Τη στιγμή που το θρίλερ με την εξαφάνιση του αεροσκάφους των μαλαισιανών αερογραμμών με 239 επιβαίνοντες, συνεχίζεται για τέταρτη ημέρα, με τα στοιχεία γύρω από το μυστήριο που το καλύπτει να δίνονται με το σταγονόμετρο, εύλογα ερωτήματα προκύπτουν σχετικά με την τύχη της πτήσης MH370.
Σε αυτά κλήθηκε να απαντήσει ο ανταποκριτής των The New York Times, με την ελπίδα να δώσει μία εξήγηση για όσα ολόκληρος ο πλανήτης διερωτάται.
Πως ένα Boeing 777 μπορεί απλώς να εξαφανιστεί; Δεν εντοπίζεται πάντα από ραντάρ ή δορυφόρους;
Η κάλυψη των ραντάρ δεν είναι παγκόσμια, ειδικά πάνω από από νερό. Σε περιοχές εκτός κάλυψης ραντάρ, οι κυβερνήτες συνηθίζουν να δίνουν το στίγμα τους σε τακτά χρονικά διαστήματα, ώστε να διασφαλίσουν ότι οι ελεγκτές εναέριας κυκλοφορίας θα αποτρέψουν το ένα αεροσκάφος να μπει στην τροχιά του άλλου. Ωστόσο, ανάμεσα σε αυτά τα χρονικά διαστήματα, μπορεί κάτι να πάει στραβά. Αεροπλάνα όπως το Boeing 777 διαθέτουν αυτοματοποιημένα συστήματα που στέλνουν δεδομένα για την απόδοση του κινητήρα και για άλλες τεχνικές λειτουργίες. Αυτά τα σήματα στέλνονται στη βάση συντήρησης, όχι στον πύργο ελέγχου. Η Air France χρησιμοποίησε αυτά τα σήματα στην προσπάθειά της να προσδιορίσει τι πράγματι συνέβη όταν η Πτήση 447 εξαφανίστηκε πάνω από τον ισημερινό Ατλαντικό. Οι ερευνητές μπορούν να κάνουν κάτι αντίστοιχο στην Κουάλα Λουμπούρ.
Τα αεροπλάνα συντρίβονται συνήθως κατά τη διάρκεια της προσγείωσης ή απογείωσης, όμως, αυτή η πτώση εξαφανίστηκε περίπου μία ώρα μετά την απογείωσή της. Τι θα μπορούσε να οδηγήσει ένα αεροπλάνο να συντριβεί σε αυτό το σημείο της πτήσης;
Σε τρεις περιπτώσεις αεροπορικών συντριβών τα τελευταία δύο χρόνια, το σύστημα που ελέγχει την ταχύτητα δε λειτούργησε καλά. Σε δύο από αυτές τις περιπτώσεις, το πλήρωμα απέτυχε να εντοπίσει και να αντιμετωπίσει το πρόβλημα (στην τρίτη, πιθανώς δε μπορούσε τίποτα να γίνει). Μια εσκεμμένη πράξη του κυβερνήτη, μια τρομοκρατική ενέργεια ή μια επίθεση στο κοκπιτ θα μπορούσαν να είναι άλλες αιτίες.
Δεν θα έπρεπε τα σήματα από τους αναμεταδότες ή τα «μαύρα κουτιά» να έχουν εντοπίσει το αεροσκάφος μέχρι τώρα;
Αν τα «μαύρα κουτιά» βρίσκονται στο νερό, οι χρονοδιακόπτες τους θα μπορούσαν να εκπέμψουν ένα χαρακτηριστικό ήχο, εφόσον είναι ενεργοποιημένοι. Όμως, ο ήχος αυτός φτάνει σε περιορισμένη έκταση, ενώ το αεροπλάνο μπορεί να μη βρίσκεται καν στο νερό.
Γιατί οι τοπικές αρχές δεν έχουν εντοπίσει συντρίμμια έπειτα από τόσες πολλές ώρες αναζήτησης;
Ενδέχεται να μην ερευνούν στο σωστό σημείο. Το αεροπλάνο πετάει στα 10 μίλια/ λεπτό και κανείς δεν ξέρει πότε ακριβώς συνετρίβη, ή αν αναμετέδωσε το ειδικό σήμα πριν χαθεί.
Πόσο μακριά από την τελευταία θέση που έχει γνωστοποιηθεί θα μπορούσε να έχει πέσει το αεροσκάφος;
Ενώ γνωρίζουμε πότε ήταν η τελευταία επαφή μέσω ασυρμάτου, δε γνωρίζουμε πόση ώρα αργότερα το αεροπλάνο συνετρίβη. Επομένως είναι δύσκολο να απαντήσει κανείς σε αυτό. Ένα τζετ που πετά στα 35.000 πόδια θα μπορούσε να πλοηγηθεί για 80-90 μίλια αφότου χάσει την ισχύ των κινητήρων του, εφόσον οι πιλότοι έχουν ακόμα τον έλεγχο.
Υπάρχουν ενδείξεις ότι θα μπορούσε να πρόκειται για τρομοκρατική επίθεση;
Καμιά ομάδα δεν έχει αναλάβει την ευθύνη για την καταστροφή του αεροπλάνου. Πέραν αυτού, δεν ξέρουμε αρκετά πράγματα για να κάνουμε τέτοιες υποθέσεις.
