«Μυσταγωγία»
Δεκαεννέα Μαΐου έγραφε το ημερολόγιο, όταν βρέθηκα στο κέντρο δοκιμών της Alfa Romeo στο Balocco, να θαυμάζω αποσβολωμένος... δεκαεννέα από τα πιο σπάνια μοντέλα στην ιστορία της ιταλικής εταιρείας και της..
αυτοκίνησης γενικότερα.
Χρησιμοποιώ τη λέξη μυσταγωγία, γιατί μέσα από αυτήν τη μοναδική -για κάθε λάτρη της αυτοκίνησης ανεξαιρέτως- εμπειρία αντιλήφθηκα στο έπακρο τι σημαίνει ΣΠΟΡ αυτοκίνητο. Σύμπτωση το γεγονός ότι τα περισσότερα εξ αυτών έφεραν το θρυλικό τετράφυλλο τριφύλλι (σήμα κατατεθέν των αγωνιστικών κατασκευών το πάλαι ποτέ αλλά και των κορυφαίων εκδόσεων του σήμερα); Οχι, βέβαια!
Το ίδιο έμβλημα άλλωστε κοσμεί και την κορυφαία Giulietta στην πανέμορφη απόχρωση της πορφύρας της δοκιμής μας, την οποία παρεμπιπτόντως πρωτογνώρισα εκείνη τη μέρα, οδηγώντας τη για κάμποσους γύρους στην πίστα.
Εδώ εγείρεται εύλογα το ερώτημα: η συγκεκριμένη έκδοση φέρει επαξίως την ονομασία της ή απλά αποτελεί ένα εμπνευσμένο μαρκετινίστικο τρικ;
Ερωτας - Πάθος - Ευτυχία
Τα τρία στάδια εξέλιξης μιας σχέσης που ορίζεται από το συναίσθημα. Και τα τρία έχουν τη δική τους ξεχωριστή σημασία, συμπληρώνοντας το ένα το άλλο. Εννοείται πως για όλους, όσοι ακόμα ανατριχιάζουμε στη σκέψη και μόνο μιας βόλτας πίσω από το τιμόνι μιας Disco Volante π.χ., αυτή η διεργασία έχει βαρύνουσα σημασία.
Ερωτας: 'Η αλλιώς το ευχάριστο... ξαφνικό που σε βρίσκει εκεί που δεν το περιμένεις και σε ταράζει συθέμελα.
Υπό αυτή την έννοια, ναι κι αυτή η Ιουλιέτα είναι άκρως ερωτεύσιμη, συνδυάζοντας για μία ακόμα φορά την ανεπιτήδευτη ομορφιά με την ακαταμάχητη ιταλική φινέτσα. Αν και θεριό από πλευράς ιπποδύναμης, εν τούτοις, είναι εντυπωσιακά διακριτική αφήνοντας τις συστάσεις της στα ταμπελάκια με το τριφύλλι στα εμπρός φτερά και τις κόκκινες τετραπίστονες εμπρός δαγκάνες της Brembo (σ.σ. που κάνουν εκπληκτική δουλειά -βλ. πίνακα).
Στο ίδιο ακριβώς μοτίβο και ο εσωτερικός της κόσμος, όπου για μία ακόμα φορά ο καλόγουστος διάκοσμος και η πολύ καλή ποιότητα κατασκευής αποτελούν τα κυρίαρχα στοιχεία του. Ολα καλά, λοιπόν, πλην της ανεπαρκούς και εδώ πλευρικής στήριξης των εμπρός καθισμάτων...
Πάθος: Κορυφώνεται όταν οι αρχικές προσδοκίες όσον αφορά το αντικείμενο του πόθου σου επαληθευθούν.
Κατά την άποψή μου, ωστόσο, οι ρεπρίζ συνολικά με όλες τις σχέσεις, κυρίως όμως το δυνατό τράβηγμα του μοτέρ ήδη από τις 1.700 rpm αποτελούν τα δυνατά χαρτιά της σ’ αυτό το επίπεδο. Αντίθετα, τα 14,2 L/100 km της μέσης κατανάλωσης που σημείωσε, δεν επαληθεύουν τις εξαγγελίες της εταιρείας όσον αφορά στις περιορισμένες απαιτήσεις του 1750 TBi σε καύσιμο...
