Η χειρότερη τρομοκρατική επίθεση στη Ρωσία των τελευταίων δύο δεκαετιών έπιασε τον Πούτιν στα μισά του δρόμου της μετεκλογικής νίκης της ζωής του.
Μέρες πριν, είχε επευφημηθεί από ένα πλήθος που κυμάτιζε σημαίες στην Κόκκινη Πλατεία και είχε δεχτεί όρθιους χειροκροτητές από μια ελίτ ομάδα δημοσίων προσώπων στην πολυτελή Αίθουσα του Αγίου Ανδρέα του Κρεμλίνου.
Το μήνυμά του προς τις διάφορες ομάδες ήταν ένα και το αυτό: ότι η Ρωσία διεξήγαγε έναν ιστορικό πόλεμο εναντίον της Ουκρανίας και ότι για να κερδίσει (όπως αναμφίβολα θα ήταν) η απόλυτη ενότητα ήταν πρωταρχικής σημασίας. Έτσι ήταν η κατανόηση του εχθρού. Σε μια ομιλία του στη Ρωσική Ομοσπονδιακή Υπηρεσία Ασφαλείας (FSB), ο Πούτιν απέρριψε την προειδοποίηση των ΗΠΑ για επικείμενη τρομοκρατική επίθεση ως «απόλυτο εκβιασμό και πρόθεση εκφοβισμού και αποσταθεροποίησης της κοινωνίας μας», λέγοντας στους τρομοκράτες του να βρουν «προδότες».
Χρειάστηκαν δεκαεννέα ώρες αφότου ένοπλοι κατέβηκαν στον Κρόκους, σκοτώνοντας τουλάχιστον 140 ανθρώπους, για να δώσει μια τηλεοπτική ομιλία ο Πούτιν. Μέχρι τότε η οργάνωση Ισλαμικό Κράτος είχε αναλάβει την επίθεση ως δική της, παρέχοντας ως αποδεικτικά στοιχεία τρομακτικά πλάνα από πρώτο χέρι.
Ο Πούτιν, ωστόσο, δεν κατονόμασε την ομάδα. Μίλησε με γενικούς όρους για «διεθνή τρομοκρατία». Είπε ότι τέσσερις ύποπτοι συνελήφθησαν στην προσπάθειά τους να διαφύγουν στην Ουκρανία, τους συνέκρινε με «Ναζί» και υποσχέθηκε να εκδικηθεί αυτούς που «τους καθοδηγούσαν».
«Κοινό μας καθήκον τώρα, συμπολεμιστές στο μέτωπο, όλοι οι πολίτες αυτής της χώρας, είναι να σταθούμε μαζί σε ενιαίο σχηματισμό», είπε. Σε έναν διαφορετικό γαλαξία, η αποτρόπαια επίθεση θα μπορούσε να χρησιμεύσει ως το απόλυτο σήμα αφύπνισης για τη Ρωσία και να την εκτινάξει έξω από την τρέχουσα καταστροφική τροχιά της. Αλλά όλα τα στοιχεία δείχνουν ότι ο Πούτιν θα διαμορφώσει αντ 'αυτού την αφήγηση της θηριωδίας ώστε να ταιριάζει στα δικά του σχέδια ως ο πρώτος αυταρχικός αρχηγός στη σύγχρονη ρωσική ιστορία. Παραποίηση Από την άνοδο του Πούτιν στην εξουσία πριν από ένα τέταρτο του αιώνα, κάθε εκλογές θεωρούνται λιγότερο ελεύθερες και δίκαιες από τις προηγούμενες. Αλλά αυτή η ψηφοφορία του Μαρτίου, που κατήγγειλε ο ανεξάρτητος εκλογικός επόπτης Golos ως καθαρή «απομίμηση», ήταν ένα ποιοτικό άλμα στο υφέρπον ταξίδι της Ρωσίας προς την απολυταρχία. Μήνες πριν από την εκδήλωση, διάφορα ανεξάρτητα μέσα ενημέρωσης είχαν ήδη αναφέρει ότι η προεδρική διοίκηση είχε δώσει οδηγίες στους περιφερειακούς αξιωματούχους να διασφαλίσουν ότι ο Πούτιν θα λάβει περίπου το 80% των ψήφων.
That number would trump his last result in 2018, and buttress his claim that a large majority of Russians support his full-scale invasion of Ukraine.
In light of disparate but persistent protests in recent months, it would also have stretched credibility to breaking point.
