ΑΠΟ ΤΗ ΦΥΛΑΚΗ ΣΤΗΝ ΠΡΟΕΔΡΙΑΤο ματωμένο ημερολόγιο της Ντίλμα Η Επιτροπή Αλήθειας έφερε στην επιφάνεια άγνωστες λεπτομέρειες για τα σκληρά βασανιστήρια και τις εφιαλτικές στιγμές που έζησε μετά τη σύλληψή της από τη χούντα το 1970, η τότε αντάρτισσα και νυν πρόεδρος της Βραζιλίας..
Ωστόσο, η Επιτροπή Αλήθειας που συστάθηκε τον Μάιο για να εξετάσει τις μεθόδους καταστολής που χρησιμοποιούσε το δικτατορικό καθεστώς επί είκοσι χρόνια έχει φέρει στο φως άγνωστες λεπτομέρειες για τις εφιαλτικές στιγμές που έζησε στα χέρια των βασανιστών της η 65χρονη σήμερα Ρούσεφ.
Γνωστή με το ψευδώνυμο «Εστέλα», η Ντίλμα είχε αδιευκρίνιστο ρόλο στην παράνομη μαρξιστική οργάνωση «Κολίνα». Ορισμένοι υποστηρίζουν πως ήταν ειδική στα όπλα, ενώ άλλοι πιστεύουν πως είχε αναλάβει οργανωτικές αρμοδιότητες.
Ακόμη και σήμερα, που τα κανάλια και οι εφημερίδες της Βραζιλίας αναφέρονται καθημερινά στις φρικτές αποκαλύψεις της Επιτροπής Αλήθειας, η δις διαζευγμένη πρόεδρος, που «κέρδισε» ακόμη και τον καρκίνο, παραμένει σχεδόν πάντα... σιωπηλή. Εξάλλου, τα όσα έχουν έρθει στο φως της δημοσιότητας μιλούν από μόνα τους.
Μεταξύ άλλων, η Ρούσεφ υπεβλήθη και στο αποκαλούμενο «βασανιστήριο του παπαγάλου», κατά το οποίο το θύμα είναι δεμένο χειροπόδαρα και κρέμεται ανάποδα και γυμνό από μια βέργα.
Η μέθοδος «Palmatoria»
Βέβαια, όπως επισημαίνουν τα ΜΜΕ, όσο τρομακτική και αν φαντάζει η ιστορία της Ντίλμα Ρούσεφ... δεν είναι μοναδική. Το αντίθετο. Σήμερα στη Λατινική Αμερική συναντάει κανείς δεκάδες ενεργά πολιτικά στελέχη, ανάμεσα στα οποία και αρκετοί ηγέτες, πρώην θύματα της καταστολής δικτατορικών καθεστώτων που μεσουρανούσαν στη περιοχή από τη δεκαετία του '60 μέχρι και του '80.
ΧΟΣΕ ΜΟΥΧΙΚΑ - ΟΥΡΟΥΓΟΥΑΗ
Δύο χρόνια απομόνωση στον πάτο ενός πηγαδιού
Κάποτε ήταν γνωστός ως «Πέπε» και πρωταγωνιστούσε στο αντάρτικο πόλεων στους δρόμους της Ουρουγουάης. Σήμερα, ο 77χρονος Χοσέ Μουχίκα είναι ο γηραιότερος πρόεδρος της χώρας. Κατά τη διάρκεια της δικτατορίας τη δεκαετία του '70 ο Μουχίκα υπήρξε ηγετικό στέλεχος της οργάνωσης Τουπαμάρος, μια σχέση που πλήρωσε ακριβά. Στα συνολικά 14 χρόνια που παρέμεινε στη φυλακή, με την κατηγορία ότι σκότωσε έναν αστυνομικό, ο «Πέπε» βασανίστηκε κατ' επανάληψη, ενώ πέρασε δύο χρόνια σε απομόνωση στον... πάτο ενός πηγαδιού μετά από μια αποτυχημένη απόπειρα απόδρασης. Σύμφωνα με όσα έχουν αποκαλυφθεί μέχρι σήμερα, ο άνθρωπος που έμελλε να κατακτήσει μια μέρα το ανώτατο αξίωμα της χώρας είχε μετατραπεί σε «τρόπαιο» της χούντας, η οποία τον μετέφερε από το ένα κέντρο κράτησης στο άλλο προκειμένου να μπορέσουν «όλοι» να εκτονωθούν εις βάρος του.
Ο Μουχίκα δεν αφέθηκε ελεύθερος παρά μόνο μετά την αποκατάσταση της δημοκρατίας, το 1985. Ωστόσο, παρά το μεγάλο διάστημα που πέρασε στη φυλακή, αυτό δεν φαίνεται να πτόησε το ηθικό του, με αποτέλεσμα να αναλάβει πολύ σύντομα δράση στον πολιτικό στίβο συμμετέχοντας ενεργά στην «αναγεννημένη» οργάνωση Τουπαμάρος που είχε πλέον μετατραπεί σε κόμμα υπό το όνομα Κίνημα Λαϊκής Συμμετοχής. Η «δικαίωση» ήρθε το 2009, όταν εκλέχθηκε πρόεδρος της Ουρουγουάης... ένας ρόλος που δεν έχει αλλάξει την αποστροφή του προς τα κοστούμια και τις γραβάτες, αλλά ούτε και την οικονομική του κατάσταση, μια και παραχωρεί το μεγαλύτερο μέρος του μισθού του στο κόμμα και σε φιλανθρωπικές οργανώσεις. Για του λόγου το αληθές, το 2010, το μοναδικό του περιουσιακό στοιχείο ήταν ένα Volks-wagen Beetle του 1987 αξίας 1.900 δολαρίων.
