Τηλεφωνική επικοινωνία με τον Ιταλό
ομόλογό του Ματέο Ρέντσι είχε λίγο πριν τις 8:00 μ.μ. ο Έλληνας
Πρωθυπουργός Αλέξης Τσίπρας. Ο κ. Τσίπρας του εξέφρασε τη θλίψη του για
το τραγικό ναυάγιο, ενώ του εξέφρασε την υποστήριξή του στην πρότασή του
για έκτακτη Σύνοδο Κορυφής.
Ο κ. Ρέντσι περιέγραψε στον κ. Τσίπρα την κατάσταση που επικρατεί κατά τη διάρκεια των ερευνών διάσωσης.
Ο Έλληνας Πρωθυπουργός του είπε ότι θα πρέπει να διεκδικήσουμε την αλληλεγγύη της Ευρωπαϊκής Ένωσης και ότι δεν είναι δυνατόν οι χώρες μας να μετατραπούν σε αποθήκες ψυχών και οι θάλασσές μας σε αποθήκες νεκρών. Υπάρχει ανάγκη, του τόνισε χαρακτηριστικά, για συντονισμό των προτάσεων των χωρών του Ευρωπαϊκού Νότου.
Στο μεταξύ, οργισμένη ανακοίνωση εξέδωσε ο Αρχιεπίσκοπος Ιερώνυμος. Διαβάστε τη:
«Τριακόσια, τετρακόσια… επτακόσια. Δεν πρόκειται για δισεκατομμύρια που πρέπει να ανευρεθούν. Ούτε αριθμούς που αφορούν εθνικές οικονομίες ή όσα καθημερινά
καθορίζουν οι “αγορές”.
Μιλάμε για ανθρώπινες ψυχές. Για ανθρώπους, πατεράδες, μανάδες, παιδιά, ακόμη και βρέφη που πνίγηκαν, μόλις πριν λίγες ώρες, στη θάλασσα της Μεσογείου. Ανθρώπους που έψαχναν ένα ασφαλές καταφύγιο στην Ευρώπη. Γιατί γνώριζαν, είχαν ακούσει, τους είχαν υποσχεθεί αυτοί οι δουλέμποροι, ότι εκεί που γεννήθηκε ο δυτικός πολιτισμός η ανθρώπινη ζωή είναι σεβαστή και προστατεύεται και, μάλιστα, της δίδεται απόλυτη προτεραιότητα.
Τι απ’ όλα συνέβη προχθές; Πρόσφατα στο Αιγαίο; Πριν από μερικούς μήνες στη Λαμπεντούζα; Τίποτα. Απολύτως τίποτα.
Αρκετά! Η αγανάκτηση μας συμπυκνώνεται σε αυτή τη λέξη. Η ευθύνη για όσους επιτρέπουν να συμβαίνουν αυτές οι τραγωδίες, είτε προκαλώντας τις, είτε μη αντιμετωπίζοντάς τις, είναι τεράστιες.
Σταματήστε τους δουλεμπόρους κύριοι ηγέτες της ΕΕ
Ποια έκτακτη σύνοδος έγινε για τους χιλιάδες ανθρώπους που χάθηκαν στις θάλασσες της Μεσογείου; Πόσοι αρχηγοί κρατών μέσα στο Σαββατοκύριακό τους ενδιαφέρθηκαν γι’ αυτή την τραγωδία; Πόσοι επικοινώνησαν μεταξύ τους, πόσοι ξαγρύπνησαν σε “συνόδους κορυφής” για να βρουν λύση σε αυτό το πρόβλημα και να εξετάσουν τρόπους να φιλοξενήσουν ανθρώπους που φεύγουν με σαπιοκάραβα από την αφρικανική ήπειρο για την ευρωπαϊκή γη; Οι δηλώσεις συμπάθειας, τα συλλυπητήρια τηλεγραφήματα, τα ρεπορτάζ των διεθνών Μ.Μ.Ε. δεν αρκούν, δεν σώζουν ζωές.
Ήρθε ο καιρός να σηκώσουμε όλοι μας τα μανίκια, να βρούμε όλοι μαζί τη λύση που απαιτείται για να σταματήσουν αυτές οι τραγωδίες.
