια Ευρώπη όπου η ευρωπαία εισαγγελέας τον κατηγορεί ότι δεν την αφήνει να κάνει τη δουλειά της στα Τέμπη.

Στην ίδια Ευρώπη που τον εγκαλεί για την έλλειψη ελευθερίας του Τύπου στην Ελλάδα.

Υπάρχει όμως μία περίπτωση που οι Ευρωπαίοι υποδέχονται τον Πρωθυπουργό στρώνοντας το κόκκινο χαλί: Όταν πάει να αγοράσει όπλα.

Και μη νομίζετε. Και τους τριτοκοσμικούς μονάρχες όταν πάνε να αγοράσουν όπλα, έτσι τους υποδέχονται και στην Ευρώπη και στην Αμερική.

Πήγε να επιθεωρήσει τις Belharra, τον έπιασε ο πόνος να μάθει πώς προχωράει η κατασκευή τους τρεις μέρες πριν από τις εκλογές!

Έρχεται να «πουλήσει» στο κομματικό του ακροατήριο τις Belharra, που αγόρασε με τα χρήματα του ελληνικού λαού.

Να τις δείξει μετά τις υποκλίσεις στον Ερντογάν, τον περίπατο του Ράμα, την αμηχανία απέναντι στις προκλήσεις του VMRO.

Να τις δείξει, μπας και κερδίσει πίσω καμιά ψήφο από την ακροδεξιά.

Φίλες και φίλοι,

Του έχω ξεκαθαρίσει ότι η σύγχρονη πατριωτική Αριστερά θέλει μία Ελλάδα που να είναι ισχυρή αμυντικά, διότι αυτό επιβάλλουν οι διεθνείς συγκυρίες.

Όμως, αν έχει χρήματα για τις belharra, δεν μπορείς να ρωτάς «πού θα βρείτε τα λεφτά» όταν ο ΣΥΡΙΖΑ ανακοινώνει ότι επαρκούν τα χρήματα για το κοινωνικό πρόγραμμα που εξαγγέλλει. Να λέμε την αλήθεια!

Φίλες και φίλοι,

Οι Ευρωεκλογές δεν είναι μία επίσημη δημοσκόπηση για τη δύναμη των κομμάτων. Στην Ευρωπαϊκή Ένωση αποφασίζεται το μεγάλο κομμάτι του κοινού μας μέλλοντος.

Και διεκδικούμε ως ΣΥΡΙΖΑ, ως Ευρωπαϊκή Αριστερά, μια άλλη Ευρώπη!

Μια Ευρώπη που θα δείχνει αλληλεγγύη στους αδύναμους. Είτε είναι οι πολίτες της, είτε βρίσκονται στην Παλαιστίνη!

Διεκδικούμε μια Ευρωπαϊκή Ένωση στην οποία το Ευρωκοινοβούλιο, ο μοναδικός δημοκρατικά εκλεγμένος θεσμός της, θα διαδραματίζει κομβικό ρόλο στη λήψη των αποφάσεων.

Και διεκδικούμε μια Ευρωπαϊκή Ένωση με στρατηγική αυτονομία, με ευρωομόλογα, με συγκροτημένη και ισχυρή ευρωπαϊκή άμυνα.

Και απέναντι σε αυτό το δυναμικό αίτημα, η σημερινή Ε.Ε. έχει βαλτώσει.

Δεν είναι μόνο υπερ-συντηρητική.

Είναι και ανεπίκαιρη.

Τη βλέπετε δύο χρόνια τώρα να παραδέρνεται χωρίς ισχυρό και σαφή ρόλο στον πόλεμο στην Ουκρανία.

Την ίδια ώρα, τηρεί άνισα μέτρα και σταθμά μεταξύ της ρωσικής εισβολής στην Ουκρανία και της τουρκικής εισβολής στην Κύπρο, που είναι και μέλος της Ε.Ε.

