«Ευχόμαστε, όταν ξανάρθετε στην Ελλάδα, να έχουν δημιουργηθεί
τουριστικά γραφεία που θα διοργανώνουν τέτοιες εκδρομές ακτιβιστικού
τουρισμού κι έτσι θα μπορείτε να δείτε όλο το δίκτυο δομών αλληλέγγυας
οικονομίας που έχει αναπτυχθεί στην Αθήνα».
Οι Γερμανοί επισκέπτες έμειναν ενεοί: δεν είχαν αντιληφθεί εαυτούς ως «ακτιβιστές τουρίστες».
Πολλώ -δε- μάλλον δεν είχαν αντιληφθεί το ταξίδι τους στην Αθήνα ως «μια ευκαιρία να δείξει η πόλη μας πως διαθέτει και ευκαιρίες για άλλου τύπου ανάπτυξη».
Στην πανέμορφη ταράτσα του ξενοδοχείου που βλέπει την Ακρόπολη, η Περιφέρεια Αττικής σε συνεργασία με το Ξενοδοχειακό Επιμελητήριο μας κάλεσε να «γνωρίσουμε τους Γερμανούς που κάνουν ένα διαφορετικό είδος τουρισμού: πρώτη φορά κατεβαίνουν στην Ελλάδα και, αντί να επισκεφθούν την Ακρόπολη, γνωρίζουν την Αθήνα της κρίσης».
«Τι ακριβώς εννοείτε;», ρωτήσαμε τον σύμβουλο επί της τουριστικής ανάπτυξης, Δημήτρη Κουτουλά.
«Πηγαίνουν σε δομές αλληλεγγύης, βλέπουν τους άστεγους», απαντά. «Είναι ένα βραβευμένο πρόγραμμα και μια εναλλακτική πρόταση. Το βράδυ θα τους συναντήσετε και θα μάθετε περισσότερα».
Ετσι, με το ηλιοβασίλεμα να βάφει ρόδινη την Ακρόπολη, η εκλεγμένη περιφερειακή σύμβουλος Ελένη Δημοπούλου μάς καλωσορίζει μ’ ένα απεριτίφ και μας μιλά ενθουσιωδώς για την «εναλλακτική ανάπτυξη».
«Η Αθήνα δεν είναι μόνο αρχαία μνημεία, έχει τόσα πράγματα να επιδείξει! Να, οι άνθρωποι εδώ θέλουν να γνωρίσουν την αντίσταση του λαού μας. Κι εμείς οργανώσαμε αυτό το δείπνο, για να τους γνωρίσουμε και να καταλάβουμε περισσότερα γι’ αυτό το νέο είδος τουρισμού στην Αθήνα της κρίσης».
Προσπαθώ κι εγώ να καταλάβω, σημειώνοντας μανιωδώς δίπλα σ’ ένα πιάτο με γαρίδες κι ενώ παραμερίζω το φιλέτο λαβράκι, τι σόι ανάπτυξη είναι αυτή που ονειρεύονται οι σύμβουλοι και πώς η φτώχεια μας μπορεί να καταστεί θέαμα για τους τουρίστες.
Πριν από λίγα χρόνια, τέτοια ταξίδια ήταν πολύ της μόδας στην Αμερική: τουριστικά γραφεία οργάνωναν ταξίδια για βαριεστημένους γιάπηδες που, για να δώσουν λίγη έξαψη στη ζωή τους, επισκέπτονταν τους άστεγους των μεγάλων πόλεων.
Πρόσφατα, στην Πράγα βραβεύτηκε ένα πρόγραμμα περιπάτων με ξεναγούς τους άστεγους της πόλης, «αφού οι άνθρωποι που ζουν στον δρόμο μπορούν να σας δείξουν τις πιο συναρπαστικές γωνιές του».
Το πρόγραμμα θεωρείται μια από τις καλύτερες μεθόδους κοινωνικής επανένταξης και πρόσβασης περιθωριοποιημένων ομάδων στην επιχειρηματικότητα.
Κι ενώ έχω πια ανατριχιάσει με τη φιλόδοξη σκέψη που ξεδιπλώνει η περιφερειακή σύμβουλος, παίρνουν τον λόγο οι Γερμανοί επισκέπτες.