Ευτυχία: Είναι να ζεις τον έρωτά σου με πάθος!
Ετσι κατ’ αρχήν, ισορροπεί με μαεστρία ανάμεσα στο κράτημα και την άνεση, μ’ έναν τρόπο που δεν θα απογοητεύσει τον Alfisti, ούτε όμως και θα κουράσει τη σύζυγο του στο ταξίδι προκαλώντας της αποστροφή και... μουρμούρα!
Στο ίδιο μήκος κύματος και η απόδοσή της με τους τροχούς υπό γωνία, όπου αποδεικνύεται απρόσμενα φιλική. Η καλοστημένη ανάρτηση και το Q2 (που εμπλέκεται μόνο στην επιλογή Dynamic του DNA) της επιτρέπουν να βάζει με περισσή ευκολία τους 235 ίππους στον δρόμο, εξασφαλίζοντας της υψηλές, ελκτική και πλευρική πρόσφυση. Μάλιστα, μπορώ να πω πως δεν με ενόχλησε καθόλου η μη δυνατότητα απενεργοποίησης του συστήματος ευστάθειας VDC όπως αρχικά είχα αποφανθεί στο ασφαλές περιβάλλον του Balocco, καθώς στην προαναφερθείσα επιλογή επιτρέπει να ελέγξεις από μόνος σου με το κοφτερό τιμόνι (2,3 στροφές από τέρμα σε τέρμα) και την πλούσια ροπή τις όποιες τάσεις προκαλέσεις (υποστροφή ισχύος κατά κύριο λόγο, άντε και με τα τέσσερα το πολύ πολύ) πριν επέμβει για να σε προφυλάξει από τις παγίδες των ελληνικών δρόμων. Οπότε ακόμα και ο λιγότερο πεπειραμένος αλλά εξίσου ενθουσιώδης μπορεί να κινείται αέρα από στροφή σε στροφή, χωρίς να ρισκάρει να τσακιστεί (υπό τη βασική προϋπόθεση ότι έχει μυαλό εντός της κεφαλής του, εννοείται). Τα παραπάνω, που παραπέμπουν σε ιδιαίτερα εξευγενισμένες καταστάσεις, ίσως ακούγονται κάπως τα αυτιά των ακραιφνών Alfisti, όμως θα επαναλάβω αυτό που είχα γράψει και στη δοκιμή της MiTo QV: «αδέλφια, είτε μας αρέσει είτε όχι, οι καιροί άλλαξαν» και εδώ σταματώ.
ή η Giulietta θα ήταν μια γνήσια Alfa Romeo αν είχε κίνηση στον πίσω άξονα. Ας είναι όμως. Αυτά είναι όνειρα θερινής νυκτός. Η Giulietta του 2010 παντρεύει τα θετικά του σήμερα (βλ. ποιότητα κατασκευής, σύγχρονη τεχνολογία, υψηλές ενεργητική και παθητική ασφάλεια) με τη φημισμένη οικογενειακή παράδοση του χθες (βλ. σχεδιαστική προσωπικότητα, σπορτίβ όμως και όχι σπορ οδική συμπεριφορά, γρήγορες επιδόσεις) κι όλα αυτά με μια λογική τιμή αγοράς. Συμβιώνοντας μαζί της ως άλλος Ρωμαίος, η κάθε στιγμή ακόμα και η πιο ανιαρή μετατρέπεται σε ευχάριστη εμπειρία, που θες να τη επαναλάβεις ξανά και ξανά. Είτε ακούς στο εξαιρετικό ηχοσύστημα τον Andrea Bocceli να τραγουδά «La Voce Del Silenzio» είτε απλά ακούς κάπου στο βάθος τον 1750 ΤΒi να γουργουρίζει.
Οσον αφορά το βαρύτιμο έμβλημα, Quadrifoglio Verde που τη συνοδεύει; Ε ας αφήσουμε καλύτερα και καμιά δουλειά για τους συναδέλφους του μέλλοντος...
Πηγή
Δεν υπάρχουν σχόλια :
Δημοσίευση σχολίου