Ιαπωνία ρεπορτάζ της εφημερίδας Asahi Shimbun-Οι εργαζόμενοι στη Φουκουσίμα «τράπηκαν σε φυγή» παρά την εντολή να μείνουν

Σε δύσκολη θέση έχει φέρει την κυβέρνηση της Ιαπωνίας ρεπορτάζ της εφημερίδας Asahi Shimbun, σύμφωνα με το οποίο οι περισσότεροι εργαζόμενοι στον αντιδραστήρα 1 της πυρηνικής μονάδας της Φουκουσίμα αψήφισαν τις εντολές του προϊσταμένου τους και τράπηκαν σε φυγή, το Μάρτιο του 2011, μόλις το τσουνάμι προκάλεσε τήξη πυρήνων.

Πηγή της συγκεκριμένης πληροφορίας είναι ο Μασάο Γιοσίντα, ο προϊστάμενος του αντιδραστήρα, ο οποίος έκανε την αποκάλυψη κατά τη διάρκεια κατάθεσής του ενώπιον κυβερνητικής επιτροπής υπεύθυνης για τη διερεύνηση των συνθηκών που οδήγησαν στη συνεχιζόμενη πυρηνική κρίση.
Ο Γιοσίντα παραιτήθηκε στα τέλη του ίδιου έτους και πέθανε πέρυσι χτυπημένος από καρκίνο στον οισοφάγο, σε ηλικία 58 ετών.
«Εγώ δεν τους είπα ποτέ να αποσυρθούν στον αντιδραστήρα 2. Όταν έμαθα ότι είχαν πάει εκεί, ήταν ήδη πολύ αργά. Εγώ τους είχα πει να αποσυρθούν σε κάποιο σημείο, εντός των ορίων της 1ης μονάδας, όπου η ραδιενέργεια ήταν χαμηλότερη και να περιμένουν εντολές», φέρεται να κατέθεσε μεταξύ άλλων ο άτυχος αξιωματούχος.
Όπως αφηγήθηκε, 650 εργαζόμενοι και στελέχη εγκατέλειψαν το σημείο με όποιον τρόπο μπορούσαν, χρησιμοποιώντας τα εταιρικά λεωφορεία ή τα δικά τους οχήματα για να μεταβούν στον άλλο αντιδραστήρα - σε απόσταση 10 χιλιομέτρων από το «σημείο μηδέν» - αφήνοντας τον ίδιο και άλλα 68 άτομα να προσπαθούν να θέσουν υπό έλεγχο τη μονάδα που κατέρρεε.
Ο εκλιπών θεωρείται από πολλούς στη χώρα του ήρωας επειδή και εκείνος αψήφισε εντολή των ανωτέρων του να πάψει να διοχετεύει θαλασσινό νερό στους αντιδραστήρες που υπερθερμαίνονταν.
Εάν δεν το είχε κάνει, η κατάσταση θα ήταν πιθανότατα πολύ χειρότερη σήμερα.
Η κατάθεσή του, που έρχεται στο φως τρία χρόνια μετά από την καταστροφή, διαφέρει από την επίσημη εκδοχή του ομίλου TEPCO, ο οποίος διαχειρίζεται το πυρηνικό εργοστάσιο. Σύμφωνα με αυτήν, οι εργαζόμενοι είχαν λάβει εντολή να το εκκενώσουν.
Η TEPCO «ουδέποτε έκανε αναφορά στις εντολές που έδωσε ο Γιοσίντα στις 15 Μαρτίου του 2011», γράφει η ιαπωνική εφημερίδα. «Η εταιρεία λέει τώρα ότι οι εντολές του ήταν ελαστικές και πως δεν υπήρξαν παραβιάσεις των κανονισμών της.»
Ερωτηθείς σχετικά, εκπρόσωπος της κυβέρνησης αρνήθηκε να διαψεύσει ή να επιβεβαιώσει το περιεχόμενο των δημοσιευμάτων λέγοντας απλώς ότι δεν γνωρίζει τι έχει στα χέρια της η εφημερίδα «και δεν μπορούμε να πούμε ότι τα έγγραφα είναι ίδια με αυτά που έχει η κυβέρνηση».