Ο Τόμας είναι παλιός δημοσιογράφος της αυτοδιαχειριζόμενης εφημερίδας του Βερολίνου «ΤΑΖ». Πριν από λίγα χρόνια εμπνεύστηκε ένα διαφορετικό ταξίδι για τους αναγνώστες: να βλέπουν τις πόλεις μέσα από τα μάτια του δημοσιογράφου ανταποκριτή της εφημερίδας στην εκάστοτε πόλη.
«Οι δημοσιογράφοι είναι εκπαιδευμένοι να κοιτάζουν εκεί όπου οι άλλοι απλώς βλέπουν. Είναι διεισδυτικοί και γνωρίζουν βαθιά τις πόλεις, μπορούν μέσα σε ελάχιστο χρόνο να σου δώσουν την πλήρη εικόνα της ζωής σε μια χώρα», λέει ο Τόμας.
Η «ΤΑΖ» φέτος οργάνωσε 28 ταξίδια από το Βιετνάμ και το Ιράν μέχρι την Κίνα και την Ελλάδα.
«Ηθελα να αποκτήσω προσωπική άποψη για όσα συμβαίνουν στην Ελλάδα. Είναι τρομακτική η μονομέρεια με την οποία παρουσιάζουν τα γερμανικά ΜΜΕ την ελληνική κρίση», μας λέει η Εύα Μπρούχαους, συνταξιούχος δημοσιογράφος της Ντόιτσε Βέλε από την Κολονία.
«Μας παρουσιάζουν μια διεφθαρμένη χώρα με τεμπέληδες κατοίκους, αλλά δεν λένε λέξη για τα λαδώματα της Siemens. Επίσης δεν λένε ότι η περίφημη αναπτυξιακή βοήθεια που προσφέρουμε στην Ελλάδα δεν είναι δωρεάν, ούτε ότι υπερχρεώνουμε αυτή τη χώρα για να την εκμεταλλευτούμε».
«Δεν είμαστε ακτιβιστές, δεν ήρθαμε για να δράσουμε. Ούτε τουρίστες, δεν ήρθαμε για να φωτογραφίσουμε τα αξιοθέατα. Είμαστε ενεργοί πολίτες», μας λέει ο Γενς Χέριν από την Καρλσρούη.
«Είμαι θαυμαστής της Ελλάδας, της κοιτίδας του πολιτισμού. Ηθελα να συστήσω την Ελλάδα στη γυναίκα μου και τα ταξίδια της “ΤΑΖ” είναι ένας εξαιρετικός τρόπος. Η εφημερίδα μάς δίνει ένα φάκελο με έρευνες και ρεπορτάζ, πριν πάμε σε κάθε τόπο. Είμαστε ενημερωμένοι, γινόμαστε αυτόπτες μάρτυρες κι όταν επιστρέψουμε, κάνουμε δημοσιογραφία των πολιτών, δημοσιοποιούμε με κάθε τρόπο όσα είδαμε. Λειτουργούμε σαν πολλαπλασιαστές στη γερμανική κοινωνία, που έχει τουλάχιστον πλημμελή ενημέρωση για τα όσα συμβαίνουν στην Ελλάδα».
Ο Ούβε έχει ταξιδέψει με την εφημερίδα στην Παλαιστίνη, το Ιράν, τη Γεωργία, την Αρμενία. «Ηρθα για να γνωρίσω τους ανθρώπους που είναι ενεργοί από τα κάτω. Είδαμε δομές αλληλεγγύης που στηρίζουν την κοινωνία σε κάθε επίπεδο: από το να μαζεύουν και να διανέμουν τρόφιμα μέχρι να περιθάλπουν ανασφάλιστους. Είναι εντυπωσιακό το εύρος και ο αριθμός των συλλογικοτήτων και το γεγονός πως τόσο πολλοί άνθρωποι από τόσο διαφορετικές πολιτικές και ιδεολογικές προελεύσεις συστρατεύονται για τον ίδιο σκοπό».
