Ο γνωστός καθηγητής και συγγραφέας μιλάει για τη λαϊκή συμμετοχή στη διακυβέρνηση της χώρας, την ηθική νομιμοποίηση επώδυνων αποφάσεων, την Ακροδεξιά και το προεδρικό σύστημα, αλλά και τον «άμοιαστο» Κωνσταντίνο Μητσοτάκη......«Αγνοώ αν τα συγκεκριμένα μέτρα διοικητικής μεταρρύθμισης είναι αποτελεσματικά ή δίκαια.Αλλά η αντίληψη του κράτους ως πανδέκτη της αναξιοκρατίας ή ως μηχανισμού τεχνητής απορρόφησης της ανεργίας, καθώς και η αλόγιστη σπατάλη του δημοσίου χρήματος οδηγούσαν με μαθηματική ακρίβεια στην απονέκρωση του δυναμισμού της κοινωνίας». Ο Θανάσης Διαμαντόπουλος, καθηγητής στο Τμήμα Διεθνών και Ευρωπαϊκών Σπουδών του Παντείου Πανεπιστημίου, ο οποίος έχει διατελέσει πρόεδρος του δ.σ. του Εθνικού Κέντρου Δημόσιας Διοίκησης, μιλά για τα μέτρα του υπουργού Κυριάκου Μητσοτάκη, απαντά στον επίτιμο πρόεδρο της Ν.Δ., εξηγεί γιατί η δημοκρατία πρέπει να είναι αποτελεσματική και λυσιτελής.
* «Η αξία της δημοκρατίας χρειάζεται διαρκή προστασία και εμβάθυνση», τονίστηκε στην 39η επέτειο για την αποκατάσταση της δημοκρατίας. Συμφωνείτε;
- Η δημοκρατία είναι ένα πολίτευμα με ειδικό ηθικό βάρος, που αναδεικνύεται από την αναζήτηση της λαϊκής συμμετοχής στη διακυβέρνηση του τόπου και από το σεβασμό της αξιοπρέπειας και της αυτονομίας κάθε μεμονωμένης ανθρώπινης ύπαρξης (εφ' όσον αυτή σέβεται την αντίστοιχη ελευθερία των άλλων ανθρώπων). Δεν παύει, ωστόσο, να αποτελεί ένα πολίτευμα, δηλαδή ένα σύστημα διακυβέρνησης, μεταξύ πολλών.
* Για να συντηρηθεί;
- Πρέπει να είναι αποτελεσματική, με άλλα λόγια να δίνει όσο γίνεται πιο ευρέως επωφελείς λύσεις στα προβλήματα της κοινωνίας, η οποία είναι αναπόφευκτα συγκρουσιακή. Στην αντίληψή μου, επομένως, προστασία της δημοκρατίας σημαίνει εκρίζωση οποιουδήποτε εμποδίου στην ομαλόρρυθμη κοινωνική συμβίωση και διασφάλιση της ελεύθερης -βεβαίως της μη αντικοινωνικής ασφαλώς- δράσης των επιμέρους ανθρώπων. Κυρίως, δε, σημαίνει παρεμπόδιση οργανωμένων συντεχνιών να θέτουν σε ομηρία την υπόλοιπη κοινωνία, εμποδίζοντας την παραγωγική της δημιουργικότητα. Αν η δημοκρατία είναι ασύμβατη προς την τυραννία της πλειοψηφίας, κατά μείζονα λόγο είναι με την τυραννία των μειοψηφιών.