Γράφει ο ΓΙΩΡΓΟΣ ΣΤΑΜΚΟΣ

Φουκουσιμα Ώρα Μηδέν

Την Παρασκευή 11 Μαρτίου του 2011 ένας πανίσχυρος σεισμός ισχύος 9 Ρίχτερ κτύπησε τη βορειοανατολική Ιαπωνία. Έχοντας επίκεντρο 70 χιλιόμετρα ανατολικά της χερσονήσου Οσίκα, στο βυθό του Ειρηνικού Ωκεανού, ο σεισμός αυτός ήταν ένας από τους πέντε ισχυρότερους που κτύπησαν την επιφάνεια του πλανήτη Γη μετά το 1900. Οι ζημιές ήταν ανυπολόγιστες και τα θύματα ξεπέρασαν τις 25.000, ειδικά από το καταστροφικό τσουνάμι που έφτασε σε κάποια σημεία τα 39 μέτρα και διείσδυσε μέχρι δέκα χιλιόμετρα στο εσωτερικό της ενδοχώρας. Το πλήγμα σε μια οικονομικά και τεχνολογικά ανεπτυγμένη χώρα, όπως η Ιαπωνία, που έχει μάθει να ζει με τους σεισμούς, ήταν συντριπτικό, θυμίζοντας πως εμείς οι άνθρωποι παραμένουμε ακόμη εξαιρετικά αδύναμοι απέναντι στις δυνάμεις της φυσικής καταστροφής. Αρκεί μια απλή μετακίνηση των τεκτονικών πλακών για να μας εξολοθρεύσει και να εξαφανίσει τις εφήμερες κατασκευές μας από την επιφάνεια του πλανήτη. Το «μεγαλείο» της ανθρωπότητας, ολόκληρος ο ανθρώπινος πολιτισμός, δεν είναι παρά μια «επιδερμική νόσος» στο σώμα του Πλανήτη Γη….

Ο σεισμός στην βορειοανατολική Ιαπωνία θα περνούσε στην Ιστορία απλά ως ένας από τους πιο καταστροφικούς σεισμούς που κτύπησαν τις τελευταίες δεκαετίες τη Γη αν δεν συνοδεύονταν από μια ακόμη, μεγαλύτερη κατά κοινή ομολογία καταστροφή: το πυρηνικό ατύχημα της Φουκουσίμα. Έπειτα από το σεισμό και το τσουνάμι τα συστήματα ψύξης στους τέσσερις πυρηνικούς αντιδραστήρες της Φουκουσίμα, που άνηκαν στην ιδιωτική εταιρεία TEPCO, τέθηκαν εκτός λειτουργίες και οι αντιδραστήρες 1,2 και 3 οδηγήθηκαν σε τήξη του πυρήνα τους και σε καταστροφική έκλυση ραδιενέργειας. Παρά τις προσπάθειες των Ιαπώνων εργαζομένων οι διαρροές ραδιενεργών υλικών έλαβαν ανεξέλεγκτες διαστάσεις, εκκενώθηκε περιοχή ακτίνας 30 χιλιομέτρων γύρω από τους αντιδραστήρες και μολύνθηκαν τα νερά του Ειρηνικού Ωκεανού. Διέρρευσαν όχι μόνον ραδιενεργό Ιώδιο, Καίσιο και Στρόντιο, αλλά και το πολύ τοξικό Πλουτώνιο 238, το οποίο έχει χρόνο ημιζωής 25.000 χρόνια και διάρκεια υποχρεωτικής απομόνωσης από το περιβάλλον 500.000 χρόνια! Σύντομα το πυρηνικό ατύχημα στη Φουκουσίμα χαρακτηρίστηκε επιπέδου 7 στην κλίμακα IΝES, δηλαδή αντίστοιχο με εκείνο στο Τσερνομπίλ της Ουκρανίας πριν από 25 χρόνια. Ο νέος πυρηνικός Γκοτζίλα είχε μόλις ξυπνήσει…

