παρουσίας της στο ελληνικό τραγούδι, τα πάντα έχουν γραφτεί και ειπωθεί για την Αλκηστη Πρωτοψάλτη. Ισως επειδή... τα έχει κάνει σχεδόν όλα. Εχει συνεργαστεί από τον Κραουνάκη ως τον Σπανουδάκη και από τον Θεοδωράκη ως τον Μπρέγκοβιτς, ενώ έχει ηχογραφήσει καµιά τριανταριά προσωπικούς δίσκους και έχει συµµετάσχει σε άλλα δεκαοκτώ άλµπουµ. Αυτό όµως για το οποίο ξεχωρίζει είναι το ότι δεν κάθεται στα (καλλιτεχνικά) αβγά της – χαρακτηριστικό παράδειγµα η unplugged παράσταση µε τον Στέφανο Κορκολή «Ενα πιάνο, µια φωνή».
Εφέτος ετοιµάζεται να στήσει µιαν άλλη γιορτή, αυτή τη φορά στο «Παλλάς», µαζί µε την Ευανθία Ρεµπούτσικα . Είναι όµως τώρα ώρα για γιορτές; «Κανείς, µηδενός εξαιρουµένου, δεν ξεχνά. Απλώς λίγο µετατοπίζεται η σκέψη. Ολο αυτό που βιώνουµε είναι ένα πολιτικό θρίλερ µε µεγάλη αγριότητα, όπου κανείς δεν µπορεί να φανταστεί το τέλος. Η µια ανατροπή διαδέχεται την άλλη. Είναι µια πολύ σκληρή εποχή, µε µεγάλη διάρκεια» τονίζει η ίδια. Ισως γι’ αυτό έχουν βαφτίσει την παράστασή τους «Μπαχάρι, κανέλα και γιορτή», για να ξορκίσουν το κακό. «Το ότι δεν χαµογελάει ο Ελληνας µε πειράζει πολύ βαθιά. Είναι η πιο βάναυση φωτογραφία της σύγχρονης εποχής. Ολοι έχουµε ανάγκη να πιστέψουµε σε κάτι, σε κάποιον που θα µιλήσει και θα καθαρίσει ο αέρας. Χωρίς περιττές λέξεις. Μια ανακαινισµένη, γνήσια επαφή. Και µέσα από τα λάθη του ο καθένας ας δει την πυξίδα του και τη διόρθωση της προσωπικής του πορείας». Η Αλκηστις Πρωτοψάλτη δεν αναφέρεται µόνο στο οικονοµικό µέρος της κρίσης. Τη «βλέπει» περισσότερο ως «κρίση πολιτισµού, ταυτότητας, ενέργειας, επιβίωσης, µια “κατεβασιά” σε απάτητα χιόνια. Ζούµε πολλά, έναν πόλεµο µε άλλα “µέσα”. Από αυτή τη µετωπική σύγκρουση ελπίζω να σωθούµε. Με θάρρος και αυτοπεποίθηση, µε καθαρή σκέψη και δουλειά».
Η δική της δουλειά είναι να τραγουδάει. Για άλλους αυτό µπορεί να είναι σηµαντικό, ενώ για κάποιους άλλους αδιάφορο, ειδικά στην παρούσα φάση. Η τραγουδίστρια πάντως σηµειώνει ότι η µουσική της καλύπτει την ανάγκη να εκφράζει µε ήχους και αρµονίες σκέψεις και συναισθήµατα. «Η µουσική είναι σαν γεωτρύπανο. Ψάχνει βαθιά στο εσωτερικό της ψυχής. Επίσης, η δύναµη της µουσικής µπορεί να ξεκινή σει µια επανάσταση και το “σκηνικό” να τιναχτεί στον αέρα».
Την ίδια ωστόσο η µακρόχρoνη ενασχόληση µε τη µουσική και το τραγούδι δεν την τίναξε στον αέρα. Η Αλκηστις λέει ότι στη συγκεκριµένη διαδροµή αυτό που δεν έλειψε ήταν η σκληρή δουλειά: «Ιδρώτας και κλάµα σε µια προσωπική πάλη. Μάτωσα πολλές φορές, αλλά δεν µετάνιωσα για τίποτα. Ερωτεύοµαι ό,τι διαπερνάει και ακουµπά την ψυχή µου… και µετά γίνεται τραγούδι. Τι έχω χάσει; Τον ύπνο µου».
Ταυτόχρονα µε την προετοιµασία της παράστασής τους στο «Παλλάς», η Αλκηστις Πρωτοψάλτη µε την Ευανθία Ρεµπούτσικα ολοκληρώνουν σιγά-σιγά και το CD τους. «Είναι πραγµατικά δώρο Θεού αυτή την εποχή αυτό το µέσο έκφρασης. ∆εν υπήρξε µέρα ή νύχτα που να µην το συζητήσουµε – µε όλα τα γεγονότα να τρέχουν σαν µαύροι δορυφόροι στο µυαλό µας. Κι όµως, ο καθένας µας αυτή την “πέµπτη” εποχή άνοιξε την καρδιά του και έδωσε τα καλύτερά του, σε πείσµα των καιρών. Το ολοκληρωµένο CD µας µε τις µουσικές της Ευανθίας θα κυκλοφορήσει κοντά στο Πάσχα».
