Δυστυχώς, και εν όψει των συναυλιών των Stone Roses (μέλος των οποίων είναι ο Mani των Primal Scream), αυτό δεν κατέστη εφικτό και αναγκαστικά, η συναυλία..
ακυρώνεται.
Οι κάτοχοι εισιτηρίων καλούνται να επιστρέψουν τα εισιτήρια τους στα σημεία από όπου τα προμηθεύτηκαν και να λάβουν τα χρήματά τους πίσω από τις 11 Νοεμβρίου έως και τις 9 Δεκεμβρίου.
Η είδηση ότι οι Primal Scream θα γιόρταζαν την επέτειο των 20 ετών από την κυκλοφορία του Screamadelica, παίζοντας ολόκληρο τον δίσκο live σε δύο συναυλίες στο Λονδίνο τον περασμένο Νοέμβριο, προκάλεσε τέτοια ζήτηση για εισιτήρια, ώστε όχι μόνο οι συναυλίες έγιναν αμέσως sold out, αλλά προγραμματίστηκε και παγκόσμια περιοδεία!
Δεν είναι και κάθε μέρα άλλωστε που έχεις την ευκαιρία να απολαύσεις ζωντανά ένα από τα καλύτερα άλμπουμ όλων των εποχών.
Το Screamadelica είναι ένας από τους δίσκους που χαρακτήρισαν τα 90ς. Ήδη από την κυκλοφορία του το 1991, γνώρισε την απόλυτη καταξίωση, καθώς έγινε μεγάλη εμπορική επιτυχία χάρη σε τραγούδια-ύμνους όπως τα “Loaded”, “Moving On Up” και “Higher Than The Sun”, ενώ την ίδια στιγμή μάζευε αστέρια από τους απανταχού κριτικούς. Ήταν ο Νο1 δίσκος της χρονιάς για το Melody Maker και το Select και δεν έλειπε από καμία λίστα.
Το ΝΜΕ, το Q, το Channel 4, το Pitchfork και αμέτρητα άλλα media το έχουν συμπεριλάβει σε λίστες με τα Καλύτερα Άλμπουμς για την Μεγάλη Βρετανία, για τα 90ς, για την ιστορία της δισκογραφίας, κλπ. Έκανε τον Bobby Gillespie εξώφυλλο σε κάθε είδους περιοδικό, έφερε στους Primal Scream το πρώτο στην ιστορία Mercury Prize (1992) και τους κάθισε για τα καλα στο πάνθεον της σύγχρονης μουσικής.
Η καλύτερη περιγραφή για την σημασία του Screamadelica είναι η δήλωση του De Homen-Christo των Daft Punk ότι “ταίριαξε τα πάντα”.
Ο δίσκος είναι μια ευτυχής συγκυρία για την εξέλιξη της σύγχρονης μουσικής: κοιτώντας σήμερα τα ονόματα στα credits, βλέπεις ότι οι Primal Scream, έχοντας τότε 2 δίσκους στο ενεργητικό τους, βρήκαν τους τέλειους παραγωγούς που θα κατάφερναν να τους απελευθερώσουν και να ενώσουν σε ένα πρωτόγνωρο χαρμάνι την ροκ με την ηλεκτρονική μουσική, μπολιάζοντας και τις δύο με όλες εκείνες τις τάσεις που έβραζαν στο βρετανικό underground στα τέλη των 80ς.
Σε συνεργασία με τον Andrew Weatherall, τους Orb, τον James “Jimmy”Miller (παραγωγός του Exile On Main Street των Stones) και τον Hugo Nicholson, έβαλαν σε αυτόν τον δίσκο την acid house, την techno, την ψυχεδέλεια, το dub, τα gospels, το sampling του hiphop, την rock'n'roll μυθολογία και κατάφεραν να κάνουν τον κόσμο να χορεύει ξανά, αλλά και να χαθεί στις νέες ουτοπίες που ευαγγελιζόταν η έκρηξη της rave κουλτούρας και η μουσική των υπολογιστών.
Για το 1991 ο ήχος του Screamadelica είναι πραγματικά απίστευτος, αν σκεφτεί κανείς ότι μιλάμε για την εποχή που η λέξη floppy disk ήταν γνωστή σε ελάχιστους. 20 χρόνια μετά, ο δίσκος παραμένει τόσο σημαντικός, ώστε το εξώφυλλό του να γίνει γραμματόσημο των Βρετανικών Ταχυδρομείων.
ΠΗΓΗ
Δεν υπάρχουν σχόλια :
Δημοσίευση σχολίου