Ο Μίλτος Κύρκος είναι υποψήφιος ευρωβουλευτής με το Ποτάμι και δε μασάει τα λόγια του, παρά τις πολιτικές καταβολές του πατέρα του: "To Ποτάμι δεν είναι αριστερό, τις αριστερές ιδέες μπορεί να τις πάρει από οποιαδήποτε ιδεολογία".
"Αν θέλουμε να μιλήσουμε για ένα αύριο που στηρίζεται σε ευρύτερες δυνάμεις, θα πρέπει να πάψουμε να έχουμε φραγμούς σε ιδέες", προσθέτει, μιλώντας το πρωί της Παρασκευής στην τηλεόραση του ΣΚΑΪ.
Αναφορικά με τη στήριξη πολιτικών μέσα από τα νομοσχέδια, ο κ. Κύρκος καταθέτει τις προτεραιότητες για το Ποτάμι.
"Το πρώτο φίλτρο στην πολιτική είναι ο πολίτης. Αν από κάθε νομοσχέδιο που έρχεται προς κατάθεση δε βοηθά τον πολίτη, τότε καλείσαι να στηρίξεις κάποια από τις παραγωγικές μονάδες, τον φαρμακοποιό ή τον κτηνοτρόφο", λέει.
Κατόπιν, στρέφει τα βέλη του προς την Αριστερά. "Η αριστερά έχει μία μεμψιμοιρία. Το πρωτογενές πλεόνασμα στην αρχή αφμισβητήθηκε έντονα. Η προοπτική για την ελληνική οικονομία ήταν εντελώς αρνητική.
Δεν μπορείς να καταγγέλλεις ότι η Ελλάδα παίρνει χρήματα από τους δανειστές και μετά να λες να μη βγούμε στις αγορές, επειδή οι δανειστές μας δάνειζαν με καλύτερο επιτόκιο", σημειώνει.
Πάντως, ο Μίλτος Κύρκος θεωρεί ότι είναι θετικό βήμα για την Ελλάδα που βγήκε στις αγορές. "Είναι ανάγκη η Ελλάδα να δείξει στον υπόλοιπο κόσμο ότι πάμε καλά. Αλλά αν μείνεις μόνο στο γεγονός ότι βγήκαμε στις αγορές, τότε αυτό είναι ψευδές.
Άποψή μου είναι ότι καλά κάναμε και βγήκαμε στις αγορές. Ήταν σαν μια ψήφος εμπιστοσύνης για τη χώρα. Αλλά πρέπει να προχωρήσουμε παρακάτω. Ήταν απλά ένα βήμα. Όχι πανηγύρια, όχι μεμψιμοιρία", σημείωσε χαρακτηριστικά.
Ο Μίλτος Κύρκος, με μια ερώτηση, έθεσε τις βάσεις κάτω από τις οποίες το Ποτάμι μπορεί να συζητήσει για πολιτικές συνεργασίες μετά τις εκλογές. "Μπορούμε να βρούμε δεκαπέντε πράγματα στα οποία να δώσουμε ως πολιτικοί ή και ως κοινωνία ως προτεραιότητα;", αναρωτήθηκε και είπε ότι αυτό που προέχει είναι η "πολιτική συνεννόηση". πηγη
* Μίλτος Κύρκος Υποψήφιος για τις ευρωεκλογές με Το Ποτάμι
Γεννήθηκα το 1959 στην Αθήνα. Παιδικά χρόνια, όπως όλα τα παιδιά της Αριστεράς, χωρίς έναν ή δύο γονείς. Δύσκολα, αλλά αγαπημένα και πολύ σημαντικά στη διαμόρφωσή μας. Σπουδές χημικού μηχανικού στη Ρουμανία επί Τσαουσέσκου. Εξι χρόνια υπαρκτού σοσιαλισμού επιβεβαίωσαν όλες τις αναλύσεις της ανανεωτικής Αριστεράς (και με το παραπάνω), ήταν δύσκολα αλλά κοινωνικά έντονα, επιστημονικά απαιτητικά (τη μετέπειτα διαφθορά την επιβάλαμε σε σημαντικό βαθμό εμείς) και πολύ ενδιαφέροντα, μέχρι και τη μοναδική στα σοσιαλιστικά χρονικά κατάληψη σχολής ζήσαμε. Επιστροφή στην Ελλάδα, εργασία ως μηχανικός, θητεία στη μητέρα Ελλάδα ως χειριστής ακτινολογικού μηχανήματος (έφτασα τόσο κοντά στο ιατρικό μου όνειρο) και μετά αλλαγή προσανατολισμών, γιατί η αγάπη μου στα επιτραπέζια παιχνίδια στρατηγικής και η καλή μου σχέση με τους νεότερους σε ηλικία με οδήγησε στον δρόμο που είμαι ακόμη: μαθαίνω τον κόσμο να αγαπάει το (κοινωνικότατο) επιτραπέζιο παιχνίδι και οργανώνω εκδηλώσεις σε όλη την Ελλάδα, που επιτρέπουν σε εκατοντάδες παιδιά και νέους να συμμετέχουν σε συναρπαστικές αλλά και ιδιαίτερα ξεχωριστές δράσεις.