«Είδαμε πολλά, μάθαμε ακόμα περισσότερα», μας λέει ο καθηγητής Βίλμαρ Γιάκουμπερ. Οπως όλα τα μέλη της αποστολής, ο Βίλμαρ παρακολουθεί την άνοδο των νεοναζί στην Ελλάδα κι ανησυχεί βαθιά. «Δραστηριοποιούμαι στον σύλλογο “8 Μαΐου” –πήρε το όνομά του από την ημερομηνία λήξης του Β΄ Παγκόσμιου Πολέμου. Είναι σημαντικό να διαφυλάξουμε την ιστορική μνήμη και να διδάξουμε τις επόμενες γενιές. Είναι συγκλονιστική εμπειρία για έναν Γερμανό να μπαίνει στα κρατητήρια των ναζί. Αυτό θέλω να μεταφέρω στους μαθητές μου».
Το ταξίδι κοστίζει 800 ευρώ χωρίς τα εισιτήρια. Η «ΤΑΖ» προγραμματίζει άλλα δύο τους επόμενους μήνες.
«Εχω γεννηθεί στη Γερμανία, αλλά νιώθω πολίτης του κόσμου. Εχω ζήσει στην Παλαιστίνη», μας λέει ο συγγραφέας «και εκ των ιδρυτικών μελών της “ΤΑΖ”», όπως συστήνεται περήφανα, Κωνσταντίνος Τρούλος. «Βλέπω ανθρώπους που δουλεύουν εθελοντικά, για να ξαναχτιστεί η χώρα. Η Ελλάδα δείχνει αυτή τη στιγμή σε όλη την Ευρώπη πως υπάρχει ένας άλλος δρόμος. Δίνει ελπίδα στους λαούς όλης της Ευρώπης. Είναι εξαιρετικά δύσκολα τα πράγματα, αλλά θα τα καταφέρετε!».
πηγη
Οι Γερμανοί επισκέπτες έμειναν ενεοί: δεν είχαν αντιληφθεί εαυτούς ως «ακτιβιστές τουρίστες».
Πολλώ -δε- μάλλον δεν είχαν αντιληφθεί το ταξίδι τους στην Αθήνα ως «μια ευκαιρία να δείξει η πόλη μας πως διαθέτει και ευκαιρίες για άλλου τύπου ανάπτυξη».
Στην πανέμορφη ταράτσα του ξενοδοχείου που βλέπει την Ακρόπολη, η Περιφέρεια Αττικής σε συνεργασία με το Ξενοδοχειακό Επιμελητήριο μας κάλεσε να «γνωρίσουμε τους Γερμανούς που κάνουν ένα διαφορετικό είδος τουρισμού: πρώτη φορά κατεβαίνουν στην Ελλάδα και, αντί να επισκεφθούν την Ακρόπολη, γνωρίζουν την Αθήνα της κρίσης».
«Τι ακριβώς εννοείτε;», ρωτήσαμε τον σύμβουλο επί της τουριστικής ανάπτυξης, Δημήτρη Κουτουλά.
«Πηγαίνουν σε δομές αλληλεγγύης, βλέπουν τους άστεγους», απαντά. «Είναι ένα βραβευμένο πρόγραμμα και μια εναλλακτική πρόταση. Το βράδυ θα τους συναντήσετε και θα μάθετε περισσότερα».
Ετσι, με το ηλιοβασίλεμα να βάφει ρόδινη την Ακρόπολη, η εκλεγμένη περιφερειακή σύμβουλος Ελένη Δημοπούλου μάς καλωσορίζει μ’ ένα απεριτίφ και μας μιλά ενθουσιωδώς για την «εναλλακτική ανάπτυξη».
«Η Αθήνα δεν είναι μόνο αρχαία μνημεία, έχει τόσα πράγματα να επιδείξει! Να, οι άνθρωποι εδώ θέλουν να γνωρίσουν την αντίσταση του λαού μας. Κι εμείς οργανώσαμε αυτό το δείπνο, για να τους γνωρίσουμε και να καταλάβουμε περισσότερα γι’ αυτό το νέο είδος τουρισμού στην Αθήνα της κρίσης».
