Στην εποχή της διαφθοράς και της αρπαχτής, όπου η δημοφιλία πολιτικών,
δημάρχων και στελεχών της δημόσιας διοίκησης βρίσκεται κοντά στο μηδέν,
ένα ολόκληρο νησί..
συγκεντρώθηκε πριν μέρες για να αποχαιρετήσει έναν
άνθρωπο που με τη στάση ζωής και την πορεία του έδειξε ότι η εξουσία
μπορεί να έχει και ένα άλλο, διαφορετικό και φωτεινό πρόσωπο. Ο Τάσος
Αλιφερης, ο Δήμαρχος Τηλου που έφυγε από τη ζωή, πήγε πριν τριάντα
χρόνια στο νησί για έξι μήνες και οι κάτοικοι δεν τον αφήσαν να φύγει
ποτέ. Όλα αυτά τα χρόνια, ακόμη και ως δήμαρχος, μοίραζε κάθε πρωί με
ένα μηχανάκι τα φάρμακα στους ηλικιωμένους του νησιού. Δεν κατάφερε ποτέ
να πάρει σπίτι και έμενε με την οικογένεια στο αγροτικό ιατρείο. Και
όταν θέλησε να πάρει σπίτι, πήρε στεγαστικό δάνειο το οποίο όμως έδωσε
τελικά για να επισκευαστεί το πλοίο που φτάνει από τη Ρόδο. Έτσι, σπίτι
δεν πήρε ποτέ, το στεγαστικό δάνειο όμως έμεινε να το πληρώνει μέχρι που
απεβίωσε…
Ήταν Φθινόπωρο του 1983 όταν o νεαρός γιατρός Τάσος Αλιφέρης βρέθηκε για
πρώτη φορά στην Τήλο, προκειμένου να κάνει το αγροτικό του. Το σπίτι
του ήταν δύο δωμάτια, όλα κι όλα, μέσα στο αγροτικό ιατρείο. Ένα σπίτι,
στο οποίο έμενε ως σήμερα, με την οικογένεια του. Ως γιατρός βρισκόταν
δίπλα στον ασθενή, οποιαδήποτε ώρα της ημέρας και της νύχτας, σώζοντας
με την αφοσίωση του, δεκάδες ανθρώπινες ζωές. Ως δήμαρχός ήταν
πρωτοπόρος στον αγώνα για την ανάπτυξη του νησιού. Οι κάτοικοι της Τήλου
μιλούν για έναν άνθρωπο που άλλαξε ριζικά το πρόσωπο του ακριτικού
νησιού, έφερε την ευημερία και την πρόοδο ενώ στο όνομα των ανθρωπίνων
δικαιωμάτων αποτόλμησε τον πρώτο γάμο ομοφύλων στο νησί.
«Δεν έχω γνωρίσει στη ζωή μου άλλο τέτοιο άνθρωπο», λέει η κουνιάδα του
κ. Μαρία Αλιφέρη. «Ήμουν 12 χρονών όταν ήρθε στο νησί. Ήμασταν
ξεχασμένοι από το θεό και τους ανθρώπους. Ήρθε αυτός ο άνθρωπος και μας
έκανε να νιώσουμε ξεχωριστοί. «Είστε ευλογημένοι που γεννηθήκατε και
μεγαλώσατε στην Τήλο», μας έλεγε συνεχώς. Ο Τάσος Αλιφέρης ήταν ο
αδελφός μας, ο πατέρας μας, το στήριγμα μας», αναφέρει η κ. Αλιφέρη
συγκινημένη. Ο Δήμαρχος και Γιατρός της Τήλου Τάσος Αλιφέρης, έχασε πριν
από λίγες ημέρες τη μεγάλη μάχη με τον καρκίνο. Σπούδασε Ιατρική στην
Σιένα της Ιταλίας και διορίστηκε αγροτικός γιατρός στην Τήλο το 1983.
Στην ιταλική πόλη γνώρισε και τη σύζυγο του, κυρία Χρυσούλα, η οποία
σπούδαζε εκεί φαρμακευτική, και με την οποία απέκτησε δύο παιδιά, τον
Σπύρο και τη Μάχη. Αφού εξάντλησε τη θητεία του ως αγροτικός γιατρός,
κλήθηκε να πάρει τη μεγάλη απόφαση. Να παραμείνει για πάντα στην Τήλο με
την οικογένεια του ή να εξασκήσει τα ιατρικά του καθήκοντα σε κάποιο
μεγάλο νοσοκομείο της Αθήνας.
Ήταν ο άνθρωπος εκείνος που όταν ήρθε η στιγμή να ορκιστεί ως γιατρός οι
κάτοικοι του νησιού δεν τον άφησαν να πάει στη Ρόδο, φοβούμενοι πως δε
θα ξαναγυρίσει. Η ορκωμοσία έγινε δια τηλεφώνου, με το χέρι στο
Ευαγγέλιο. Ήταν ο άνθρωπος εκείνος που κάθε πρωί ξυπνούσε με τη σκέψη να
ανέβει στο παπάκι του, ώστε να μοιράσει φάρμακα στους κατοίκους. Ήταν
άνθρωπος εκείνος που ενώ είχε τόσα ζητήματα να λύσει, έβρισκε λίγο χρόνο
και τον αφιέρωνε στα παιδάκια του νησιού πηγαίνοντας τα βόλτα με το
καΐκι του.
Πέτυχε την απαγόρευση του κυνηγιού, ενώ αποτόλμησε με θάρρος και στο
όνομα των ανθρωπίνων δικαιωμάτων τον πρώτο γάμο ομοφύλων. Έπειτα από
μεγάλο αγώνα, διεκδίκησε και κατάφερε να εξασφαλίσει την απόκτηση του
πλοίου της Τήλου, που έδωσε φτερά στο νησί. Ο Τάσος Αλιφέρης,
αποδεικνύοντας καθημερινά πως πρώτο του μέλημα ήταν το συμφέρον του
νησιού, όταν μετά από χρόνια, που έμενε με την οικογένεια του στο
ιατρείο του νησιού, αποφάσισε να πάρει από την τράπεζα ένα στεγαστικό
δάνειο, το πλοίο του νησιού έβγαλε βλάβη. Τότε ήταν που με αυτοθυσία
χάρισε όλο το δάνειο του για την επισκευή του καραβιού, αποπληρώνοντας
ως σήμερα το στεγαστικό που είχε πάρει, χωρίς ποτέ να χτίσει το σπίτι
που επιθυμούσε και μη έχοντας δημιουργήσει καμία προσωπική περιουσία.
Τον Μάιο του 2008, ως πρωτοπόρος στις ιδέες του, η απόφασή του να
προχωρήσει στην τέλεση του γάμου ομόφυλων ζευγαριών προκάλεσε τις
έντονες αντιδράσεις του εισαγγελέα του Αρείου Πάγου και μερίδας κατοίκων
του νησιού. «Διεκδικούμε να ανήκουμε στους πολίτες που θεωρούν
αδιανόητο να αρνηθούν σε δυο ανθρώπους το δικαίωμα στην ευτυχία, ακόμη
και αν ανήκουν στο ίδιο φύλο» είχε πει τότε χαρακτηριστικά την ώρα που
ένωνε με τα δεσμά του γάμου, στο δημαρχείο, δυο άντρες και τις δυο
γυναίκες.
πηγη
Εγγραφή σε:
Σχόλια ανάρτησης
(
Atom
)
Δεν υπάρχουν σχόλια :
Δημοσίευση σχολίου