Ιβκοβιτς: Ο περυσινός ΟΣΦΠ ήταν η χειρότερη ομάδα στην καριέρα μου

Λίγες ημέρες μετά τη νίκη (78-77) επί του Παναθηναϊκού και του κουμπάρου του κ. Ζέλικο Ομπράντοβιτς στο ΣΕΦ, ο προπονητής του μπασκετικού Ολυμπιακού κ. Ντούσαν Ιβκοβιτς μιλάει στο «Βήμα» για το «νεανικό στοίχημα» των Ερυθρολεύκων..

χαρακτηρίζει την περυσινή ομάδα του τη χειρότερη στη θρυλική καριέρα του, γίνεται αποκαλυπτικός ξεφυλλίζοντας τα κεφάλαια «Σοφοκλής Σχορτσανίτης» και «Γιάννης Μπουρούσης» και εξηγείται για τη δήλωσή του που είχε θεωρηθεί μέγα «unfair» προς τους προκατόχους του στον ερυθρόλευκο πάγκο. Η μία ώρα που περάσαμε στο γραφείο του ήταν εξόχως ενδιαφέρουσα και απολαυστική!

 
Τον περασμένο Σεπτέμβριο είχατε δηλώσει αισιόδοξος και υπολογίζατε ότι η νεανική ομάδα σας θα ήταν έτοιμη τον Ιανουάριο του 2012. Δεδομένου ότι είστε πρώτοι στην Α1 και σε τροχιά πρόκρισης στα πλέι οφ της Ευρωλίγκας στηρίζοντας μεγάλο κομμάτι της δουλειάς σας σε 20χρονα παιδιά, αισθάνεστε δικαιωμένος;

«Θα σας αποκαλύψω τι ακριβώς έλεγα προ ημερών στον αντιπρόεδρο της ΚΑΕ Γιώργο Σκινδήλια. Του είπα ότι αυτή η ομάδα θα έχει ακόμη μεγαλύτερη άνοδο και θα παίξει καλύτερο μπάσκετ. Δεν πρέπει όμως να έχει πίεση γιατί οι περισσότεροι παίκτες είναι νεαροί. Θα σας πω τι έγινε σε μια προπόνηση μετά το ντέρμπι με τον Παναθηναϊκό. Ενας παίκτης σουτάρει "air ball" και απευθυνόμενος στον βοηθό μου αναρωτιέμαι πώς γίνεται ένας παίκτης να σουτάρει και η μπάλα να μη βρίσκει το στεφάνι. Γυρίζει λοιπόν και μου απαντά: Θυμήσου τι έγινε στον ημιτελικό του Φάιναλ Φορ στο Παρίσι. Αν δεν έκανε "air ball" ο Τεόντοσιτς, δεν θα έβαζε το καλάθι ο Τσίλντρες και δεν θα πηγαίναμε στον τελικό. Ηθελε να πει ότι και ένα "air ball" μερικές φορές μπορεί να αποδειχθεί χρήσιμο. Κοιτάζω τριγύρω μου και διαπιστώνω ότι 20 μήνες αργότερα ούτε ένας παίκτης εκείνης της ομάδας δεν αγωνίζεται στον Ολυμπιακό. Αυτό το λέω για να καταλάβουν όλοι πόσο καινούργια ομάδα έχουμε. Αυτά τα ταλέντα πρέπει να μεγαλώσουν σαν τα φυτά. Να καλλιεργηθούν με σωστό τρόπο, αλλά για να αποδώσουν καρπούς και να πούμε ότι φτιάξαμε ομάδα χρειάζονται ορισμένα χρόνια».