Σταματήστε τους δουλέμπορους που υπόσχονται ταξίδια χωρίς επιστροφή σε γονείς που ψάχνουν ένα καλύτερο μέλλον για τα παιδιά και τα βρέφη τους. Σταματήστε τους πολέμους που προκαλούν τα κύματα προσφύγων. Σταματήστε όσους κερδοσκοπούν στην πλάτη απελπισμένων φτωχών ανθρώπων που επενδύουν το βιος τους για μία ελπίδα που καταλήγει να μην έχει αντίκρισμα και τους κοστίζει τη ζωή τους.
Δεν ψάχνουν πλούτη αυτοί οι άνθρωποι. Δεν αναζητούν ανέσεις. Ελπίζουν σε μία ήρεμη ζωή, μακριά από το κυνήγι που περνούν στις πατρίδες τους. Μία ζωή με ασφάλεια, χωρίς κινδύνους. Αυτά τα “λίγα” ζητούν. Έστω, το ένα δέκατο, της φυσιολογικής και ήρεμης ζωής που ζούμε εμείς οι Ευρωπαίοι. Με τα καθημερινά μας άγχη και με τις αγωνίες μας.
Ούτε ένα πιάτο φαγητό, ούτε μία κουβέρτα αρκεί για να αντιμετωπιστούν τα κύματα των προσφύγων και των μεταναστών.
Δεν χωρούν πολιτικά παιχνίδια και “ισορροπίες” για βάρκες που πλημμυρίζουν από ανθρώπινες ψυχές και δεν προφταίνουν καν να απομακρυνθούν από τις ακτές της Μεσογείου.
Χρειάζεται τόλμη, αποφασιστικότητα και να αναληφθεί δράση από όλους όσοι μπορούν να συμβάλλουν στην αντιμετώπιση αυτού του τεράστιου προβλήματος που συνιστά, πια, ντροπή για τον ανθρώπινο πολιτισμό.
Ενώνουμε τις προσευχές μας για την ανάπαυση των ψυχών αυτών των θυμάτων. Ας ενώσουμε, επιτέλους, και τις προσπάθειές μας για να είναι τα τελευταία θύματα που χάνονται σε αυτό το ταξίδι. Για ένα καλύτερο αύριο αυτών των ανθρώπων, ώστε στην αντίπερα όχθη να τους περιμένει η ελπίδα και να μην καραδοκεί ο θάνατος».
Την ίδια ώρα, ο πρόεδρος του Ευρωκοινοβουλίου, Μάρτιν Σουλτς αναρωτήθηκε πόσοι περισσότεροι άνθρωποι θα πρέπει να πνιγούν έως ότου να αναλάβουμε δράση στην Ευρώπη: «Πόσες φορές ακόμα θέλουμε να εκφράσουμε απλώς την απογοήτευσή μας και στη συνέχεια να επιστρέψουμε στην καθημερινότητά μας; Χωρίς μια πραγματική κοινή ευρωπαϊκή προσέγγιση που θα βασίζεται στην αλληλεγγύη, που θα δίνει τη δυνατότητα στους ανθρώπους να έρθουν στην Ευρώπη νόμιμο τρόπο και που θα γεννά ελπίδα αντί για απελπισία, η επόμενη τραγωδία είναι απλώς θέμα χρόνου. Ο καταγγελτικός λόγος δεν αρκεί. Δεν μπορούμε να συνεχίσουμε έτσι. Κάθε ημέρα που καθόμαστε άπραγοι και παρακολουθούμε πώς άνθρωποι αφήνουν τις τύχες τους στα χέρια εγκληματιών και απάνθρωπων διακινητών και πεθαίνουν στο δρόμο τους προς την Ευρώπη, έχουμε όλο και μεγαλύτερη ευθύνη. Είναι ντροπή και ομολογία αποτυχίας το πόσες χώρες αποφεύγουν να αναλάβουν την ευθύνη και το πόσα λίγα χρήματα παρέχουμε για αποστολές διάσωσης. Σε αυτό το πλαίσιο είναι εξαιρετικής σημασίας η συνεργασία ανάμεσα στις αρχές στην περιοχή της Μεσογείου και η συγκρότηση κυβέρνησης εθνικής ενότητας στη Λιβύη.
