Ο Ντίντριχ Κράους, παραγωγός της εκπομπής "Die Anstalt" (Το Ίδρυμα),
την οποία γνωρίσαμε την περασμένη εβδομάδα και στην Ελλάδα όταν
μεταδόθηκε το επεισόδιο με την ελληνική ταβέρνα και το Δίστομο, μίλησε
στην "Αυγή" για την εκπομπή και για το πώς το επιτελείο της βλέπει την
κρίση...
"Θέλουμε να πούμε την ιστορία της λιτότητας. Είναι μια ιστορία που βασίζεται σε γεγονότα, δεν είναι θέμα Αριστεράς ή Δεξιάς το να δει κανείς ότι δεν δουλεύει η συνταγή... Μπορεί κανείς να μας πει αριστερούς, εγώ νομίζω ότι είμαστε απλώς ρεαλιστές..." ήταν το πρώτο πράγμα που μας είπε ο Ντίτριχ Κράους...
ΣΥΝΕΝΤΕΥΞΗ: ΑΝΑΣΤΑΣΙΑ ΓΙΑΜΑΛΗ
* Παρακολούθησα την εκπομπή και επί της ουσίας έκανε μια περίληψη όλων όσα λέει η Αριστερά από όταν ξέσπασε η κρίση τόσο για τις γερμανικές οφειλές όσο και για την ελληνική κρίση. Έχω παρατηρήσει πως η κυρίαρχη αφήγηση στη Γερμανία είναι πολύ διαφορετική. Πώς αντέδρασε ο κόσμος;
Είναι αλήθεια πως η κυρίαρχη αφήγηση είναι πολύ διαφορετική. Είχαμε πάρα πολλές θετικές αντιδράσεις. Η εκπομπή μεταδόθηκε αρχικά μέσω διαδικτύου λόγω της επικαιρότητας με το τραγικό αεροπορικό δυστύχημα. Ωστόσο είχε τεράστια και πολύ θετική απήχηση. Φοβόμουν ότι πολύς κόσμος θα άφηνε αρνητικά σχόλια, στη λογική του "τι ψάχνετε τώρα τόσα χρόνια μετά", όπως αυτά που διαβάζουμε στα σχόλια αναγνωστών στις εφημερίδες.
Το 95% των σχολίων ήταν πολύ θετικά, με πολύ κόσμο να αναφέρει ότι "δεν γνώριζε", διότι μετά το τέλος του Δευτέρου Παγκοσμίου Πολέμου στη Γερμανία ασχολούνταν κυρίως με τη μεταπολεμική πολιτική και όχι με τις καταστροφές της ναζιστικής κατοχής στην Ελλάδα. Πέρυσι δημοσιεύθηκε ένα άρθρο με τα δεινά που προκάλεσε η ναζιστική κατοχή στην Ελλάδα και ο κόσμος είχε εντυπωσιαστεί από τη σκληρότητα. Ο κόσμος στη Γερμανία δεν τα ήξερε αυτά, ακόμη κι εκείνοι που ασχολούνται και ενημερώνονται για την πολιτική δεν γνωρίζουν πόσο ντροπιαστικά αγνοήσαμε το θέμα μετά το τέλος του πολέμου. Δεν τους είχε περάσει από το μυαλό.
* Οι Γερμανοί του σήμερα ασχολούνται με τα όσα συνέβησαν κατά τον Δεύτερο Παγκόσμιο Πόλεμο ή θεωρούν ότι δεν τους αφορά;
Νομίζω πως το 95% του κόσμου είχε ξεχάσει το θέμα. Μου έκανε εντύπωση όμως διότι η Ελλάδα είναι και δημοφιλής προορισμός για διακοπές, αλλά φαίνεται πως δεν το έψαχναν ιστορικά. Τόσες χώρες υπέφεραν όμως από τη γερμανική κατοχή, μάλλον η Ελλάδα δεν μπήκε ποτέ στο επίκεντρο.
* Το κοινό της εκπομπής σας είναι το ίδιο κοινό που διαβάζει "Bild";
Όχι, δεν νομίζω.