But instead of those protests acting as a natural brake on tampering — thousands of Russians taking to the streets despite military censorship hardly communicates consensus — Putin’s state apparatus appears to have went for the jugular, handing him 87 percent.
That result, coming a month after the sudden death of Putin’s number one foe, Alexei Navalny, does not just communicate the absence of any significant opposition, as appeared to have been the initial goal.
It communicates the absence of any opposition at all.
As the pro-Kremlin tabloid Moskovsky Komsomоlets’ front-page headline summarized for those readers who did not instinctively grasp the dogma behind the number: “Russia is Putin.”
Αυτός ο αριθμός θα υπερέβαινε το τελευταίο του αποτέλεσμα το 2018 και θα υποστήριζε τον ισχυρισμό του ότι η μεγάλη πλειοψηφία των Ρώσων υποστηρίζει την πλήρη εισβολή του στην Ουκρανία. Υπό το φως των ετερόκλητων αλλά επίμονων διαμαρτυριών τους τελευταίους μήνες, θα επέκτεινε επίσης την αξιοπιστία σε οριακό σημείο. Αντί όμως αυτές οι διαμαρτυρίες να λειτουργήσουν ως φυσικό φρένο για την παραβίαση - χιλιάδες Ρώσοι βγαίνουν στους δρόμους παρά τη στρατιωτική λογοκρισία δύσκολα επικοινωνούν συναίνεση - ο κρατικός μηχανισμός του Πούτιν φαίνεται να στράφηκε στη σφαγή, δίνοντάς του το 87 τοις εκατό. Χρειάστηκαν δεκαεννέα ώρες αφότου οι ένοπλοι κατέβηκαν στον Κρόκους, σκοτώνοντας τουλάχιστον 140 ανθρώπους, για να δώσει μια τηλεοπτική ομιλία ο Βλαντιμίρ Πούτιν. | Olga Maltseva/AFP μέσω Getty Images Αυτό το αποτέλεσμα, που έρχεται ένα μήνα μετά τον ξαφνικό θάνατο του νούμερο ένα εχθρού του Πούτιν, Αλεξέι Ναβάλνι, δεν δηλώνει απλώς την απουσία σημαντικής αντίθεσης, όπως φαίνεται να ήταν ο αρχικός στόχος. Επικοινωνεί την απουσία οποιασδήποτε αντίθεσης. Όπως συνοψίζει ο τίτλος της πρωτοσέλιδας του ταμπλόιντ Moskovsky Komsomоlets που υποστηρίζει το Κρεμλίνο για εκείνους τους αναγνώστες που δεν κατάλαβαν ενστικτωδώς το δόγμα πίσω από τον αριθμό: «Η Ρωσία είναι ο Πούτιν».
«Έχει πλέον αναγνωριστεί και αποδειχθεί επίσημα ότι δεν μπορεί να υπάρξει αντίθεση (ή ακόμη και η υπόνοια) στον πρόεδρο», έλεγε στη συνέχεια το άρθρο. Σηματοδοτεί επίσης μια οριστική ρήξη με μια εποχή κατά την οποία το Κρεμλίνο προσπαθούσε να διατηρήσει μια προσεκτικά επιμελημένη πρόσοψη δημοκρατίας πάνω από μια κατάφωρη επίδειξη της δύναμης του Πούτιν. Για τον Temur Umarov «αισθάνεται σαν στο σπίτι του», είπε στο POLITICO σε μια τηλεφωνική συνομιλία από την Τασκένδη του Ουζμπεκιστάν. Το εκλογικό αποτέλεσμα ήρθε ένα μήνα μετά τον ξαφνικό θάνατο του νούμερο ένα εχθρού του Βλαντιμίρ Πούτιν, Αλεξέι Ναβάλνι. | AFP μέσω Getty Images Στο Telegram, ο ειδικός στην Κεντρική Ασία και συνεργάτης στο Carnegie Russia Eurasia Centre συνέκρινε το συντριπτικό αποτέλεσμα του Πούτιν με αυτά των αυταρχικών ηγετών σε διάφορες πρώην σοβιετικές χώρες. Το περιθώριο νίκης του Πούτιν ήταν κάπου πίσω από εκείνα που ανήκαν στους ηγέτες του Αζερμπαϊτζάν (92,12) και του Τατζικιστάν (90,92), αλλά ήταν μπροστά από τον Αλεξάντερ Λουκασένκο της Λευκορωσίας (80,20). Ο Ουμάροφ είπε ότι ο Πούτιν σήμερα του θυμίζει περισσότερο τον ισχυρό άνδρα του Ουζμπεκιστάν Ισλάμ Καρίμοφ (90,39 τοις εκατό το 2015) που παρέμεινε στην εξουσία για σχεδόν τρεις δεκαετίες συγκεντρώνοντας κάθε έλεγχο και καταστέλλοντας ανελέητα τη διαφωνία.