Αν το αεροπλάνο είχε σημαντική δυσλειτουργία, δε θα καλούσαν οι πιλότοι σε βοήθεια και δε θα έστελναν σήμα κινδύνου;
Οι κυβερνήτες ακολουθούν συγκεκριμένο πρωτόκολλο για την ιεράρχηση των προτεραιοτήτων σε κατάσταση ανάγκης: πτήση, πλοήγηση, επικοινωνία. Η πρώτη τους προτεραιότητα είναι να πετάξουν το αεροπλάνο. Το να ενημερώσουν τους ελεγκτές εναέριας κυκλοφορίας στο έδαφος για το τι συμβαίνει στον αέρα έρχεται τρίτο, επομένως είναι απίθανο να ζήτησαν αμέσως βοήθεια την ώρα της κρίσης στο κόκπιτ. Αν οι πιλότοι αγωνίζονται για να διατηρήσουν το αεροσκάφος στον αέρα, μπορεί να μην έχουν το χρόνο να χρησιμοποιήσουν τον ασύρματο.
Μπορεί ένας από τους κυβερνήτες να συνέτριψε το αεροπλάνο εσκεμμένα;
Είναι γνωστό ότι συμβαίνει: Οι συντριβές της πτήσης των Αιγυπτιακών αερογραμμών από το αεροδρόμιο Κένεντι το 199 και της πτήσης των αερογραμμών SilkAir στην Ινδονησία το 1997 αποδόθηκαν σε εσκεμμένες ενέργειες των μελών του πιλοτηρίου. Ωστόσο, τίποτα δεν είναι γνωστό ώστε να οδηγήσει στην υπόθεση ότι κάτι ανάλογο συνέβη και στην πτήση των μαλαισιανών αερογραμμών.
Έχουν εξαφανιστεί και άλλα αεροπλάνα με αυτό τον τρόπο τα τελευταία χρόνια;
Δεν υπάρχει καταγραφή για μεγάλα αεροσκάφη που απλώς εξαφανίζονται, αν και μπορεί να χρειαστεί χρόνος για να το διαπιστώσει κανείς. Μερικά τμήματα από τα συντρίμμια της πτήσης 447 της Air France εντοπίστηκαν να επιπλέουν στον Ατλαντικό μία ημέρα μετά τη συντριβή του αεροσκάφους τον Ιούνιο του 2009, αλλά χρειάστηκαν πέντε ακόμα ημέρες μέχρι να βρεθεί το υπόλοιπο τμήμα. Μικρότερα αεροσκάφη μπορεί να αγνοούνται για περισσότερο χρονικό διάστημα, αν καταπέσουν σε απομονωμένες περιοχές. Ο Στιβ Φόσετ, ο τολμηρός εξερευνητής που πέταξε γύρω από τον κόσμο μόνος του, απογειώθηκε με το ιδιωτικό του αεροσκάφος από τη Νεβάδα στις 3 Σεπτεμβρίου του 2007 και η σορός του εντοπίστηκε τον Οκτώβριο του 2008.
Γιατί τα υποβρύχια της Μαλαισίας δεν αναζητούν το εξαφανισμένο Boeing 777-200
Το Βασιλικό Ναυτικό της Μαλαισίας (RMN) δεν χρησιμοποιεί υποβρύχια στις επιχειρήσεις έρευνας και διάσωσης (SAR) της πτήσης MH370 της Malaysian Airlines, καθώς τα σόναρ τους (ηχοεντοπιστικά συστήματα), δεν έχουν σχεδιαστεί για τη διεξαγωγή ερευνών στο βυθό της θάλασσας.
«Τα υποβρύχια που έχουμε, μας εξυπηρετούν μόνο για την ανίχνευση, την αναζήτηση και για τη μετακίνηση υποβρυχίων που παράγουν συγκεκριμένο ήχο, όπως ο ήχος των κινητήρων, η κίνηση που κάνουν, αλλά και οι μεταδόσεις που παράγουν το ραδιόφωνο και τα αντίστοιχα σόναρ», δήλωσε ο αρχηγός του Βασιλικού Ναυτικού, Λακσαμάνα Ταν Σρι Αμπντούλ Αζίζ Τζαφάρα, σε δηλώσεις που έκανε σήμερα (11/3), απαντώντας στο ερώτημα για ποιο λόγο δεν έχουν χρησιμοποιηθεί ακόμα τα υποβρύχια στις έρευνες.
«Στο Ναυτικό δεν χρησιμοποιούμε υποβρύχια για αποστολές έρευνας και διάσωσης και για δύο ακόμα λόγους: Τον περιορισμό της βέλτιστης ταχύτητας που μπορούν να αναπτύξουν τα υποβρύχια αλλά και τον υψηλό κίνδυνο σύγκρουσης με άλλα πλοία που συμμετέχουν στις επιχειρήσεις SAR» συνέχισε.
Είπε ακόμα ότι τα υποβρύχια δεν ήταν κατάλληλα για την ανίχνευση σκαφών στο βυθό της θάλασσας, προσθέτοντας ότι υπάρχουν καλύτερες επιλογές για να συμβεί κάτι τέτοιο, συμπεριλαμβανομένων των σόναρ που διαθέτουν τα υδρογραφικά σκάφη, τα σκάφη διάσωσης υποβρυχίων, αλλά και εξειδικευμένα σκάφη διάσωσης.
«Το μαύρο κουτί μεταδίδει σήμα πολύ χαμηλής συχνότητας. Μπορεί να εντοπιστεί με τη χρήση ενός GPS ή ενός έξυπνου συστήματος πλωτήρα, με τα οποία είναι εφοδιασμένα τα σκάφη διάσωσης υποβρυχίων ή οποιοδήποτε άλλο εξειδικευμένο σκάφος διάσωσης. Τα υποβρύχια δεν είναι εξοπλισμένα με τέτοιο σύστημα», συμπλήρωσε ο Αμπντούλ Αζίζ.
Δεν υπάρχουν σχόλια :
Δημοσίευση σχολίου