Κορυφαία: ένα απόγευμα με τους Atenistas στην Κεραμεικού: εμείς, 6 παιχνίδια και μερικές δεκάδες παιδιά όλων των πολιτισμών, χρωμάτων και γλωσσών. Αποτέλεσμα: τα παιχνίδια ενώνουν και διαπαιδαγωγούν! Παράλληλα η ενασχόλησή μου με τους υπολογιστές, που άρχισε με τον SPECTRUM 48 (ποιον;) το 1982, συνεχίστηκε μέχρι σήμερα: είχα την τύχη να συνεργαστώ με πολύ ενδιαφέροντες ανθρώπους (κορυφαία: Αλεξάνδρα Ανδρούσου, πρόγραμμα Μουσουλμανοπαίδων) και να σχεδιάσω/υλοποιήσω πάρα πολλά εκπαιδευτικά και άλλα projects, τις περισσότερες φορές για παιδιά, μαθητές μεγάλους και μικρούς, όμως και για πολλούς άλλους αποδέκτες.
Τα τελευταία χρόνια ήμουν επιστημονικός συνεργάτης του ευρωβουλευτή Σπύρου Δανέλλη και γνώρισα από κοντά και την πραγματικότητα του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου αλλά και το πώς ένας ευρωβουλευτής μπορεί (εάν θέλει βέβαια) να οργώνει όλη την Ελλάδα για να ενημερώνει τους αγρότες για όσα τους αφορούν (και το πόσο το ελληνικό κράτος αδιαφορεί για όλα αυτά…).
Σχέση με την πολιτική είχα όπως φαντάζεστε από μικρός και είμαι τυχερός που έζησα από πολύ κοντά την πανέμορφη ιστορία της ανανεωτικής Αριστεράς. Εκεί έμαθα να μη με νοιάζει η ευρεία αποδοχή (όχι πως δεν είναι σημαντική!) αλλά κυρίως το να είμαι εγώ περήφανος για τις ιδέες και τις πράξεις τις δικές μου ή αυτών που με αντιπροσωπεύουν. Και ο Λ.Κ. και οι σύντροφοί του με έκαναν τόσες φορές περήφανο!
Αποφάσισα (για πρώτη φορά μετά τα φοιτητικά μου χρόνια) να συμμετάσχω στα κοινά με Το Ποτάμι γιατί είχα απόλυτη ανάγκη από μια ελπίδα και είχα χάσει την επαφή με την Αριστερά της ελπίδας που γνώρισα το 2012. Προσφέρθηκα να βοηθήσω και έκριναν ότι η υποψηφιότητα θα ήταν ο καλύτερος τρόπος.
Τους ευχαριστώ για την τιμή και τις έντονες στιγμές που θα περάσουμε, προσπαθώ να κλείσω τα αυτιά μου σε πολλά (καλοπροαίρετα, αλλά όχι μόνο) σχόλια και να συγκεντρωθώ στο να ενισχύσω και εγώ όσο μπορέσω την ελπίδα που δίνει Το Ποτάμι. Σοβαρά τώρα, βλέπετε άλλη επιλογή ελπίδας;
πηγη
Δεν υπάρχουν σχόλια :
Δημοσίευση σχολίου