Συγκεκριμένα το αντικείμενο ήταν η ανάκληση των ασφαλιστικών μέτρων που ζήτησε η εταιρεία ΧΡΥΣΟΣ ΗΛΙΟΣ ΕΝΕΡΓΕΙΑΚΗ (θυγατρική της ΕΓΝΑΤΙΑ ΓΚΡΟΥΠ της οποίας το πλειοψηφικό πακέτο ανήκει στην οικογένεια Μυτιληναίου και κατ’επέκταση στην METLEN). Τα ασφαλιστικά μέτρα τα κέρδισαν σε προηγούμενο δικαστήριο οι Μακρυρραχιώτες μέσω του Αναγκαστικού Συνεταιρισμού του χωριού.
Η εταιρεία έχοντας στο πλευρό της τους δικηγόρους της, τον Δήμο Δομοκού (ο οποίος στηρίζει την εταιρεία και έχει ξεκάθαρη θέση υπέρ της) και δικηγόρο που εκπροσωπούσε το Ελληνικό Δημόσιο, ήταν ενάντια σε έναν οικισμό που διεκδικεί την νομή της επίδικης έκτασης και για δύο αιώνες αποτελούσε ιδιοκτησία του.
Ενισχύστε το militaire.gr ,δείτε γιατί ΕΔΩ
Αναφορικά με την νομή της επίδικης περιοχής
Η επίδικη έκταση 1.600 στρεμμάτων βρίσκεται βόρεια του χωριού στις θέσεις ΠΡΟΣΗΛΙΑ-ΦΟΥΡΝΟΙ-ΝΤΡΑΜΟΥΧΑΝΗ, σε απόσταση 250 περίπου μέτρων από τον ζωτικό χώρο του οικισμού.
Ένα μέρος αποτελείται από ιδιοκτησίες Μακρυρραχιωτών και το συντριπτικά μεγαλύτερο μέρος ανήκει στην έκταση που διαχειρίζεται (την νομή δηλαδή) ο Αναγκαστικός Συνεταιρισμός Μακρυρράχης από το 1936.
Ιστορικά η αμφισβήτηση της νομής της περιοχής έχει γίνει τρεις φορές. Η πρώτη έγινε από την δικτατορία του Ι.Μεταξά το 1939, καθώς η τότε εξουσία δεν “ήλεγχε” την περιοχή και η πλειοψηφία των κατοίκων είχε “αμφιβόλου κατεύθυνσης” πολιτικά φρονήματα και σαν πράξη “τιμωρίας” η κυβέρνηση εξέδωσε διάταγμα για την άρση της νομής από τους Μακρυρραχιώτες. Ύστερα, παραμονές του πολέμου κατά ανάγκη απέδωσε πίσω στους κατοίκους την νομή. Η δεύτερη φορά που έγινε αμφισβήτηση της νομής, έγινε την μετεμφυλιακή περίοδο (κυβέρνηση Πάγκαλου), όπου για τους ίδιους ακριβώς λόγους περί “αμφιβόλου κατεύθυνσης” πολιτικών φρονημάτων, έθεσαν το θέμα της νομής, ωστόσο άρθηκε αυτή η απόφαση και δικαιώθηκε ο οικισμός.
Η τρίτη φορά που αμφισβητήθηκε η νομή, είναι στις μέρες μας, με το ελληνικό δημόσιο και τον δήμο Δομοκού, προς χάριν συμφερόντων δεν αναγνωρίζουν ως κύριο νομέα της περιοχής τον Αναγκαστικό Συνεταιρισμό Μακρυρράχης – δηλαδή τον οικισμό και ότι νομέας είναι ο δήμος Δομοκού. Τούτο διότι αυτό εξυπηρετεί και διευκολύνει ένα σχέδιο που έκτελίσεται στην περιοχή του Οροπεδίου του Δομοκού, με την ανάπτυξη γιγαντιαίων – φαραωνικών φωτοβολταϊκών σταθμών που θα καλύψουν στο τέλος 90.000 στρέμματα γης.
