Την ύπαρξη ενός τεράστιου παγκόσμιου δικτύου υπεράκτιων εταιριών
με εικονικούς διευθυντές, πολλοί από τους οποίους είναι Βρετανοί,
αποκάλυψε η εφημερίδα Guardian, σε συνεργασία με το BBC και το Διεθνές
Κονσόρτιουμ Ερευνητικής Δημοσιογραφίας (ICIJ), το οποίο έχει έδρα την
Ουάσιγκτον..
Μετά από χρονοβόρες και εξαντλητικές έρευνες σε περισσότερες από
21.500 υπεράκτιες εταιρίες, βρέθηκε ότι τα ονόματα μόλις 28 ατόμων
εμφανίζονταν συνέχεια ως διευθυντές. Αυτοί οι εικονικοί διευθυντές
παίζουν σημαντικό ρόλο, διότι λειτουργούν ως βιτρίνα για σκιώδεις
επιχειρήσεις και βοηθούν στο να παραμένουν μυστικές εκατοντάδες χιλιάδες
εμπορικές συναλλαγές. Η διαδικασία είναι απλή: υπογράφουν με τα
ονόματά τους τα επίσημα έγγραφα των υπεράκτιων εταιριών, χρησιμοποιώντας
διευθύνσεις σε απομακρυσμένα του πλανήτη.
Δεν πρόκειται για παράνομη πρακτική σύμφωνα με τη βρετανική
νομοθεσία και μερικές φορές οι εικονικοί διευθυντές έχουν νόμιμο ρόλο.
Όπως δείχνουν όμως τα στοιχεία της έρευνας του Guardian, μία
συγκεκριμένη ομάδα διευθυντών, απλώς παρασταίνει ότι διευθύνει τις
εταιρίες τα συμβόλαια των οποίων υπογράφει. Οι ίδιες οι εταιρίες συχνά
φαίνονται να έχουν έδρα στις Βρετανικές Παρθένες Νήσους, την Ιρλανδία,
τη Νέα Ζηλανδία, την Μπελίζ και την ίδια τη Βρετανία, ενώ με τη
λειτουργία τους ανοίγουν τον δρόμο για την φοροδιαφυγή και την απόκρυψη
περιουσιακών στοιχείων.
Αυτοί οι διευθυντές-«βιτρίνα» συγκαλύπτουν ένα πλήθος ετερόκλητων
πραγματικών ιδιοκτητών, συμπεριλαμβανομένων εκείνων που λειτουργούν καθ'
όλα νόμιμα, από Ρώσους ολιγάρχες ως διακριτικούς κερδοσκόπους της
βρετανικής αγοράς ακινήτων. Ο μόνος κοινός παρονομαστής τους είναι το
γεγονός ότι επιθυμούν μυστικότητα των συναλλαγών τους.
Όπως αποκαλύπτει η βρετανική εφημερίδα, ορισμένοι από τους
πραγματικούς ιδιοκτήτες ταυτοποιήθηκαν. Ενα από τα ονόματα αυτών των
ταυτοποιημένων ιδιοκτητών είναι ο Nicholas Joannou, ο
όμιλος Armstrong Group του οποίου εμφανίζεται να πουλάει μετοχές από μια
διεύθυνση του κεντρικού Λονδίνου. Ωστόσο στάθηκε αδύνατον για τους
ρεπόρτερ της εφημερίδας να έρθουν σε επαφή με τον συγκεκριμένο
επιχειρηματία με το πιθανώς ελληνικό ή ελληνοκυπριακό ονοματεπώνυμο.
Ένας άλλος είναι ο ρώσος δισεκατομμυριούχος Βλαντίμιρ Αντόνοφ,
μόνιμος κάτοικος Λονδίνου, που αγόρασε την ποδοσφαιρική ομάδα Πόρτσμουθ
και σε βάρος του οποίου εκκρεμεί ένταλμα έκδοσης από την Λιθουανία όπου
είχε υπό τον έλεγχό του μία τράπεζα. Άλλο παράδειγμα αποτελεί η
ισραηλινής καταγωγής οικογένεια Χάκμι που αγόρασε ένα
κτίριο γραφείων αξίας 32 εκατομμυρίων ευρώ, αλλά και η εταιρία SP
Trading, η οποία το 2009 συνδέθηκε με έναν επιχειρηματία από το
Καζακστάν και ένα σκάνδαλο όπλων στο Ιράν. Οι εικονικοί διευθυντές της
εταιρίας δήλωσαν ότι δεν γνώριζαν τις πραγματικές της δραστηριότητες.
Αυτό φυσικά, δεν είναι πρωτάκουστο. Αυτά τα άτομα-«βιτρίνα»
πληρώνονται απλώς για να βάζουν την υπογραφή τους, χωρίς να γνωρίζουν
πώς αυτό θα χρησιμοποιηθεί. Χαρακτηριστικό παράδειγμα των ζεύγος των
Βρετανών Σάρα και Έντουαρντ Πέτρ- Μίαρς που
φαίνονται να διοικούν περισσότερες από 1.200 επιχειρήσεις - μία από τις
μεγαλύτερες επιχειρηματικές αυτοκρατορίες στον κόσμο.
Η πραγματική βάση της Πετρ-Μίαρς, που θα έπρεπε να είναι πασίγνωστη
σε όλο τον κόσμο, αποτελεί μυστήριο. Στα επίσημα στοιχεία των
βρετανικών επιχειρήσεών της, εμφανίζεται να έχει 12 διαφορετικές
διευθύνσεις κατοικίας. Αρκετές από αυτές βρίσκονται στο Λονδίνο, όμως,
δεν αντιστοιχούν σε πραγματικά σπίτια. Αρκετές είναι ταχυδρομικές
θυρίδες και άλλες είναι γραφεία ίδρυσης εταιρειών.
Μόνο μία από τις διευθύνσεις, αυτή που αντιστοιχεί σε μία αγροικία
στο νησάκι Σαρκ, έναν μικροσκοπικό φορολογικό παράδεισο της Μάγχης,
φαίνεται να αποτελεί πραγματική κατοικία: ένα κούριερ μεταφέρει και
παίρνει από εκεί ολόκληρα κουτιά με έγγραφα που η μυστηριώδης Βρετανίδα
φαίνεται πώς απλώς υπογράφει.
Δεν υπάρχουν σχόλια :
Δημοσίευση σχολίου