επανέρχεται καταθέτοντας το... ιδεολογικό του μανιφέστο.
Σε κείμενό του με τίτλο «Τα διλήμματα του Ευρώ και η κρίση της Ευρωζώνης Απαντήσεις και νέες προκλήσεις από την πρόσφατη ιστορία της Ευρωπαϊκής Αριστεράς» ο Παναγιώτης Αγγελόπουλος επιχειρεί ιστορική αναδρομή στην παγκόσμια οικονομία από τα τέλη της δεκαετίας του 1960 και επικαλείται βιβλιογραφία στελεχών του ΣΥΡΙΖΑ όπως ο Γιάννης Μηλιός και ο Ευκλείδης Τσακαλώτος για να ζητήσει ένα new deal για την Ευρώπη.
Κατά την άποψή του «ο νεοφιλελευθερισμός, εκτός από ουτοπικό δόγμα, ότι η αγοραία συναλλαγή αποτελεί ένα σύστημα ηθικών αρχών που μπορεί να χρησιμεύσει ως οδηγός της ανθρώπινης δραστηριότητας στο σύνολό της, συνιστά ένα αντιδραστικό πολιτικό πρότζεκτ για την εγκαθίδρυση ομαλών συνθηκών για την κεφαλαιακή συσσώρευση και την αποκατάσταση της εξουσίας των οικονομικών ελίτ».
Επισημαίνει ότι «προϋπόθεση για την υλοποίηση των ανωτέρω προτάσεων είναι αφενός, η ριζική αναθεώρηση του ρόλου της ΕΚΤ και αφετέρου, η θέση των ευρωπαϊκών τραπεζών υπό δημόσιο, διαφανή έλεγχο και η λειτουργία τους στη βάση του δημοσίου συμφέροντος.»
Σημειώνει ότι «απαιτείται, σε πανευρωπαϊκό επίπεδο, η υπεράσπιση των συλλογικών αγαθών και του κράτους πρόνοιας, ο οικολογικός μετασχηματισμός της οικονομίας, η ρύθμιση και φορολόγηση των χρηματαγορών, η αναδιανομή του εισοδήματος και της εξουσίας από το κεφάλαιο προς την εργασία και η ακύρωση των νόμων που μετατρέπουν την αξιοπρεπή διαβίωση από δικαίωμα σε προνόμιο. Είναι, δηλαδή, σαφές ότι, πέραν του απονομιμοποιημένου μνημονίου, χρειάζεται επανεξέταση του συνολικού πλαισίου στρατηγικής (Μάαστριχτ, Σύμφωνο Σταθερότητας και Ανάπτυξης, κ.λπ.), στον αντίποδα μιας «ανάπτυξης» βασισμένης στην υποβάθμιση της συλλογικής ευημερίας, τις ιδιωτικοποιήσεις και τις «ειδικές ζώνες ελεύθερου εμπορίου».»
Και καταλήγει: «Συνεπώς, η πολιτική διεξόδου από την κρίση πρέπει να προσανατολίζεται στην αναμόρφωση των όρων με τους οποίους εντάσσεται η κάθε χώρα-μέλος στην ευρωζώνη και την Ε.Ε. Η τελευταία αποτελεί προνομιακό πεδίο κοινής πάλης για την αλλαγή του συσχετισμού δυνάμεων κεφαλαίου-εργασίας, την ανατροπή του νεοφιλελευθερισμού και την σφυρηλάτηση της δημοκρατίας. Το πραγματικό διακύβευμα των επερχόμενων εκλογών δεν είναι «ευρώ ή δραχμή»· αντιθέτως, συμπυκνώνεται στο δίλημμα νεοφιλελεύθερη λιτότητα και εξαθλίωση ή κοινωνική συνοχή, δικαιοσύνη και αξιοπρέπεια. Στην Ευρώπη των «αγορών», αντιπαραβάλλεται η κοινωνική Ευρώπη των λαών και της αλληλεγγύης.»
Το πλήρες κείμενο του άρθρου: Eδω
Δεν υπάρχουν σχόλια :
Δημοσίευση σχολίου