Σε αυτήν την Ευρώπη χωρίς φωνή, οι εκλογές της Κυριακής είναι οι κρισιμότερες μέχρι σήμερα.

Γιατί φοβάμαι ότι θα δούμε μία ακροδεξιά πολύ ψηλά.

Γιατί φοβάμαι ότι θα δούμε, ως συνέπεια του αποτελέσματος των Ευρωεκλογών, τη συνεργασία Λαϊκού Κόμματος - Ακροδεξιάς σε επίπεδο κορυφής.

Και αυτό είναι μια ανιστόρητη εξέλιξη, εξαιρετικά επικίνδυνη.

Πώς φτάσαμε όμως στην έκρηξη της Ακροδεξιάς στην Ευρώπη;

Πολλοί και σύνθετοι οι λόγοι.

Όμως, στην κορυφή της πυραμίδας βρίσκονται οι δήθεν ευρωπαϊστές του Λαϊκού Κόμματος, οι οποίοι έχουν μετατρέψει την Ε.Ε. σε ένα κλειστό κλαμπ των Βρυξελλών.

Στο κλαμπ αυτό παίζει τόσο δυνατά η μουσική του νεοφιλελευθερισμού, ώστε οι πολιτικοί συγγενείς του κ. Μητσοτάκη δεν ακούν τα αιτήματα και τις ανάγκες των λαών της Ευρώπης.

Αυτοί οι δήθεν ευρωπαϊστές έχουν επιβάλει λιτότητα διαρκείας, ενεργειακή φτώχεια, περιβαλλοντική ανασφάλεια. Και επισφάλεια. Καταστρέφουν ένα - ένα τα ευρωπαϊκά ιδεώδη, και σκεφτείτε τι θα γίνει αν από την Κυριακή σε αυτό το κλαμπ μπουν μέσα και οινακροδεξιοί!

Και απέναντι σε αυτή την σκοτεινή προοπτική, ο ΣΥΡΙΖΑ, ως το μεγαλύτερο αριστερό κόμμα στην Ευρώπη, οφείλει να πρωτοστατήσει, να ενώσει, να προωθήσει τον διάλογο μεταξύ όλων των προοδευτικών δυνάμεων της Ευρώπης, διότι δεν υπάρχει άλλος δρόμος, δεν υπάρχει άλλη εναλλακτική, παρά μόνο μια προοδευτική Ευρώπη.

Είναι σκοτεινές εποχές, φίλες και φίλοι.

Επιστρέφουμε στην εποχή που το να είσαι αριστερός είχε κόστος και ήθελε κότσια.

Αριστερά σήμερα σημαίνει να είσαι εκεί που κρίνεται η μάχη, όχι στην πολυθρόνα σου.

Γι’ αυτό κι εγώ πήγα στην Παλαιστίνη με αντιπροσωπεία μας από τον ΣΥΡΙΖΑ.

Για να υπάρξει λευτεριά στην Παλαιστίνη πρέπει να υπάρξει ζωή στην Παλαιστίνη. Και αυτή η γενοκτονία πρέπει να τελειώνει, τώρα.

Μην νομίζετε ότι δεν ασκήθηκαν πιέσεις να μην πάμε.

Όμως ο στίβος είναι εκεί.

Εκεί πας και λες:

Εκεχειρία τώρα.

Ανεξάρτητη Παλαιστίνη τώρα.

Η Ελλάδα να σταθεί και πάλι στη σωστή πλευρά της Ιστορίας.

Μία είναι η σωστή πλευρά της Ιστορίας, αυτή είναι η σωστή πλευρά της Ιστορίας και η Ελλάδα πρέπει να είναι πάντα στη σωστή πλευρά της Ιστορίας.

Φίλες και φίλοι,

Το λέω σε όλες μου τις ομιλίες, γιατί για εμένα αυτό είναι το διακύβευμα αυτών των εκλογών.

