Η μαρτυρία μιας κοπέλας που δραπέτευσε από το σύγχρονο δουλεμπόριο, αλλά δεν θα είναι ποτέ ξανά η ίδια

Χαμηλά στη Σόλωνος, πίσω από την πλατεία Κάνιγγος, δύο γυναίκες, όχι μεγαλύτερες από 20 χρόνων, βρίσκονται στο πεζοδρόμιο. Για την ακρίβεια, κάνουν πεζοδρόμιο. Τις πλησιάζουμε..

Συστηνόμαστε και τους λέμε ότι είμαστε δημοσιογράφοι. Δεν μας διώχνουν, δεν έχουν πρόβλημα να μιλήσουν για λίγο. Λένε ότι είναι από τη Σόφια, η μία 19 χρόνων και η άλλη 20 χρόνων. Εξι μήνες έχουν στην Ελλάδα και από την πρώτη τους νύχτα στην Αθήνα κάνουν αυτή τη δουλειά, πάντα στην ίδια πιάτσα, στο ίδιο πεζοδρόμιο. Τα ελληνικά που γνωρίζουν είναι τα απολύτως απαραίτητα, αλλά και η γλώσσα του σώματός τους δείχνει ότι αυτή η σύντομη κουβέντα δεν μπορεί να κρατήσει πολύ. «Εμείς θέλουμε να μιλήσουμε, αυτός όμως όχι, δεν μπορούμε» λέει η Σόνια. Ποιος είναι αυτός; «Αυτός που σας έφερε στην Ελλάδα;» ρωτάω. «Ναι, αυτός». «Είναι κάπου εδώ γύρω;». «Ναι, περνάει με το αυτοκίνητο» μου λέει. Η φίλη της δίπλα παραμένει σχεδόν αμίλητη, πιο φοβισμένη. Αυτή είναι η μέθοδος. Ο νταβατζής, ο σωματέμπορος, ο «αγαπητικός» – το ίδιο σημαίνουν όλα αυτά τα επίθετα στις πιάτσες – πηγαινοφέρνει τις κοπέλες, στη γλώσσα του το «εμπόρευμα», στο ίδιο σημείο, που το θεωρεί «δικό του» έναντι των ανταγωνιστών του. Κάθε τόσο τσεκάρει τις γυναίκες που ελέγχει, σταματά, τους μιλάει για λίγο, όπως θα τους μιλούσε και κάθε υποψήφιος πελάτης, και μαζεύει τις εισπράξεις. Λίγο μετά τις αφήνουμε, μας αποχαιρετούν με ένα αμήχανο, θλιμμένο μειδίαμα. Λίγα μέτρα πιο πάνω η Νανά περιμένει τον επόμενο πελάτη όρθια στην είσοδο μιας πολυκατοικίας, για να «κόβει» λίγο το κρύο. Είναι Ελληνίδα και χρόνια στην πιάτσα. Δεν έχει νταβατζή ούτε τολμούν να την εκβιάσουν τα κυκλώματα. «Ας τολμήσει κάποιος μέσα στην ίδια μου τη χώρα... Το αστυνομικό τμήμα δυο βήματα είναι» μας λέει. «Τα κορίτσια πιο κάτω τα ελέγχει ένας Αλβανός» λέει, αλλά λίγο διστακτικά. Σε τακτά χρονικά διαστήματα το ίδιο αυτοκίνητο σταματά μπροστά μας, ο οδηγός μάς τσεκάρει και φεύγει. Και ξανά. «Αυτός είναι;» τη ρωτάω. «Τον ειδοποίησαν οι κοπέλες;». Δεν απαντά. «Παλιά ήταν διαφορετικά, υπήρχε ένας κώδικας σαν αυτόν που έχουν τα ζώα, σήμερα δεν υπάρχει τίποτα. Να προσέχετε εδώ που γυρνάτε» λέει και γυρνάει στη δουλειά της.

Διαβάστε το υπόλοιπο  εδώ