Η δραματική σχολή μπήκε στη ζωή του στα 25 του χρόνια: «Άργησα γιατί μπήκα το 2015 στη σχολή, ήμουν 25 στα 26. Ήθελα λίγο να ψηθώ, ήθελα να καταλάβω βασικά τι είναι η δραματική σχολή.
Όλα τα πράγματα με πήγαιναν προς την έκθεση. Δηλαδή ήθελα να ήμουν το κέντρο σε μια παρέα, να τους κάνω να γελάνε. Όταν μπήκα στο θέατρο Στοά, ήθελαν να με πάρουν να δουλέψω επαγγελματικά, πριν μπω στη σχολή. Όταν μπήκα στη δραματική σχολή ανακάλυψα ότι υπάρχει ζωή, μετά από αυτό που ήξερα. Εγώ ήξερα τη δουλειά, να ξυπνάω το πρωί, μια ρουτίνα, έναν σκοταδισμό γύρω μου, να μην προλαβαίνω να πληρώνω, να μην έχω λεφτά... έτσι ήταν. Λίγο πριν το 2008. Το 2009 ξεκίνησα να ακουμπάω την τέχνη με οποιοδήποτε τρόπο. Τότε ήμουν 18 ετών.
Δούλευα από τα 16. Η πρώτη μου δουλειά ήταν αλουμινάς-σιδεράς, βοηθός. Σταμάτησα το σχολείο για 2 χρόνια, το γυμνάσιο το παράτησα στη μέση. Αλλά το συνέχισα αργότερα. Όταν ήμουν στον 8ο όροφο μιας οικοδομής, λέω «δεν είναι αυτή η ζωή μου», ήμουν ανήσυχος γενικά. Λέω στον πατέρα μου «θέλω να σπουδάσω» και τελειώνω νυχτερινό. Πήγα πάλι στη β γυμνασίου. Ήταν στενάχωρο όταν σταμάτησα το σχολείο. Ο πατέρας μου προσπαθούσε να είναι κοντά στα ονειρά μου.
Σταμάτησα το σχολείο με δική μου απόφαση. Θεωρούσα πως ήταν μεγάλη η μιζέρια, ήμασταν φτωχοί κι έπρεπε να κάνω κάτι, επειδή ήμουν ο μεγάλος γιος. Μου είχαν περάσει κάποια ήθη κι έθιμα στο σπίτι και κανόνες στο υποσυνείδητο. Έκανα την επανάστασή μου στο λύκειο... Ξέρεις τι είναι να ανοίγεις το ψυγείο και να μη βλέπεις τίποτα μέσα;», είπε ο Γιάννης Απέργης στο Στούντιο 4.
Δεν υπάρχουν σχόλια :
Δημοσίευση σχολίου