Την Κυριακή είναι η τελευταία ευκαιρία.

Για τα επόμενα τρία χρόνια δεν υπάρχουν εκλογές.

Το μήνυμα «αλαζονεία τέλος» το στέλνουμε την Κυριακή. Μετά, το ταχυδρομείο κλείνει για τρία χρόνια.

Είναι η τελευταία ευκαιρία να πούμε στον κ. Μητσοτάκη:

Κοίτα λίγο κάτω, είμαστε κι εμείς εδώ.

Ζει και ο ελληνικός λαός εδώ.

Δεν ζεις μόνο εσύ, οι φίλοι σου και το κόμμα σου, το πιο πτωχευμένο - ζάπλουτο κόμμα της Ευρώπης.

Και ξέρετε, στο Ηράκλειο, στην Κρήτη, με βρήκε μια κοπέλα και μου έδειχνε στο κινητό της και μου λέει, κοίτα Στέφανε, βάζω να δω βιντεάκια και βγαίνει ο Μητσοτάκης.

Είναι καλή ιδέα να το κάνετε κι εσείς, θα βοηθήσει!

Τι να πω στο κορίτσι;

Να της πω ότι αυτά πληρώνονται.

Να της πω ότι ενώ ο ΣΥΡΙΖΑ δεν χρωστάει ούτε ένα ευρώ, δεν έχει τέτοιες δυνατότητες;

Να της πω ότι το κόμμα που χρωστάει μισό δισ. στις τράπεζες με αδιαφανείς όρους, διεξάγει την ακριβότερη προεκλογική καμπάνια στην Ευρώπη;

Να της πω ότι οι εκλογές στην Ελλάδα γίνονται με μαύρες σακούλες και μαύρα ταμεία; Και έχουμε αποκτήσει ανοσία;

Δεν της είπα τίποτα από αυτά.

Της είπα «ναι, είναι καλή ιδέα».

Γιατί ήθελα αυτό το κορίτσι να μεγαλώνει με το αίσθημα ότι η Ελλάδα είναι μια δίκαιη χώρα.

Αλλά και γιατί έχω μέσα μου την ελπίδα ότι μέχρι να μεγαλώσει αυτό το κορίτσι, η Ελλάδα μπορεί να γίνει μία δίκαιη χώρα.

Μία χώρα με ισχυρό κοινωνικό κράτος για όλους τους πολίτες της.

Με δικαιοσύνη που δεν θα διαχωρίζει τον πλούσιο από τον φτωχό, τον γόνο από τον απλό πολίτη.

Με δημόσια υγεία από την αρχή. Εξοπλισμός, νέες υποδομές, νέες Τοπικές Μονάδες Υγείας, Κέντρα Υγείας 24 ώρες το 24ωρο, τμήματα Επειγόντων Περιστατικών σε όλα τα νοσοκομεία, πλήρες δίκτυο αεροδιακομιδών σε όλη την Ελλάδα. Το Δικαίωμα στην υγεία.

Και μείωση της συμμετοχής των ασθενών στα φάρμακα. Φάρμακα που θα βρίσκονται στα ράφια των φαρμακείων και όχι μονίμως σε έλλειψη.

Με μία Δημόσια Παιδεία που θα είναι ανοιχτή σε όλους. Και όταν συνεργάζεται το κράτος με πανεπιστήμια του εξωτερικού, θα το κάνει με τα καλύτερα πανεπιστημιακά ιδρύματα του κόσμου και εντός του δημόσιου πανεπιστημίου.

Με κρατική παρέμβαση στη Στέγαση, γιατί δεν μπορεί ο πολίτης να δίνει τον μισό μισθό του στο νοίκι.

Με ασφάλεια και μία σύγχρονη αστυνομία, με δια βίου εκπαίδευση και χωρίς ανεκπαίδευτους ειδικούς φρουρούς να μπαίνουν από το παράθυρο, όσο αλωνίζει η Greek Mafia.

