Ένα ενδιάμεσο tour στο Ομάν πριν επιστρέψει στα Ηνωμένα Αραβικά
Εμιράτα είχε στα σχέδιά του ο Έλληνας ταξιδευτής και το πραγματοποίησε.
Επιβλητικές εικόνες και κτίρια σηματοδοτούν την μεγαλομανία των ΗΑΕ, όπου όμως ζουν και εργάζονται πολλοί Έλληνες, κάποιους από τους οποίους συνάντησε. Το Ελληνικό στοιχείο ωστόσο δεν έλειπε ούτε από το σχεδόν άνυδρο Σουλτανάτο του Ομάν.
Ο ίδιος διηγείται για το newsbeast.gr
Αποχαιρετώντας το ιρανικό λιμάνι του Bandar Abbas, μετά από ένα 12ωρο νυχτερινό ταξίδι αντίκρισα ενθουσιασμένος από την πλώρη του μικρού πλοιαρίου τους ουρανοξύστες του Sharjah, ενός από τα 7 κρατίδια-εμιράτα των Η.Α.Ε.
Και μετά από δυο ώρες γραφειοκρατικών διαδικασιών, αναβάτης και μοτοσυκλέτα ήμασταν και τυπικά έτοιμοι να ξεκινήσουμε το οδοιπορικό μας στα Η.Α.Ε., την επόμενη χώρα του «ADV 2 DUBAI 2016».
Τα ταξιδιωτικά μου πλάνα προέβλεπαν μια διήμερη παραμονή στο γειτονικό Dubai και αμέσως μετά πορεία για τα σύνορα του Ομάν. Και καθότι ήταν Πάσχα (όπως αντιλαμβάνεστε, την ώρα της Ανάστασης ήμουν εν πλω στον Περσικό κόλπο, διασχίζοντας τα Στενά του Ορμούζ), ο αγαπητός φίλος και συνάδελφος μοτοσυκλετιστής Μάριος Χριστόπουλος, που τα τελευταία χρόνια διαμένει και εργάζεται στο Dubai, φρόντισε εκείνη την γιορτινή ημέρα να βρεθώ ανάμεσα σε Έλληνες και να τσουγκρίσω το κόκκινο αυγό, ευχόμενος το «Χριστός Ανέστη»…
Την επομένη, παρέα με τον Μάριο, πραγματοποίησα με την ΚΤΜ 1050 μια μικρή βόλτα στους δρόμους του Dubai και επισκέφθηκα τα σημαντικότερα landmarks μιας άκρως κοσμοπολίτικης πόλης, η οποία, παραδόξως, «κυνηγά» το μεγαλύτερο, το ψηλότερο, το ακριβότερο, το πιο χλιδάτο.
Μιλάμε για σκέτη ζάλη: στο Dubai βρίσκεται το ψηλότερο κτίριο στον κόσμο (Burj Khalifa – ύψος 828 μ.), το μεγαλύτερο τεχνικό νησί (Palm Island), το μεγαλύτερο τεχνητό χιονοδρομικό κέντρο (Ski Dubai) και το μεγαλύτερο Shopping Mall στον κόσμο (Emirate Mall).
Τα υπόλοιπα -μικρά και μεγάλα- αξιοθέατα του Dubai τα άφησα για την επιστροφή, όταν και θα πραγματοποιούταν η γιορτή υποδοχής μου στο κατάστημα «MIKEL COFFEE» του Dubai.
Απόδραση λοιπόν στο Σουλτανάτο του Ομάν… Στα σύνορα της πόλης Al Ain, που απείχαν μόλις 120 χλμ. νότια του Dubai, με οδήγησε ένας πολύ καλός αυτοκινητόδρομος. Και παρά τις δικαιολογημένες επιφυλάξεις μου, σε λιγότερο από μισή ώρα είχα ξεμπερδέψει με τις συνοριακές διατυπώσεις.
Οι τροχοί της ΚΤΜ και μετά τα σύνορα συνέχιζαν να ρολάρουν πάνω σ’ έναν
ευρωπαϊκών προδιαγραφών αυτοκινητόδρομο που διέσχιζε ένα γυμνό ορεινό
τοπίο, ενώ μετά από περίπου 120 χλμ. αντίκρισα τα πρώτα σπίτια της
παραλιακής πόλης Sohar, όπου και έριξα άγκυρα για εκείνη την μέρα.
Την επομένη, μετά από 200 χλμ. πορείας, κατάφερα να φτάσω στην πρωτεύουσα Muscat, οδηγώντας κάτω από έναν καυτό ήλιο που με «πυρπολούσε» με 40-43 βαθμούς Κελσίου.