Χοντρόπετση προκλητικότητα
* Σε μια περίοδο μεγάλης κρίσης όπως η σημερινή;
- Σε περίοδο κρίσης, όπως τώρα, η ηθική νομιμοποίηση και επομένως η αποδοχή των επώδυνων αποφάσεων της δημοκρατικής εξουσίας θα ενισχυόταν εάν οι πολιτικές ελίτ έδειχναν εναργέστερη διάθεση και παράδειγμα συμμετοχής στις θυσίες, αντί της χοντρόπετσης προκλητικότητας που ενίοτε τις χαρακτηρίζει. Σε κάθε περίπτωση, πάντως, υπάρχει κάτι στη φύση αυτού του πολιτεύματος που εμποδίζει την πλήρη ηθική του νομιμοποίηση: δεν είναι συμβατό με την «παιδαγωγική τού οδοντιάτρου», τη μεταλαμπάδευση δηλαδή της πίστης πως επώδυνα μέτρα που αναβάλλονται, επιβάλλονται αργότερα σε πιο οδυνηρή μορφή.
* Η ποιοτική Ελλάδα σήμερα βρίσκεται εκτός Κοινοβουλίου και εκτός πολιτικών διεργασιών;
- Εντός είναι η Ελλάδα της αμάθειας, των εύκολων και απλουστευτικών λύσεων, των ανέξοδων υποσχέσεων, της συνωμοσιολογίας και του εκβαρβαρισμού της γλώσσας (στο χώρο, μάλιστα, που έχει αποστολή να παράγει, διά του λόγου, δεσμευτικούς κανόνες κοινωνικής συμβίωσης). Εκτός, αντίθετα, είναι η Ελλάδα των Δοξιάδηδων, του Αλιβιζάτου, του Γκιώνη, του Φλογαΐτη, του Μποτόπουλου, του Τσούκαλη, του Παγουλάτου, του Μοσχονά, του Καλύβα, του Μαραντζίδη, του Βούλγαρη, της Διαμαντοπούλου, της Γιαννάκου, του Αλέκου Παπαδόπουλου κ.λπ., η Ελλάδα δηλαδή του πολιτικού στοχασμού αλλά και των ποιοτικών ρήξεων. Χωρίς κανείς να προβληματίζεται σοβαρά για την ποιότητα των θεσμών που απωθούν το ποιοτικό και προάγουν το παρακμιακό.
* Πόσο θα συνεχιστεί το «ακροδεξιό σοκ»;
- Το κράτος δημιουργήθηκε ως έκφραση της έλλογης, ένθεσμης, περιορισμένης και λειτουργικής βίας που προστατεύει τους υπηκόους του από την ανασφάλεια και το φόβο. Επομένως όσο αυτό δυσλειτουργεί, θα παρέχεται χώρος στο παρακράτος της άλογης και άθεσμης αυτοδικίας, όπου κυριαρχούν οι εκφραστές της πιο πρωτόγονης (μη) σκέψης. Με κυρίαρχη ιδεολογία, προβαλλόμενη ακόμη και από εντεταλμένους να προστατεύουν την έννομη τάξη, πως το σπάσιμο μαρμάρων επιτρέπεται κατά βούληση, και με την αντίληψη πως δεν υπάρχει συντεταγμένη χώρα αλλά ελεύθερος προς άλωση χώρος, τίποτε δεν μπορεί να ανακόψει την ακροδεξιά λαίλαπα. Και ας πρόκειται για την απεχθέστερη εκδοχή της, αφού ακόμη και ο Λεπέν μιλούσε για πολιτιστικά μη αφομοιώσιμους οικονομικούς μετανάστες που προκαλούν ανεργία. Ενώ εδώ γίνεται λόγος, απλά, για «υπανθρώπους».
* Είστε ένας από τους βιογράφους του Κωνσταντίνου Μητσοτάκη. Γράψατε το βιβλίο «Το πορτρέτο ενός ηγέτη - Από την ιστορία του Μητσοτάκη στον Μητσοτάκη της ιστορίας». Είναι «άμοιαστος» πολιτικός;
- Ο πρόεδρος Κων. Μητσοτάκης είναι «άμοιαστος», μοναδικός ίσως, όσον αφορά την ηγετική στόφα, την αντοχή στα δύσκολα, τη συνθετική και αναλυτική σκέψη, τη μαχητικότητα. Υπήρξε πολύ όμοιος με τους άλλους -ιδιαίτερα σε κάποιες φάσεις της πολιτικής του διαδρομής- όσον αφορά το συμβιβασμό του με πολλές εγγενείς παθολογίες του πολιτικού μας συστήματος.