Προσπαθώ κι εγώ να καταλάβω, σημειώνοντας μανιωδώς δίπλα σ’ ένα πιάτο με γαρίδες κι ενώ παραμερίζω το φιλέτο λαβράκι, τι σόι ανάπτυξη είναι αυτή που ονειρεύονται οι σύμβουλοι και πώς η φτώχεια μας μπορεί να καταστεί θέαμα για τους τουρίστες.
Πριν από λίγα χρόνια, τέτοια ταξίδια ήταν πολύ της μόδας στην Αμερική: τουριστικά γραφεία οργάνωναν ταξίδια για βαριεστημένους γιάπηδες που, για να δώσουν λίγη έξαψη στη ζωή τους, επισκέπτονταν τους άστεγους των μεγάλων πόλεων.
Πρόσφατα, στην Πράγα βραβεύτηκε ένα πρόγραμμα περιπάτων με ξεναγούς τους άστεγους της πόλης, «αφού οι άνθρωποι που ζουν στον δρόμο μπορούν να σας δείξουν τις πιο συναρπαστικές γωνιές του».
Το πρόγραμμα θεωρείται μια από τις καλύτερες μεθόδους κοινωνικής επανένταξης και πρόσβασης περιθωριοποιημένων ομάδων στην επιχειρηματικότητα.
Κι ενώ έχω πια ανατριχιάσει με τη φιλόδοξη σκέψη που ξεδιπλώνει η περιφερειακή σύμβουλος, παίρνουν τον λόγο οι Γερμανοί επισκέπτες.
«Πολιτιστικό ταξίδι»
«Επ’ ουδενί δεν είμαστε ακτιβιστές τουρίστες», μου λέει ο Τόμας Χάρτμαν. «Είμαστε επισκέπτες που θέλουν να γνωρίσουν την Αθήνα της αλληλεγγύης σ’ ένα πολιτιστικό ταξίδι».Ο Τόμας είναι παλιός δημοσιογράφος της αυτοδιαχειριζόμενης εφημερίδας του Βερολίνου «ΤΑΖ». Πριν από λίγα χρόνια εμπνεύστηκε ένα διαφορετικό ταξίδι για τους αναγνώστες: να βλέπουν τις πόλεις μέσα από τα μάτια του δημοσιογράφου ανταποκριτή της εφημερίδας στην εκάστοτε πόλη.
«Οι δημοσιογράφοι είναι εκπαιδευμένοι να κοιτάζουν εκεί όπου οι άλλοι απλώς βλέπουν. Είναι διεισδυτικοί και γνωρίζουν βαθιά τις πόλεις, μπορούν μέσα σε ελάχιστο χρόνο να σου δώσουν την πλήρη εικόνα της ζωής σε μια χώρα», λέει ο Τόμας.
Η «ΤΑΖ» φέτος οργάνωσε 28 ταξίδια από το Βιετνάμ και το Ιράν μέχρι την Κίνα και την Ελλάδα.
«Ηθελα να αποκτήσω προσωπική άποψη για όσα συμβαίνουν στην Ελλάδα. Είναι τρομακτική η μονομέρεια με την οποία παρουσιάζουν τα γερμανικά ΜΜΕ την ελληνική κρίση», μας λέει η Εύα Μπρούχαους, συνταξιούχος δημοσιογράφος της Ντόιτσε Βέλε από την Κολονία.
«Μας παρουσιάζουν μια διεφθαρμένη χώρα με τεμπέληδες κατοίκους, αλλά δεν λένε λέξη για τα λαδώματα της Siemens. Επίσης δεν λένε ότι η περίφημη αναπτυξιακή βοήθεια που προσφέρουμε στην Ελλάδα δεν είναι δωρεάν, ούτε ότι υπερχρεώνουμε αυτή τη χώρα για να την εκμεταλλευτούμε».
«Δεν είμαστε ακτιβιστές, δεν ήρθαμε για να δράσουμε. Ούτε τουρίστες, δεν ήρθαμε για να φωτογραφίσουμε τα αξιοθέατα. Είμαστε ενεργοί πολίτες», μας λέει ο Γενς Χέριν από την Καρλσρούη.