Μέχρι πρότινος ο δήμος και το κράτος δεν ασχολήθηκαν και δεν είχαν ενδιαφέρον για αυτού του είδους “πλαγιές” σε απομακρυσμένα οικιστικά σύνολα πληγμένα από την παρακμή και το δημογραφικό.Αυτό άλλαξε και η δημοτική αρχή έδειξε ενδιαφέρον με την εισαγωγή των “μεγάλων παικτών” στον τομέα της ενέργειας και ειδικά στις Α.Π.Ε. Για αυτόν ακριβώς τον λόγο ο δήμος είχε φροντίσει να “δηλώσει” σε δημόσια έγγραφα ΜΟΝΟ την συγκεκριμένη έκταση που θα ετίθετο προς εκμετάλλευση .Μόνος ενδιαφερόμενος για την εγκατάσταση του Φ/Β σταθμού ήταν η θυγατρική της METLEN. Επιπρόσθετα όλα αυτά γίνονται με την σύμφωνη γνώμη του κου. Σπανού, του περιφερειάρχη Στερεάς Ελλάδας και του αντιπεριφερειάρχη Φθιώτιδας κου.Σανίδα.
Η αντίδικη περιοχή και η ευρύτερη φυσικά, αποτελεί έναν διαχρονικά παραδοσιακό βοσκότοπο, μέρος ενός παλιού δικτύου των μεγάλων μετακινήσεων των μετακινούμενων κτηνοτρόφων. Από το 1834, που οι Μακρυρραχιώτες αγόρασαν το τσιφλίκι από τους Οθωμανούς, επέλεξαν αυτή η περιοχή με την ευρύτερη έκταση της να είναι συγκεκριμένα βοσκότοπος και με ανά σημεία καλλιέργειες. Ακόμη και σήμερα αυτή η περιοχή έχει περιμετρικά της, τις μεγάλες κτηνοτροφικές μονάδες και συνεχίζει να είναι βοσκότοπος.
Επί της ουσίας, οι Μακρυρραχιώτες “πήγαν” στα δικαστήρια και κέρδισαν τα ασφαλιστικά μέτρα.
Ενισχύστε το militaire.gr ,δείτε γιατί ΕΔΩ
Η εταιρεία και ο δήμος, όπως ήταν αναμενόμενο πέρασαν στην αντεπίθεση και ζήτησαν την άρση των ασφαλιστικών μέτρων που είχαν κερδίσει οι κάτοικοι. Αυτό εκδικάστηκε την 11η Δεκεμβρίου 2025 και άπαντες αναμένουν την απόφαση του δικαστηρίου.
Η τραγική ειρωνεία της ημέρας εκείνης.
Την 11η Δεκεμβρίου κατά τραγική ειρωνεία, την στιγμή που περίπου οι Μακρυρραχιώτες παρευρέθησαν στην δίκη στην κατάμεστη αίθουσα και τους διαδρόμους, εν μέσω μέγιστων δυσκολιών μετακίνησης, εξαιτίας των αγροτικών κινητοποιήσεων (που και οι Μακρυρραχιώτες στέκονται αλληλέγγυοι) αγωνιώντας για την πορεία της δίκης, έγινε γνωστό ότι εκδόθηκε ΝΕΑ ΑΕΠΟ για έναν φωτοβολταϊκό σταθμό με ενσωματωμένη αποθήκευση(μπαταρίες) έκτασης 740 στρεμμάτων νότια του οικισμού αυτή την φορά.
Η επέλαση των εγκαταστάσεων Α.Π.Ε. στο Οροπέδιο του Δομοκού, συνεχίζεται με ένα σύστημα “στημένο και νομικά ραμμένο” για αυτόν τον σκοπό. Τα μεγάλα οικονομικά συμφέροντα γύρω από τις “πράσινες μπίζνες”, στην χώρα του “Φραπέ” και της κυριαρχίας του “Γαλάζιου Αυτοκράτορα”, αποδίδουν την επαρχία σαν ένα κουφάρι μίας αλλοτινής ακμάζουσας γεωργικής περιοχής, στους σύγχρονους κοτζαμπάσηδες.
