Η Αρλέτα, αποτέλεσε έναν από τους σημαντικότερους εκπροσώπους του..
πρωτοποριακού - για τη δεκαετία του ΄60 - "νέου κύματος" και στη συνέχεια η μουσική της πορεία ακολούθησε πολύ διαφορετικούς & ενδιαφέροντες δρόμους.
Το πρώτο τραγούδι που έγραψε ήταν "Τα Μικρά Παιδιά", που κυκλοφόρησε το 1967 στο δίσκο "Αρλέτα 2". Ευρύτερα γνωστή έγινε μερικά χρόνια αργότερα, τραγουδώντας Χατζιδάκι & Γιάννη Σπανό. Μεγάλη της επιτυχία παραμένει το "Μια φορά θυμάμαι" του Σπανού, σε στίχους του Γιώργου Παπαστεφάνου, ένα ερωτικό τραγούδι που διατηρεί ακόμα και σήμερα τη φρεσκάδα του.
Σημαντική στιγμή ήταν επίσης το "Romancero Gitano" του Μίκη Θεοδωράκη σε ποίηση του Federico Garcia Lorca, που ερμήνευσε μοναδικά, ενώ η ίδια έπαιζε και κιθάρα. Από το 1981 και μετά, η Αρλέτα άρχισε να επιμελείται η ίδια την παραγωγή των δίσκων της.
Συνεργάστηκε επίσης δισκογραφικά με τον Λάκη Παπαδόπουλο & την στιχουργό Μαριανίνα Κριεζή, με κορυφαία στιγμή τον πολύ επιτυχημένο δίσκο "Τσάι Γιασεμιού". Αργότερα τραγούδησε κομμάτια του Νότη Μαυρουδή, ερμήνευσε παλιά κομμάτια των Αττίκ, Μιχάλη Σουγιούλ, Κώστα Γιαννίδη κλπ, ενώ σποραδικά συμμετείχε & σε διάφορους δίσκους (του Μανώλη Λιδάκη, του Σταμάτη Κραουνάκη, του Χρήστου Νικολόπουλου) ενώ έδωσε και τραγούδια που έγραψε η ίδια σε νεότερους τραγουδιστές (Σοφία Βόσσου, Πέτρος Γαϊτάνος). Ενδιάμεσα, η Αρλέτα συνέχισε να γράφει και να ερμηνεύει η ίδια τα τραγούδια της αλλά και να επανεκτελεί παλαιότερα τραγούδια, όπως το 1993 στον δίσκο "Μετά Τιμής". Το 1997, συμπληρώνοντας 30 χρόνια στο τραγούδι, η Αρλέτα έδωσε δύο συναυλίες στον Λυκαβηττό και στο Θέατρο Δάσους Θεσ/νίκης, ένα είδος αναδρομής στη μακριά και πολύ ενδιαφέρουσα πορεία της. Το '97 κυκλοφόρησε απ' τις εκδόσεις Καστανιώτη το βιβλίο "Από πού πάνε για την άνοιξη;" με κείμενα πεζά και ποιητικά της Αρλέτας, αλλά και με δικά της σχέδια.
Η Αρλέτα είναι μία από τις πιο ιδιαίτερες φωνές Ελλήνων ερμηνευτών, τραγουδάει με το δικό της μοναδικό τρόπο, όλα εκείνα τα τραγούδια που θυμόμαστε και νοσταλγούμε. Όλα όσα μας συγκίνησαν και τ’ αγαπήσαμε. Αξέχαστες ερμηνείες που μας ξυπνάνε συναισθήματα χαράς, αλήθειας, γοητείας και ομορφιάς.
Σαράντα πέντε χρόνια μετά η ποιητική, τρυφερή αλλά και σαρκαστική Αρλέτα μας καλεί να θυμηθούμε τραγούδια που βρίσκονται στην καρδιά μας, όπως «Τα ήσυχα Βράδια (Το τραγούδι της Ερήμου)» και η «Σερενάτα», άλλα που μας προβληματίζουν όπως το «Ναυάγιο», άλλα που μας κάνουν να χαμογελάμε πονηρά όπως το «Batida de coco» και άλλα πολλά αγαπημένα.
ΠΗΓΗ
Δεν υπάρχουν σχόλια :
Δημοσίευση σχολίου