Το πρωΐ της 4ης Μαΐου 1982, το HMS Sheffield βρισκόταν νοτιοανατολικά των νήσων Φώκλαντ εκτελώντας καθήκοντα σκοπούντος χάρη στο ισχυρό ραντάρ του.
Καθώς ο Βρετανικός στόλος δεν διέθετε αεροσκάφη έγκαιρης προειδοποίησης χρησιμοποιούσε αυτήν την τακτική προσφέροντας κάποιο αεροπορικό έλεγχο στις δυνάμεις του, που αναπτύσσονταν γύρω από τα νησιά. Το HMS Sheffield ανήκε στην κλάση Type 42 και ήταν προσανατολισμένο στον αντιαεροπορικό πόλεμο έχοντας σχεδιαστεί για να αναχαιτίζει σχηματισμούς σοβιετικών βομβαρδιστικών με πυραύλους Sea Dart που είχαν βεληνεκές 74 χλμ.
Στις 07:50 το αντιτορπιλικό εντοπίστηκε από αεροσκάφος ναυτικής περιπολίας Lockheed SP-2H Neptune του Ναυτικού της Αργεντινής, που ειδοποίησε τη βάση του. Δύο αργεντινά αεροσκάφη Super Etendard οπλισμένα με πυραύλους αέρος-επιφανείας Exocet απογειώθηκαν στις 09:45 από τη ναυτική βάση του Rio Grande και στις 10:00 ανεφοδιάστηκαν εν πτήσει από ένα ΚC-130H της αργεντινής αεροπορίας.
Προσεγγίζοντας το σημείο που τους υπέδειξε το Neptune τα αεροσκάφη πέταξαν σε χαμηλό ύψος, ανέβηκαν στα 160 μέτρα μία φορά για να εγκλωβίσουν τον στόχο τους και στις 11:04 εκτόξευσαν τους πυραύλους τους κατά του αντιτορπιλικού πριν πάρουν και πάλι το δρόμο της επιστροφής. Στην επιχείρηση έλαβαν μέρος άλλα τρία αεροσκάφη, ένα Learjet 35 που είχε αποστολή “δολώματος” και δύο ΙΑΙ Dagger που συνόδευαν το KC-130H.
Οι πύραυλοι κατευθύνθηκαν προς το αντιτορπιλικό, που δεν έδειξε σημεία συναγερμού. Ένας από αυτούς κατέπεσε στη θάλασσα μισό μίλι πριν το πλοίο αλλά ο άλλος το χτύπησε στο μέσον, 2,5 μέτρα περίπου πάνω από την ίσαλο γραμμή. Από το χτύπημα ξέσπασε πυρκαγιά που γέμισε γρήγορα το πλοίο με καπνούς, προκαλώντας φοβερά εγκαύματα σε πολλούς ναύτες.
Οι προσπάθειες του πληρώματος να περιορίσει τις φλόγες απέβησαν άκαρπες και μετά από 4 ώρες ο κυβερνήτης διέταξε εγκατάλειψη του πλοίου. Το πλήρωμα εκκενώθηκε στις φρεγάτες HMS Arrow και HMS Yarmouth, ενώ οι ναύτες που κολυμπούσαν στο νερό τραγουδούσαν το “Always look on the bright side of life” των Monty Python.
H επίθεση αποτέλεσε σοκ για το βρετανικό ναυτικό και τη βρετανική κοινωνία. Το ίδιο το ‘Sheffield’ συνέχισε να φλέγεται μέχρι τις 10 Μαΐου, που βυθίστηκε ενώ ρυμουλκείτο. 20 άνδρες σκοτώθηκαν στο περιστατικό κι άλλοι 26 τραυματίστηκαν, υπομένοντας κυρίως εγκαύματα και εισπνέοντας τοξικό νέφος από τους καπνούς.
Σε έρευνα που πραγματοποιήθηκε μετά τον πόλεμο, αποκαλύφθηκαν σημαντικές παραλείψεις σε διάφορα επίπεδα διοίκησης και χαλάρωση των μέτρων ασφαλείας.