Χαίρεται για την επικείµενη κυκλοφορία, παρ’ ότι συνειδητοποιεί ότι η δισκογραφία έχει αλλάξει. «Η εποχή τρέχει µε ταχύτητα φωτός και πρέπει σε αυτό το διαστηµόπλοιο να είσαι επιβάτης. Ούτως ή άλλως έχουµε περάσει σε άλλη σφαίρα επικοινωνίας. Οι ορίζοντες έχουν ανοίξει διάπλατα. Με τα συν και τα πλην. Η πειρατεία µειώθηκε λίγο µέσα από τις εφηµερίδες, όµως δεν έχει εξαλειφθεί, γιατί υπάρχουν τεράστια συµφέροντα πίσω από αυτήν. Επίσης δεν γίνονται εύκολα παραγωγές σήµερα, ειδικά σε νέους καλλιτέχνες, και αυτό είναι ολέθριο για το µέλλον της ελληνικής µουσικής. Ενστικτο, εµπειρία και διάθεση υπάρχουν. Ας τα µεταδώσουµε σε όποιον νέο καλλιτέχνη νιώσουµε ότι το αξίζει. Είναι ένα παιχνίδι στο οποίο µου αρέσει πολύ η επαφή µε τη νέα γενιά και τα όνειρά της».
ΓΙΟΡΤΗ ΜΠΑΧΑΡΙΚΩΝ ΣΤΟ ΚΕΝΤΡΟ ΤΗΣ ΑΘΗΝΑΣ
Μια ταινία ήταν η αιτία και η αφορμή για να συναντηθούν επί σκηνής η Αλκηστις Πρωτοψάλτη και η Ευανθία Ρεμπούτσικα. Η τραγουδίστρια μας μεταφέρει πίσω στο 2003, στην «ΠΟΛΙΤΙΚΗ κουζίνα». «Αφορμή για την παράσταση ήταν η ταινία και οι αιτίες πολλές. Τα τραγούδια της Ευανθίας, το ταλέντο της, οι παραστάσεις της, η σκηνική της παρουσία, αυτός ο αιθέριος συγκινητικός τρόπος που μεταδίδει την ψυχή της μέσα από τις μελωδίες της, ο ολοκληρωμένος και τόσο απλός τρόπος που παίζει το βιολί της... Γνωριζόμαστε σχεδόν 25 χρόνια και έχουμε περάσει υπέροχες εφηβικές στιγμές – όταν τραγουδούσα Ηλία Ανδριόπουλο και Δήμο Μούτση και η Ευανθία ολόξανθη με τα κοτσιδάκια της έπαιζε βιολί.
Θυμηθήκαμε ιστορίες, γελάσαμε πολύ, συγκινηθήκαμε και μέσα από αυτή την αναδρομή δεθήκαμε για άλλη μία φορά. Είναι υπέροχος ο τρόπος με τον οποίο ο χρόνος διαλέγει και φέρνει κοντά τους ανθρώπους μέσα από την τέχνη και τη μουσική».
Καλές οι αιτίες και οι αφορμές, αλλά πρέπει να υπάρχει και ένας καμβάς όπου θα στηθεί αυτή η γιορτή. Οπως υπογραμμίζει η Αλκηστις Πρωτοψάλτη, αυτή η επανεκκίνηση της σχέση τους τούς πήγε ένα μεγάλο ταξίδι. «Αθήνα - Κωνσταντινούπολη - Αλεξάνδρεια - Βαλκάνια. Πρόβες, μέσα από την αγωνία για το μέλλον της Ελλάδας και το δικό μας, τη δραχμή, το μνημόνιο, το ευρώ, τις διαπλοκές, τις ειδήσεις και τα αδιέξοδα με την πολιτική. Ηρθε λοιπόν η αλλαγή του τόνου της “ΠΟΛΙΤΙΚΗΣ κουζίνας”, ήρθε η μουσική η ευλογημένη και καθάρισε τις γωνιές της ψυχής μας. Θα ακούσετε τραγούδια αγαπημένα, θα παίξουμε μελωδίες, θα χορέψει το “μέσα μας” με ήχους της Ανατολής, με μια ορχήστρα όπου ο κάθε μουσικός παίζει πολλά όργανα. Πιάνο, τρομπέτα, καβάλ, ακορντεόν, τσέλο, λαούτα, καχόν, μεταλλόφωνο, κιθάρες, νταούλια, όρθιο μπάσο, ντραμς, κρουστά, μπουζούκι, μπαγλαμά, κανονάκι. Μια συνεχής εναλλαγή ρόλων, ήχων και συναισθημάτων. Θα παίξουμε και ολοκαίνουργια τραγούδια σε μουσική της Ευανθίας και στίχους των Μιχάλη Γκανά, Αρη Δαβαράκη, Ελένης Ζιώγα, Ρεββέκας Ρούση και Παναγιώτη Καλατζόπουλου ».
ΠΟΤΕ & ΠΟΥ
«Μπαχάρι, κανέλα και γιορτή». Στο «Παλλάς», για δέκα παραστάσεις, πρεμιέρα 17 Δεκεμβρίου, ώρα έναρξης 21.00. Τιμές εισιτηρίων: 20, 25, 35, 40, 45, 50, 55, 60 ευρώ.
ΠΗΓΗ
Δεν υπάρχουν σχόλια :
Δημοσίευση σχολίου