Μόνο με έναν ηγέτη, τον Βασίλη Σπανούλη, και αρκετούς εκκολαπτόμενους άσους, ο Ολυμπιακός θα αντεπεξέλθει ως το τέλος; Και κυρίως θα καταφέρει να εκθρονίσει τον μόνιμο πρωταθλητή Παναθηναϊκό;

«Θα σας μιλήσω εν τιμή. Ηξερα ότι με τόσο μεγάλη κρίση θα έφευγαν πολλοί παίκτες το περασμένο καλοκαίρι, ακόμη και παίκτες που δεν ήταν πανάκριβοι. Ξεκαθάρισα μάλιστα στους αδελφούς Αγγελόπουλους ότι, αν το ήθελαν, μπορούσα να φύγω και εγώ χωρίς την παραμικρή αποζημίωση. Δεν θύμωσα που δεν έμειναν κάποιοι παίκτες. Ηθελα πολύ, ας πούμε, να μείνουν ο Μαυροκεφαλίδης και ο Γκόρντον, αλλά δεν έμεινε κανένας. Οταν, όμως, συνάντησα τον προπονητή των Σπερς και καλό φίλο μου Γκρεγκ Πόποβιτς και φάγαμε σε ένα ωραίο εστιατόριο στο Λονδίνο τον περασμένο Ιούλιο, του εκμυστηρεύτηκα ότι με το εφετινό ρόστερ θα απολάμβανα το μπάσκετ περισσότερο από ποτέ. Του είπα ότι έχουμε νέα παιδιά τα οποία θα βελτιωθούν και εκείνος με κοιτά και μου απαντά: "Εγώ αυτό θα το ζήσω του χρόνου που σταματάει ο Ντάνκαν και θα αρχίσει σιγά σιγά να το σκέφτεται ο Τζινόμπιλι". Αυτή τη στιγμή που μιλάμε είμαστε πρώτοι στην Ελλάδα και στο χέρι μας είναι να συνεχίσουμε στην Ευρωλίγκα. Δεν υπόσχομαι τίτλους, αλλά σας λέω ότι απολαμβάνω το παιχνίδι περισσότερο από ποτέ».

Σε αυτόν τον ενάμιση χρόνο που εργάζεστε στον Ολυμπιακό χρειάστηκε να διαχειριστείτε πολλούς και δύσκολους χαρακτήρες. Θα θέλατε να μας πείτε για ποιους λόγους δεν εισηγηθήκατε την παραμονή του Σχορτσανίτη και να σχολιάσετε το πολυσυζητημένο «διαζύγιο» με τον Μπουρούση;

«Δεν έχω κάτι εναντίον των δύο παιδιών. Πιστεύω ότι ο Σοφοκλής αντιμετώπισε δύσκολες καταστάσεις και θεωρώ ότι μερικές φορές δεν κατάφερε να ελέγξει τον εαυτό του. Γι' αυτό εκτιμώ ότι το καλύτερο για αυτόν ήταν να αλλάξει περιβάλλον, όπως και έγινε. Το ίδιο πρόβλημα είχε και ο Μπουρούσης. Εκανε πράγματα που ούτε ο ίδιος κατανοούσε. Τον Μπουρούση τον ξέρω από 15 ετών. Οταν ο Γιώργος Αμερικάνος τον έφερε από την Καρδίτσα και εκείνη τη χρονιά έκανε τις εγχειρήσεις στα πόδια του. Πολύ καλό παιδί αλλά τόσο κακομαθημένος που έπρεπε και αυτός να αλλάξει περιβάλλον. Ο καθένας μπορεί να έχει τη γνώμη του, αλλά μπορώ να σας πω με βεβαιότητα ότι ποτέ στη ζωή μου δεν είχα χειρότερη ομάδα από εκείνη της περυσινής περιόδου. Και εννοώ τη συμπεριφορά των παικτών στο τραπέζι, στα αποδυτήρια, παντού. Η περυσινή ομάδα είχε πολύ καλούς παίκτες αλλά ως χημεία ήταν το χειρότερο σύνολο που είχα σε ολόκληρη την προπονητική καριέρα μου».

Η σχέση σας με τον Ζέλικο Ομπράντοβιτς είναι γνωστή, ωστόσο με αφορμή τα σχόλια που ανταλλάξατε για τη διαιτησία στο πρόσφατο ντέρμπι στο ΣΕΦ θα θέλαμε να σας ρωτήσουμε αν όλα αυτά τα χρόνια έχετε τσακωθεί έστω και μία φορά με τον προπονητή του Παναθηναϊκού .