Με μία οικονομική ανάπτυξη που να διαχέεται σε όλη την κοινωνία και όχι σε πέντε εταιρείες - κολοσσούς.

Με μία πράσινη μετάβαση που να αντιστοιχεί στις νέες προκλήσεις της κλιματικής κρίσης. Και όχι να αντιγράφει μοντέλα που ήταν μοντέρνα πριν από 20 χρόνια και τώρα τα έχει ξεπεράσει η ανάγκη.

Φίλες και φίλοι,

Το ξέρω.

Δεν αλλάζουμε κυβέρνηση την Κυριακή.

Όμως οι προτάσεις είναι εδώ.

Και θα υπάρξουν ακόμα περισσότερες -και πάντα κοστολογημένες- τους μήνες που έρχονται.

Όπως και τα νέα στελέχη είναι εδώ.

Τα είδατε στο ευρωψηφοδέλτιο που διαμορφώσατε εσείς, τα μέλη και οι φίλοι του ΣΥΡΙΖΑ. Εσείς το διαμορφώσατε, δικό σας είναι.

Κι έρχονται πολλοί νέοι άνθρωποι ακόμη, να ενωθούν με την πείρα των παλιών.

Αν τη Δευτέρα η ΝΔ έχει φάει μόνο ένα εκλογικό χαστούκι από όσα δίνει στους πολίτες καθημερινά, μόνο αυτό, ένα εκλογικό χαστούκι, τα πράγματα θα είναι αλλιώς, όλα θα είναι αλλιώς.

Αν τη Δευτέρα ο ΣΥΡΙΖΑ έχει αναδειχθεί σε αδιαμφισβήτητη, ισχυρή αξιωματική αντιπολίτευση του τόπου, όλα θα είναι αλλιώς.

Η νέα μεγάλη προοδευτική παράταξη του τόπου θα έχει ανατείλει.

Και θα ανοίξει τις πόρτες της σε όλους τους προοδευτικούς πολίτες.

Από την Αριστερά της Αριστεράς μέχρι την Κεντροαριστερά και το Δημοκρατικό Κέντρο.

Ακόμη και στους συντηρητικούς πολίτες, που όμως δεν αντέχουν άλλο αυτή τη σαπίλα και θέλουν εντιμότητα και αξιοκρατία.

Τη σταθερότητα τη δοκιμάσατε. Ήταν σταθερότητα προς τα πίσω.

Σας συμπίεσε προς τα κάτω. Σας έσπρωξε έξω από τη ζωή που ονειρεύεστε.

Δώστε τη δύναμη στο καινούργιο. Δοκιμάστε τη δύναμη του καινούργιου.

Τη φόρα του νέου που δεν αρκείται στο λίγο, που δεν του φτάνει μισή ζωή.

Ο δικός μας στόχος είναι μια Ελλάδα που θα αγαπάει τα παιδιά της.

Ένα κράτος που θα προσφέρει σε κάθε πολίτη του ισότιμα την ευκαιρία να προκόψει, να πετύχει, να μεγαλουργήσει.

Χάρη στην αξία του και όχι στο μέσον του.

Χάρη στα ταλέντα του και όχι στην καταγωγή, στο χρήμα, στο όνομά του.

Αυτά, όμως, φίλες και φίλοι, δεν γίνεται ούτε κάποτε άλλοτε, ούτε από κάποιους άλλους, την ώρα που εμείς κάνουμε μπάνιο στη θάλασσα.

Γίνεται από εμάς. Μόνο εμείς μπορούμε να το κάνουμε!

Και η αρχή γίνεται αυτήν την Κυριακή.

Ξέρω πως υπάρχουν πολίτες που έχουν θυμώσει, που έχουν εξοργιστεί με το σύνολο του πολιτικού συστήματος. Και θέλουν να τους τιμωρήσουν όλους μαζί.

Σας καταλαβαίνω.

