Η προσπάθεια σύνθεσης κυβέρνησης από τη γαλάζια πλευρά του κύβου
έχει ως αφετηρία το πρώτο σενάριο. Δηλαδή μια νίκη της ΝΔ. Εδώ, σύμφωνα
με δηλώσεις και δημόσιες τοποθετήσεις που έχουμε δει μέχρι στιγμής, ο
Αντώνης Σαμαράς θα έχει δύο πιθανούς παρτενέρ, ενώ υπάρχουν και δύο
απρόβλεπτοι παίκτες...
Οι παρτενέρ είναι το ΠΑΣΟΚ και η ΔΗΜΑΡ. Ο Βαγγέλης Βενιζέλος έχει
πάρει μια θέση ευθύνης απέναντι στην ευρωπαϊκή προοπτική της χώρας. Το
ΠΑΣΟΚ θα στηρίξει μια κυβέρνηση συνεργασίας που θα επιχειρήσει να
συγκροτήσει το πρώτο κόμμα - δηλαδή η ΝΔ. Θα δώσει λοιπόν ψήφο
εμπιστοσύνης, αν και αυτή τη στιγμή ο πρόεδρος του ΠΑΣΟΚ εμφανίζεται
αποφασισμένος να μην μπουν στελέχη της Ιπποκράτους σε μια τέτοια
κυβέρνηση. Ο λόγος είναι απλός: να αποφευχθεί η περαιτέρω φθορά μέσω της
ταύτισης της κυβέρνησης με πολιτικά πρόσωπα που είναι ΠΑΣΟΚ.
Ετερος παρτενέρ είναι η ΔΗΜΑΡ. Ο Φώτης Κουβέλης ήδη από το τέλος
της περασμένης εβδομάδας έχει πολλαπλασιάσει τις δηλώσεις, σύμφωνα με
τις οποίες η χώρα δεν μπορεί την επαύριον των εκλογών της 17ης Ιουνίου
να μείνει χωρίς κυβέρνηση.
Αρα η ΔΗΜΑΡ είναι εν δυνάμει συμμέτοχος ενός κυβερνητικού σχήματος
που να περιλαμβάνει τη ΝΔ και το ΠΑΣΟΚ. Βεβαίως, ο κ. Κουβέλης μιλάει
για προοδευτική κυβέρνηση. Αλλά η έμφαση είναι στο να αποφευχθεί η
ακυβερνησία.
Και οι τρεις αυτές πολιτικές δυνάμεις - ΝΔ, ΠΑΣΟΚ και ΔΗΜΑΡ - είναι
υπέρ της παραμονής της χώρας στο ευρώ. Μένει να φανεί τι αντοχές θα
έχει η προοπτική σύνθεσης ενός τέτοιου κυβερνητικού σχήματος συνεργασίας
αν δεν υπάρχει καμία προοπτική αναθεώρησης του Μνημονίου ή παράτασης
των χρονοδιαγραμμάτων του. Και πάλι έχει σημασία η αριθμητική.
Κρίσιμη, ας πούμε, είναι μια ενδεχόμενη εκτόξευση της ΝΔ κοντά στο
25% και η ελαφρά βελτίωση των ποσοστών του ΠΑΣΟΚ κοντά στο 15%. Αυτά τα
νούμερα θα δώσουν ένα κοινοβουλευτικό άθροισμα που θα υπερβαίνει τους
149 βουλευτές της 6ης Μαΐου και θα φθάνει στους 160 ή παραπάνω.
Στην περίπτωση αυτή η ΔΗΜΑΡ μπορεί να μην είναι αναγκαία ή, να το
πούμε διαφορετικά, να «λυτρώνεται» από την πίεση μιας κυβερνητικής
συμμετοχής. Αν ο κ. Κουβέλης θέλει να εμφανίζεται υπεύθυνος προεκλογικά,
είναι πολύ πιθανό ότι μετεκλογικά θα προτιμούσε να μην είναι αναγκαία η
συμμετοχή του κόμματός του σε μια κυβέρνηση συνεργασίας.
Οι δύο απρόβλεπτοι παίκτες είναι οι Ανεξάρτητοι Ελληνες και το
σχήμα που προκύπτει από την κοινή κάθοδο στις εκλογές της Δράσης και της
Δημιουργίας Ξανά.
ΚΑΜΜΕΝΟΣ ΚΑΙ ΜΑΝΟΣ. Σύμφωνα με όλες τις ενδείξεις, το κόμμα του Πάνου Καμμένου πιέζεται δημοσκοπικά αλλά και πολιτικά.
Φοβούμενος πως μπορεί να χάσει βουλευτές του - ότι θα επανακάμψουν
στη ΝΔ την επομένη των εκλογών - δεν αποκλείεται ο κ. Καμμένος να
επιχειρήσει μια ρελάνς. Δηλαδή να εμφανιστεί διατεθειμένος να στηρίξει
μια κυβέρνηση συνεργασίας υπό όρους: είτε σε αντιστοιχία με αυτά που
πρότεινε στο περίφημο non paper που κατέθεσε στην Προεδρία, όταν
διεκδικούσε το υπουργείο Αμυνας, είτε σε αναλογία με αυτά που
κυκλοφόρησαν προτού συναντήσει τον Πρόεδρο της Δημοκρατίας, όταν η
φημολογία τον ήθελε να προτείνει τον Δημήτρη Αβραμόπουλο για
πρωθυπουργό.
Θετική αύρα στις δημοσκοπήσεις έχει και το σχήμα Μάνου - Τζήμερου,
το οποίο θα μπορούσε να βρεθεί εντός Βουλής. Στην περίπτωση αυτή, με
δεδομένο τον φιλοευρωπαϊκό του προσανατολισμό, το κόμμα αυτό θα μπορούσε
να μπει σε κυβέρνηση συνεργασίας. Και στην περίπτωση αυτήν όμως
αναμένεται να μπουν όροι.
Ο Στέφανος Μάνος έχει αρνητική θέση έναντι της ηγεσίας της Συγγρού.
Αρνήθηκε άλλωστε να ακολουθήσει τον δρόμο της επανένταξης στη ΝΔ, όπως η
Ντόρα Μπακογιάννη. Ο Θάνος Τζήμερος πάλι είναι σε μια λογική
αμφισβήτησης του δικομματισμού. Η συμμετοχή τους λοιπόν σε μια κυβέρνηση
συνεργασίας θα λειτουργήσει αποσταθεροποιητικά απέναντι σε λύσεις και
πρόσωπα κατεστημένης λογικής.
Δεν υπάρχουν σχόλια :
Δημοσίευση σχολίου