Φερνάντο Λούγκο - Παραγουάη
Υπό παρακολούθηση ο επίσκοπος των φτωχών
Δύσκολες ημέρες επί δικτατορίας πέρασε και ο πρώην πρόεδρος της Παραγουάης, Φερνάντο Λούγκο. Μολονότι ο 61χρονος πρώην κληρικός, γνωστός και ως «επίσκοπος των φτωχών», δεν ανέλαβε ένοπλη δράση κατά της αιμοσταγούς και μακράς δικτατορίας του Αλφρέντο Στρέσνερ, η αντιστασιακή στάση των μελών της οικογένειάς του ήταν αρκετή για να τιμωρηθεί και ο ίδιος από το καθεστώς.
Πράγματι, ο θείος του Λούγκο, μέλος του αντιπολιτευόμενου Κόμματος Κολοράντο, κυνηγήθηκε και εξορίστηκε, ενώ ο πατέρας του φυλακίστηκε τουλάχιστον 20 φορές από το καθεστώς.
Ο μετέπειτα πρόεδρος της Παραγουάης δεν είχε τότε στο μυαλό του τίποτα άλλο πέραν του να γίνει... κληρικός. Και αυτό όμως θεωρούνταν «επικίνδυνο» επάγγελμα για τη χούντα, η οποία δεν δίστασε να απαιτήσει από την Εκκλησία να στείλουν τον Λούγκο στο εξωτερικό, ένα αίτημα το οποίο έγινε αποδεκτό, με αποτέλεσμα ο τότε 30χρονος να φύγει για τη Ρώμη. Ομως, ακόμη και όταν επέστρεψε στην Παραγουάη το 1987, δύο χρόνια δηλαδή πριν από την πτώση του Στρέσνερ, οι αρχές τον παρακολουθούσαν συνεχώς, ενώ η Εκκλησία αρχικά του αρνήθηκε το δικαίωμα να θέσει υποψηφιότητα για την προεδρία της χώρας το 2005.
Ο ίδιος όχι μόνο διεκδίκησε το προεδρικό αξίωμα, αλλά το κέρδισε κιόλας. Βέβαια, η θητεία του στιγματίστηκε από μια «στρατιά»... γυναικών που εμφανίστηκαν στο προσκήνιο υποστηρίζοντας πως ο Λούγκο ήταν πατέρας των παιδιών τους, ενώ η καριέρα του ως προέδρου είχε άδοξο τέλος, καθώς αποπέμφθηκε πριν από λίγους μήνες σε μια κίνηση που χαρακτηρίστηκε «πραξικόπημα» από πολλούς ηγέτες της Λατινικής Αμερικής.
Μισέλ Μπασελέ - Χιλή
Βασανίστηκε για να αποκαλύψει... όσα δεν γνώριζε
Η ίδια δεν ήταν αντάρτισσα... Ηταν όμως κάτι χειρότερο στα μάτια του καθεστώτος του Αουγκούστο Πινοσέτ. Ηταν το παιδί ενός «προδότη». Η πρώην πρόεδρος της Χιλής, Μισέλ Μπασελέ, συνελήφθη μαζί με τη μητέρα της τον Ιανουάριο του 1975 και οδηγήθηκε με κλειστά τα μάτια στην περιβόητη «Βίλα Γκριμάλντι», το εμβληματικό κέντρο κράτησης και βασανισμού της χούντας. Εκεί, όπως αποκάλυψε αργότερα η πρώτη γυναίκα πρόεδρος της χώρας, οι φύλακες χώρισαν τη μάνα από τη κόρη και η 23χρονη τότε Μπασελέ πέρασε εφιαλτικές ώρες ανάκρισης, κατά τη διάρκεια των οποίων βασανίστηκε για να αποκαλύψει τα όσα... δεν γνώριζε. Λίγους μήνες νωρίτερα, ο πατέρας της, ο στρατηγός Αλμπέρτο Μπασελέ, είχε συλληφθεί από τις δυνάμεις του Πινοσέτ ως «πιστός» του προέδρου Σαλβαδόρ Αλιέντε. Κατά τη διάρκεια των βασανιστηρίων έπαθε ανακοπή καρδιάς, με αποτέλεσμα να αφήσει την τελευταία του πνοή στα κελιά της χούντας. Η 62χρονη σήμερα κόρη του, η οποία κατάφερε να σπουδάσει ιατρική όντας εξόριστη πρώτα στην Αυστραλία και μετά στην Ανατολική Γερμανία, ήρθε στο πολιτικό προσκήνιο μετά την πτώση του Πινοσέτ, το 1990. Πρώτα ως σύμβουλος στο υπουργείο Υγείας και μετά ως υπουργός Υγείας επί προεδρίας του Ρικάρντο Λάγκος, είδε τη δημοτικότητά της να εκτοξεύεται στα ύψη μετά το 2004, με αποτέλεσμα να τις δοθεί το χρίσμα του Σοσιαλιστικού Κόμματος στην προεδρική μάχη του 2006... από την οποία αναδείχθηκε νικήτρια.
ΜΕΛΙΝΑ ΧΑΡΙΤΑΤΟΥ
πηγη
Δεν υπάρχουν σχόλια :
Δημοσίευση σχολίου