Έχετε διαψευστεί πολλές φορές.

Έχουν παίξει με τα όνειρά σας πολλές φορές.

Η απόχη σας όμως την Κυριακή είναι μια έμμεση ψήφος. Μία έμμεση επιδοκιμασία του «41% έχω, ό,τι θέλω κάνω».

Η κυβέρνηση θέλει να πείτε «όλοι ίδιοι είναι», να μην ψηφίσετε κανέναν και να κυβερνάει εκείνη. Με ακόμα μεγαλύτερη αλαζονεία.

Και μόνο η ψήφος την Κυριακή στέλνει το μήνυμα.

Γι’ αυτό είναι η ώρα να δώσουμε μισή ώρα από την Κυριακή μας στην κάλπη.

Να ζητήσουμε από τον φίλο, τον συνάδελφο, τον συμφοιτητή, τον γείτονα να το κάνει κι αυτός.

Άνθρωποι με δημοκρατική ευαισθησία, όλοι μαζί στην κάλπη.

Σε μία πατριωτική συστράτευση, σε μία δημοκρατική συσπείρωση, με μία μαζική συμμετοχή.

Χωρίς εμάς, δεν αλλάζει τίποτα.

Χωρίς όλους μαζί, δεν αλλάζει τίποτα.

Πολίτες της Αθήνας,

Θυμάστε ποια ήταν η τελευταία φορά που αισθανθήκατε περήφανοι σε αυτήν τη χώρα;

Θυμάστε την τελευταία φορά που αυτή η χώρα σάς πρόσφερε ζωή με αξιοπρέπεια;

Θυμάστε την τελευταία φορά που αυτή η χώρα σάς πρόσφερε συνθήκες ευτυχίας;

Αν προλάβατε να ζήσετε αυτές τις εικόνες, θέλω να τις προβάλουμε μαζί στο μέλλον.

Και να της ξαναζήσουμε μαζί.

Αν ανήκετε στη γενιά της κρίσης, στη γενιά μου, που της τσάκισαν τα φτερά εξαρχής, θέλω να δημιουργήσουμε αυτές τις εικόνες για πρώτη φορά. Και να τις ζήσουμε μαζί.

Να φτιάξουμε μαζί τη ζωή που μας αξίζει.

Μια καλύτερη ζωή ΤΩΡΑ! Τώρα!

Αξίζουμε καλύτερα, αξίζουμε περισσότερα, αξίζουμε ψηλότερα. Αξίζουμε μια μεγάλη, σύγχρονη, πατριωτική Αριστερά!

Καλή Δύναμη σε όλες και όλους.

Γιατί θέλει δύναμη και κουράγιο, το ξέρω, να παλεύεις με τους λύκους.

Αλλά είμαστε όλοι μαζί! Κανένας μόνος του. Κανένας πίσω!

Όλοι μαζί ενωμένοι. Αυτή είναι η δύναμή μας!

Η δύναμη να αλλάξουμε τον τόπο μας, η δύναμη να αλλάξουμε τη ζωή μας.

Να νιώσουμε υπερηφάνεια και αξιοπρέπεια ξανά.

Σας ευχαριστώ μέσα από την καρδιά μου. Για τη συμμετοχή σας, για τον αγώνα σας, για τη στήριξή σας!

Για την αγάπη σας και την εμπιστοσύνη σας!

Και να ξέρετε:

Είμαι διάφανος μπροστά σας.

Να ξέρετε:

Δεν πρόκειται να σας προδώσω ποτέ!

Ευχαριστώ πολύ, πάμε δυνατά! Είναι στα χέρια σας!

 

Φωτογραφίες: ΓΡΑΦΕΙΟ ΤΥΠΟΥ / ΙΩΣΗΦ ΑΛΕΞΙΑΔΗΣ


Δεν υπάρχουν σχόλια :

Related Posts Plugin for WordPress, Blogger...