«Είμαι θαυμαστής της Ελλάδας, της κοιτίδας του πολιτισμού. Ηθελα να συστήσω την Ελλάδα στη γυναίκα μου και τα ταξίδια της “ΤΑΖ” είναι ένας εξαιρετικός τρόπος. Η εφημερίδα μάς δίνει ένα φάκελο με έρευνες και ρεπορτάζ, πριν πάμε σε κάθε τόπο. Είμαστε ενημερωμένοι, γινόμαστε αυτόπτες μάρτυρες κι όταν επιστρέψουμε, κάνουμε δημοσιογραφία των πολιτών, δημοσιοποιούμε με κάθε τρόπο όσα είδαμε. Λειτουργούμε σαν πολλαπλασιαστές στη γερμανική κοινωνία, που έχει τουλάχιστον πλημμελή ενημέρωση για τα όσα συμβαίνουν στην Ελλάδα».
Χωρίς αφεντικά
Ο δικηγόρος Ούβε Μάρτενς από το Βερολίνο είναι μέλος του Συλλόγου Φίλων της «ΤΑΖ». Στηρίζει, δηλαδή, ενεργά την εφημερίδα με ετήσια συνδρομή. «Χρειαζόμαστε αυτοδιαχειριζόμενες εφημερίδες, χρειαζόμαστε ελεύθερους δημοσιογράφους. Η “ΤΑΖ” δεν θα μπορούσε να έχει αυτή τη ματιά, αν είχε αφεντικό».Ο Ούβε έχει ταξιδέψει με την εφημερίδα στην Παλαιστίνη, το Ιράν, τη Γεωργία, την Αρμενία. «Ηρθα για να γνωρίσω τους ανθρώπους που είναι ενεργοί από τα κάτω. Είδαμε δομές αλληλεγγύης που στηρίζουν την κοινωνία σε κάθε επίπεδο: από το να μαζεύουν και να διανέμουν τρόφιμα μέχρι να περιθάλπουν ανασφάλιστους. Είναι εντυπωσιακό το εύρος και ο αριθμός των συλλογικοτήτων και το γεγονός πως τόσο πολλοί άνθρωποι από τόσο διαφορετικές πολιτικές και ιδεολογικές προελεύσεις συστρατεύονται για τον ίδιο σκοπό».
«Είδαμε πολλά, μάθαμε ακόμα περισσότερα», μας λέει ο καθηγητής Βίλμαρ Γιάκουμπερ. Οπως όλα τα μέλη της αποστολής, ο Βίλμαρ παρακολουθεί την άνοδο των νεοναζί στην Ελλάδα κι ανησυχεί βαθιά. «Δραστηριοποιούμαι στον σύλλογο “8 Μαΐου” –πήρε το όνομά του από την ημερομηνία λήξης του Β΄ Παγκόσμιου Πολέμου. Είναι σημαντικό να διαφυλάξουμε την ιστορική μνήμη και να διδάξουμε τις επόμενες γενιές. Είναι συγκλονιστική εμπειρία για έναν Γερμανό να μπαίνει στα κρατητήρια των ναζί. Αυτό θέλω να μεταφέρω στους μαθητές μου».
Το ταξίδι κοστίζει 800 ευρώ χωρίς τα εισιτήρια. Η «ΤΑΖ» προγραμματίζει άλλα δύο τους επόμενους μήνες.
«Εχω γεννηθεί στη Γερμανία, αλλά νιώθω πολίτης του κόσμου. Εχω ζήσει στην Παλαιστίνη», μας λέει ο συγγραφέας «και εκ των ιδρυτικών μελών της “ΤΑΖ”», όπως συστήνεται περήφανα, Κωνσταντίνος Τρούλος. «Βλέπω ανθρώπους που δουλεύουν εθελοντικά, για να ξαναχτιστεί η χώρα. Η Ελλάδα δείχνει αυτή τη στιγμή σε όλη την Ευρώπη πως υπάρχει ένας άλλος δρόμος. Δίνει ελπίδα στους λαούς όλης της Ευρώπης. Είναι εξαιρετικά δύσκολα τα πράγματα, αλλά θα τα καταφέρετε!».
πηγη
Δεν υπάρχουν σχόλια :
Δημοσίευση σχολίου