* Πώς θα περιγράφατε το κοινό σας;
Μιλάμε για ένα κοινό 2,5 εκατομμυρίων ανθρώπων. Αναλάβαμε πέρυσι την εκπομπή από τους προηγούμενους παρουσιαστές και πλέον το κοινό μας είναι κυρίως νεότεροι άνθρωποι. Δεν συγκρίνεται με το κοινό της "Bild". Δύο διαφορετικοί κόσμοι.
* Μιας κι αναφέρεις κι εσύ την "Bild", εδώ σχεδόν καθημερινά στα δελτία ειδήσεων φιγουράρει ένα δημοσίευμα ή ένα πρωτοσέλιδο της "Bild". Ποιοι τη διαβάζουν;
Eίναι ένα λαϊκίστικο έντυπο, που έχει χάσει σημαντικά στη δημοφιλία του. Η "Bild" είναι διαβόητη για το είδος της δημοσιογραφίας που πρεσβεύει και οι Γερμανοί τη διαβάζουν όλο και λιγότεροι.
* Γιατί χρησιμοποιήσατε το παράδειγμα της ταβέρνας;
Για τρεις λόγους: Πρώτον, στα γερμανικά η λέξη οικονομία είναι ίδια με αυτή για το εστιατόριο (Wirtschaft), δεύτερον, είναι το στερεότυπο, οι περισσότεροι Γερμανοί πηγαίνουν σε ελληνικά εστιατόρια στη Γερμανία και, τρίτον, είναι μια πολύ ισχυρή μεταφορά.
* Πιστεύεις πως οδεύουμε προς μία γερμανική Ευρώπη;
Aν οδεύουμε; Noμίζω πως έχουμε φτάσει. Από το 2010 επιβάλλονται νεοφιλελεύθερες πολιτικές λιτότητας σε πολλές χώρες της Ευρώπης. Αποδεικνύεται ότι αποτυγχάνουν, δεν το λένε μόνο οι αριστεροί, αλλά οι περισσότεροι ειδικοί πλέον εκτός Γερμανίας. Οι Γερμανοί θεωρούν ότι η "θεραπεία" τους είναι η σωστή. Στις άλλες χώρες όμως ο κόσμος έχει συνειδητοποιήσει ότι η συνταγή είναι λάθος. Δεν καταλαβαίνω γιατί επιμένουν πέντε χρόνια μετά στην αποτυχημένη συνταγή.
* Υπάρχει χρόνος και περιθώριο να αλλάξουμε την Ευρώπη;
Το θετικό της κρίσης είναι πως οι άλλες χώρες έχουν έρθει πιο κοντά, οι λαοί αντιλαμβάνονται τα πράγματα διαφορετικά, ενδιαφέρονται για το τι συμβαίνει στην Ελλάδα, στην Ισπανία... Νομίζω πως δημιουργείται μια συλλογική ευρωπαϊκή συνείδηση.
* Ξυπνάμε λες;
Έτσι νομίζω...
Στην ταβέρνα του σκηνικού, που ονομάζεται «Austeros» («λιτός» όπως λιτότητα), όταν ο ένας από τους δύο παρουσιαστές ζητάει να πληρώσει, ο ταβερνιάρης του λέει τον λογαριασμό -μερικά εκατομμύρια ευρώ, επειδή συνυπολογίζει και τα «χρωστούμενα» των ναζί - και μετά ανοίγει το θέμα των γερμανικών οφειλών, με τους παρουσιαστές να εξηγούν πως η θέση της γερμανικής κυβέρνησης είναι πως η σφαγή στο Δίστομο ήταν «μέτρο εν καιρώ πολέμου». Στο πλατό εμφανίζεται ο Σφουντούρης, που τους ενημερώνει ότι "έγιναν τα πάντα ώστε να μην μας καταβληθούν αποζημιώσεις, η Γερμανία έφτασε μέχρι και στο δικαστήριο της Χάγης». Στον πίνακα γράφει: «Οι κανόνες είναι κανόνες, τα χρέη πρέπει να πληρώνονται, όχι κόλπα».
πηγη
"Θέλουμε να πούμε την ιστορία της λιτότητας. Είναι μια ιστορία που βασίζεται σε γεγονότα, δεν είναι θέμα Αριστεράς ή Δεξιάς το να δει κανείς ότι δεν δουλεύει η συνταγή... Μπορεί κανείς να μας πει αριστερούς, εγώ νομίζω ότι είμαστε απλώς ρεαλιστές..." ήταν το πρώτο πράγμα που μας είπε ο Ντίτριχ Κράους...