Pηγη
Ο κ. Ρέντσι περιέγραψε στον κ. Τσίπρα την κατάσταση που επικρατεί κατά τη διάρκεια των ερευνών διάσωσης.
Ο Έλληνας Πρωθυπουργός του είπε ότι θα πρέπει να διεκδικήσουμε την αλληλεγγύη της Ευρωπαϊκής Ένωσης και ότι δεν είναι δυνατόν οι χώρες μας να μετατραπούν σε αποθήκες ψυχών και οι θάλασσές μας σε αποθήκες νεκρών. Υπάρχει ανάγκη, του τόνισε χαρακτηριστικά, για συντονισμό των προτάσεων των χωρών του Ευρωπαϊκού Νότου.
Στο μεταξύ, οργισμένη ανακοίνωση εξέδωσε ο Αρχιεπίσκοπος Ιερώνυμος. Διαβάστε τη:
«Τριακόσια, τετρακόσια… επτακόσια. Δεν πρόκειται για δισεκατομμύρια που πρέπει να ανευρεθούν. Ούτε αριθμούς που αφορούν εθνικές οικονομίες ή όσα καθημερινά
καθορίζουν οι “αγορές”.
Μιλάμε για ανθρώπινες ψυχές. Για ανθρώπους, πατεράδες, μανάδες, παιδιά, ακόμη και βρέφη που πνίγηκαν, μόλις πριν λίγες ώρες, στη θάλασσα της Μεσογείου. Ανθρώπους που έψαχναν ένα ασφαλές καταφύγιο στην Ευρώπη. Γιατί γνώριζαν, είχαν ακούσει, τους είχαν υποσχεθεί αυτοί οι δουλέμποροι, ότι εκεί που γεννήθηκε ο δυτικός πολιτισμός η ανθρώπινη ζωή είναι σεβαστή και προστατεύεται και, μάλιστα, της δίδεται απόλυτη προτεραιότητα.
Τι απ’ όλα συνέβη προχθές; Πρόσφατα στο Αιγαίο; Πριν από μερικούς μήνες στη Λαμπεντούζα; Τίποτα. Απολύτως τίποτα.
Αρκετά! Η αγανάκτηση μας συμπυκνώνεται σε αυτή τη λέξη. Η ευθύνη για όσους επιτρέπουν να συμβαίνουν αυτές οι τραγωδίες, είτε προκαλώντας τις, είτε μη αντιμετωπίζοντάς τις, είναι τεράστιες.
Σταματήστε τους δουλεμπόρους κύριοι ηγέτες της ΕΕ
Ποια έκτακτη σύνοδος έγινε για τους χιλιάδες ανθρώπους που χάθηκαν στις θάλασσες της Μεσογείου; Πόσοι αρχηγοί κρατών μέσα στο Σαββατοκύριακό τους ενδιαφέρθηκαν γι’ αυτή την τραγωδία; Πόσοι επικοινώνησαν μεταξύ τους, πόσοι ξαγρύπνησαν σε “συνόδους κορυφής” για να βρουν λύση σε αυτό το πρόβλημα και να εξετάσουν τρόπους να φιλοξενήσουν ανθρώπους που φεύγουν με σαπιοκάραβα από την αφρικανική ήπειρο για την ευρωπαϊκή γη; Οι δηλώσεις συμπάθειας, τα συλλυπητήρια τηλεγραφήματα, τα ρεπορτάζ των διεθνών Μ.Μ.Ε. δεν αρκούν, δεν σώζουν ζωές.
Ήρθε ο καιρός να σηκώσουμε όλοι μας τα μανίκια, να βρούμε όλοι μαζί τη λύση που απαιτείται για να σταματήσουν αυτές οι τραγωδίες.
