Το μποστάνι του σπιτιού του, στο Κοντεπέκ της μεξικανικής..
επαρχίας Μιτσοακάν, είναι γεμάτο συκιές που φύτεψε ο πατέρας του· όταν μεγάλωσε, ένα από τα πρώτα σοβαρά βιβλία που διάβασε ήταν η «Οδύσσεια».
Ο Ομηρος Αριτζής είχε πατέρα Αθηναίο που πρόκοψε στη Μικρά Ασία και πολέμησε για τη Μεγάλη Ιδέα, όμως σήμερα είναι παγκόσμια γνωστός ως Μεξικανός! Πρόκειται για τον Ομέρο Αρίτζις, τον πλέον δυναμικό διανοούμενο ακτιβιστή για το περιβάλλον, που δίνει αύριο διάλεξη στο Megaron Plus.
«Πιστεύω ακράδαντα ότι μια χώρα μπορεί να αλλάξει με την κινητοποίηση της κοινωνίας των πολιτών, πράγμα που συμπεριλαμβάνει την κοινωνική διαμαρτυρία, την κοινωνική αντίσταση αλλά και συγκεκριμένες προτάσεις και σκληρή δουλειά». Αυτό προτείνει ο 71χρονος ποιητής, μυθιστοριογράφος και επίτιμος πρόεδρος της Διεθνούς Ενωσης Συγγραφέων PEN, ο οποίος έχει αναδειχθεί και σε πολέμιο της κρατικής διαφθοράς.
«Το να ξεριζώσεις τις πρακτικές της διαφθοράς και τους διεφθαρμένους αξιωματούχους από τις κυβερνήσεις είναι ένας άθλος τόσο μνημειώδης όσο εκείνος του Ηρακλή, που καθάρισε την κόπρο του Αυγείου σε μία ημέρα», εξήγησε στα «ΝΕΑ».
«Κι όμως η κοινωνία των πολιτών - και με αυτό εννοώ τις ανθρώπινες μονάδες που αποκτούν δύναμη όταν εργάζονται σε ομάδες - οφείλει να βρίσκεται διαρκώς σε εγρήγορση, να έχει θάρρος και να ρίχνει φως στη διαφθορά, ασκώντας πίεση για να εξαφανιστεί και να διωχθούν οι υπεύθυνοι. Το λέω έχοντας συνείδηση πόσο δύσκολο είναι. Στο Μεξικό, π.χ., από το 2007 η ομοσπονδιακή κυβέρνηση έχει απευθυνθεί στον Στρατό για να πολεμήσει τα καρτέλ των ναρκωτικών, αλλά αυτό τα τελευταία τέσσερα χρόνια προκάλεσε 50.000 νεκρούς - το 15% αθώοι περαστικοί».
Διπλωμάτης στα νιάτα του, που υπηρέτησε το '70 ως πρεσβευτής του Μεξικού στην Ελβετία, στην Ολλανδία και στην Unesco (2007-2010), επισκέπτης καθηγητής σε μεγάλα αμερικανικά πανεπιστήμια και συγγραφέας 40 βιβλίων, ο Αρίτζις είναι πάνω απ' όλα άνθρωπος της δράσης. Και ως ακτιβιστής έχει δεχθεί απειλές για τη ζωή του και της οικογένειάς του - μάλιστα επί έναν χρόνο κυκλοφορούσε με σωματοφύλακες.
«Σήμερα», λέει, «που η οικουμένη βρίσκεται όλο και περισσότερο στο έλεος διεθνών οργανισμών και οικονομικών θεσμών, είναι πιο σημαντικό οι διανοούμενοι να υψώνουν φωνή για την υπεράσπιση των δικαιωμάτων της γης και των ανθρώπων. Και κάτι τέτοιο δεν γίνεται μόνο μέσα από την λογοτεχνία, αλλά και με συγκεκριμένες πράξεις».
Το 1985 κινητοποιήσατε εκατό εξέχοντες διανοούμενους και καλλιτέχνες που υπέγραψαν μια καταγγελία για τη θανατηφόρα ατμοσφαιρική ρύπανση στην Πόλη του Μεξικού. Ετσι γεννήθηκε η «Ομάδα των 100» που έχει ταράξει τα νερά. Είχατε όμως νίκες πραγματικές;
Υποχρεώσαμε την κυβέρνηση να επιβάλει την αμόλυβδη βενζίνη και να δημοσιοποιεί καθημερινά τα επίπεδα της ρύπανσης. Καταγγείλαμε την επικείμενη διανομή γάλακτος σε σκόνη που ήταν μολυσμένο από την έκρηξη στο Τσερνομπίλ, εξαναγκάζοντας την κυβέρνηση να επιστρέψει το γάλα στους ευρωπαίους εμπόρους. Εμποδίσαμε τη συγκέντρωση τοξικών αποβλήτων κοντά στη λίμνη Τεξκόκο, στην Πόλη του Μεξικού. Πετύχαμε να μπει φρένο στη σφαγή των θαλάσσιων χελωνών, να προστατευθούν τα δάση όπου καταφεύγουν τον χειμώνα οι πεταλούδες monarch και το μοναδικό καταφύγιο της γκρίζας φάλαινας για αναπαραγωγή στην Καλιφόρνια. Και υποστηρίξαμε 22 χωριά των αυτόχθονων Ναχουάτλ, ματαιώνοντας τη δημιουργία ενός φράγματος που θα εξαφάνιζε τους οικισμούς τους. Βλέπετε ότι η προστασία της φύσης και τα ανθρώπινα δικαιώματα είναι άρρηκτα δεμένα. Εχω προτείνει τη δημιουργία ενός διεθνούς δικτύου συναγερμού για τέτοιες περιπτώσεις ώστε να καταγγέλλονται και να μη μένουν ατιμώρητες.
Ποια είναι τα όπλα σας;
Τα κύρια όπλα μας είναι τα ΜΜΕ: έχω γράψει χιλιάδες άρθρα και έχω δώσει αναρίθμητες συνεντεύξεις. Αλλά χρειάστηκαν πολύ μεγάλοι αγώνες για να αποκτήσουμε πρόσβαση στη δημόσια ενημέρωση. Χωρίς αυτήν δεν μπορεί κανείς να εγγυηθεί την προστασία της φύσης, όσες διακηρύξεις ή διατάγματα κι αν εκδώσουν οι ηγέτες μας... Εδώ και αρκετό καιρό χρησιμοποιούμε επιπλέον και νομικά όπλα, συνυπογράφοντας τις σχετικές αγωγές. Διότι οι φτωχοί είναι τα πρώτα θύματα της καταστροφής του περιβάλλοντος.
Ποιο είναι λοιπόν το στοίχημα του 21ου αιώνα;
Η τραγωδία του 21ου αιώνα είναι τα δεκάδες εκατομμύρια των περιβαλλοντικών προσφύγων που θα υπάρξουν μόνο και μόνο από την έλλειψη υδάτινων αποθεμάτων. Η παγκόσμια ζήτηση για νερό διπλασιάζεται κάθε 20 χρόνια και το 2025 προβλέπεται πως το 1/3 του πληθυσμού της γης δεν θα έχει πρόσβαση σε ασφαλές πόσιμο νερό. Το στοίχημα λοιπόν είναι όλα τα κράτη να πάρουν μέτρα.
ΠΗΓΗ
Δεν υπάρχουν σχόλια :
Δημοσίευση σχολίου