Το Δόγμα του Πυρηνικού Σοκ

Στις 6 Αυγούστου του 1945 το αμερικανικό βομβαρδιστικό ENOLAGAY τύπου Β-29 φιλοδώρησε με μια πρωτόγονη πυρηνική βόμβα την ιαπωνική πόλη της Χιροσίμα. Τρεις μέρες αργότερα, στις 9 Αυγούστου του 1945, μια άλλη ατομική βόμβα έπεφτε πάνω από την πόλη του Ναγκασάκι. Άμεσος απολογισμός: 166.000 νεκροί στη Χιροσίμα και 80.000 στο Ναγκασάκι. Δεκάδες χιλιάδες Ιάπωνες θα υπέκυπταν τα επόμενα χρόνια στις θανατηφόρες επιπτώσεις(το 46% από λευχαιμία) της ραδιενέργειας…

Μ’ αυτό τον πλέον μακάβριο και καταστροφικό τρόπο η «Χώρα του Ανατέλλοντος Ηλίου» εισήλθε στην πυρηνική εποχή. Το σοκ και η λάμψη των πυρηνικών καταστροφών ήταν τόσο μεγάλες, ώστε διέγραψαν με μιας το ιαπωνικό παρελθόν! Η Ιαπωνία όχι μόνον συνθηκολόγησε άνευ όρων και παραδόθηκε στους Αμερικανούς, αλλά και αποφάσισε να γυρίσει την πλάτη της στο κλειστοφοβικό και φεουδαρχικό της παρελθόν, να αποδεχθεί –κάτι αδιανόητο ως χθες– πως ο Αυτοκράτορας Χιροχίτο ήταν κοινός θνητός και να μετατραπεί σε δημοκρατία και σύγχρονη βιομηχανική δύναμη. Έτσι, αντί να κατακτήσει την Ασία και τον Ειρηνικό, η Ιαπωνία ρίχτηκε από το 1950 και μετά στην κατάκτηση των παγκόσμιων αγορών, με τα φτηνά βιομηχανικά προϊόντα και τα έξυπνα τεχνολογικά εξαρτήματα που παρήγαγε μαζικά. Σύντομα το MadeinJapan έγινε συνώνυμο του κύρους και της επιτυχίας. Το 1986 η Ιαπωνία έγινε ο μεγαλύτερος πιστωτής παγκοσμίως (υποσκελίστηκε μόνο το 2006 από την Κίνα) και το χρηματιστήριο του Τόκιο απέκτησε μεγαλύτερη αξία από εκείνο της Νέας Υόρκης. Πολλές αμερικανικές και ευρωπαϊκές εταιρείες εξαγοράστηκαν από Ιαπωνικούς κολοσσούς, που συνεχίζουν να κρατούν τα σκήπτρα στην αυτοκινητοβιομηχανία και στην κατασκευή τηλεοράσεων, computers και ηλεκτρονικών gadgets. Αν και κατά τη δεκαετία του 1990 η ιαπωνική οικονομία άρχισε να παρουσιάζει σημάδια κόπωσης και αναιμικής ανάπτυξης, και το κρατικό της χρέος εκτοξεύτηκε στα 200% του ΑΕΠ, εντούτοις η χώρα συνέχισε να είναι η 2^η οικονομική δύναμη παγκοσμίως, ώσπου το 2010 την ξεπέρασε σε όγκο η αναδυόμενη Κίνα με τον δεκαπλάσιο πληθυσμό της. Σε κάθε περίπτωση η Ιαπωνία, η ηττημένη χώρα που αναδύθηκε από τα ραδιενεργά ερείπια της Χιροσίμα και του Ναγκασάκι, αποτελεί το παράδειγμα μιας οικονομίας και κοινωνίας, που είναι στραμμένη στο μέλλον.

Δεν υπάρχουν σχόλια :

Δημοσίευση σχολίου

Εγγραφή σε: Σχόλια ανάρτησης ( Atom )