- Το 95% των σχολίων ήταν πολύ θετικά, με πολύ κόσμο να αναφέρει ότι "δεν γνώριζε" Πέρυσι δημοσιεύθηκε ένα άρθρο με τα δεινά που προκάλεσε η ναζιστική κατοχή στην Ελλάδα και ο κόσμος είχε εντυπωσιαστεί από τη σκληρότητα
* Παρακολούθησα την εκπομπή και επί της ουσίας έκανε μια περίληψη όλων όσα λέει η Αριστερά από όταν ξέσπασε η κρίση τόσο για τις γερμανικές οφειλές όσο και για την ελληνική κρίση. Έχω παρατηρήσει πως η κυρίαρχη αφήγηση στη Γερμανία είναι πολύ διαφορετική. Πώς αντέδρασε ο κόσμος;
Είναι αλήθεια πως η κυρίαρχη αφήγηση είναι πολύ διαφορετική. Είχαμε πάρα πολλές θετικές αντιδράσεις. Η εκπομπή μεταδόθηκε αρχικά μέσω διαδικτύου λόγω της επικαιρότητας με το τραγικό αεροπορικό δυστύχημα. Ωστόσο είχε τεράστια και πολύ θετική απήχηση. Φοβόμουν ότι πολύς κόσμος θα άφηνε αρνητικά σχόλια, στη λογική του "τι ψάχνετε τώρα τόσα χρόνια μετά", όπως αυτά που διαβάζουμε στα σχόλια αναγνωστών στις εφημερίδες.
Το 95% των σχολίων ήταν πολύ θετικά, με πολύ κόσμο να αναφέρει ότι "δεν γνώριζε", διότι μετά το τέλος του Δευτέρου Παγκοσμίου Πολέμου στη Γερμανία ασχολούνταν κυρίως με τη μεταπολεμική πολιτική και όχι με τις καταστροφές της ναζιστικής κατοχής στην Ελλάδα. Πέρυσι δημοσιεύθηκε ένα άρθρο με τα δεινά που προκάλεσε η ναζιστική κατοχή στην Ελλάδα και ο κόσμος είχε εντυπωσιαστεί από τη σκληρότητα. Ο κόσμος στη Γερμανία δεν τα ήξερε αυτά, ακόμη κι εκείνοι που ασχολούνται και ενημερώνονται για την πολιτική δεν γνωρίζουν πόσο ντροπιαστικά αγνοήσαμε το θέμα μετά το τέλος του πολέμου. Δεν τους είχε περάσει από το μυαλό.
* Οι Γερμανοί του σήμερα ασχολούνται με τα όσα συνέβησαν κατά τον Δεύτερο Παγκόσμιο Πόλεμο ή θεωρούν ότι δεν τους αφορά;
Νομίζω πως το 95% του κόσμου είχε ξεχάσει το θέμα. Μου έκανε εντύπωση όμως διότι η Ελλάδα είναι και δημοφιλής προορισμός για διακοπές, αλλά φαίνεται πως δεν το έψαχναν ιστορικά. Τόσες χώρες υπέφεραν όμως από τη γερμανική κατοχή, μάλλον η Ελλάδα δεν μπήκε ποτέ στο επίκεντρο.
* Το κοινό της εκπομπής σας είναι το ίδιο κοινό που διαβάζει "Bild";
Όχι, δεν νομίζω.
* Πώς θα περιγράφατε το κοινό σας;
Μιλάμε για ένα κοινό 2,5 εκατομμυρίων ανθρώπων. Αναλάβαμε πέρυσι την εκπομπή από τους προηγούμενους παρουσιαστές και πλέον το κοινό μας είναι κυρίως νεότεροι άνθρωποι. Δεν συγκρίνεται με το κοινό της "Bild". Δύο διαφορετικοί κόσμοι.