«Αρκετά από αυτά που μου αποδίδει ο συγγραφέας, είτε δεν έχουν αποδοθεί σωστά είτε δεν τα έχω πει καθόλου». Τι απαντάτε στον επίτιμο;
- Ο πρόεδρος με τη φράση του «αρκετά από όσα μου αποδίδει ο συγγραφέας...» δεν προσδιορίζει σε ποιες από τις συζητήσεις μας θεωρεί ότι άσκησα «δημιουργική παρέμβαση». Αντιλαμβάνομαι τις πολιτικές σκοπιμότητες της αποστασιοποίησής του. Πιστεύω, ωστόσο, ότι το σύνολο ουσιαστικά όσων «του αποδίδω» αποδεικνύεται τόσο από παράλληλες εκμυστηρεύσεις του σε άλλους αποδέκτες όσο και από ομόρροπες δημόσιες πράξεις του.
Κύρκος και Τσίπρας
* Η καλύτερη φιλοφρόνηση που είχατε από εκείνον;
- Μιλώντας στον Λ. Κύρκο, στη διάρκεια ενός συνεδρίου, είπε κάτι πολύ κολακευτικό, έως υπερβολικό, για τις ιστορικές μου γνώσεις.
* Η περίπτωση Τσίπρα;
- Η έπαρση της νιότης (χωρίς καν την -συχνά αυτοευνουχιζόμενη- υπερευφυΐα του Βαγγέλη Βενιζέλου), το θράσος της αμάθειας, η απλούστευση των μη απλουστεύσιμων, η αφέλεια πως η Ιστορία μπορεί να επαναληφθεί όχι ως φάρσα.
* Τι εννοείτε όταν μιλάτε για μοντέλο περιορισμένης και δημοκρατικά ελεγχόμενης αιρετής «μοναρχίας»;
- Εννοώ ένα προεδρικό σύστημα, όπου ο κυβερνήτης της χώρας, αιρετός για σταθερή θητεία και μη άμεσα επανεκλόγιμος, θα είναι χειραφετημένος από την υποχρέωση συμβιβασμού με συντεχνίες ή οργανωμένα συμφέροντα, καθώς και από πολιτικές εστιάζουσες πρωτίστως στο βραχυπρόθεσμο. Ταυτόχρονα, όμως, πρέπει να υπάρχουν και ασφαλιστικές δικλίδες, όπως Συνταγματικό Δικαστήριο και Γερουσία, που να μπορούν να δρομολογήσουν μία κατ' εξαίρεσιν διαδικασία για έκπτωση ενός προέδρου καταφανώς επικίνδυνου για τη χώρα ή τη δημοκρατία.
* Αχτίδα αισιοδοξίας;
- Απόλυτη απαισιοδοξία σημαίνει απόλυτη μοιρολατρία. Ταυτόχρονα, όμως, η όποια -επιβεβλημένη- αισιοδοξία προσκρούει σε πολλά: το διεθνές κλίμα... Τα ελλείμματα, θεσμικά και ηγετικά, της Ε.Ε... Τα αφετηριακά ελαττώματα στο σχεδιασμό της νομισματικής μας ένωσης... Την αδυναμία του πολιτικού μας συστήματος να δώσει στην κοινωνία το παράδειγμα αυτοδιορθωτικών πρωτοβουλιών. Και, τέλος, τη διαχρονική ισχύ της φράσης του Εμμ. Ροΐδη: «Κάθε τόπος έχει το δεινόν του, το Λονδίνον τας ομίχλας, η Αίγυπτος τας οφθαλμιάσεις, η Αραπιά τας ακρίδας και η Ελλάς τους Ελληνας»...
πηγη
Ακολουθήστε το planet stars στο Facebook και στο Twitter
Δεν υπάρχουν σχόλια :
Δημοσίευση σχολίου