«"Το Τάβλι" ήταν ένα
από τα πρώτα έργα που διαβάσαμε και αγαπήσαμε ως μαθητές στη δραματική
σχολή και που από τότε υπήρχε η επιθυμία κάποια στιγμή να το κάνουμε
παράσταση», λένε οι Νίκος Κουρής - Μάκης Παπαδημητρίου για τη λαϊκή
κωμωδία του Δημήτρη Κεχαΐδη
Η γνήσια λαϊκή και δημοφιλής
κωμωδία κάνει πρεμιέρα στο «Θέατρο της Οδού Κυκλάδων - Λευτέρης
Βογιατζής», από τις 23 του μήνα (μόνο για 25 παραστάσεις).Ηρωες του έργου ο Φώντας και ο κουνιάδος του ο Κόλλιας, δύο επιστήθιοι φίλοι, με πολλές διαφορές μεταξύ τους. Αρχές δεκαετίας του '70, καλοκαίρι, με φόντο μια λαϊκή αυλή, οι δύο ήρωες αναμετρώνται στο ελληνικό «σπορ», το τάβλι, όπου και ξεδιπλώνουν τα πάθη, τις επιθυμίες και τα όνειρά τους. Ο Φώντας ονειρεύεται να πιάσει «την καλή» και παρασύρει τον πρώην αντιστασιακό και νυν λαχειοπώλη Κόλλια στον σχεδιασμό της μεγάλης κομπίνας. Αυτής που θα τους κάνει μέλη της «καλής κοινωνίας». Μέσα σε ένα απόγευμα στήνουν την κομπίνα του αιώνα, προκειμένου να «βγουν και αυτοί επιχειρηματίες στην κοινωνία». Η κομπίνα στήνεται, τινάζεται στον αέρα, ξαναστήνεται και μέσα από τον ολοζώντανο και ξεκαρδιστικό διάλογο των δύο ηρώων ο Δημήτρης Κεχαΐδης σατιρίζει ένα κομμάτι της νεοελληνικής νοοτροπίας, που παραμένει ανατριχιαστικά αναλλοίωτο μέχρι σήμερα.
Η ιδέα για τη συνεργασία των δύο πρωταγωνιστών στο συγκεκριμένο έργο ήρθε πέρυσι το καλοκαίρι. Αγαπημένο κείμενο και για τους δύο από την εποχή της σχολής, αποφάσισαν να το ανεβάσουν αυτόν τον χειμώνα. Και για τους δύο «"Το Τάβλι" ήταν ένα από τα πρώτα έργα που διαβάσαμε και αγαπήσαμε ως μαθητές στη δραματική σχολή και που από τότε υπήρχε η επιθυμία κάποια στιγμή να το κάνουμε παράσταση», σημειώνουν. «Θεωρούμε ότι είναι από τα πιο ολοκληρωμένα και καλογραμμένα νεοελληνικά έργα και το ανεβάζουμε με αγάπη, σεβασμό, χωρίς εντυπωσιασμούς, εστιάζοντας στο κείμενο και στους χαρακτήρες και προσπαθώντας να αποφύγουμε τις επικαιροποιήσεις και τον υπέρμετρο ρεαλισμό». Επιπλέον «αισθανόμαστε πολύ τυχεροί που μας δόθηκε η ευκαιρία να το ανεβάσουμε στο θέατρο του Λευτέρη Βογιατζή».
Το «Τάβλι» παρουσιάστηκε στο Θέατρο Τέχνης το 1972, μεσούσης της δικτατορίας, σε σκηνοθεσία του Κουν, όταν αυτός ο εφιάλτης σήψης κράτους και κοινωνίας ήταν ακόμη στη σύλληψή του. Κι όταν ένας Φώντας (κομπιναδόρος, αδίστακτος αλλά και αφελής - γι' αυτό και αιωνίως αποτυχημένος) μπορούσε να παρασύρει έναν Κόλλια (μεροκαματιάρη λαχειοπώλη, ήρωα της Αντίστασης, με όνειρο να γράψει βιβλίο για τη ζωή του, όπου τον βοηθά γριά Κολωνακιώτισσα) στα πλέον απίθανα -τότε- τερατώδη, πανούργα αλλά και αφελή πλάνα για να ζήσουν επιτέλους τα... κλέη μύθων και προγόνων.
Γαμπρός και κουνιάδος στην ίδια «εταιρεία» με την ακούσια βοήθεια της αδελφής και γυναίκας αντίστοιχα, της άφαντης αλλά συνεχώς παρούσας Καλλιόπης, υποχείριου του αδελφού της Φώντα. Την έχει πείσει με δόλο να πάει στο σπίτι ενός τσιφλικά που την καλοβλέπει, δήθεν ως καμαριέρα, αφού ο στόχος είναι να του αποσπάσει τα απαιτούμενα χρήματα για τη μεγάλη μπίζνα. Να ναυλώσουν δηλαδή πλοίο, να πάνε στη λιμοκτονούσα Μπιάφρα, να το γεμίσουν πεινασμένους νέγρους, τους οποίους μετά θα διοχετεύουν σε όλη την Ελλάδα ως αγροτικά χέρια.
Το δύσκολο είναι να πειστεί ο μοιρολάτρης, ολιγαρκής (καφεδάκι - τάβλι - μεροδούλι - μεροφάι) κι ερωτευμένος με τη γυναίκα του Κόλλιας, ερήμην του οποίου έχει μπει το σχέδιο στην πρώτη του φάση. Τους δύο φίλους συναντάμε στην αυλή του σπιτιού όπου συγκατοικούν, να παίζουν -τι άλλο;- τάβλι.
Τη σκηνοθεσία της παράστασης, συμπαραγωγής του Θεατρικού Οργανισμού «Ακροπόλ» και της Εταιρείας των Φίλων της Τέχνης του Θεάτρου, συνυπογράφουν οι Νίκος Κουρής και Μάκης Παπαδημητρίου, τα κοστούμια φιλοτέχνησε η Ελλη Παπαγεωργακοπούλου, τη μουσική έγραψε ο Μίνως Μάτσας και οι φωτισμοί είναι του Νίκου Βλασσόπουλου. Παίζουν: Νίκος Κουρής, Μάκης Παπαδημητρίου.
ΑΝΤΙΓΟΝΗ ΚΑΡΑΛΗ
Δεν υπάρχουν σχόλια :
Δημοσίευση σχολίου