* Μιας κι αναφέρεις κι εσύ την "Bild", εδώ σχεδόν καθημερινά στα δελτία ειδήσεων φιγουράρει ένα δημοσίευμα ή ένα πρωτοσέλιδο της "Bild". Ποιοι τη διαβάζουν;
Eίναι ένα λαϊκίστικο έντυπο, που έχει χάσει σημαντικά στη δημοφιλία του. Η "Bild" είναι διαβόητη για το είδος της δημοσιογραφίας που πρεσβεύει και οι Γερμανοί τη διαβάζουν όλο και λιγότεροι.
* Γιατί χρησιμοποιήσατε το παράδειγμα της ταβέρνας;
Για τρεις λόγους: Πρώτον, στα γερμανικά η λέξη οικονομία είναι ίδια με αυτή για το εστιατόριο (Wirtschaft), δεύτερον, είναι το στερεότυπο, οι περισσότεροι Γερμανοί πηγαίνουν σε ελληνικά εστιατόρια στη Γερμανία και, τρίτον, είναι μια πολύ ισχυρή μεταφορά.
* Πιστεύεις πως οδεύουμε προς μία γερμανική Ευρώπη;
Aν οδεύουμε; Noμίζω πως έχουμε φτάσει. Από το 2010 επιβάλλονται νεοφιλελεύθερες πολιτικές λιτότητας σε πολλές χώρες της Ευρώπης. Αποδεικνύεται ότι αποτυγχάνουν, δεν το λένε μόνο οι αριστεροί, αλλά οι περισσότεροι ειδικοί πλέον εκτός Γερμανίας. Οι Γερμανοί θεωρούν ότι η "θεραπεία" τους είναι η σωστή. Στις άλλες χώρες όμως ο κόσμος έχει συνειδητοποιήσει ότι η συνταγή είναι λάθος. Δεν καταλαβαίνω γιατί επιμένουν πέντε χρόνια μετά στην αποτυχημένη συνταγή.
* Υπάρχει χρόνος και περιθώριο να αλλάξουμε την Ευρώπη;
Το θετικό της κρίσης είναι πως οι άλλες χώρες έχουν έρθει πιο κοντά, οι λαοί αντιλαμβάνονται τα πράγματα διαφορετικά, ενδιαφέρονται για το τι συμβαίνει στην Ελλάδα, στην Ισπανία... Νομίζω πως δημιουργείται μια συλλογική ευρωπαϊκή συνείδηση.
* Ξυπνάμε λες;
Έτσι νομίζω...
Ένα "Ίδρυμα" ενάντια στη λιτότητα
"Die Anstalt" (Το Ίδρυμα) είναι ο τίτλος της σατιρικής εκπομπής της γερμανικής κρατικής τηλεόρασης που πρόσφατα καταπιάστηκε με το ζήτημα των γερμανικών οφειλών. Στο "Ίδρυμα" τα πράγματα είναι ανάποδα: η γερμανική επιχειρηματολογία παρουσιάζεται σαρκαστικά και οι θεατές συγκινούνται όταν στο πλατό εμφανίζεται ο Αργύρης Σφουντούρης, επιζών του Διστόμου.Στην ταβέρνα του σκηνικού, που ονομάζεται «Austeros» («λιτός» όπως λιτότητα), όταν ο ένας από τους δύο παρουσιαστές ζητάει να πληρώσει, ο ταβερνιάρης του λέει τον λογαριασμό -μερικά εκατομμύρια ευρώ, επειδή συνυπολογίζει και τα «χρωστούμενα» των ναζί - και μετά ανοίγει το θέμα των γερμανικών οφειλών, με τους παρουσιαστές να εξηγούν πως η θέση της γερμανικής κυβέρνησης είναι πως η σφαγή στο Δίστομο ήταν «μέτρο εν καιρώ πολέμου». Στο πλατό εμφανίζεται ο Σφουντούρης, που τους ενημερώνει ότι "έγιναν τα πάντα ώστε να μην μας καταβληθούν αποζημιώσεις, η Γερμανία έφτασε μέχρι και στο δικαστήριο της Χάγης». Στον πίνακα γράφει: «Οι κανόνες είναι κανόνες, τα χρέη πρέπει να πληρώνονται, όχι κόλπα».
πηγη
Δεν υπάρχουν σχόλια :
Δημοσίευση σχολίου