Εν αναμονή των εντάξεων όλων αυτών των έργων (κάποια έχουν ήδη ενταχθεί), στην κατηγορία “Έργα Κοινής Ωφελείας”, αναμένουν το 2026 για την ένταξη στο πρόγραμμα του Ταμείου Δημοσίων Επενδύσεων και σε μία επανάληψη θα παρακολουθήσουμε την ίδια ιστορία με το Ταμείο Ανάκαμψης.
Άλλωστε την ίδια στιγμή, έχουμε στην εξίσωση μεταβλητές όπως: Την στρατηγική διάλυση του αγροτικού τομέα, την “ένταξη” του ΟΠΕΚΕΠΕ στην ΑΑΔΕ, την επέκταση εταιρειών και στον τομέα των γεωργικών γαιών, την επικείμενη “διαχείριση” του νερού και ίσως θα έλεγε κανείς την εκλογή Πιερακάκη στο Eurogroup, που βάζει σε σκέψεις του τύπου: τι θυσιάζουμε για ακόμη μία φορά ώστε να εξυπηρετηθεί και να συντηρηθεί αυτό το “ελληνικό σύστημα”.
Σε αυτό το “σύστημα” ευνοείται η κατάσχεση και το ξεπούλημα της περιουσίας και σχετίζεται με την περίπτωση του νέου φωτοβολταϊκού σταθμού στην Μακρυρράχη.
Αντί να λυθούν διαχρονικά προβλήματα και να συνταχθεί η εκπόνηση ουσιαστικών και “σοβαρών” αγροτοκτηνοτροφικών μελετών μετά εφαρμογής για κάθε περιοχή (ίσως εδώ πρέπει να στοχεύσει το ταμείο δημοσίων επενδύσεων), οι συνθήκες και η πολιτική που ακολουθείται αυτή την στιγμή ωθούν την περεταίρω εγκατάλειψη της ελληνικής υπαίθρου. Μεσίτες και παραπληροφόρηση αναγγέλλουν ότι η “λύση” στο πρόβλημα είναι: να παραχωρήσουν τα χωράφια τους για να “ξεχρεώσουν”, από χρέη σε ασφαλιστικά ταμεία, εισφορές και τράπεζες. Η Πολιτεία απούσα και μία “συνθήκη far west” με κολομβιανά χαρακτηριστικά εκτυλίσσεται στην επικράτεια αυτής της χώρας.
Ενισχύστε το militaire.gr ,δείτε γιατί ΕΔΩ
Η έκδοση ΑΕΠΟ για νέους Φ/Β σταθμούς στην περιοχή του Οροπεδίου.
Ακόμη, υπάρχει το μεγάλο ερώτημα: προς τι τελικά οι θεσμοί; Τούτο, εξηγείται ως εξής:
Την περασμένη εβδομάδα, εκδόθηκαν ΑΕΠΟ, περίπου 12.000 στρεμμάτων συνολικά, στο Οροπέδιο του Δομοκού. Μία περίπτωση συγκεκριμένα για μία ΑΕΠΟ, για έναν Φ/Β σταθμό συνολικής ισχύος 266,40 mW, που καταλαμβάνει έκταση 6.046 στρεμμάτων. Το συγκεκριμένο έργο χωροθετείται σε καλλιεργήσιμες γαίες (ως επί το πλείστον) των Τ.Κ. Μαντασιάς και Τ.Κ. Φυλιαδόνας, του Δ. Δομοκού.
Αυτό το έργο πήρε απευθείας έγκριση από την Αποκεντρωμένη Διοίκηση, χωρίς καν να γίνει η γνωμοδότηση της περιφέρειας Στερεάς Ελλάδος και με αμφισβητούμενες μελέτες για το πεδίο της Μ.Π.Ε.
