Η χρονολογία του έργου το κάνει ακόμα πιο ακριβό μιας και ο καλλιτέχνης την δεκαετία του 30-40 είχε ήδη αποκτήσει μια φήμη, αλλά εξέλισσε ακόμα την τεχνική του και ήταν ενεργό μέλος της avant-guarde σκηνής του Παρισιού που άλλαζε τον ρου της ιστορίας της τέχνης τις δεκαετίες 1920 με 1940.
Τα χρόνια της κατοχής, ο Πικάσο παρέμεινε στο Παρίσι, παρ’ όλο που οι Ναζί θεωρούσαν την τέχνη του προσβλητική. Ο δαιμόνιος Ισπανός, προσπάθησε να μείνει στα παρασκήνια χωρίς να προκαλεί τους Γερμανούς και συνέχισε να παράγει πίνακες αλλά και γλυπτά –παρ’ όλο που οι ναζί είχαν απαγορεύσει την γλυπτική με μπρούντζο ο Πικάσο έφτιαχνε μπρούτζινα γλυπτά με υλικό που του έφερναν λαθραία Γάλλοι αντάρτες.
Όλα τα χρόνια της καριέρας του, κινητήριος δύναμη ήταν πάντοτε η γυναικεία υπόσταση. Υπήρχαν άπειρες γυναίκες στην ζωή του Πικάσο αλλά αυτές που έμειναν πάνω από ένα βράδυ είναι μετρημένες στα δάχτυλα του ενός χεριού. Ο Πικάσο δεν μπορούσε να ζει μόνος του, ήθελε πάντα την γυναικεία παρουσία και του άρεσε η συντροφικότητα ενός σοβαρού δεσμού. Μόνο που δεν μπορούσε να είναι μονογαμικός.
Το πορτραίτο που κλάπηκε χτες από την Εθνική Πινακοθήκη είναι πιθανότατα η προσωπογραφία της Ντόρα Μάαρ, της συντρόφου του Πικάσο εκείνη την εποχή και της γυναίκας που τον επηρέασε περισσότερο από οποιαδήποτε άλλη, μιας και ήταν η ίδια καλλιτέχνης.
Μεγαλωμένη σε μεγαλοαστική οικογένεια με πατέρα διάσημο Κροατό αρχιτέκτονα και μητέρα νοικοκυρά, η ατίθαση Dora γεννήθηκε και μεγάλωσε στην Αργεντινή. Γνώρισε τον Πικάσο όταν αυτός ήταν με την Mari Terez την πρώτη του μούσα που του είχε κάνει και το πρώτο του παιδί την Maya. Με την Dora Maar ο Picasso έμεινε μέχρι και το 1944 όπου γνώρισε την Francois Gilot αιτία του χωρισμού του με την Maar και μετέπειτα μητέρα των άλλων δύο παιδιών του.
Ο πίνακας είναι ένα από τα δεκάδες πορτραίτα που φιλοτεχνήθηκαν με τον ίδιο τίτλο το 1939.
πηγη
Δεν υπάρχουν σχόλια :
Δημοσίευση σχολίου