- Ο κυβερνήτης του πλοίου, Sam Salt, προερχόταν από τα υποβρύχια και είχε ελάχιστη πρόσφατη εμπειρία σε πόλεμο επιφανείας πριν αναλάβει τη διακυβέρνηση. Το ίδιο ίσχυε και για τον υποδιοικητή, που ήταν πιλότος ελικοπτέρων. Την κρίσιμη ώρα, ωστόσο, κανείς τους δεν ήταν στη γέφυρα.
- Ο αξιωματικός υπεύθυνος για την αεράμυνα είχε φύγει από το πόστο του για να πιεί ένα καφέ στο διπλανό δωμάτιο ενώ ο βοηθός του έλειπε κι αυτός τη στιγμή της επίθεσης ανταποκρινόμενος σε “κάλεσμα της φύσης”.
- Τα αργεντινά αεροσκάφη εντοπίστηκαν έγκαιρα κατά την άνοδο που πραγματοποίησαν από το HMS Glasgow, επίσης Type 42, που εκτελούσε παρόμοια καθήκοντα σε άλλον τομέα. Η έρευνα αποκάλυψε πως το “Glasgow” ειδοποίησε το “Sheffield” αλλά ο αξιωματικός που ήταν στην αίθουσα επιχειρήσεων εκείνη τη στιγμή αδράνησε, μάλλον από “έλλειψη πείρας, ανεπαρκή εκπαίδευση αλλά προπάντων ανικανότητα”.
- Τα ραντάρ του “Sheffiled” την κρίσιμη στιγμή απέτυχαν να εντοπίσουν τους πυραύλους επειδή “τυφλώθηκαν” από τις εκπομπές παραπλέοντος πλοίου του στόλου.
- Τα μέλη του πληρώματος βρίσκονταν γενικά σε μια ραστώνη, τα όπλα δεν ήταν σε ετοιμότητα, μέτρα ασφαλείας δεν είχαν παρθεί και γενικά έδειχναν συμπεριφορά, που δεν προϊδέαζε σε πλοίο σε ετοιμότητα στην πρώτη γραμμή. Κατά την επίθεση κάποιοι εντόπισαν τα επερχόμενα βλήματα με γυμνό μάτι αλλά παρέμειναν να τα κοιτούν χωρίς να αντιδράσουν.
Γενικά, όλα δείχνουν πως το βρετανικό ναυτικό δεν περίμενε επίθεση τέτοιου είδους, ενώ αν και γνώριζε πως η αργεντινή αεροπορία ναυτικού διέθετε αεροσκάφη ναυτικής κρούσης και περιορισμένο αριθμό πυραύλων, κανείς δεν πίστευε πως θα αποτολμούσαν μια επίθεση αμια μέρα μετά τη βύθιση του καταδρομικού “General Belgrano”. Διάχυτη ήταν και η αντίληψη πως το πλοίο ήταν εκτός της εμβέλειας των Super Etendard,, αγνοώντας πως τα τελευταία είχαν ικανότητα ανεφοδιασμού στον αέρα.
Παρά την κατακραυγή, οι υπεύθυνοι αξιωματικοί δεν διώχθηκαν και δεν πραγματοποιήθηκε στρατοδικείο καθώς το περιστατικό χάθηκε κάτω από το κύμα ενθουσιασμού για το αποτέλεσμα του πολέμου. Τα αποτελέσματα της ανακριτικής εξέτασης τηρήθηκαν μυστικά για πολλά χρόνια. Ωστόσο, αυτό ήταν ένα σκληρό μάθημα για το Βρετανικό Ναυτικό. Το πρώτο πλοίο στην εκστρατεία των Φώκλαντ είχε βυθιστεί, ως πρώτη απώλεια πολεμικού πλοίου της Βρετανίας από τον Β΄ Παγκόσμιο Πόλεμο.
Ατυχώς, δεν θα ήταν και η τελευταία. Άλλα έξι πολεμικά και μεταγωγικά θα βυθίζονταν στις επιχειρήσεις κάνοντας τους Βρετανούς να αναθεωρήσουν στο εξής πολλά από τα δόγματα τους, ενώ διεθνώς τα αντίστοιχα διδάγματα θα επηρεάσουν πολλά ναυτικά.
Δεν υπάρχουν σχόλια :
Δημοσίευση σχολίου