Αλλά είχε επίσης ως αποτέλεσμα να υποφέρει από «παραληρητικές πεποιθήσεις» για την κατάσταση των πραγμάτων στη χώρα του, καθώς οι υφιστάμενοι φοβούνταν να μοιραστούν οποιαδήποτε πληροφορία που θα μπορούσε να θεωρηθεί ως αρνητική, είπε ο Umarov. Πρόσθεσε ότι αν και υπάρχουν σαφείς παραλληλισμοί μεταξύ των απολυταρχιών στις χώρες της Κεντρικής Ασίας και της Ρωσίας σήμερα, υπάρχει επίσης μια σημαντική διαφορά. Μιλώντας αρκετές ημέρες πριν από την τρομοκρατική επίθεση του Κρόκου, είπε ότι «αυτές οι χώρες δεν δήλωσαν τόσο υψηλά αποτελέσματα μετά από μια απόπειρα πραξικοπήματος, έναν εξαιρετικά δημοφιλή ηγέτη της αντιπολίτευσης που πέθανε στη φυλακή, ανθρώπους που βγήκαν σε διαμαρτυρία ή έναν πόλεμο που έβαλε χώρα υπό πίεση». «Αντί μια αντανάκλαση πραγματικής εξυγίανσης, φαίνεται σαν ο Πούτιν να προσπαθεί να υπεραντισταθμίσει την αποσταθεροποιημένη κατάσταση στη χώρα του», είπε ο Ουμάροφ. Όχι ISIS Δύο ημέρες μετά την επίθεση, ένας Πούτιν με περισσότερη αυτοπεποίθηση εμφανίστηκε για άλλη μια φορά στην τηλεόραση. Αυτή τη φορά μίλησε για «ριζοσπάστες ισλαμιστές» που είχαν ενεργήσει σύμφωνα με τις οδηγίες του «νεοναζιστικού καθεστώτος του Κιέβου». Μέχρι τότε, οι προπαγανδιστές του είχαν ήδη βρει ενόχους στην Ουκρανία, τη Βρετανία και τις Ηνωμένες Πολιτείες, οι οποίοι προφανώς είχαν χρησιμοποιήσει τους ριζοσπάστες ισλαμιστές για να καλύψουν τα ίχνη τους.
“Deep down the collective West always despised us and felt a hatred bordering on a death wish,” prominent TV personality Tina Kandelaki wrote.
A commentator on Russian state TV described the attack as bearing the “signature of European nazism.”
Another columnist accused “foreign agents,” a term used to stigmatize Kremlin-critical Russians, of being behind the incident.
That fits within a trend which has seen opponents of the Kremlin or those with alternate lifestyles be branded as terrorists and extremists; a conflation of terms that, many now argue, might have facilitated the Crocus attack by distracting the security services.
“The same people who are meant to monitor potential terrorists have also been dealing with cases of people who have been accused of justifying terrorism for defending Ukraine, or persecuting who belong to certain religious minorities,” Alexander Verkhovsky of the Research SOVA center for extremism told POLITICO.
“There’s only so much capacity,” he said.