Στην ομανική πρωτεύουσα βρήκα «καταφύγιο δροσιάς» στον Φίλιππο Γκαβό, έναν φίλο που εργαζόταν το τελευταίο διάστημα στην κατασκευή του νέου αεροδρομίου της Muscat. Με τον Φίλιππο οικοδεσπότη και ξεναγό, πέρασα τρεις αξέχαστες ημέρες, συλλέγοντας μοναδικές εικόνες και υπέροχες αναμνήσεις.
Δίχως ουρανοξύστες και φουτουριστικές αρχιτεκτονικές κατασκευές, η πάλλευκη Muscat υπήρξε αρκετά πιο οικεία και φιλική απέναντί μου. Εκτός πάντως από τα μνημειακά αξιοθέατα της πόλης που έτυχε να γνωρίσω, σημείο αναφοράς αποτέλεσε εδώ και η συνάντησή μου με την ελληνική κοινότητα του Ομάν, που μετρά περίπου 150 συμπατριώτες μας.
Ανανεώνοντας το ραντεβού με τον Φίλιππο για το ερχόμενο καλοκαίρι στην Ελλάδα, γύρισα την πλάτη μου στην ομανική πρωτεύουσα και στράφηκα κατόπιν στην ενδοχώρα.
Βιβλικές πόλεις-οάσεις (Bahla, Niswa) με θρυλικά κάστρα που στοιχειοθετούσαν ένα μοναδικό ταξίδι πίσω στον αραβικό μεσαίωνα, καλοσυνάτοι άνθρωποι, σκληρή άγονη γη, οικισμοί κτισμένοι σύμφωνα με την τοπική χαρακτηριστική αρχιτεκτονική, παραδοσιακές αγορές και αυθεντικότητα ήταν τα στοιχεία που ανακάλυψα εξερευνώντας το Βόρειο-κεντρικό Ομάν.
Το Ομάν αποδείχθηκε τελικά η ευχάριστη έκπληξη του «ADV 2 DUBAI 2016».
Με μακραίωνη παρουσία στα ιστορικά δρώμενα της ευρύτερης περιοχής της Ανατολικής Αραβίας, το Σουλτανάτο του Ομάν ήταν μια μαγευτικά γραφική χώρα που με κέρδισε ολοκληρωτικά με το παραδοσιακό της χρώμα και κυρίως με την απλότητα και την αμεσότητα των ανθρώπων της…
Επιβλητικές εικόνες και κτίρια σηματοδοτούν την μεγαλομανία των ΗΑΕ, όπου όμως ζουν και εργάζονται πολλοί Έλληνες, κάποιους από τους οποίους συνάντησε. Το Ελληνικό στοιχείο ωστόσο δεν έλειπε ούτε από το σχεδόν άνυδρο Σουλτανάτο του Ομάν.
Ο ίδιος διηγείται για το newsbeast.gr
Αποχαιρετώντας το ιρανικό λιμάνι του Bandar Abbas, μετά από ένα 12ωρο νυχτερινό ταξίδι αντίκρισα ενθουσιασμένος από την πλώρη του μικρού πλοιαρίου τους ουρανοξύστες του Sharjah, ενός από τα 7 κρατίδια-εμιράτα των Η.Α.Ε.
Και μετά από δυο ώρες γραφειοκρατικών διαδικασιών, αναβάτης και μοτοσυκλέτα ήμασταν και τυπικά έτοιμοι να ξεκινήσουμε το οδοιπορικό μας στα Η.Α.Ε., την επόμενη χώρα του «ADV 2 DUBAI 2016».
Τα ταξιδιωτικά μου πλάνα προέβλεπαν μια διήμερη παραμονή στο γειτονικό Dubai και αμέσως μετά πορεία για τα σύνορα του Ομάν. Και καθότι ήταν Πάσχα (όπως αντιλαμβάνεστε, την ώρα της Ανάστασης ήμουν εν πλω στον Περσικό κόλπο, διασχίζοντας τα Στενά του Ορμούζ), ο αγαπητός φίλος και συνάδελφος μοτοσυκλετιστής Μάριος Χριστόπουλος, που τα τελευταία χρόνια διαμένει και εργάζεται στο Dubai, φρόντισε εκείνη την γιορτινή ημέρα να βρεθώ ανάμεσα σε Έλληνες και να τσουγκρίσω το κόκκινο αυγό, ευχόμενος το «Χριστός Ανέστη»…
Την επομένη, παρέα με τον Μάριο, πραγματοποίησα με την ΚΤΜ 1050 μια μικρή βόλτα στους δρόμους του Dubai και επισκέφθηκα τα σημαντικότερα landmarks μιας άκρως κοσμοπολίτικης πόλης, η οποία, παραδόξως, «κυνηγά» το μεγαλύτερο, το ψηλότερο, το ακριβότερο, το πιο χλιδάτο.