«Οχι, ποτέ! Δεν υπάρχει περίπτωση να τσακωθούμε με τον κουμπάρο μου. Θα σας πω κάτι και δείτε το στο βίντεο. Στο τέταρτο δεκάλεπτο ο Παναθηναϊκός παράτησε το παιχνίδι. Ποια είναι η μεγαλύτερη δύναμη του Παναθηναϊκού; Το δίδυμο Διαμαντίδη - Μπατίστ. Στα πρώτα δεκάλεπτα αγωνίστηκαν 27 λεπτά ο καθένας. Η διαφορά πάει στους 19 πόντους, τα δικά μου παιδιά ήθελαν να παίξουν για τη στατιστική τους και έγινε η ανατροπή. Στο τελευταίο ο Διαμαντίδης έπαιξε δύο λεπτά και ο Μπατίστ ενάμισι. Και μετά λέμε για τη διαιτησία. Εγώ δεν πρόκειται να τσακωθώ με τον κουμπάρο μου για ένα τέτοιο θέμα. Πέρυσι, που κατά τη γνώμη μου έγινε φοβερή κλοπή στους τελικούς, δεν του είπα τίποτε. Είναι η δουλειά μας και δεν γίνεται να τσακωθούμε μεταξύ μας. Ούτε τώρα ούτε παλιά, δεν έχει συμβεί ποτέ. Εξάλλου αυτό που είπα για τον Τανατζή το είπα αστειευόμενος».

Μην το πάρετε στραβά, αλλά η δήλωση που είχατε κάνει τον Αύγουστο του 2010, ότι μετά την έλευσή σας στον Ολυμπιακό ο Ζέλικο Ομπράντοβιτς δεν θα είχε τόσο μεγάλο πλεονέκτημα, είχε θεωρηθεί «unfair» προς τους προκατόχους σας...

«Θα σας εξηγήσω τι ακριβώς εννοούσα με εκείνη τη δήλωση. Οποιον και αν ρωτήσετε, θα σας πει ότι ο Ζέλικο είχε πλεονέκτημα στο κοουτσάρισμα έναντι όλων των προηγούμενων προπονητών. Είναι καλύτερος προπονητής. Με αυτό που είπα εννοούσα ότι τώρα είμαι εδώ και θα προσπαθήσω για το καλύτερο. Ο καθένας θέλει να παρεξηγηθεί με κάτι. Σας λέω λοιπόν ότι όλοι οι προπονητές πριν από μένα ήταν καλοί στη δουλειά τους. Οπως επίσης λέω ότι, όπως τα προηγούμενα χρόνια, έτσι και τώρα ο Παναθηναϊκός έχει το πλεονέκτημα. Ο Ομπράντοβιτς πήρε το ευρωπαϊκό τρόπαιο στη Βαρκελώνη, όχι ο Παναθηναϊκός. Το πήρε ο Ομπράντοβιτς και το λέω εγώ που ήμουν ο πρόεδρος της Παγκόσμιας Ενωσης Προπονητών. Εγώ θα προσπαθήσω και εφέτος. Ούτε που πέρασε από το μυαλό μου να μειώσω τους προκατόχους μου αλλά παρεξηγήθηκαν οι λέξεις μου».

Επ' ευκαιρία, λύστε μας μια απορία. Πώς γίνεται να αντιμετωπίζει τόσα προβλήματα η ελληνική κοινωνία και κατ' επέκταση το μπάσκετ, οι περισσότερες ομάδες να φυτοζωούν, το «All Star Game» να ματαιώνεται και εσείς, όπως και ο κουμπάρος σας, να επιλέγετε να εργάζεστε στη χώρα μας και όχι λ.χ. στην Ισπανία;

«Και οι δύο είμαστε ερωτευμένοι με την Ελλάδα. Αυτός είναι ο λόγος. Οταν μάλιστα συμφώνησα με τον Ολυμπιακό, είχα δηλώσει ότι δεν υπήρχε άλλη ομάδα στην οποία θα μπορούσα να δουλέψω για δεύτερη φορά. Σε συλλογικό επίπεδο ήταν μόνο ο Ολυμπιακός και σε εθνικό η Εθνική Σερβίας, η οποία χρειαζόταν τη βοήθειά μου. Μακάρι να βρεθεί ένας νέος ομοσπονδιακός προπονητής, αλλά το μεγάλο πρόβλημα σήμερα είναι ότι δεν υπάρχουν πολλοί που θα αναλάβουν τόσο μεγάλη ευθύνη».

