Οι ραπτομηχανές με έντονη βροχή προσθέτουν την κακοφωνία του ήχου στη φυλακή ανδρών του San Pedro de Lurigancho στην κεντρική Λίμα, την πρωτεύουσα του Περού.
Περίπου 30 κρατούμενοι βρίσκονται στο εργαστήριο, φτιάχνοντας τυπωμένα μπλουζάκια και άλλα είδη ένδυσης για την περουβιανή μάρκα μόδας Pieta.
Ο θόρυβος καθιστά αδύνατο για τους άντρες να μιλούν μεταξύ τους χωρίς να φωνάζουν. Αλλά είναι συνηθισμένοι στην αναταραχή - η φυλακή φιλοξενεί 10.000 κρατούμενους, παρόλο που χτίστηκε μόνο για 2.000.
Ο Carlos Arcel, 51 ετών, διαμορφώνει πουλόβερ από μαλλί λάμα. Με μια στοίβα από το μαύρο ύφασμα δίπλα του, εργάζεται τη ραπτομηχανή τόσο γρήγορα που οι κρότες κυματίζουν.
Μπορεί να κερδίσει έως και 400 sol (113 $, 92 £) την εβδομάδα, στέλνοντας τα χρήματα στην οικογένειά του, συμπεριλαμβανομένης της κόρης του Igen.
SARA JOHARI
«Η δουλειά για τον Τόμας έκανε την καρδιά μου χαρούμενη», λέει.
Ο εν λόγω Thomas είναι ο Γάλλος Thomas Jacob, ιδιοκτήτης και ιδρυτής της Pieta.
Πρώην αγοραστής υφασμάτων για το γαλλικό οίκο μόδας Chanel, εμπνεύστηκε να ιδρύσει την επιχείρηση με έδρα τη Λίμα το 2012, μετά από επίσκεψη στη φυλακή του San Pedro. Ο Τόμας, ο οποίος ζούσε και εργαζόταν στο Περού, πήγε με έναν φίλο που δίδαξε μερικούς από τους κρατούμενους γαλλικά.
"Μερικοί από τους ασκούμενους μου είπαν ότι ήξεραν πώς να ράβουν, να υφαίνουν και να τυπώνουν, αλλά ότι δεν κατάφεραν να χρησιμοποιήσουν αυτήν τη γνώση", λέει ο κ. Jacob, 33 ετών.
"Συνειδητοποίησα ότι υπήρχε πιθανότητα να κάνω κάτι για αυτούς τους ανθρώπους, γι 'αυτό αποφάσισα να ξεκινήσω μια μάρκα ρούχων που θα σχεδιάζεται, θα παράγεται και θα διανέμεται από τη φυλακή."
SARA JOHARI
Σήμερα η επιχείρηση απασχολεί περίπου 50 εργαζόμενους σε τρεις φυλακές του Περού, δύο άνδρες και μία γυναίκα και κατασκευάζει περίπου 1.000 ρούχα την εβδομάδα. Μια μη κερδοσκοπική επιχείρηση, οι κρατούμενοι κερδίζουν προμήθεια από την πώληση κάθε αντικειμένου που κάνουν.
Εκείνοι που εμπλέκονται δεν χρειάζεται να έχουν προηγούμενη εμπειρία στην κατασκευή ενδυμάτων και τα εγκλήματα για τα οποία εκτίουν τις ποινές τους κυμαίνονται από μικροσκοπική κλοπή έως δολοφονία.
Η Pieta έχει τώρα τρία καταστήματα στη Λίμα, αλλά τα περισσότερα ρούχα - τα οποία από την εμφάνιση του κοροναϊού περιλαμβάνουν μάσκες προσώπου - πωλούνται μέσω της ιστοσελίδας της. Παίρνει τις περισσότερες από τις διεθνείς παραγγελίες της από την Αυστραλία, τις ΗΠΑ και άλλες χώρες της Νότιας Αμερικής.
Οι φυλακές καταβάλλονται ισοδύναμες με τον ελάχιστο μισθό του Περού, αλλά ο κ. Jacob λέει ότι δεν βασίζει την παραγωγή στις φυλακές για να εξοικονομήσει χρήματα.
"Η κλωστοϋφαντουργική βιομηχανία στο Περού είναι αρκετά καλά αναπτυγμένη και επειδή έχουμε μια αρκετά μεγάλη παραγωγή, θα μπορούσαμε να μειώσουμε σημαντικά το κόστος μας εάν μετακινηθήκαμε έξω από τη φυλακή", λέει.