Σταματήστε τους δουλέμπορους που υπόσχονται ταξίδια χωρίς επιστροφή σε γονείς που ψάχνουν ένα καλύτερο μέλλον για τα παιδιά και τα βρέφη τους. Σταματήστε τους πολέμους που προκαλούν τα κύματα προσφύγων. Σταματήστε όσους κερδοσκοπούν στην πλάτη απελπισμένων φτωχών ανθρώπων που επενδύουν το βιος τους για μία ελπίδα που καταλήγει να μην έχει αντίκρισμα και τους κοστίζει τη ζωή τους.
Δεν ψάχνουν πλούτη αυτοί οι άνθρωποι. Δεν αναζητούν ανέσεις. Ελπίζουν σε μία ήρεμη ζωή, μακριά από το κυνήγι που περνούν στις πατρίδες τους. Μία ζωή με ασφάλεια, χωρίς κινδύνους. Αυτά τα “λίγα” ζητούν. Έστω, το ένα δέκατο, της φυσιολογικής και ήρεμης ζωής που ζούμε εμείς οι Ευρωπαίοι. Με τα καθημερινά μας άγχη και με τις αγωνίες μας.
Ούτε ένα πιάτο φαγητό, ούτε μία κουβέρτα αρκεί για να αντιμετωπιστούν τα κύματα των προσφύγων και των μεταναστών.
Δεν χωρούν πολιτικά παιχνίδια και “ισορροπίες” για βάρκες που πλημμυρίζουν από ανθρώπινες ψυχές και δεν προφταίνουν καν να απομακρυνθούν από τις ακτές της Μεσογείου.
Χρειάζεται τόλμη, αποφασιστικότητα και να αναληφθεί δράση από όλους όσοι μπορούν να συμβάλλουν στην αντιμετώπιση αυτού του τεράστιου προβλήματος που συνιστά, πια, ντροπή για τον ανθρώπινο πολιτισμό.
Ενώνουμε τις προσευχές μας για την ανάπαυση των ψυχών αυτών των θυμάτων. Ας ενώσουμε, επιτέλους, και τις προσπάθειές μας για να είναι τα τελευταία θύματα που χάνονται σε αυτό το ταξίδι. Για ένα καλύτερο αύριο αυτών των ανθρώπων, ώστε στην αντίπερα όχθη να τους περιμένει η ελπίδα και να μην καραδοκεί ο θάνατος».
Την ίδια ώρα, ο πρόεδρος του Ευρωκοινοβουλίου, Μάρτιν Σουλτς αναρωτήθηκε πόσοι περισσότεροι άνθρωποι θα πρέπει να πνιγούν έως ότου να αναλάβουμε δράση στην Ευρώπη: «Πόσες φορές ακόμα θέλουμε να εκφράσουμε απλώς την απογοήτευσή μας και στη συνέχεια να επιστρέψουμε στην καθημερινότητά μας; Χωρίς μια πραγματική κοινή ευρωπαϊκή προσέγγιση που θα βασίζεται στην αλληλεγγύη, που θα δίνει τη δυνατότητα στους ανθρώπους να έρθουν στην Ευρώπη νόμιμο τρόπο και που θα γεννά ελπίδα αντί για απελπισία, η επόμενη τραγωδία είναι απλώς θέμα χρόνου. Ο καταγγελτικός λόγος δεν αρκεί. Δεν μπορούμε να συνεχίσουμε έτσι. Κάθε ημέρα που καθόμαστε άπραγοι και παρακολουθούμε πώς άνθρωποι αφήνουν τις τύχες τους στα χέρια εγκληματιών και απάνθρωπων διακινητών και πεθαίνουν στο δρόμο τους προς την Ευρώπη, έχουμε όλο και μεγαλύτερη ευθύνη. Είναι ντροπή και ομολογία αποτυχίας το πόσες χώρες αποφεύγουν να αναλάβουν την ευθύνη και το πόσα λίγα χρήματα παρέχουμε για αποστολές διάσωσης. Σε αυτό το πλαίσιο είναι εξαιρετικής σημασίας η συνεργασία ανάμεσα στις αρχές στην περιοχή της Μεσογείου και η συγκρότηση κυβέρνησης εθνικής ενότητας στη Λιβύη.
Pηγη
Δεν υπάρχουν σχόλια :
Δημοσίευση σχολίου