Είπατε πέρυσι ότι αν αποχωρήσουν οι δύο ισχυρές οικογένειες Αγγελόπουλων και Γιαννακόπουλων από τον Ολυμπιακό και τον Παναθηναϊκό αντιστοίχως, το ελληνικό μπάσκετ θα γίνει ερασιτεχνικό, όπως είναι στη Σερβία και σε άλλες χώρες. Θα μπορούσατε να αναλύσετε το σκεπτικό σας;

«Γενικά το μπάσκετ οδεύει προς αυτή την κατεύθυνση. Η διοργανώτρια αρχή της Ευρωλίγκας αποφάσισε από την επόμενη περίοδο οι αγώνες να διεξάγονται την Παρασκευή, ίσως σε λίγο καιρό να γίνονται και το Σάββατο. Βλέποντας τα άδεια γήπεδα στα παιχνίδια των πρωταθλημάτων της Ελλάδας, της Σερβίας, των άλλων χωρών, μπορεί να καταλάβει κανείς ότι το ενδιαφέρον θα μειωθεί ακόμη περισσότερο. Ολα αυτά με κάνουν να αναρωτιέμαι πώς θα βγουν και πού θα αγωνίζονται τα νέα ταλέντα από τη στιγμή που η Ευρωλίγκα θα διεξάγεται τις ημέρες των εθνικών πρωταθλημάτων και οι περισσότερες ομάδες θα είναι γεμάτες κοινοτικούς και ξένους παίκτες. Το δεύτερο σημείο αφορά την ενδεχόμενη επέκταση του ΝΒΑ στις ευρωπαϊκές χώρες και συγκεκριμένα στην Αγγλία, στη Γαλλία και στη Γερμανία, που είναι πανέτοιμες για τη διεξαγωγή αγώνων του ΝΒΑ. Πιστεύω ότι, αν χαθούν τα εθνικά πρωταθλήματα, θα υπάρξει γενικότερο πρόβλημα στο μπάσκετ. Τώρα, σε ό,τι αφορά τις δύο ισχυρές οικογένειες, είναι σίγουρο ότι αν αποχωρήσουν θα επισπευσθεί ο ερασιτεχνισμός. Το ελληνικό πρωτάθλημα χρειάζεται τουλάχιστον δέκα καλές ομάδες. Δυστυχώς αυτή τη στιγμή βρισκόμαστε πολύ μακριά από αυτόν τον αριθμό».

Και κάτι προσωπικό, χωρίς να θέλουμε να γίνουμε αδιάκριτοι. Γιατί γράψατε τον μικρό γιο σας στην εφηβική ομάδα του Πανιωνίου και όχι στον Ολυμπιακό;

«Θα σας απαντήσω με μια ερώτηση. Αν έγραφα το παιδί μου στον Ολυμπιακό, τι θα έλεγαν οι γονείς των άλλων παιδιών; Οτι ο Ιβκοβιτς έφερε τον γιο του για να παίζει αυτός και να μην παίζουν οι γιοι μας και θα υπήρχε αυτή η γκρίνια που δεν θα έκανε καλό στην ομάδα και στα ίδια τα παιδιά. Ο Αργύρης Καμπούρης, που είναι υπεύθυνος στις Ακαδημίες του Ολυμπιακού, παραπονιέται, ωστόσο ο λόγος που οδήγησε το παιδί μου στον Πανιώνιο ήταν αυτός που σας περιέγραψα».

Περί νοοτροπίας και κουλτούρας, βίας και σεβασμού
«Οι Ελληνες έχουν και δείχνουν μεγαλείο ψυχής!»