"Αλλά δεν θέλω να εκμεταλλευτώ τους ανθρώπους και να τους κάνω να αισθάνονται άσχημα. Είμαστε ένα κοινωνικό πρόγραμμα και δεν θα εξυπηρετούσε κανένα σκοπό αν μετακινήσαμε την παραγωγή."
SARA JOHARI
Η εργασία για την Pieta βοηθά επίσης τους κρατούμενους να μειώσουν τις ποινές τους, καθώς τους δίνει τη δυνατότητα να εγγραφούν σε ακαδημαϊκά μαθήματα. Η πραγματοποίηση αυτής της μελέτης έχει ως αποτέλεσμα τον περιορισμό του χρόνου φυλάκισης από τις αρχές.
"Η ποινή μου έχει διάρκεια πέντε ετών, αλλά μπορείτε να βγείτε πιο γρήγορα αν σπουδάσετε για τουλάχιστον δύο χρόνια", λέει ο Daniel Rojas Palacios, 25 ετών.
Εργάζεται για την Pieta για μερικούς μήνες. Εκτός από τη φροντίδα της μικρής κόρης του στο εξωτερικό, χρησιμοποιεί τα χρήματα για να πληρώσει για να μελετήσει την κλωστοϋφαντουργία.
"Το μάθημα κοστίζει και γι 'αυτό πρέπει να δουλέψω πολύ", προσθέτει.
Το Περού δεν είναι η μόνη χώρα που επιτρέπει στις εταιρείες μόδας να εντοπίζουν την παραγωγή υφασμάτων τους μέσα στη φυλακή. Στη Φινλανδία, μια επιχείρηση που ονομάζεται Papillon κάνει το ίδιο με την Pieta από το 2009.
PAPILLION
"Εκτός από την παροχή λογικών έργων και έργων αποκατάστασης στις φυλακές, με στόχο την ενεργοποίηση των κρατουμένων, στοχεύουμε να κάνουμε τα προϊόντα μας με τον πιο βιώσιμο τρόπο", λέει ο διευθύνων σύμβουλος του Papillon Teemu Ruotsalainen.
Μια άλλη ετικέτα μόδας που κάνει τα ρούχα της πίσω από τα κάγκελα είναι η δανική μάρκα Carcel, η οποία παράγει ρούχα σε δύο γυναικείες φυλακές, μία στην Ταϊλάνδη και η άλλη στο Περού.
Η ιδρυτής Veronica D'Souza λέει ότι εμπνεύστηκε αφού επισκέφθηκε φυλακή γυναικών στην Κένυα. «Οι φρουροί στη φυλακή είπαν ότι το χειρότερο πράγμα για τις γυναίκες είναι να μην κάνουν τίποτα. Προκαλεί κατάθλιψη».
Ο Florian Irminger, διευθύνων σύμβουλος της ομάδας εκστρατειών Penal Reform International, αναφέρει ότι η οργάνωσή του τάσσεται υπέρ των κρατουμένων να μπορούν να εργάζονται σε εταιρείες, υπό την προϋπόθεση ότι δεν υφίστανται εκμετάλλευση.
GETTY IMAGES
"Πιστεύουμε στις προσπάθειες αποκατάστασης των κρατουμένων, συμπεριλαμβανομένης της εργατικής φυλακής που είναι σημαντική, και υπό την προϋπόθεση ότι βασίζεται σε μια ελεύθερα συμφωνημένη σύμβαση από τον κρατούμενο", λέει.
«Πολύ συχνά, η φυλακή, ωστόσο, θεωρείται φθηνή εργασία. Η εργασία στη φυλακή πρέπει να είναι μια ευκαιρία για τον κρατούμενο να συμβάλει στην ανάπτυξη της κοινότητας.
"Η εργασία πρέπει να επιτρέπει τη βελτίωση των συνθηκών στις οποίες ζουν οι κρατούμενοι, ιδίως σε χώρες χαμηλού και μεσαίου εισοδήματος. Τέλος, η εργασία στη φυλακή πρέπει να έχει μακροπρόθεσμη συμβολή στη ζωή του κρατουμένου, για παράδειγμα μέσω πιστοποιητικών εκπαίδευσης και εργασίας".
Παγκόσμιο εμπόριο
Περισσότερα από τη σειρά του BBC με διεθνή προοπτική για το εμπόριο:
Δεν υπάρχουν σχόλια :
Δημοσίευση σχολίου