Νίκη του φοιτητικού και μαθητικού κινήματος στη Χιλή

Έπειτα από μια δεκαετία σκληρών αγώνων και συγκρούσεων στους δρόμους της Χιλής, με κορύφωση την τριετία 2011-2014, φαίνεται ότι τα αιτήματα των Χιλιανών φοιτητών και μαθητών τελικά ικανοποιούνται.

Η κυ­βέρ­νη­ση ψή­φι­σε και­νούρ­γιο νόμο σύμ­φω­να με τον οποίο στα­μα­τά η δη­μό­σια χρη­μα­το­δό­τη­ση στα ιδιω­τι­κά σχο­λεία, κα­ταρ­γεί­ται η επι­λε­κτι­κή εί­σο­δος παι­διών στη δη­μό­σια εκ­παί­δευ­ση και κυ­ρί­ως κα­θιε­ρώ­νε­ται το δι­καί­ω­μα στη δη­μό­σια εκ­παί­δευ­ση για όλους τους μα­θη­τές και τις μα­θή­τριες των δη­μο­τι­κών και γυ­μνα­σί­ων-λυ­κεί­ων.
Ο αγώ­νας των Χι­λια­νών νέων ήταν ο πιο μα­κρύς και επί­μο­νος αγώ­νας που έζησε η χώρα από τότε που το δη­μο­κρα­τι­κό κί­νη­μα του 1980 έδιω­ξε τον Πι­νο­σέτ. Η Χιλή είχε ένα από τα πιο νε­ο­φι­λε­λεύ­θε­ρα μο­ντέ­λα εκ­παί­δευ­σης στον κόσμο. Για πα­ρά­δειγ­μα, το 100% της τε­χνι­κής εκ­παί­δευ­σης είναι ιδιω­τι­κο­ποι­η­μέ­νο. Στα δη­μό­σια σχο­λεία φοι­τούν μόνο οι πολύ φτω­χοί, ενώ μέχρι τώρα οποιοσ­δή­πο­τε ήθελε, μπο­ρού­σε να ανοί­ξει ένα ιδιω­τι­κό σχο­λείο χωρίς καμιά προ­ϋ­πό­θε­ση και έλεγ­χο. Το 50% των παι­διών που φοι­τούν σε αμ­φι­βό­λου ποιό­τη­τας εκ­παι­δευ­τή­ρια πα­ρα­τούν τις σπου­δές τους γιατί δεν έχουν λεφτά να τις ολο­κλη­ρώ­σουν.
Οι κι­νη­το­ποι­ή­σεις των τε­λευ­ταί­ων χρό­νων και ιδιαί­τε­ρα ο χι­λιά­νι­κος χει­μώ­νας του 2011, πε­ρι­λάμ­βα­νε πολύ προ­ω­θη­μέ­νες μορ­φές πάλης, όπως κα­τα­λή­ψεις σχο­λεί­ων και πα­νε­πι­στη­μί­ων, πε­ρι­κυ­κλώ­σεις της Βου­λής επί οχτώ συ­νε­χείς μήνες καθώς και πάρα πολ­λές πα­ρεμ­βά­σεις στα ΜΜΜ. Επί­σης υπήρ­χε συ­νει­δη­τή προ­σπά­θεια σύν­δε­σης αυτών των αγώ­νων με τους ερ­γα­ζό­με­νους της χώρας και τα συν­δι­κά­τα τους. Ήταν αυτό το κί­νη­μα που στην ουσία επέ­βα­λε την αλ­λα­γή κυ­βέρ­νη­σης και οδή­γη­σε στη νίκη τους σο­σια­λι­στές και την Μπα­σε­λέτ. Οι δια­δη­λώ­σεις του 2014, έβγα­λαν πολ­λές φορές πάνω από 100.000 σπου­δα­στές στους δρό­μους, ανα­γκά­ζο­ντας το δή­μαρ­χο του Σα­ντιά­γο να πα­ρα­χω­ρή­σει το δι­καί­ω­μα σε σχο­λι­κές συ­νε­λεύ­σεις δύο φορές τη βδο­μά­δα.
Τα αι­τή­μα­τα των νέων ήταν: Ισχυ­ρή δη­μό­σια εκ­παί­δευ­ση και πλή­ρως χρη­μα­το­δο­ρού­με­νη από το κρά­τος για όλα τα παι­διά, τέλος της εμπο­ρευ­μα­το­ποι­η­μέ­νης εκ­παί­δευ­σης, βελ­τί­ω­ση των συν­θη­κών ερ­γα­σί­ας για όσους δου­λεύ­ουν σε οποιο­δή­πο­τε εκ­παι­δευ­τι­κό ίδρυ­μα και δια­γρα­φή των φοι­τη­τι­κών χρεών από δά­νεια.
Το εκ­πλη­κτι­κό είναι ότι οι κι­νη­το­ποι­ή­σεις συ­νε­χί­ζο­νταν ακόμα και όταν υπήρ­χαν μι­κρές πα­ρα­χω­ρή­σεις από τη μεριά της κυ­βέρ­νη­σης, που πάντα χρη­σι­μο­ποιού­σε το επι­χεί­ρη­μα ότι δεν είναι εύ­κο­λο να τα βάλει με τα ιδιω­τι­κά συμ­φέ­ρο­ντα. Και όμως το κί­νη­μα επέ­με­νε να ζητά όχι με­ρι­κή αλλά συ­νο­λι­κή απο­δέ­σμευ­ση της εκ­παί­δευ­σης από τους ιδιώ­τες. Αυτό που μένει τώρα είναι το κί­νη­μα να αγκα­λιά­σει ολό­κλη­ρη την κοι­νω­νία και, παίρ­νο­ντας δύ­να­μη από αυτή τη με­γά­λη νίκη, να διεκ­δι­κή­σει ακόμα πε­ρισ­σό­τε­ρα.
Πηγή: Ipaideia / Rproject