Κύριε Ιβκοβιτς, έχοντας εργαστεί για πρώτη φορά στην Ελλάδα το 1980, συνεπώς έχοντας γνωρίσει τη χώρα μας σε διαφορετικές δεκαετίες, πώς θα μπορούσατε να περιγράψετε την οικονομική, πολιτική και κοινωνική κατάσταση που βιώνει αυτή τη στιγμή η Ελλάδα;

«Θα ξεκινήσω ανάποδα. Εγώ τους Ελληνες τους παραδέχθηκα όταν γίνονταν οι βομβαρδισμοί στο Κοσσυφοπέδιο. Ενώ η ελληνική κυβέρνηση, ως μέλος του ΝΑΤΟ, υπέγραφε κάθε Δευτέρα υπέρ της συνέχισης των βομβαρδισμών, οι έλληνες πολίτες τάχθηκαν μαζικά κατά του πολέμου. Και όταν λέω μαζικά εννοώ το 97% του απλού κόσμου που συμμετείχε σε σχετικό δημοψήφισμα και ήταν κατά των βομβαρδισμών. Το θυμάμαι γιατί τότε εργαζόμουν στον Ολυμπιακό και πολλά βράδια ήμουν καλεσμένος στα μεγαλύτερα ελληνικά κανάλια για να σχολιάσω τα γεγονότα. Τότε κατάλαβα ότι ο ελληνικός λαός έχει γερές ρίζες και ήμουν υπερήφανος για τους Ελληνες. Τώρα βγαίνουν και διαδηλώνουν στους δρόμους και είναι μαζί τους ο Μίκης Θεοδωράκης και διαμαρτύρονται και τραγουδάνε. Και το κάνουν δείχνοντας το μεγαλείο της ψυχής τους. Μιας ψυχής που εγώ την έμαθα στη χειρότερη στιγμή για τη χώρα μου, όταν τη βομβάρδιζε με αεροπλάνα ένας αόρατος εχθρός. Δεν θέλω να μιλήσω περισσότερο για την πολιτική και τους έλληνες πολιτικούς. Το μόνο που έχω να πω είναι ότι δεν έπρεπε να φέρουν την Ελλάδα σε αυτή την κατάσταση».

Τι είναι αυτό που σας ενοχλεί περισσότερο στη σύγχρονη Ελλάδα; Κάτι που δεν μπορείτε να αποδεχθείτε αλλά δυστυχώς ανήκει στην καθημερινότητά σας;

«Ξέρω πολύ καλά τη νοοτροπία και των παικτών και της διοίκησης και των φιλάθλων. Στην Ισπανία μας αγκάλιαζαν και ζητούσαν αυτόγραφα. Στην Τουρκία μας χειροκρότησαν πολύ θερμά και φύγαμε από το γήπεδο χωρίς την παραμικρή αστυνομική συνοδεία. Αυτό που συμβαίνει στην Ελλάδα με τη βία έχει καταντήσει κουραστικό. Απορώ πώς δεν κουράζονται οι ταραξίες. Αυτό το φαινόμενο που παρακολουθούμε, κάποιοι άνθρωποι να βάζουν κάποιους άλλους να δημιουργούν επεισόδια, πρέπει να προκαλέσει την αντίδραση των υγιώς σκεπτομένων. Για να το γενικεύσω, δεν είναι όλοι οι οπαδοί χούλιγκαν ή όλοι οι διαδηλωτές καταστροφείς της δημόσιας και ιδιωτικής περιουσίας. Δεν είναι τυχαίο όμως που όλοι αυτοί βγήκαν έξω και έσπασαν τα ιστορικά κτίρια της Αθήνας. Πού είναι η βυζαντινή κουλτούρα, πού είναι η ελληνική ιστορία, πού είναι η δημοκρατία που γεννήθηκε στην Ελλάδα;».

Επειτα από τόσα χρόνια στη χώρα μας αισθάνεστε ότι έχετε καταλάβει την ψυχοσύνθεση των Ελλήνων;