Μιλάμε για σκέτη ζάλη: στο Dubai βρίσκεται το ψηλότερο κτίριο στον κόσμο (Burj Khalifa – ύψος 828 μ.), το μεγαλύτερο τεχνικό νησί (Palm Island), το μεγαλύτερο τεχνητό χιονοδρομικό κέντρο (Ski Dubai) και το μεγαλύτερο Shopping Mall στον κόσμο (Emirate Mall).
Τα υπόλοιπα -μικρά και μεγάλα- αξιοθέατα του Dubai τα άφησα για την επιστροφή, όταν και θα πραγματοποιούταν η γιορτή υποδοχής μου στο κατάστημα «MIKEL COFFEE» του Dubai.
Απόδραση λοιπόν στο Σουλτανάτο του Ομάν… Στα σύνορα της πόλης Al Ain, που απείχαν μόλις 120 χλμ. νότια του Dubai, με οδήγησε ένας πολύ καλός αυτοκινητόδρομος. Και παρά τις δικαιολογημένες επιφυλάξεις μου, σε λιγότερο από μισή ώρα είχα ξεμπερδέψει με τις συνοριακές διατυπώσεις.
Οι τροχοί της ΚΤΜ και μετά τα σύνορα συνέχιζαν να ρολάρουν πάνω σ’ έναν
ευρωπαϊκών προδιαγραφών αυτοκινητόδρομο που διέσχιζε ένα γυμνό ορεινό
τοπίο, ενώ μετά από περίπου 120 χλμ. αντίκρισα τα πρώτα σπίτια της
παραλιακής πόλης Sohar, όπου και έριξα άγκυρα για εκείνη την μέρα.Την επομένη, μετά από 200 χλμ. πορείας, κατάφερα να φτάσω στην πρωτεύουσα Muscat, οδηγώντας κάτω από έναν καυτό ήλιο που με «πυρπολούσε» με 40-43 βαθμούς Κελσίου.
Στην ομανική πρωτεύουσα βρήκα «καταφύγιο δροσιάς» στον Φίλιππο Γκαβό, έναν φίλο που εργαζόταν το τελευταίο διάστημα στην κατασκευή του νέου αεροδρομίου της Muscat. Με τον Φίλιππο οικοδεσπότη και ξεναγό, πέρασα τρεις αξέχαστες ημέρες, συλλέγοντας μοναδικές εικόνες και υπέροχες αναμνήσεις.
Δίχως ουρανοξύστες και φουτουριστικές αρχιτεκτονικές κατασκευές, η πάλλευκη Muscat υπήρξε αρκετά πιο οικεία και φιλική απέναντί μου. Εκτός πάντως από τα μνημειακά αξιοθέατα της πόλης που έτυχε να γνωρίσω, σημείο αναφοράς αποτέλεσε εδώ και η συνάντησή μου με την ελληνική κοινότητα του Ομάν, που μετρά περίπου 150 συμπατριώτες μας.
Ανανεώνοντας το ραντεβού με τον Φίλιππο για το ερχόμενο καλοκαίρι στην Ελλάδα, γύρισα την πλάτη μου στην ομανική πρωτεύουσα και στράφηκα κατόπιν στην ενδοχώρα.
Βιβλικές πόλεις-οάσεις (Bahla, Niswa) με θρυλικά κάστρα που στοιχειοθετούσαν ένα μοναδικό ταξίδι πίσω στον αραβικό μεσαίωνα, καλοσυνάτοι άνθρωποι, σκληρή άγονη γη, οικισμοί κτισμένοι σύμφωνα με την τοπική χαρακτηριστική αρχιτεκτονική, παραδοσιακές αγορές και αυθεντικότητα ήταν τα στοιχεία που ανακάλυψα εξερευνώντας το Βόρειο-κεντρικό Ομάν.
Το Ομάν αποδείχθηκε τελικά η ευχάριστη έκπληξη του «ADV 2 DUBAI 2016».
Με μακραίωνη παρουσία στα ιστορικά δρώμενα της ευρύτερης περιοχής της Ανατολικής Αραβίας, το Σουλτανάτο του Ομάν ήταν μια μαγευτικά γραφική χώρα που με κέρδισε ολοκληρωτικά με το παραδοσιακό της χρώμα και κυρίως με την απλότητα και την αμεσότητα των ανθρώπων της…
Δεν υπάρχουν σχόλια :
Δημοσίευση σχολίου