Επομένως, η ίδια η Περιφέρεια “πολιτικά”, διεξάγει μανούβρες ώστε να αποποιείται την ευθύνη της έγκρισης των συγκεκριμένων έργων και με απόλυτη ασφάλεια, απλά υποβάλει τις γνώμες της χωρίς να αναλαμβάνει την ουσιαστική ευθύνη, κάτι το οποίο φρόντισε η κυβερνώσα παράταξη με τον περιφερειάρχη κο.Σπανό, καθώς προ 3ετίας, η Περιφέρεια είχε και αυτή λόγο στην τελική απόφαση και μπορούσε να επηρεάσει την δυνατότητα έκδοσης ΑΕΠΟ.
Επομένως σε ένα πρόβλημα που έχει γιγαντωθεί και δεν φαίνεται να υπάρχει η διάθεση επίλυσης και φραγμού του συγκεκριμένου φαινομένου της επέλασης των Α.Π.Ε., ουδείς μπορεί επί της ουσίας να ορθώσει ουσιαστικό ανάστημα. (πλην της οργής των κατοίκων).
Ενισχύστε το militaire.gr ,δείτε γιατί ΕΔΩ
Αναρωτιέται κανείς το “αύριο”
Εν μέσω των αγροτικών κινητοποιήσεων σε όλη την χώρα, φαίνεται ότι υπάρχει επιβεβαιωμένα ένα καταστρατηγημένο σχέδιο εξόντωσης της ελληνικού πρωτογενή τομέα και την ανάδειξη άλλων κύκλων που θα αντικαταστήσουν τον Έλληνα αγρότη/κτηνοτρόφο με special funds, θυγατρικές και ΑΜΚΕ ιδρυμάτων ολιγαρχών, που θα αποφασίζουν για εμάς χωρίς εμάς τι θα παράγεται και τι θα καταναλώνεται.
Η περίπτωση της Μακρυρράχης που αντιστέκεται, όχι απλά για να σώσει την γη της από “αρπαχτικά”, που θα την κατακρεουργήσουν και κατά συνέπεια θα την “σβήσουν” από τον χάρτη, αντιστέκεται και για μία τρίτη επιλογή, την επιλογή της αναγέννησης και της ουσιαστικής αναβίωσης του οικισμού και του τόπου της, μέσω ουσιαστικών μακροχρόνιων σχεδίων.
Οι καταπατητές απαιτώντας γη και ύδωρ από έναν τόπο, μπορούν να γίνουν αμείλικτοι, αρχικά θα έρθουν σαν “ευεργέτες” εξαγοράζοντας τους “αδύναμους” (στην τσέπη λιγότερο…αλλά κυρίως φτωχούς στο πνεύμα) και όταν βρούνε αντίσταση θα “βάλουνε” τα μεγάλα μέσα, δηλαδή, την εκάστοτε τοπική εξουσία, μία διμοιρία από δικηγόρους και την ίδια την κυβέρνηση, εννίοτε τρομοκρατούνε με διάφορους τρόπους τους πολίτες.
Αυτή την Δημοκρατία, μόνο κατά ευφημισμό την λέει κανείς Δημοκρατία, υπάρχει άλλος ορισμός για αυτό το φαινόμενο που ταλανίζει την χώρα μας.
Πολιτισμός, τέχνη, τραγούδι, η παγκόσμια γλώσσα στην οποία η Ελλάδα κυριαρχεί -Βασίλης Λέκκας
Αιγαίο Αρχιπέλαγος: Θύμα Διαχρονικής ενδοτικότητος και αδιαφορίας -Νικήτας Χιωτίνης
1944, τα Χριστούγεννα του Τσώρτσιλ στην Αθήνα-Η σύσκεψη ,το παρασκήνιο και τα εκρηκτικά
Δεν υπάρχουν σχόλια :
Δημοσίευση σχολίου