«Κάποτε έκανα έναν παραλληλισμό των Ελλήνων με τους Σέρβους και είπα το εξής. Εγώ λατρεύω την ελληνική λαϊκή μουσική. Και ήμουν τυχερός που πρόλαβα να γνωρίσω τον Στράτο Διονυσίου, τον Μητροπάνο, τον Τερζή, με τους οποίους απέκτησα οικογενειακές σχέσεις, τον Ρέμο αργότερα. Οταν ένας Ελληνας πηγαίνει να ακούσει έναν καλό τραγουδιστή, διασκεδάζει και συχνά παίρνει το μικρόφωνο. Σέβεται τον χώρο και πηγαίνει ήσυχα στο σπίτι του. Ο ίδιος άνθρωπος, όταν θα γίνει οπαδός το επόμενο βράδυ, θα αποκτήσει διαφορετικές συνήθειες, θα γίνει βίαιος και αντί να θαυμάσει τον παίκτη, ο οποίος κανονικά θα έπρεπε να συμμετέχει σε μιας μορφής παράσταση, θα κάνει τα πάντα για να χαλάσει την ωραία ατμόσφαιρα δημιουργώντας επεισόδια. Η διαφορά με τους Σέρβους είναι ότι οι Σέρβοι θα απολαύσουν και το καλλιτεχνικό πρόγραμμα και ένα παιχνίδι μπάσκετ με τον ίδιο σεβασμό».

– Πώς γίνεται κάθε φορά οι προπονητές να αναλαμβάνουν την ευθύνη για μια οδυνηρή ή βαριά ήττα και οι παίκτες να το πράττουν σπανίως; Το έχετε σκεφθεί ποτέ όταν συζητάτε με τον εαυτό σας;
«Ολα τα θέματα που αφορούν το μπάσκετ τα έχω σκεφθεί. Η δουλειά μας είναι να ετοιμάζουμε τον παίκτη έτσι ώστε να δώσει τον καλύτερο εαυτό του στο γήπεδο. Η δουλειά μας είναι απλή αλλά έχει και μια δυσκολία: πρέπει, εκτός από προπονητής, την ίδια στιγμή να είσαι παιδαγωγός και ψυχολόγος. Και το κακό είναι ότι πρέπει εσύ να τα διαχειριστείς όλα αυτά. Ποιο είναι το πιο άγνωστο κομμάτι σε έναν αθλητή; Η καρδιά, πάντως, δεν είναι αλλά η ψυχή. Πώς γίνεται λοιπόν να φέρεις αποτέλεσμα αν δεν έχεις ψυχική επαφή με τον παίκτη; Ο στόχος μου κάθε φορά είναι να βάλω τον παίκτη σε μια τέτοια κατάσταση ώστε να έχει την καλύτερη δυνατή απόδοση και να του αναθέσω τον ρόλο που του ταιριάζει. Αν τώρα, για να επιστρέψω στην ερώτησή σας, χρειαστεί κάποια στιγμή να επιλέξω, καλύτερα να χάσω ένα παιχνίδι παρά να χάσω τον παίκτη μου. Γι' αυτό λέω ότι αναλαμβάνω την ευθύνη. Εγώ αποφάσισα να τον βάλω στο γήπεδο, εγώ είμαι και υπεύθυνος για το λάθος που έκανε ο παίκτης».

– Το αγαπημένο χόμπι σας είναι ένα ασυνήθιστο «σπορ» που σας ξεκουράζει και σας ηρεμεί: τα αγωνιστικά περιστέρια. Εχει ακουστεί μάλιστα ότι ο κόουτς Ιβκοβιτς αγαπάει περισσότερο τα περιστέρια από τους ίδιους τους παίκτες του...
(γελάει) «Δεν ισχύει αυτό. Δεν τα αγαπώ περισσότερο αλλά σίγουρα μπορώ να τα ελέγξω καλύτερα από ό,τι τους παίκτες μου. Γιατί τα ταΐζω και τους δίνω όλα όσα χρειάζονται: βιταμίνες, ενέργεια, ξεκούραση. Τα περιστέρια δεν μιλούν, δεν απαντούν και τρώνε αυτά που τους δίνεις. Ο παίκτης, αντιθέτως, ξεφεύγει από τον έλεγχο. Στα ξενοδοχεία όπου διαμένει η αποστολή θα έχει σίγουρα ένα μπαράκι και ο παίκτης θα φάει μια σοκολάτα ή κάτι λιπαρό τη στιγμή που έχει αυξημένο ζάχαρο και πρέπει να προσέξει. Γι' αυτό σας λέω, είναι πιο εύκολο να κοοουτσάρεις τα... περιστέρια παρά τους παίκτες».

πηγη