«Κατά βάθος η συλλογική Δύση πάντα μας περιφρονούσε και ένιωθε ένα μίσος που συνόρευε με μια επιθυμία θανάτου», έγραψε η εξέχουσα τηλεοπτική προσωπικότητα Τίνα Καντελάκη. Ένας σχολιαστής στη ρωσική κρατική τηλεόραση περιέγραψε την επίθεση ότι φέρει την «υπογραφή του ευρωπαϊκού ναζισμού». Ένας άλλος αρθρογράφος κατηγόρησε «ξένους πράκτορες», έναν όρο που χρησιμοποιείται για να στιγματίσει τους Ρώσους που επικρίνουν το Κρεμλίνο, ότι βρίσκονται πίσω από το περιστατικό. Οι αντίπαλοι του Κρεμλίνου ή εκείνοι με εναλλακτικό τρόπο ζωής έχουν χαρακτηριστεί τρομοκράτες και εξτρεμιστές. | Mladen Antonov/AFP μέσω Getty Images Αυτό ταιριάζει σε μια τάση που έχει δει τους αντιπάλους του Κρεμλίνου ή εκείνους με εναλλακτικό τρόπο ζωής να χαρακτηρίζονται τρομοκράτες και εξτρεμιστές. μια σύγχυση όρων που, πολλοί τώρα υποστηρίζουν, θα μπορούσε να διευκόλυνε την επίθεση του Κρόκου αποσπώντας την προσοχή των υπηρεσιών ασφαλείας. «Οι ίδιοι άνθρωποι που προορίζονται να παρακολουθούν πιθανούς τρομοκράτες έχουν επίσης ασχοληθεί με περιπτώσεις ατόμων που έχουν κατηγορηθεί ότι δικαιολογούν την τρομοκρατία επειδή υπερασπίζονται την Ουκρανία ή διώκουν που ανήκουν σε ορισμένες θρησκευτικές μειονότητες», είπε ο Alexander Verkhovsky του Κέντρου Έρευνας SOVA για τον εξτρεμισμό. ΠΟΛΙΤΙΚΟ. «Υπάρχει μόνο τόση χωρητικότητα», είπε.
Το παιχνίδι ευθυνών συνοδεύτηκε από μια απροκάλυπτη δίψα για εκδίκηση. Πλάνα με τους ύποπτους ένοπλους που τους δείχνουν να βασανίζονται από φαινομενικά επαγρύπνηση έχουν κυκλοφορήσει ευρέως από κορυφαία στελέχη των μέσων ενημέρωσης του Κρεμλίνου. Ένας από τους υπόπτους βιντεοσκοπήθηκε να του κόβουν το αυτί και μετά να το βάζουν στο στόμα του. Στη συνέχεια, ένας μπλόγκερ έβγαλε το ματωμένο μαχαίρι σε δημοπρασία. Ένας άλλος ύποπτος φαινόταν να του λείπει το μάτι και οδηγήθηκε στο δικαστήριο έχοντας μόλις τις αισθήσεις του σε αναπηρικό καροτσάκι. Όλα φαίνονται σχεδιασμένα για να αποσπάσουν την προσοχή από οποιαδήποτε δημόσια συζήτηση περί πραγματικής λογοδοσίας για τις αποτυχίες που φαίνεται να συνέβαλαν στην θηριωδία και το εύρος της - συμπεριλαμβανομένων των σφαλμάτων πληροφοριών, της αργής αντίδρασης της αστυνομίας και των κλειδωμένων θυρών που σήμαιναν ότι οι θεατές της συναυλίας δεν μπορούσαν να ξεφύγουν. Η ώθηση για έλεγχο της αφήγησης πηγαίνει μακριά. Σε ορισμένα μέρη οι τοπικές αρχές έδωσαν εντολή στους δημοσίους υπαλλήλους να βάλουν λουλούδια και να επισκεφτούν αυτοσχέδιους χώρους μνήμης, όπως τους διέταξαν να ψηφίσουν νωρίτερα αυτόν τον μήνα, παρά τη μεγάλη (και αυθόρμητη) έκρηξη αλληλεγγύης σε όλη τη χώρα που προφανώς το καθιστά περιττό. Όμως η επίθεση εκθέτει τον Πούτιν, του οποίου η υπόσχεση από την έναρξη της πλήρους κλίμακας εισβολής στην Ουκρανία ήταν η διατήρηση της ομαλότητας. Αντί να αντιμετωπίζει τα πραγματικά τρωτά σημεία της Ρωσίας, ο κρατικός μηχανισμός του έχει ακόμη περισσότερα κίνητρα από πριν να επιδείξει τον απόλυτο έλεγχό του. Οι απλοί Ρώσοι, για να μην αναφέρουμε τους γείτονες της χώρας, θα πληρώσουν το τίμημα. Διαφήμιση Εν τω μεταξύ, οι υποστηρικτές του Πούτιν δεν φαίνονται πένθιμοι να αφήνουν πίσω τους τη δημοκρατία. «Υποστηρίζω τις δίκαιες εκλογές όποτε είναι σχετικές», είπε στο POLITICO η 22χρονη Σοφία Νεκράσοβα, η οποία ψήφισε τον Πούτιν. «Αλλά σε μια εποχή που πολεμάμε ενάντια στα δυτικά όπλα και τους μισθοφόρους, ως χώρα δεν χρειαζόμαστε τη δημοκρατία».
Δεν υπάρχουν σχόλια :
Δημοσίευση σχολίου